Telling stories for a living

Category: Persoonlijke Dingen (Page 2 of 4)

Eindelijk is het zo ver! Ik denk er al een tijdje over na, heb al met enkele mensen gepraat over de do’s en de don’t’s, heb de voordelen afgewogen tegen de nadelen en uiteindelijk heb ik vorige week donderdag de knoop doorgehakt: vanaf nu ben ik zelfstandige in bijberoep. Mensen die tussen de lijntjes lezen, hebben al lang begrepen dat ik in de IT-wereld actief ben en vanaf nu ga ik die lijn dus verder doortrekken en niet alleen in loonverband werken. Of het een succes wordt, weet ik nog niet, maar ik ga er zeker voor gaan en alles geven wat erin zit.
Als er nog onder jullie zin hebben om de touwtjes in eigen handen te nemen, breng dan zeker eens een bezoekje aan de website van KMO Direct! Deze site legt je alles keurig uit en ook de mensen hierachter zijn zeer behulpzaam. Zij brengen alle papieren in orde, doen de nodige aanvragen bij de juiste diensten, … kortom, alles! Mijn aanvraag is dus in voegen en nu is het wachten op de juiste papieren en dan zijn we vertrokken. Wish me luck.

Vandaag is het vrijdag de 13de… pas daarnet toen een collega me erop wees, had ik het door. Vandaag zou dus een dagje vol onheil, ongeluk, tegenslag, … moeten zijn, als je daar in gelooft tenminste. Ik geloof er zelf niet speciaal in, maar als ik dan die dag een ladder tegenkom, zal ik er toch niet onderdoor lopen… raar eh? Ik geloof er dus niet in, maar toch hou ik er rekening mee… “ge weet maar nooit” ;). Zou dat bij iedereen zo zijn? Misschien toch maar beter een oogje in het zeil houden vandaag mensen…

De laatste maanden zijn al erg hectisch geweest, op zowat elk mogelijk vlak in mijn huidig bestaan. Sommige vrienden zijn op de hoogte, anderen weten een stukje en nog anderen staan volledig in het duister. Soms voel ik me maar dom en naiëf ten opzichte van degenen die het weten, maar kan ik toch tot rust komen omdat er geen stress meer is. Bij degenen die het niet weten is het soms moeilijk te doen alsof er niets is… soms vechtend tegen de drang om te beginnen vertellen, maar zo net op het laatste nippertje tegengehouden worden door je geweten. Tijd brengt raad hoor ik maar al te vaak van de “wetenden”, raad die handig zou zijn in de aanwezigheid van de “onwetenden”.

Echter tot op vandaag, ongeveer twee maanden na het “worst case scenario”-moment, zijn er nog zo veel vraagtekens. Ok, er is wel al hier en daar een zonnestraaltje door het wolkendek geraakt, maar vaak zijn er toch nog veel wolken hoor. Die momenten waar er een straaltje doorkomt zijn wel heel fijne momenten, waar alles dik in orde is en niets me deren kan. Dan groeit de hoop dat alles wel in orde komt zienderogen, maar soms gebeurd er dan iets, zoals vandaag, waardoor ik dan weer denk “verdomme, quite the f*ckin crap and get on with your life”.

Al die schijn, soms is het me écht wel teveel…

Geschreven al luisterend naar Chasing Cars van Snow Patrol

Het is hier de laatste dagen een beetje dood geweest, maar daar waren goede redenen voor!

  • Opleiding: deze week ipv naar het werk te pendelen, elke dag naar de opleiding geweest. Zeer interessant en leerrijk, zoals ik ondertussen al gewoon ben bij Guidance. De cursus van mijn keuze was: Planning, Implementing and Maintaining a Microsoft Windows Server 2003 Active Directory Infrastructure. Vorig jaar heb ik de Planning, Implementing and Maintaining a Windows Server 2003 Environment cursus gevolgd, en deze was er een mooie aanvulling op. On my way to MCSA / MCSE I tend to call it ;).
  • R&R: na de opleiding vrijdag richting Leuven getrokken voor een goede start van het weekend! Eerst lekker gaan eten in de Troubadour in de Muntstraat. Naar goede gewoonte zeer lekkere keuken, maar iets mindere service. Maar het was lekker! Daarna naar het Holiday Inn getrokken… Beetje zoals op vakantie zijn in je eigen land, was heel erg fijn en voor herhaling vatbaar. Het Holiday Inn te Leuven is trouwens een aanrader: heel vriendelijke front desk, mooie kamers, goede parkeergelegenheid (wel niet gratis spijtig genoeg). Het ontbijt hebben we niet gehaald wegens te lang geslapen…
    Zaterdagnamiddag op het gemakske iets gaan eten op de Grote Markt (mosselkes mjam!) en daarna de winkels eens gedaan en daartussen hier en daar een terraske gelegd. In de FNAC (zéér gevaarlijke halte voor mijn portefeuille) heb ik nog een superboek kado gekregen: MCSE Core Required Exams In A Nutshell van O’reilly, een schitterende uitgever van IT lectuur.
    ‘s Avonds was ik volledig op en heb ik een beetje achter de beeldbuis gelegen en in slaap gevallen om 22u ofzo… Winkelen en eten en drinken en niks doen en… is dus ook vermoeiend precies!

Anyway, vanaf morgen vervallen we terug in de wekelijkse routine en trekken we terug richting “werk”. Ook de updates hier zullen weer op regelmatige basis elkaar opvolgen, I promise! Maak er nog een fijne zondag van é.

Veel veranderingen tegenwoordig in mijn bestaan, de ene al een beetje omslachtiger als de andere. Gisteren was het tijd voor een bezoekje aan de kapper en ben ik ook buitengekomen met iets nieuws… bye bye aan de stekels, hanekam, … en welkom aan het nieuwe hippe kapsel. Vandaag was de eerste werkdag en dan krijg je altijd reacties als je zo iets nieuws probeert eh ;). Wel op twee “fossielen” na, waarvan er eentje waarschijnlijk copycat speelt binnen een paar maandjes (cfr. mijn vorig kapsel) waren al de reacties heel positief en was mijn dagje goed begonnen.

Over  het werk gesproken: ik heb dingen opgevangen van interne vacatures enz weet u wel, en daar is er eentje bij waarin ik misschien wel eens geinteresseerd zou kunnen zijn. Er is echter nog niks officieel ofzo, dus voorlopig is het afwachten hoe alles evolueert, maar tis toch iets om in het achterhoofd te houden eh?

PS: de laminaat is gelegd, nu ben ik bezig met het “plintenwerk” en morgen hoop ik mijn bedje enz te kunnen plaatsen. Er komt schot in de roos!

Geschreven al luisterend naar Joe Le Taxi van Hanayo

Amai, vanmorgen was het niet makkelijk om uit bed te tuimelen… gisteren nochtans op tijd gaan slapen, ik schat een uur of elf, en das echt wel vroeg naar mijn gewoonten! Om iets voor acht eruit deze morgend, dus een goede negen uur slaap achter de kiezen, waar ik normaal gezien al tevreden ben met zes uurtjes. Conclusie: twas nog niet genoeg ;-).

De sollicitatie van E. was een succes en er is zelfs meer uit de bus gekomen dan waar ze op gehoopt had. Vandaag ook vernomen dat door mijn toedoen V. ook een stap vooruit heeft durven nemen in haar carrière-planning! Ik moet toegeven dat het een goed gevoel geeft om mensen dàt duwtje te kunnen geven naar een nieuwe stap in hun leven. Was alles maar zo simpel eh…

Vandaag eventjes met L. gechat en buiten het feit dat ze gisteren een insectenbeet heeft opgelopen waardoor ze aan de antibiotica zit (infectie enz. weet u wel?) ging het wel goed met haar. Door dat spijtig vooral moet ze wel zoveel mogelijk rusten en valt onze afspraak van woensdag in het water, maar bon, beter nu beetje rusten zodat ze zaterdag meekan naar de instuif!

Bon, beetje slaap gaan inhalen denk ik zo… slaapwel!

Geschreven al luisterend naar Jesus He Knows Me van Genesis

Het weekend zit er bijna op… chance! Ik ben doodop en in plaats van uitgerust aan een nieuwe werkweek te kunnen beginnen, ben ik meer vermoeid dan voor de start van onze wekelijkse 2-daagse verlofdagen. Reden?

Vrijdag: Feestje in Neion heeft stand gehouden tot een uur of vijf, en daarna nog blijven plakken bij L.

Zaterdag: Met twee uur slaap achter de kiezen vertrokken naar Bevekom voor een dagje Belgische Defensiedagen. Conclusie: ferme airshow, redelijk goed weer, 1/2de kreeft, beetje verbrand van de zon. ‘s Avonds van plan om slaap in te halen, maar dan toch nog in de cinema terecht gekomen met L. – Pirates of the Caribbean II gaan zien, niet slecht maar er komt dus wel een verplicht derde deel.

Zondag: Geslapen tot half twaalf, belange niet genoeg om uitgerust te zijn maar het moet maar genoeg zijn :). In de namiddag een afspraak met E. gepland waarbij mijn hersenen gepijnigd gaan worden met vragen over AD, 2003, Exchange, … ter voorbereiding van haar sollicitatie gesprek morgen. ‘s Avonds “opt gemakske” ene gaan drinken met G., het voorbije weekend samen eens overlopen.

Goed volzet zei u? Ah ja, en ik ben dus NIET “Jelle van Spring”!! Toch bedankt.

Geschreven al luisterend naar You Can Go Your Own Way van Fleetwood Mac

Het moet gezegd worden: Zaventem is nu niet bepaald de meest bruisende stad van Vlaams-Brabant… Voor de trendy café’tjes, originele resto’tjes en ander leuks, moet je afzakken naar onze hoofdstad of een andere stad van belang. Echter, er is wel één café waar ik de laatste tijd (sinds ik terug dichterbij woon) veel vrije uurtjes doorbreng: Kafe Neion in de Hoogstraat. Het publiek varieert er kwa leeftijd tussen de 18 en de 35 dus dat zit wel goed, de crew is dik in orde, de prijzen zijn in mijn ogen democratisch, er is een goeie resident DJ (enkel op vrijdag & zaterdag) en de sfeer zit er altijd wel in!

Dat gezegd zijnde, kan er nog wel een beetje éxtra reclame bij zeker ;)? Aanstaande vrijdag, 1 september, is het “Disco Night” ten huize Neion. Concreet: 70s, 80s, hier en daar een foute plaat en natuurlijk de klassiekers van weleer! Nog geen plannen? Misschien eens tijd om deze keet te ontdekken… en wie weet loop je wel iemand “unexpected” tegen het lijf.

Geschreven al luisterend naar Under The Bridge van Red Hot Chilli Peppers

De voorbije weken hebben veel veranderingen met zich meegebracht: ik woon terug thuis, op amoureus vlak loopt alles rustig maar gestaag zoals het zou moeten lopen, carrièregewijs mag ik écht niet klagen en in de vriendenkring zit de sfeer er goed in! Wat heeft een mens nog meer nodig om gelukkig te zijn? Voor mij zijn alle “blanks” toch redelijk goed ingevuld :).

Na een jaartje van huis weg te zijn, is het natuurlijk wel eventjes aanpassen als je terug onder het ouderlijk dak gaat wonen, maar na zo een jaartje weg zijn, kan je ook erg goed evalueren wanneer je het ergens super hebt… en aangezien ik nu teruggekomen ben, kan het hier niet slecht zijn eh ;).

Anyway, na dat jaartje weg zijn, vond ik het tijd om de grote kamer (jaja, heb er twee) een opknapbeurt te geven: de nieuwe kleurtjes en papiertjes staan tegen de muur, de verlichting ligt klaar te wachten om aan de muur gevezen te worden en de nieuwe vloer is zo goed als gelegd. Op een uurtje of drie 15m² lamiaat gelegd, niet slecht voor de eerste keer denk ik zo (weliswaar met dank aan het zusje en de schoonbroer voor de goede hulp)? Komend weekend hoop ik al de meubeltjes een plaatsje te kunnen geven en dan zijn we gesettled eh.

Of hoe iemand’s leven op een periode van weken 180 graden kan draaien…

Geschreven al luisterend naar Shiny Happy People van R.E.M. 

Wat is liefde eigenlijk? Is dat het gevoel dat je krijgt wanneer je iemand in je leven hebt waarvan je denkt, daarmee wil ik voor altijd verder? Je maatje, je toeverlaat, je yin als jij de yang bent, de persoon die je ondersteunen zal op het moment dat je zelf niet meer kan? En als dat dan liefde is, wat zou er in godsnaam tussen twee personen die die gevoelens koesteren voor elkaar, kunnen komen? Overwint liefde alles? Sommige zeggen van wel, andere zijn dan weer zeker van niet en beschouwen liefde als iets tastbaar, als een fijn gevoel dat meegenomen is, maar niet vanboven op je lijstje staat…

Ik denk dat er op de wereld twee soorten mensen rondlopen: gevoelsmensen en verstandsmensen. De gevoelsmensen volgen hun hartje no matter what, ook al zegt hun verzameling hersencellen dat ze de verkeerde beslissing nemen, want liefde overwint toch alles, nietwaar?
En dan heb je de verstandsmensen, degenen die trachten hun hartje te isoleren in een mantel van gewapend beton, kogelvrije vesten en een onzichtbaar, ondoordringbaar sci-fi schild. Zij vertrouwen op de radicale kant van het leven, op hun hersenpan, want alles heeft toch een reden, overal zit toch een logica achter? Voor hen is een relatie een kunstmatig iets, een verzameling van instellingen en parameters die op een bepaalde stand staan.

Ik ben een gevoelsmens, mijn hartje bepaalt het pad en de rest komt wel vanzelf. Liefde is voor mij niet 1+1=2, neen, liefde is iets magisch, iets wat je nooit volledig kan controleren en waar vaak geen logica of rede achter zit, maar gewoon… een goed gevoel, diep vanbinnen.

En wat doe je dan wanneer een gevoelsmens en een verstandsmens elkaar tegenkomen op hun levenspad, allebei wetende dat ze voor elkaar bestemd zijn, maar waar de verstandsmens blijft worstelen met die magie en probeert om radicaal te zijn…

Geschreven al luisterend naar Cry van James Blunt

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑