Telling stories for a living

Category: Job (Page 1 of 22)

Mindfulness

De laatste jaren lees je meer en meer artikels rond het nut van mindfulness en meditatie en hoe ze een positieve impact kunnen hebben op je algemene gezondheid. Uiteraard staat dat evenredig met de toename van burn-outs  waar klaarblijkelijk meer en meer mensen last van hebben.

Ik vind het eigenlijk “normaal” dat die laatste fenomenen meer en meer opduiken in ons dagelijks leven, bij onszelf of onze naasten. We draaien per slot van rekening allemaal al dan niet vrijwillig mee in de “Rat Race” van het leven nietwaar?

Daft Punk gewijs moet alles Harder, Better, Faster en Stronger zijn.

Succes meten we af aan scorecards, aan de stand van onze bankrekening en aan de spullen die we kunnen kopen dankzij het succesvol meedraaien in de mallemolen. En dan spreek ik nog niet over social media waar we ook allemaal ons beste beentje moeten voorzetten!

Een viscieuze cirkel zeg maar. En vroeg of laat wordt dat teveel voor menig mens en dan zit je in een diep dal waar je vaak voor maanden of zelf jaren in vast zit: de beruchte burn-out dus.

Spiegeltje spiegeltje…

Tot op heden ben ik zelf gelukkig gespaard gebleven deze hedendaagse ziekte en ik wil graag geloven dat dat deels te maken heeft met mijn karakter en het feit dat ik er meestal wel in slaag om de spreekwoordelijke knop om te draaien in mijn persoonlijke tijd. “Unwinden” door muziek te luisteren of te spelen, wat sport links en rechts of gewoon wat onnozel doen met vrienden en familie.

Ik heb vaak gedacht dat dat toch zo moeilijk niet is om de stress van de job ‘s avonds achter je te laten. Dat mensen met een burn-out een beetje karakter of olifantenvel moeten kweken en voor zichzelf moeten opkomen. Klop eens op tafel godverdekke!

Maar zo simpel is dat allemaal uiteraard niet en dat weet ik ondertussen ook wel. Omdat ik me heb ingelezen en mensen ken die er onder geleden hebben. En dat waren geen karaterloze wezens of mensen zonder ruggengraat.

Uiteraard geloof ik dat het wel helpt om er minder vatbaar voor te zijn, maar in the end zijn we er allemaal potentieel vatbaar voor, alleen zal het bij de ene wat langer duren dan bij de andere.

My 2 cents.

One step ahead

Toen mijn werkgever de mogelijkheid bood om een mindfulness workshop te volgen, mede met het oog op een goede balans vinden / behouden tussen de dagdagelijkse “Rat Race” op professioneel vlak en de prive sfeer waar je de batterijen terug oplaadt, heb ik eerlijk gezegd eventjes getwijfeld.

Vooral omdat ik op dat moment nog vol overtuiging was dat een gezonde portie karakter en wilskracht genoeg is om te blijven gaan en niet te plooien. Ook omdat ik al die mindfulness dingen nogal een hoog “geitenwollensokken gehalte” vond hebben. Hippies met flodderbroeken die van Kumbaja zingen rond een kampvuur. Niks mis mee, maar totaal niet mijn ding.

Anderzijds vond ik dat ik pas een oordeel kon vellen over iets als ik het zelf geprobeerd had. Ik heb zelf de pest aan mensen die een mening hebben die niet onderbouwd is en dus zou het erg hypocriet zijn om mindfulness oefeningen af te schilderen als kwakzalverij als ik het zelf niet eerst zou proberen.

En dus zo geschiedde: ondergetekende nam halverwege 2018 deel aan een mindfulness workshop.

Mindfulness

De workshop vond plaats gedurende zes weken: wekelijks een halve dag op locatie met collega’s en een trainer waar je de basis meekrijgt, samen oefeningen doet en achteraf ervaringen deelt. De dagen tussen de workshops kreeg je opdrachten bv. dagelijks een bodyscan of ademhalingsoefeningen doen.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik na die eerste les al overtuigd was. Sommige dingen waren inderdaad nogal fluffy (of toch voor mij), maar de trainer gaf ruimte om daar zelf invulling aan te geven en het je eigen te maken op een manier die goed aanvoelt.

In het begin is het allemaal wat onwenning en merk je weinig verschil, maar de aanhouder wint en na een week doorzetten begin je dat momentje van mentale afzondering te apprecieren. Je hoofd leegmaken of net niet. Aanvaarden dat het niet leeg is en dat ok vinden.

Dat klinkt allemaal niet rationeel, maar het werkt dus wel degelijk om innerlijke rust en focus te vinden. En komende van een erg rationeel en logisch ingesteld iemand zegt dat veel ;-).

En toen?

We zijn nu acht maanden na de laatste workshop. Veel van mijn collega’s hebben afgehaakt en doen geen mindfulness oefeningen meer. De “peer pressure” is weg en dan vervallen mensen al eens in hun oude gewoontes denk ik. Al zeggen ze wel bijna allemaal dat ze het missen en er eigenlijk tijd voor zouden moeten vrijmaken.

Persoonlijk heb ik nog niet opgegeven. Dagelijks komt het er niet van, maar ik probeer toch 2-3x per week 10 minuten te vinden om een oefening in te lassen.

Zelf maak ik gebruik van de app Headspace (let op: betalend, maar wel de moeite en werkt zowel op je mobiel als op je computer of tablet), maar de app Calm krijgt ook veel lof links en rechts. Beide apps bieden een enorm aanbod van mindfulness oefeningen aan: stress, verdriet, liefde, sport, motivatie,… voor ieder wat wils en voor elk doel wel een traject dat je kan volgen.

De apps zitten goed in elkaar en werken met “mindfulness streaks” waardoor ze gamification introduceren om je dagelijks aan het mediteren te krijgen. Binnenkort kan je mindfulness gaan doen om in het reine te komen met het feit dat je niet elke dag van mindfulness deed ;-).

Conclusie

Probeer het zelf! Kies een app, begin er aan en geef het een week of vier. Niet plooien in het begin, want het werkt niet direct. Je “mind” is net zoals een spier iets wat je moet trainen en dat kan niet op drie sessies.

In mijn agenda staat elke dag een slot van 15 minuten geblokkeerd om een oefening te doen. Boek een slot in je agenda voor jezelf in en doe jezelf een cadeau. Onder het motto baadt het niet dan schaadt het ook niet.

Ik ben mijn werkgever dankbaar voor de kans en de investering die ze hiervoor doen. De kosten om dit te organiseren wegen niet op tegen de kosten van werknemers die langdurig ziek vallen! Er is dus een duidelijke win-win situatie.

Als je nog geen voornemens had voor 2019 dan kan dit er alvast een goeie zijn voor de shortlist!

Succes!

Dit Was 2018

Terwijl ik dit schrijf, gaan we de allerlaatste namiddag van 2018 in. Het jaar is echt wel voorbij gevlogen, want het voelt aan alsof ik nog maar net nieuwejaarswensen overgemaakt heb en morgen doen we het allemaal weer helemaal opnieuw.

2018 was eigenlijk een goed jaar voor mij.

Zowel op persoonlijk als professioneel vlak ben ik een betere versie van mezelf geworden zonder noemenswaardige tegenslagen en als we eerlijk zijn, dan tekenen we daar toch allemaal voor bij de start van een nieuw jaar nietwaar?

Enfin. Genoeg proloog. Tijd om het lijstje van begin dit jaar erbij te nemen en ook ineens een nieuw lijstje voor 2019 op te stellen!

  • Ik werk nog steeds met heel veel graagte bij Microsoft en hoop daar nog heel wat leuke tijden te mogen beleven!
  • Op sportief vlak was 2018 eigenlijk een grote ramp. Ik kan het aantal loopjes dat ik deed op twee handen tellen en dat staat in schril contrast met 2017! Werk aan de winkel!
  • Muziek ging wel goed: Rock Werchter, The Ark voor de tweede keer, twee dagen Tomorrowland, Foo Fighters in het Sportpaleis, Peter Bence in Rome en nog wat ander leuks dat ik ongetwijfeld vergeet mee te geven. Meer van hetzelfde voor 2019 graag!
  • Er zijn dit jaar vooral mensen bijgekomen in mijn “circle of trust” en dat is een fijn gevoel! De vaste waarden bleven behouden en er ging niemand uit. Dikke vette win!
  • Extra doelen zoals meer lezen en vooral meer sporten (roeien en fietsen) heb ik niet gehaald, maar die gaan de lijst voor 2019 zonder twijfel halen en binnen een jaar afgevinkt worden. Promise!
  • Wat wel is gelukt is een pak minder TV kijken. Ik kijk nog naar twee programma’s – omgerekend dus 2u per week. Netflix en Youtube samen nog eens een uur of zes per week dus helemaal goed. Check!
  • Ik zag weer wat plekjes van de wereld en bezocht twee keer de USA (Seattle en Las Vegas), deed van weekendjes naar Nederland en ging op citytrip naar Rome. En met The Ark deed ik van tussenstops in het zuiden van La France, Ibiza, Mallorca en Barcelona.

De goede voornemens voor 2019:

  • Work hard. Play hard. Ik doe dat al goed en ik ga dat gewoon verder zetten.
  • Op loopvlak ben ik alvast ingeschreven voor de Antwerp 10 Miles 2019 en als het wat meezit doe ik er in de tweede helft van 2019 een halve marathon bij.
  • Een keer per week naar de fitness en een keer per week roeien of fietsen naast al dat lopen zou mooi meegenomen zijn.
  • Ergens in september ben ik met behulp van goede professionele support eindelijk aan dat beter eten en vetmassa verliezen begonnen en ik durf te zeggen dat dat helemaal on track zit. Bijna halfweg van het vooropgesteld doel en als ik de voorgaande sportieve voornemens er nog bijpak gaat die Sagrada Famialia eindelijk uit te steigers geraken ;-).
  • 24 boeken lezen in 2019 – dat zijn er twee per maand. Moet toch een haalbare kaart zijn mijn gedacht?
  • 2018 was ook het jaar dat ik begon te podcasten samen met Stijn van Stijn’s Thoughts. Die podcast noemt “One For The Road” en zit ondertussen al aan aflevering zes. De routine begint erin te komen, de techniek staat op punt en dus is het nu een kwestie van harder, sterker, groter, sneller,… te doen op vlak van content. Check it out in uw favoriete podcast app of via SoundCloud.

Voila. De recap is achter de rug. De plannen voor het nieuwe jaar zijn gesmeed.

Dan rest er mij enkel nog een vette, welgemeende dankuwel voor jullie bezoekjes op mijn blog. Het doet altijd plezier dat mijn schrijfsels ook anderen kunnen entertainen!

Alvast een goede en gezonde start van 2019 gewenst!

Tot in den draai…

Going HTTPS://

Een tijdje terug migreerde ik mijn blogs richting Combell en tot op heden ben ik erg tevreden van die move: goede support, snel netwerk en concurrentiele prijzen.

Tijdens die migratie heb ik er ook van geprofiteerd om mijn websites allemaal om te schakelen naar mandatory “https://” gebruik: als website eigenaar is dat niet alleen belangrijk voor je zoekresultaten (Google penaliseert terecht websites die geen veilige verbinding aanbieden), het is ook belangrijk voor jou als bezoeker dat je zeker weet dat je op een veilige site terecht komt die ook echt is wie ze beweert te zijn.

Voor mijn blog is dat nu iets minder belangrijk dan voor een website waar je betaalgegevens ingeeft om aankopen te doen, maar good practise is good practise.

Zelf heb ik trouwens mijn browsers van de nodige plugins voorzien waaronder eentje die altijd gaat proberen te https:// variant van een site te openen, ook als ik het zelf niet zo ingeef of als de link van een site naar de http:// versie verwijst.

Als je trouwens zelf over een WordPress based website beschikt, heb ik nog een tip waar ik zelf redelijk wat tijd aan verloren ben: nadat ik mijn SSL certificaat gedeployed had (Combell kan dit automatisch en gratis voor je doen in hun WordPress hosting), kon ik mijn site prima bezoeken op zowel http://www.unexpected.be als https://www.unexpected.be.

Omdat ik de bezoeker geen keuze wou laten, heb ik server-side aangegeven dat http:// altijd omgezet wordt naar https:// met als gevolgd dat je deze site dus niet meer onbeveiligd kan bezoeken.

Great news zou je denken!

Ja, maar het gevolg was dat mijn afbeeldingen niet meer doorkwamen! Nochtans als je naar de link van de image surfte, ging het helemaal prima. En op de iPhone en via Safari op de iMac ging alles ook perfect.

Via Chrome, Firefox of Edge ging het op geen enkele desktop goed. Niet op Mac en niet op Windows. Op de iPhone weer wel, maar dat komt omdat elke niet-Safari browser op iOS alsnog gebruik maakt van webkit en dus eigenlijk een GUI-laag is op Safari (weetje!).

Na wat prutsen en root-cause-analysis heb ik de culprit kunnen vinden:

In je WordPress configuratie moet je bij “Settings – General” niet vergeten om het WordPress Address en het Site Address ook om te zetten naar https://.

Bij mij stonden die nog op http:// waardoor de afbeeldingen niet doorkwamen omdat ik expliciet verboden had om nog http:// content te laden aan de serverzijde. Gevolg: de foto’s werden opgeroepen met http:// en dat ging niet dus kreeg je niets te zien.

Dat Safari dit wel doet vind ik mogelijks niet positief… Ofwel is dat een bug ofwel hebben ze door dat het een configuratie probleem is en lossen ze het aan de browserzijde op door er zelf https:// van te maken bij het opvragen van de foto. Te checken als ik eens wat tijd heb.

Dus als je zelf bezig bent met je WordPress blog te switchen naar https-only dan weet je wat je vooral niet mag vergeten ;-).

1 Jaar Microsoft

Dag op dag is het vandaag precies een jaar geleden dat ik mijn eerste werkdag had als Cloud Solution Architect bij Microsoft.

Een jaar dat aan lichtsnelheid voorbij vloog!

Understatement.

Time flies when you’re having fun?!

Enfin. Nu ik het bloggen terug aan het kickstarten ben en ik er een jaartje bij Microsoft heb opzitten, mag je je verwachten aan meer technische shizzle waar ik af en toe met plezier wat uurtjes slaap voor opgeef!

Cava, en met U?

Druk. Drukker. Drukst. #cliché

Beter kan ik de voorbije maanden niet omschrijven.

Druk maar plezant, dat wel. Want ik doe wat ik graag doe, zowel professioneel als privé. Challenging bij momenten, maar dat maakt het net zo interessant en zorgt er voor dat de dagen voorbij vliegen.

Morgen is het al mijn eerste werkverjaardag bij de nieuwe werkgever! Hoe snel ging dat maat?! Hoog tijd om mijn voorbije jaar eens in een blogje te gieten mijn gedacht.

En daar? Alles bon?

 

Guerilla Radio

Veel mensen maken er dit weekend een extra lang verlengd weekend van (dat ik het geweten heb met de file die er woensdagavond richting kust stond!), maar ik deed er niet aan mee.

No sir!

Bewust eigenlijk.

Donderdag een dagje chillen en vandaag een rustige home office dag die ideaal bleek om dingen te doen die al lang op de professionele todo stonden, maar door de dagdagelijkse dingen er maar niet van kwamen.

Ideale schijf om werk op te verzetten: Rage Against The Machine – Guerilla Radio.

Fijn weekend allemaal!

Dit Was 2017

Een dikke twee weken later dan gepland, maar hier is mijn terugblik op 2017.

Terugblik

Elk jaar denk ik opnieuw: volgend jaar zal minder zotjes worden, meer routine en minder verandering. En sinds ik dit jaaroverzicht schrijf, heb ik het gevoel dat elk jaar zotter was dan het vorige. En 2017 was er dus ook zo eentje…

  • Professioneel is er weer een en ander gewijzigd. VCE werd samen met EMC opgeslokt door Dell en ging de markt op als Dell EMC. Verandering van eindbaas betekent ook zo goed als altijd verandering van visie en focus en dat was naar mijn bescheiden mening niet anders bij deze overname.
    Ik heb het een aantal maanden een kans gegeven, maar op een gegeven punt moet je een beslissing maken en in de lente van 2017 heb ik die knoop doorgehakt. Mijn gevoel zat niet meer goed en de visie van het bedrijf was er geen waar ik me 100% in kon vinden.Het was tijd voor een nieuw hoofdstuk.
    In de zomer van 2017 begon mijn nieuw avontuur en ondertussen ben ik dus al een half jaar aan de slag als Cloud Solution Architect bij Microsoft. De focus ligt voor de volle 100% bij Azure, het cloud platform van Microsoft, waar ik me vooral bezig hou met de infrastructuur kant van het verhaal.
  • Op sportief vlak blijf ik goed bezig! Door de nieuwe job, kreeg het intensief loopschema rake klappen, maar ik ben wel blijven hardlopen. Doordat ik het schema heb losgelaten, is mijn doel van een halve marathon ook naar achter geschoven en pik ik dat op in 2018.
    Eventjes ben ik daar boos om geweest op mezelf, maar al snel heb ik de reflectie gehad dat minder lopen beter is dan niet meer lopen en dat dit gewoon een nieuwe uitdaging voor 2018 kan zijn.
  • In 2017 heb ik elke Urban Trail van Vlaanderen gelopen en dat was best leuk! In 2018 ga ik er enkele terug oppikken, maar alleen degenen die ik echt super leuk vond omdat twee uur reizen voor een event dat al bij al niet in je top 5 belandt, de moeite niet waard is naar mijn bescheiden mening.Daarnaast heb ik nog een hele waslijst van andere hardloop events afgewerkt met als hoogtepunt de Antwerp 10 Miles. Dit was zeker niet de mooiste of gezelligste run, maar dit was wel mijn oorspronkelijke milestone toen ik begon met hardlopen. Eentje waar ik nooit van had gedacht dat ik de finish ooit zou halen dit mensenleven.
  • Naar goede gewoonte ging het muzikaal ook als een trein: Tomorrowland, The Ark Cruise, Rock Werchter, Vitalic in de AB en ongetwijfeld nog enkele anderen die ik nu vergeet. Maar ik heb me geamuseerd, zoveel is zeker.
  • Mensen komen en mensen gaan. Met de nieuwe job werd er afscheid genomen van een hoop mensen, maar ik geloof naarstig in het feit dat je daar zelf controle over hebt. Of je ontdekt welke banden sterk genoeg zijn en welke niet. Ook dat is het leven. Kwaliteit over kwantiteit en tot nu toe loopt dat prima!
  • Andere doelen: voor 2017 had ik mezelf nog andere zaken opgelegd die spijtig genoeg nooit tractie gevonden hebben: Paleo hernemen, meer boeken lezen, meer roeien en nog eens van Hel Week doen. Allemaal niet gelukt. Vooral wegens  tijdsgebrek als ik erover nadenk. Misschien iets teveel op de lijst gezet? Reflectie! Minder TV kijken is me trouwens prima gelukt en die lijn ga ik in 2018 doortrekken!

What’s Up 2018?

2018 is ondertussen al twee weken ver en mijn ambities zitten allemaal op de goede baan:

  • Blijven hardlopen met enkele nieuwe doelen en events op de agenda (later meer hierover, maar ze zijn al geboekt dus er is geen weg terug!)
  • Meer sport dan hardlopen: de fiets en de roeier zijn al vanonder het stof gehaald en dagelijks zijn er krachtoefeningen aan het programma toegevoegd die ik nu toch al twee weken volhou. De routine begint erin te komen en dat is de beste manier om iets vol te houden.
  • Meer lezen: ik ben ondertussen in mijn tweede boek bezig dus dat zit snor!
  • Zotjes veel nieuwe technologie leren: met de nieuwe job komt dat helemaal in the pocket en spendeer ik enorm veel tijd in boeken, blogs, video’s en wat nog allemaal.
  • Focus op voeding: gezonder eten, Paleo en slowcooking terugbrengen.

Genoeg om me bezig te houden in 2018 denk ik zo! Naar goede gewoonte rest er me niks anders dan jullie te bedanken voor langs te komen in 2017, te verwelkomen in 2018 en verder een gelukkig en gezond nieuw jaar te wensen!
Tot snel!

Ultra Wide Monitors: Yay or Nay?

Ergens eind jaren ’90 – begin 2000

Wie al lang genoeg met computers prult, herinnert zich ongetwijfeld het pre-flatscreen tijdperk met van die gigantisch lelijke, beige bakken van monitors.
Mijn allereerste computerscherm was een 14″ CRT scherm met een resolutie van 800×600 op 100Hz, maar het ding kon ook 1024×768 op 60Hz leveren. En ja, 60Hz dat was niet echt aangenaam om naar de kijken wegens teveel geflikker, maar screen real estate was bijzonder kostelijk in die tijd dus moesten er toegevingen gedaan worden.
Na de nodige vakantiejobs en flink wat sparen maakte die 14″ el cheapo monitor plaats voor de Rolls Royce van de CRT monitors: een Iiyama 21′ CRT monitor alstublieft! Een resolutie van 1600×1200 op 100Hz en als het moest zelfs 2048×1536 op 60Hz. Het ding kostte toen om en bij de 1000 EUR, maar het was elke cent waard.
Van een postzegelformaat naar een gigantische monitor was machtig plezant. Maar alles went en zo ook dat 21″ scherm. In die periode bestond er niks groter (en volgens mij zijn er nooit grotere CRT monitors geweest) en dus was de enige optie om voor een multi-monitor setup te gaan. Concreet: er kwam nog een identieke 21″ Iiyama monitor naast te staan. Twee scherm naast elkaar, hoe zalig was dat wel niet?!

Flash Forward

De jaren van CRT monitors liggen al een hele tijd achter ons en met die vieze, beige bakken, nam ik grotendeels ook afscheid van multi-monitor setups.
Ja, er waren periodes dat ik twee LCD (platte schermen in de volksmond) naast elkaar had staan, maar dat was meestal voor een specifiek project waar het echt nodig was. Een 24″ monitor was immers eerder mainstream dan uitzondering en daarbovenop hadden die scherm ook nog eens een hogere resolutie waardoor een tweede scherm zelden nog echt nodig was.
Desktops ruimden plaats voor laptops en als je dan een extern scherm aansluit, heb je eigenlijk al twee schermen ter beschikking. Daarbovenop is het ook vaak niet evident, laat staan mogelijk, om meer dan een extern scherm op een laptop aan te sluiten zonder te foefelen met dongles of dure externe kaarten.

Breed, breder, breedst!

Een opkomende trend die eigenlijk ingezet werd bij de televisies, heeft zich nu ook eindelijk een weg gebaand naar de computers: ultra wide monitors.
Ze bieden de voordelen van een dual multi-monitor setup, zonder het gefoefel om alles deftig aan te sluiten en zonder onderbreking in het schermoppervlak.
Ze bestaan in geuren en kleuren, van 24″ tot 38″ en meer (maar dan moet je waarschijnlijk een orgaan afstaan om de kost te dragen ;-)), in full HD en 4K resolutie en zelfs curved als je dat zou willen (immersive gaming anyone?).
En dan heb ik het nog niet gehad over de verschillende aansluitmogelijkheden: DisplayPort, HDMI, USB-C,… en de mogelijkheid tot ingebouwde speakers, webcams of USB-hubs. Prijzen varieren van 200 EUR tot meer dan 1000 EUR en allemaal hebben ze wel een doelpubliek voor ogen.
Soit. Een snelle breakdown vanuit mijn situatie:

  • Een curved scherm boeit me weinig omdat dat alleen maar prima werkt als je er recht voor zit. Voor games en films kan dat leuk zijn, maar als je in programma’s zoals Excel werkt, kan ik me voorstellen dat het net iets minder interessant is. Een recht scherm it is dus.
  • Resolutiegewijs is 4K uiteraard de heilige graal, maar dan ben je al bijna verplicht om voor een 38″ te gaan, anders gaat het wel heel erg klein overkomen. Daarbovenop moet je ook rekening houden dat meer pixels ook meer power van je grafische kaart vragen dus als je wil gamen op een 4K scherm met native resolution, wees dan maar bereid om een deftige grafsche kaart aan te schaffen. Komt daar nog bij kijken dat de 4K schermen nog aan de dure kant zijn, waardoor je toch op een 800 EUR mag rekenen om iets deftig in huis te halen. Voor mijn gebruik is een full HD scherm prima geschikt en daarmee blijft de prijs ook schappelijk.
  • Het scherm moet op de computer aangesloten worden en daar kan je nooit genoeg opties open houden. Meerdere opties op een scherm hebben is ook handig als je bijvoorbeeld twee computers tegelijkertijd wil aansluiten. Dan hoef je niet telkens de kabels te wisselen. Zelf wou ik een scherm met DisplayPort aansluiting omdat mijn Microsoft Surface Pro 4 naar het schijnt moeite heeft om een UW monitor in zijn native resolutie aan te sturen via HDMI. Een gewaarschuwd man…
  • Andere gadgets zoals webcam, speakers of een USB-hub zijn leuk meegenomen, maar ik wil er niet extra voor betalen.

Mijn keuze is gevallen op de LG-34UM68-P, een non-curved 34″ full HD exemplaar met zowel HDMI als DisplayPort en ingebouwde speakers (die nog erg goed klinken voor ingebouwde speakers).
Kostprijs van dit lekkers: 369 EUR inclusief een HDMI kabel en exclusief de DisplayPort kabel die ook nog 25 EUR moest kosten. Het scherm staat op een in de hoogte verstelbare voet, heeft dunne randen en indien gewenst kan je het ook via een VESA-mount aan de muur of een draagarm bevestigen. Goeie deal lijkt me!

En? Content van?

Heel erg! Serieus.
Als ik van home office doe hangt mijn Surface via de DisplayPort aan de Ultra Wide en dat is extreem zalig om op te werken. De tekst is groot genoeg om goed leesbaar te zijn (yaaay full HD) en tegelijkertijd heb ik een gigantisch werkblad ter beschikking waarop een Excel, aandelen grafieken, verschillende browsers naast elkaar of Tweetdeck serieus staan te blinken.
Video content die UW-geschikt is, vult het scherm en dat is serieus machtig om naar te kijken. Ik heb ondertussen enkele pareltjes van YouTube kanalen gevonden die ik in een andere post zal delen.
Conclusie is dat als je op zoek bent naar een extern scherm voor je laptop of gewoon een nieuwe monitor voor je desktop (zijn er nog mensen die dat kopen, gamers niet meegeteld?), kijk dan zeker naar een Ultra Wide monitor.
 
En nu ga ik me nog wat immersen met UW content op YouTube.
PS: ik heb mijn MacBook Air 11″ uit 2014 ook al getest op dit scherm en dat werkt uiteraard ook prima!

Back

MagicGrips

Ik ben al jaren een tevreden Apple gebruiker en sinds een goed jaar hoort daar ook een iMac desktop computer bij.
De intrede van de iMac was voor mij ook de eerste echte introductie tot de Magic Mouse. Bij mijn laptop kreeg ik ook zo een exemplaar, maar met dat de Apple touchpads op Macbooks zo fantastisch zijn en ik principieel zo mobiel mogelijk wil zijn (en dus zo weinig mogelijk randapparatuur meesleur), maakte ik er zo goed als geen gebruik van.
Op de iMac zit dat natuurlijk anders en gebruik ik de Magic Mouse constant en dan moet het toch gezegd dat ze bij Apple een paar steken hebben laten vallen. Dat ding ziet er wel fancy en modern uit, maar op vlak van gebruiksgemak hebben ze toch nog het een en ander te leren van de gevestigde waarden zoals Logitech.
Maanden gingen voorbij en daar ik geen zin had om een nieuwe muis te kopen (toch weer snel €50 of meer als je iets deftigs wil) deed ik verder met de Magic Mouse met bijhorende frustraties en soms zelfs pijntjes.
Tot ik recent op de MagicGrips van EvolutionLab stootte – de oplossing voor mijn probleem! Op zich zijn die dingen niet meer dan rubberen verbredingen die je met behulp van de bijgeleverde 3M adhesive tape aan de zijkanten van je Magic Mouse plakt. Ze passen perfect en als ik de site mag geloven, komt dat omdat ze de Magic Mouse met behulp van lasers hebben gescand om zo een perfecte fit te bekomen met de MagicGrips.

Ik betaalde alles inbegrepen $22 en voor die prijs kan je nog kiezen of je de normale of de extra brede grips gebruikt (beide meegeleverd). Ik ging voor die laatste en na een half minuutje monteren was mijn Magic Mouse geüpgrade. Het verschil lijkt miniem op het eerste zicht, maar in daadwerkelijk gebruik maakt het best veel verschil!
De Magic Mouse is niet opeens de meest ergonomische muis ever, maar het gebruiksgemak is gigantisch veel hoger voor een zeer betaalbare prijs terwijl het esthetisch nog altijd aansluit bij de visie die ze bij Apple voor ogen hebben.
Iedereen die halsstarrig vasthoudt aan zijn Magic Mouse kan ik dus oprecht aanraden om de MagicGrips van EvolutionLab eens van dichtbij te bekijken.
PS: ze werken met zowel de eerste als de tweede versie van de Magic Mouse.

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑