Net geen 9km hardlopen zonder wandelen. WeliswaarĀ “slechts” aan een gemiddelde snelheid van 8km/h, maar what a ride it has been!
Als iemand mij op 1 januari dit jaar gezegd had dat ik voor het plezier zou hardlopen, laat staat dat ik dit resultaat zou behalen na minder dan 10 maanden, dan zou ik vooral eens goed gelachen hebben. Me… a runner. What. A. Joke. But it happened. And I am a runner! And I’m fucking proud of my achievement.
En kijk nu… volgende week loop ik mijn eerste loopwedstrijd en eind deze week schreef ik me in voor de volgende challenge. Hoe cool is dat allemaal wel niet?

Is er iets verslavender dat je eigen grenzen opzoeken en die dan elke keer opnieuw verleggen? Misschien is dat voor sommige mensen pure hel, maar als ik mezelf los van het hardlopen analyseer en de focus verleg naar bijvoorbeeld de job dan zie ik dezelfde trend: baseline definiĆ«ren – actieplan uitwerken om jezelf te 1UP’en – doing it – baseline verleggen – repeat.

Trouwens tijd om de Waterrower opnieuw vanonder het stof te halen. Met al dat lopen en de focus op die 8km uitlopen, heb ik het roeien effe op pauze gezet. Single focus increases execution success. En ik had de rustdagen ook wel nodig om kwetsuren te vermijden.
PushYourself
Na de wedstrijd van aanstaande zondag ga ik roeien terug introduceren en beginnen met 2 sessies per week. Uiteraard gecombineerd met hardlopen, want begin december staat er een 10km challenge op de agenda en failure is just not an option.
Busy times ahead indeed.