Telling stories for a living

Category: Leven (Page 1 of 21)

Tips Week #36

Ik kom regelmatig leuke sites, series of apps tegen die ik graag wil delen en die dan op de “blogpost over schrijven” lijst terecht komen.

Echter soms kan ik er niet zo heel veel over neerpennen, maar veel andere keren komt het er gewoon niet van wegens tijdsgebrek en keuzes.

En dus zal ik vanaf nu gewoon een summier lijstje maken van dingen die ik de voorbije week ontdekte en waarvan ik denk dat jij het misschien ook leuk zal vinden!

  • Noisli: website / Chrome extension waarmee je relaxerende geluiden kan afspelen. Denk bosgeluiden, regen, wind, water, white noise, pink noise enz. met de optie om je eigen mix te maken (en op te slaan). Oh en het is voor zover ik kan zien helemaal gratis!
  • Powertools for Windows 10: lang, lang geleden was Powertools een verzameling van interessante utilities voor de wat meer gevorderde gebruiker. Microsoft brengt ze nu terug en begint met twee leuke tools:
    • FancyZones: een super handige tool om je desktop onder te verdelen in virtuele zones waar je apps automagisch in “snappen”. Klinkt ingewikkeld, maar check gewoon de demo en alles wordt duidelijk!
    • Shortcut Guide: hoe de Start-knop op je keyboard ingedrukt en je krijgt een overlay met alle mogelijke sneltoetsen! Handig om sneller te worden door niet voor alles de muis te moeten gebruiken.
  • Manfrotto TwistGrip with universal phone clip: als je regelmatig met je smartphone filmpjes maakt, vlogt of een goed statief wil zodat je Youtube kan kijken zonder je toestel vast te houden – look no further! Super degelijk materiaal. Echt.
  • Samsung Portable SSD T5: ik was op zoek naar een externe SSD, liefst snel genoeg om vlotjes 4K video op te editen, USB-C aansluiting (je krijgt er ook een USB-A kabel bij hoor) en vooral erg licht (51gr is licht, trust me!). Ik ging zelf voor de 1TB versie, maar voor de grootgebruikers is er ook een 2TB variant. Bestaat ook in 250GB en 500GB variant, maar dat vind ik tegenwoordig de investering niet meer waard.
  • The Dark Crystal – Age Of Resistance: een nieuwe reeks op Netflix met poppen van de hand van Jim Henson. En neen, het is niet echt geschikt voor kinderen. Ik ben twee afleveringen ver en ik ben “hooked”. Alles wat je ziet is met de hand gemaakt. Geen CGI dus, behalve om de poppenspelers uit het beeld te halen. Hoe cool is dat?! Weetje: de poppen worden bediend met aangepaste Nintendo Wii controllers ;-).

Have fun en tot volgende week voor nieuwe tips!

‘t Is Weer Voorbij…

De zomer van 2019 ligt achter ons.

Enfin. Het is te zeggen binnen een goede week of twee, want dan begint de klimatologische herfst.

Maar gevoelsmatig is de zomer voorbij, is iedereen terug aan het werk, worden de files weer langer (al heb ik niet het gevoel dat er nog zo iets is als zomerkalmte op de baan), daalt de temperatuur zachtjes en worden de dagen weer merkbaar korter.

Het was een goede zomer.

Eentje om met plezier op terug te kijken komende herst- en winteravonden, van achter het raam met een warme chocomelk starend naar de regendruppels of wie weet, de sneeuwvlokken die de grond raken.

De herst staat voor de deur vriendjes! En neen, ik vind dat niet erg want het is mijn favoriete seizoen: de natuur die zich klaarmaakt voor de koude winter, herfstweer dat uitnodigt voor een frisse wandeling om daarna gezellig op te warmen of soms onguur genoeg is om veilig binnen te blijven met een streepje muziek en/of een goed boek. Om nog maar te zwijgen van de oh zo lekkere winterkost die zich stilletjes aan weer op het menu laat zien! Mjammie!

Hopelijk hadden jullie ook een fijne zomer en kijken jullie net als ik uit naar het najaar.

I Broke My Treadmill AGAIN

Mijn Domyos TC-5 die ik eind 2015 kocht heeft opnieuw de geest gegeven. Opnieuw, want eind 2016 had ik er ook een probleempje mee dat toen prima en binnen garantie werd gefixed door de mensen van Domyos. Maar nu is mijn loopband dus buiten garantie en vrees ik ervoor dat de kosten niet gaan opwegen tegen de originele aankoopprijs.

Het zit namelijk zo: vorige maand besloot ik terug in actie te komen en mijn loopschoenen van stal te halen. Om er terug in te komen besloot ik een kort loopje op de loopband te doen, maar na een goede 3km kwam er een raar geurtje van het toestel en viel het uit. Daarna nooit meer aangekregen dus ik heb een vermoeden dat in het beste geval een zeker de geest gegeven heeft, maar worst case de motor eraan is voor de moeite.

En in dat laatste geval zal de kostprijs inclusief de werkuren van de technieker waarschijnlijk hoger uitvallen dan de restwaarde van het toestel…

Ik heb een support ticketje geopend bij Domyos. We zullen zien wat die mannen zeggen, maar als hij effectief per total is, moet ik mijn positieve mening toch herzien, want ik heb mijn loopband niet overmatig gebruikt en dus zou het toestel zeker niet zo snel stuk mogen zijn.

Wordt vervolgd…

Trek Farley 5 – First Look

Toen ik een aantal weken terug met een bestelbon voor een Trek Farley 5 bij de fietsenwinkel buitenwandelde, leken 6-8 weken wachten op het nieuwe speelgoed een eeuwigheid.

Geduld is namelijk niet mijn sterktste eigenschap.

Twee weken geleden kreeg ik, perfect op schema, het langverwachte telefoontje: mijn fat bike was klaar om afgehaald te worden! Awesome!

Fietsenrek op de trekhaak gemonteerd en richting fietsenwinkel! Daar aangekomen eerst en vooral mijn pedalen laten monteren, daarna de fiets afstellen op mijn lengte en een testritje maken op de parking.

Dit zou het eerste voorproefje zijn van wat later zou blijken als standaard gedrag bij toeschouwers: een fat bike trekt aandacht, doet mensen wijzen en is een regelrechte “conversation starter”.

Eerste hindernis: de fiets thuis krijgen!

Die “gootjes”op een fietsenrek (type: Thule voor drie fietsen, goed materiaal daar niet van!) zijn duidelijk niet voorzien voor banden van een fatbike, waardoor ook die riemen die de wielen vastgespen in die gootjes veel te korten zijn.

Conclusie: ik kon de fiets enkel vastmaken met die grijparmen op het frame en dat vond ik niet betrouwbaar genoeg.

MacGyver-gewijs de wielen vastgemaakt met snelbinders (handig als je op de parking van een fietsenwinkel staat) en klaar was kees.

Eenmaal thuisgekomen had ik weinig tijd om mijn Farley te dopen, want ik werd op een feestje verwacht en de klok was aan het tikken. Echter de vijftien minuten dat mijn fiets voor de deur stond, zag ik mensen letterlijk vertragen bij het voorbij rijden om naar de fiets te staren.

Conclusie: als je een fietsenwinkel uitbaat, bestel dan een paar fat bikes om in uw toonzaal te zetten! Ondanks dat zo een type fiets voor de meeste kopers geen goede match is, zal het toch mensen naar uw winkel trekken en eenmaal de prooi binnen is, kan de verkoper het overnemen niet waar ;-).

In tussentijd heb ik al enkele ritjes op de nieuwe fiets achter de rug en ik kan alleen maar zeggen dat ik heel tevreden ben van mijn aankoop! Ik ben me wel degelijk bewust van het feit dat een fat bike in onze contreien niet meteen de logische keuze is en dat een gewone mountain bike meer geschikt is, maar soms moet je toch gewoon je zin doen en bij je gedacht blijven!

Uiteraard zal je sneller fietsen met dunnere banden en uiteraard zal je minder hard moeten trappen, maar als ik snel en gestroomlijnd wil fietsen, dan rij ik wel met de racefiets. En eerlijk gezegd valt die weerstand en harder trappen allemaal wel goed mee. Heb er al tochtjes van rond de 20km mee gedaan en dat bolt allemaal erg soepel hoor… je rijdt gewoon geen gemiddelde van 30km/h, maar dat is ook mijn bedoeling niet.

Mijn fat bike is mijn fun bike en boy does it deliver! Ondanks dat ik geen vering heb, voelt het dankzij de dikke banden toch aan alsof je op een geveerde fiets rijdt en kan je mits wat behendigheid leuke moves doen. En dankzij die banden kan je ook prima op zand en sneeuw rijden zonder direct weg te zakken!

Ik heb ondertussen al enkele accessoires en nieuwe fietskledij aangeschaft waar ik in aparte blogposts wat dieper op in zal gaan.

Als je mij nu wil excuseren, ik ga mijn bunny hops wat verder oefenen ;-).

Satan’s Tricycle

Mijn “healthy life movement” plan is nog altijd op kruissnelheid en ik blijf investeren in mezelf. Om een betere versie van mezelf te worden.

Vanzelfsprekend.

Met dat het hardlopen op een wat lager pitje kwam te staan sinds de zomer en ik tijdens de wintermaanden ook geen enkele motivatie kon vinden om door weer en wind te ploeteren, ging ik op zoek naar alternatieven om die vetverbranding te blijven voeden. Af en toe roeien blijft op de agenda staan, maar ik had ook zin in iets nieuws. Fietsen misschien? Maar mijn (race)fiets op “rollekes” zetten, boeit me maar weinig en een spinning fiets spreekt me ook niet direct aan. Tijdens een van mijn Youtube momentjes, duik ik “Alice In Wonderland gewijs” van de ene konijnenpijp in de andere en ontdek ik regelmatig nieuwe dingen. Af en toe blijft er zo eentje plakken en wil ik er meer van weten en zo kwam ik terecht bij Satan’s Tricycle oftewel een air bike.

Als je de link naar het artikel gevolgd hebt, dan weet je ondertussen waarom men een air bike een duivels toestel noemt. Voor zij die het korte antwoord willen: omdat je super hard afziet op dat ding en jezelf heel erg tegenkomt! Rogue Fitness is een gevestigde waarde en hun versie van de air bike, de Rogue Echo Bike, is pretty much de logische keuze als je overweegt om jezelf een marteltuig te kopen dat gemaakt is om een leven lang mee te gaan.

Look & feel gewijs is een air bike als een home trainer waarbij het vliegwiel vooraan vervangen is met een gigantische ventilator waarvan de bladen tegen de wind staan voor maximale weerstand en waar aan de transmissie ook nog eens twee armen zijn bevestigd zoals je op een cross-trainer hebt en die tegelijkertijd dienst doen als “stuur”.

Op het wereldwijde web vind je crazy mofo’s die op hun air bike 100 cal verbranden op 1 minuut! Jep. Dat las je goed. En het kan. Maar ik garandeer je dat je dan letterlijk van je fiets valt.

Kortom dit toestel is een krachtpatser als het aankomt op cardio en vetverbranding en terwijl toch spieren kweken! Er zit geen “uitbol” functie op de Echo – de pedalen blijven roteren en kan je niet stilhouden, idem met de armen en doordat de ventilator haaks op de windrichting staat, valt ie zo goed als direct stil als je nog maar denkt aan stoppen met trappen en armbewegingen maken.

Ja, je kan je voeten op de steuntjes zetten en enkel met je armen werken. Omgekeerd ook en enkel trappen en je armen naast je lijf laten bengelen. Maar dan moet alle kracht en moeite van die ene spiergroep komen – afzien!

Ik spendeer gemiddeld elke dag een half uurtje op de air bike en ik voel het verschil al na een paar weken van training. Op vlak van calorie-verbranding wint de air bike vlotjes van het hardlopen: 20 minuten fietsen op de Echo komt overeen met 30 minuten hardlopen met een gelijkaardig inspanningsniveau. Efficient dus ;-).

Soit. Ik zal nog eens een toertje gaan racen op mijn Duivels driewielertje…

PS: Wie zelf interesse heeft: Rogue levert aan huis en alles tesamen heeft mijn Echo mij net geen 1000 EUR gekost. Let op want ik heb al gehoord dat er soms lange wachttijden zijn – blijkbaar is de Echo een gewild beestje.

Start To Fatbike

Al sinds fatbikes op de markt zijn zit ik ze te “eye-ballen”. In essentie zijn het mountain bikes met absurd dikke banden. Tenzij je het serieuzere offroad terrein op zoekt, meer specifiek heel erg losse ondergrond, zand, sneeuw, rotsen en zo meer, is een fatbike eigenlijk geen logische keuze.

Dikkere en bredere banden betekenen meer gewicht en meer rolweerstand. Maar ook meer comfort en een gigantische hoop fun!

Soms moet je de ratio en logica los laten en gewoon springen.

Enfin. Binnen zes weken heb ik mijn Farley 5. I’ll keep you posted.

Mindfulness

De laatste jaren lees je meer en meer artikels rond het nut van mindfulness en meditatie en hoe ze een positieve impact kunnen hebben op je algemene gezondheid. Uiteraard staat dat evenredig met de toename van burn-outs  waar klaarblijkelijk meer en meer mensen last van hebben.

Ik vind het eigenlijk “normaal” dat die laatste fenomenen meer en meer opduiken in ons dagelijks leven, bij onszelf of onze naasten. We draaien per slot van rekening allemaal al dan niet vrijwillig mee in de “Rat Race” van het leven nietwaar?

Daft Punk gewijs moet alles Harder, Better, Faster en Stronger zijn.

Succes meten we af aan scorecards, aan de stand van onze bankrekening en aan de spullen die we kunnen kopen dankzij het succesvol meedraaien in de mallemolen. En dan spreek ik nog niet over social media waar we ook allemaal ons beste beentje moeten voorzetten!

Een viscieuze cirkel zeg maar. En vroeg of laat wordt dat teveel voor menig mens en dan zit je in een diep dal waar je vaak voor maanden of zelf jaren in vast zit: de beruchte burn-out dus.

Spiegeltje spiegeltje…

Tot op heden ben ik zelf gelukkig gespaard gebleven deze hedendaagse ziekte en ik wil graag geloven dat dat deels te maken heeft met mijn karakter en het feit dat ik er meestal wel in slaag om de spreekwoordelijke knop om te draaien in mijn persoonlijke tijd. “Unwinden” door muziek te luisteren of te spelen, wat sport links en rechts of gewoon wat onnozel doen met vrienden en familie.

Ik heb vaak gedacht dat dat toch zo moeilijk niet is om de stress van de job ‘s avonds achter je te laten. Dat mensen met een burn-out een beetje karakter of olifantenvel moeten kweken en voor zichzelf moeten opkomen. Klop eens op tafel godverdekke!

Maar zo simpel is dat allemaal uiteraard niet en dat weet ik ondertussen ook wel. Omdat ik me heb ingelezen en mensen ken die er onder geleden hebben. En dat waren geen karaterloze wezens of mensen zonder ruggengraat.

Uiteraard geloof ik dat het wel helpt om er minder vatbaar voor te zijn, maar in the end zijn we er allemaal potentieel vatbaar voor, alleen zal het bij de ene wat langer duren dan bij de andere.

My 2 cents.

One step ahead

Toen mijn werkgever de mogelijkheid bood om een mindfulness workshop te volgen, mede met het oog op een goede balans vinden / behouden tussen de dagdagelijkse “Rat Race” op professioneel vlak en de prive sfeer waar je de batterijen terug oplaadt, heb ik eerlijk gezegd eventjes getwijfeld.

Vooral omdat ik op dat moment nog vol overtuiging was dat een gezonde portie karakter en wilskracht genoeg is om te blijven gaan en niet te plooien. Ook omdat ik al die mindfulness dingen nogal een hoog “geitenwollensokken gehalte” vond hebben. Hippies met flodderbroeken die van Kumbaja zingen rond een kampvuur. Niks mis mee, maar totaal niet mijn ding.

Anderzijds vond ik dat ik pas een oordeel kon vellen over iets als ik het zelf geprobeerd had. Ik heb zelf de pest aan mensen die een mening hebben die niet onderbouwd is en dus zou het erg hypocriet zijn om mindfulness oefeningen af te schilderen als kwakzalverij als ik het zelf niet eerst zou proberen.

En dus zo geschiedde: ondergetekende nam halverwege 2018 deel aan een mindfulness workshop.

Mindfulness

De workshop vond plaats gedurende zes weken: wekelijks een halve dag op locatie met collega’s en een trainer waar je de basis meekrijgt, samen oefeningen doet en achteraf ervaringen deelt. De dagen tussen de workshops kreeg je opdrachten bv. dagelijks een bodyscan of ademhalingsoefeningen doen.

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik na die eerste les al overtuigd was. Sommige dingen waren inderdaad nogal fluffy (of toch voor mij), maar de trainer gaf ruimte om daar zelf invulling aan te geven en het je eigen te maken op een manier die goed aanvoelt.

In het begin is het allemaal wat onwenning en merk je weinig verschil, maar de aanhouder wint en na een week doorzetten begin je dat momentje van mentale afzondering te apprecieren. Je hoofd leegmaken of net niet. Aanvaarden dat het niet leeg is en dat ok vinden.

Dat klinkt allemaal niet rationeel, maar het werkt dus wel degelijk om innerlijke rust en focus te vinden. En komende van een erg rationeel en logisch ingesteld iemand zegt dat veel ;-).

En toen?

We zijn nu acht maanden na de laatste workshop. Veel van mijn collega’s hebben afgehaakt en doen geen mindfulness oefeningen meer. De “peer pressure” is weg en dan vervallen mensen al eens in hun oude gewoontes denk ik. Al zeggen ze wel bijna allemaal dat ze het missen en er eigenlijk tijd voor zouden moeten vrijmaken.

Persoonlijk heb ik nog niet opgegeven. Dagelijks komt het er niet van, maar ik probeer toch 2-3x per week 10 minuten te vinden om een oefening in te lassen.

Zelf maak ik gebruik van de app Headspace (let op: betalend, maar wel de moeite en werkt zowel op je mobiel als op je computer of tablet), maar de app Calm krijgt ook veel lof links en rechts. Beide apps bieden een enorm aanbod van mindfulness oefeningen aan: stress, verdriet, liefde, sport, motivatie,… voor ieder wat wils en voor elk doel wel een traject dat je kan volgen.

De apps zitten goed in elkaar en werken met “mindfulness streaks” waardoor ze gamification introduceren om je dagelijks aan het mediteren te krijgen. Binnenkort kan je mindfulness gaan doen om in het reine te komen met het feit dat je niet elke dag van mindfulness deed ;-).

Conclusie

Probeer het zelf! Kies een app, begin er aan en geef het een week of vier. Niet plooien in het begin, want het werkt niet direct. Je “mind” is net zoals een spier iets wat je moet trainen en dat kan niet op drie sessies.

In mijn agenda staat elke dag een slot van 15 minuten geblokkeerd om een oefening te doen. Boek een slot in je agenda voor jezelf in en doe jezelf een cadeau. Onder het motto baadt het niet dan schaadt het ook niet.

Ik ben mijn werkgever dankbaar voor de kans en de investering die ze hiervoor doen. De kosten om dit te organiseren wegen niet op tegen de kosten van werknemers die langdurig ziek vallen! Er is dus een duidelijke win-win situatie.

Als je nog geen voornemens had voor 2019 dan kan dit er alvast een goeie zijn voor de shortlist!

Succes!

Dreams Without Goals Will Remain Dreams

Lang leve de catchy motivational one-liners :-)!

Maar ze bevatten een grond van waarheid en ze werken prima (bij mij toch) om te blijven doorgaan… en al zeker als Denzel de speecher van dienst is.

Om maar te zeggen dat ik mijn goede voornemens voor lief genomen heb en vandaag mijn squats training nieuw leven heb ingeblazen.

Al moet ik toegeven dat die vier reps van in totaal 96 squats misschien iets teveel van het goede waren om te beginnen ;-).

Dit Was 2018

Terwijl ik dit schrijf, gaan we de allerlaatste namiddag van 2018 in. Het jaar is echt wel voorbij gevlogen, want het voelt aan alsof ik nog maar net nieuwejaarswensen overgemaakt heb en morgen doen we het allemaal weer helemaal opnieuw.

2018 was eigenlijk een goed jaar voor mij.

Zowel op persoonlijk als professioneel vlak ben ik een betere versie van mezelf geworden zonder noemenswaardige tegenslagen en als we eerlijk zijn, dan tekenen we daar toch allemaal voor bij de start van een nieuw jaar nietwaar?

Enfin. Genoeg proloog. Tijd om het lijstje van begin dit jaar erbij te nemen en ook ineens een nieuw lijstje voor 2019 op te stellen!

  • Ik werk nog steeds met heel veel graagte bij Microsoft en hoop daar nog heel wat leuke tijden te mogen beleven!
  • Op sportief vlak was 2018 eigenlijk een grote ramp. Ik kan het aantal loopjes dat ik deed op twee handen tellen en dat staat in schril contrast met 2017! Werk aan de winkel!
  • Muziek ging wel goed: Rock Werchter, The Ark voor de tweede keer, twee dagen Tomorrowland, Foo Fighters in het Sportpaleis, Peter Bence in Rome en nog wat ander leuks dat ik ongetwijfeld vergeet mee te geven. Meer van hetzelfde voor 2019 graag!
  • Er zijn dit jaar vooral mensen bijgekomen in mijn “circle of trust” en dat is een fijn gevoel! De vaste waarden bleven behouden en er ging niemand uit. Dikke vette win!
  • Extra doelen zoals meer lezen en vooral meer sporten (roeien en fietsen) heb ik niet gehaald, maar die gaan de lijst voor 2019 zonder twijfel halen en binnen een jaar afgevinkt worden. Promise!
  • Wat wel is gelukt is een pak minder TV kijken. Ik kijk nog naar twee programma’s – omgerekend dus 2u per week. Netflix en Youtube samen nog eens een uur of zes per week dus helemaal goed. Check!
  • Ik zag weer wat plekjes van de wereld en bezocht twee keer de USA (Seattle en Las Vegas), deed van weekendjes naar Nederland en ging op citytrip naar Rome. En met The Ark deed ik van tussenstops in het zuiden van La France, Ibiza, Mallorca en Barcelona.

De goede voornemens voor 2019:

  • Work hard. Play hard. Ik doe dat al goed en ik ga dat gewoon verder zetten.
  • Op loopvlak ben ik alvast ingeschreven voor de Antwerp 10 Miles 2019 en als het wat meezit doe ik er in de tweede helft van 2019 een halve marathon bij.
  • Een keer per week naar de fitness en een keer per week roeien of fietsen naast al dat lopen zou mooi meegenomen zijn.
  • Ergens in september ben ik met behulp van goede professionele support eindelijk aan dat beter eten en vetmassa verliezen begonnen en ik durf te zeggen dat dat helemaal on track zit. Bijna halfweg van het vooropgesteld doel en als ik de voorgaande sportieve voornemens er nog bijpak gaat die Sagrada Famialia eindelijk uit te steigers geraken ;-).
  • 24 boeken lezen in 2019 – dat zijn er twee per maand. Moet toch een haalbare kaart zijn mijn gedacht?
  • 2018 was ook het jaar dat ik begon te podcasten samen met Stijn van Stijn’s Thoughts. Die podcast noemt “One For The Road” en zit ondertussen al aan aflevering zes. De routine begint erin te komen, de techniek staat op punt en dus is het nu een kwestie van harder, sterker, groter, sneller,… te doen op vlak van content. Check it out in uw favoriete podcast app of via SoundCloud.

Voila. De recap is achter de rug. De plannen voor het nieuwe jaar zijn gesmeed.

Dan rest er mij enkel nog een vette, welgemeende dankuwel voor jullie bezoekjes op mijn blog. Het doet altijd plezier dat mijn schrijfsels ook anderen kunnen entertainen!

Alvast een goede en gezonde start van 2019 gewenst!

Tot in den draai…

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑