Tag: Runningman

Antwerp 10 Miles 2017

26 April, 2017 / Tim / 5 Comments

Vorige zondag was het D-day.
23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:

Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs

Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…

T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust

Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.

T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen

Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.

T-1 Dagen: me & my running squad

Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus!
Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!

T-0 Dagen: D-day!

Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus.
Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.

Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren.
Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.

Antwerp 10 Miles

Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!

As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:

De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.

How Did I Do?

Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!

Zou ik de 10 Miles opnieuw doen?
Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!

In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).

Now What?

Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder.
Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is…
Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!

NN Urban Trail Antwerpen 2017

2 April, 2017 / Tim / 1 Comment

Met de nodige vertraging is het er eindelijk van gekomen om mijn verslag van de NN Urban Trail Antwerpen 2017 bij elkaar te schrijven.
Het weer stond aan onze zijde, want de weerman voorspelde maar liefst 16-18 graden! Lopen is fijn, maar lopen met ideaal loopweer is nog veel fijner. Hout vasthouden, maar tot nu toe heb ik nog geen enkele wedstrijd in de regen moeten afwerken…
In ieder geval waren we naar goede gewoonte ruim een half uur voor de start ter plaatse zodat we rustig het startnummer konden afhalen, de nodige kledingstukken dumpen en de rugzakken in bewaring geven bij de organisatie.
Wave 1 was de mijne wat betekende dat de start voorzien was voor 9u00. Ik gok dat we met tien minuten vertraging zijn vertrokken en daar ik ergens achteraan in mijn wave gestart ben en men de lopers laat vertrekken in kleine groepjes om veel vertraging te voorkomen bij de tussenstops, zal het wel 9u15 geweest zijn vooraleer ik goed en wel aan het lopen ging.
Een van de eerste haltes was trouwens het befaamde Antwerpse Havenhuis (amai die trappen!) wat echt wel de moeite waard was! Ik weet niet of je er altijd in mag, maar als het mag en je bent in de buurt moet je dat vooral doen, want het uitzicht is serieus de moeite. Ook het stadhuis en de passage over de Meir met al die kijklustigen was noemenswaardig.
De rest van het parcours kan je in mijn aftermovie bekijken of sfeerfoto’s checken op mijn Instagram account.

Na de race trouwens nog een uurtje op de event site blijven hangen om het welgekomen lunchpakketje te verorberen en al bijpratend te genieten van het mooie weer.
Op vlak van bezienswaardigheden staat Antwerpen zeker bovenaan op de Urban Trail series. Op vlak van totale beleving denk ik dat Mechelen nog altijd mijn voorkeur krijgt, al kan dat ook te maken hebben met het feit dat dat mijn allereerste Urban Trail ervaring was.
Tot volgend jaar Antwerpen… alle toch voor de Urban Trail, want binnen drie weken loop ik er de Antwerp 10 Miles natuurlijk wel :-).

Push Yourself

8 October, 2016 / Tim / 0 Comments

Net geen 9km hardlopen zonder wandelen. Weliswaar “slechts” aan een gemiddelde snelheid van 8km/h, maar what a ride it has been!
Als iemand mij op 1 januari dit jaar gezegd had dat ik voor het plezier zou hardlopen, laat staat dat ik dit resultaat zou behalen na minder dan 10 maanden, dan zou ik vooral eens goed gelachen hebben. Me… a runner. What. A. Joke. But it happened. And I am a runner! And I’m fucking proud of my achievement.
En kijk nu… volgende week loop ik mijn eerste loopwedstrijd en eind deze week schreef ik me in voor de volgende challenge. Hoe cool is dat allemaal wel niet?

Is er iets verslavender dat je eigen grenzen opzoeken en die dan elke keer opnieuw verleggen? Misschien is dat voor sommige mensen pure hel, maar als ik mezelf los van het hardlopen analyseer en de focus verleg naar bijvoorbeeld de job dan zie ik dezelfde trend: baseline definiëren – actieplan uitwerken om jezelf te 1UP’en – doing it – baseline verleggen – repeat.

Trouwens tijd om de Waterrower opnieuw vanonder het stof te halen. Met al dat lopen en de focus op die 8km uitlopen, heb ik het roeien effe op pauze gezet. Single focus increases execution success. En ik had de rustdagen ook wel nodig om kwetsuren te vermijden.
PushYourself
Na de wedstrijd van aanstaande zondag ga ik roeien terug introduceren en beginnen met 2 sessies per week. Uiteraard gecombineerd met hardlopen, want begin december staat er een 10km challenge op de agenda en failure is just not an option.
Busy times ahead indeed.

Running Man – Road To 10K

5 June, 2016 / Tim / 3 Comments

Dat het al een tijdje geleden is dat ik een update gedeeld heb rond mijn #RunningMan initiatief zei iemand me deze week.
Klopt niet helemaal, want wie me op Instagram volgt (en op Facebook for that matter) ziet op regelmatige basis #RunningMan selfies of Apple Watch faces voorbijkomen die mijn loopactiviteit beamen.
But fair enough! Op mijn blog is het een tijdje stil geweest ~~over mijn loopavonturen~~ dus ik snap wel vanwaar de opmerking komt en bij deze zet ik het helemaal recht ;-).

Start To Run

Ergens in maart van dit jaar heb ik met een dikke maand vertraging (veel buitenshuis voor de job, ziek geweest… allemaal excuses I know) het eerste Start To Run programma afgerond.
Les 30 en dus de laatste les afwerken impliceert dat je een half uur kan hardlopen zonder pauze of wandelen. Als ik terugkijk naar les 1 ergens half december 2015, dan moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik op dat moment niet geloofde dat ik les 30 überhaupt zou halen, laat staat een half uur zou hardlopen zonder op de spoedafdeling te eindigen.

Kantelmomentje

Maar ik deed het wel! Het moet ergens rond les 12 geweest zijn dat ik niet enkel op karakter (a.k.a. I will prove those haters wrong) mijn loopschoenen aantrok, maar effectief zin had om te lopen en om er tegenaan te gaan. Op dat punt had ik er plezier in en moest ik mezelf verplichten om te stoppen als de sessie erop zat. Runner’s high kicking in?
Sinds dat moment was lopen een beloning, een goede start van het weekend, een zen-moment na een drukke werkdag en for sure een beter alternatief dan in de zetel hangen en TV te kijken. Natuurlijk heb ik er niet altijd zin in, maar omdat ik het mezelf consequent opleg, is er iets in mij dat weet dat tegenpruttelen geen enkele zin heeft: it needs to be done so stop whining and get it done! En dat werkt dus prima: je kan zonder enig probleem jezelf manipuleren en tot actie dwingen :-).

Next Steps?

Toen ik klaar was met de laatste les van mijn Start To Run avontuur kreeg ik tot mijn eigen verbazing de volgende opmerking meermaals te horen:

OK Tim, great mate! Ik had niet gedacht dat je het zou kunnen, maar ik had beter moeten weten. Tegen jou zeggen dat je iets niet kan is de ultieme motivator voor jou om het tegendeel te bewijzen. I was wrong, you we’re right. Check. Maar nu ga je dan toch terug in je oude gewoonten vervallen?

Say what? <insert flabbergasted face here>
Toen ik mijn challenge afgewerkt had en dus bewezen had dat ik het wel kon, had ik ~~gedacht~~ gehoopt dat de perceptie van de mensen rondom me zou veranderen. Mooi niet dus! Ik was nog altijd die IT’er en per definitie werd ik niet geassocieerd met sport.
Op dat moment kan je twee dingen doen: fuck them all en opgeven OF fuck them all en de lat nog een paar streepjes hoger leggen. Kortom: fuck them all 😉 maar er dan wel tegelijkertijd iets positiefs voor mezelf uithalen.
Zo gezegd, zo gedaan en ondertussen ben ik aan les 3 van de #RoadTo10K. Start To Run heeft me geleerd om te hardlopen en mijn volgende doel is 10km te lopen zonder wandelen. En ook dat is eigenlijk maar een tussenstap, want het eigenlijke doel en stiekeme droom is om de Antwerp 10 Miles 2017 te kunnen uitlopen.
Haters zouden geen haters zijn als ze niet zouden zeggen dat dat misschien toch een brug te ver is of dat dat echt niet simpel zou zijn.
Misschien hebben ze gelijk, maar er heeft nog niemand zijn doel bereikt door op voorhand af te haken! I prefer to fail trying then to never try at all. En om heel eerlijk en misschien ook wat zelfvoldaan te zijn: I will succeed!
Success
Dus de volgende keer dat we bijpraten stel ik voor dat iedereen vraagt hoe het gaat met mijn #RoadTo10K en niet vervalt in zeggen hoe hoog de lat wel ligt: I am totally aware of the latter as I put it there myself.
Peace.
Tim

Running Man – Update

20 January, 2016 / Tim / 0 Comments

Het is al sinds 30 december geleden dat ik nog een update gaf over mijn goed voornemen van 2016 waar ik eigenlijk al eind 2015 mee gestart ben.
Negatievelingen dachten misschien dat ik opgegeven had, maar mensen die me op Facebook, Instagram of Twitter volgen krijgen regelmatig foto’s van mijn Apple Watch met “Running Summary” te zien en weten dus dat ik nog altijd bezig ben.

Where Am I At?

Mijn #runningman avontuur is gestart op 14 december, ongeveer iets meer dan een maand geleden dus. Op dat moment was ik veel… maar vooral geen runner. Lopen stond ver onderaan op mijn bucketlist en als ik 5 minuten zou lopen, zou je me ergens half stervend in een goot gevonden hebben… conditie pretty close to zero zeg maar.
Tot ergens 22 of 23 december heb ik dagelijks gelopen. Je weet wel, met het Start 2 Run programma. Pas na een dikke week had ik door dat je niet elke dag hoort te lopen (RTFM deed ik voor een keertje niet aan mee), maar dat je best een rustdag inlast en tijdens het weekend rust.
Omdat ik in het begin super gemotiveerd was en totaal geen last had en dus beter dan verwacht mee kon met de lessen, heb ik mijn running streak aangehouden tot aan Kerstavond. Omdat het kan. En zonder gevolgen of blessures.

Sidenote: als je zelf pas start met lopen, volg het advies van de rustdag. Kwaad kan het niet en ik heb van verschillende meer getrainde lopers hetzelfde gehoord. Er zal wel waarheid in zitten… maar ik ben nogal eigenzinnig ;-).

Na Kerst heb ik een paar zieke dagen gekend, niks ernstig maar toch genoeg om in de zetel te hangen en vooral niet te zot te doen. Een goed advies dat ik online tegenkwam, is de “Below The Neck” regel. Heb je pijn onder je nek (bv. krampen, rugpijn, knie…) dan kan je beter niet lopen en rusten. Alles boven de nek (bv. snotneus, hoofdpijn…) zou geen excuus mogen zijn om niet door te zetten. Easy toch?

Keep Running

Een paar dagen later stond ik terug op de loopband en sindsdien heb ik wel rustdagen ingelast. Niet perse omdat ik last had, maar omdat de looptijden ergens halverwege het programma toch gevoelig begonnen te stijgen, waardoor het me niet onverstandig leek om het lichaam te laten recupereren en de spiermassa te laten toenemen.
forrest
Meestal liet ik één dag tussen, soms twee en per uitzondering al eens drie of vier dagen. Dat laatste eigenlijk alleen als ik voor het werk in het buitenland zat en dus geen loopband ter beschikking had. Bummer.
Ik vreesde dat ik na zo een lange rustpauze moeite zou hebben om de volgende les aan te kunnen, zeker als de looptijd dan ook net steeg, maar niets bleek minder waar. Mijn lichaam past zich blijkbaar gestaag aan en legt de lat telkens hoger. Een fijn gevoel zeg ik je!

19 Januari 2016

Vandaag is het dinsdag 19 januari 2016 en vanavond heb ik les 23 van in totaal 30 stuks succesvol afgerond. Het huidig loopschema van in totaal 35 minuten ziet er als volgt uit:

11 minuten lopen
2 minuten wandelen
11 minuten lopen
2 minuten wandelen
8 minuten lopen
1 minuut wandelen

Omgerekend komt dit uit op 30 minuten lopen en 5 minuten wandelen. De looptijden worden telkens langer en de wandeltijden steeds korter met als doel om bij les 29 de volle 30 minuten te lopen zonder wandelpauze.
Les 24 is identiek aan bovenstaande les en vanaf les 25 verandert het schema opnieuw (bij Start 2 Run werken ze altijd in bundels van drie lessen die identiek zijn).
De slimmeriken onder ons hebben dus al uitgerekend dat ik ergens volgende week mijn vooropgesteld doel van 30 minuten lopen zonder wandelpauze zou moeten bereiken. Mijn doel was om in die tijdspanne 5km te lopen, maar dat impliceert een gemiddelde snelheid van 10km/h en aangezien ik nu de loopstukken aan 8km/h afwerk met telkens de laatste minuut aan 10km/h, gaat dat er nog niet inzitten vrees ik.
Op zich ben ik al super tevreden dat ik op iets meer dan een maand van NUL naar 30 minuten lopen aan een gemiddelde tussen de 8 en de 10km/h gegaan ben!

What’s Next?

Ik ben er nog niet uit dat ik na de laatste les de focus ga leggen op die 5km in 30 minuten of dat ik van start ga met het volgende lessenpakket, waar je opbouwt naar 10km lopen op een uurtje.
Misschien combineer ik beide wel… we zien wel.
In ieder geval ben ik best trots op wat ik tot nu al bereikt heb! De trein is vertrokken en ik vertik het om het te laten stilvallen. Met andere woorden: ik blijf mijn #runningman project verder zetten en durf te dromen van de 10 miles (16km dus) te kunnen lopen tegen de zomer.
Misschien is het te hoog gegrepen, misschien is het haalbaar. Maar ik leg de lat daar en worst case kan ik ze altijd verlagen. Maar aangezien mijn motivatie blijft toenemen en ik zoals eerder gezegd nogal eigenzinnig ben, zie ik mezelf dat doel niet verlagen tenzij het écht niet anders kan (lees: ziekte of kwetsuren).
Het is trouwens ook leuk om op social media te “likes” en bemoedigende woorden mee te pikken. Het publiek draagt je effectief vooruit, dus thanks folks 🙂.
En u, hebt u goede voornemens gemaakt en zijn ze nog altijd actief ;-)? Of misschien ook beginnen lopen?

Running Man – Keuze van de Loopband

19 December, 2015 / Tim / 3 Comments

Ik had in mijn vorige blog over de start van mijn loop avontuur beloofd om toe te lichten welke middelen ik gebruik om de theorie in de praktijk om te zetten en vandaag licht ik mijn eerste hulpmiddel toe: de loopband.
Zoals ik al zei heb ik als beginnende loper de voorkeur om op eigen tempo te starten in de privacy van mijn huis. Als beginner ben je ook al na enkele minuten aan een rustpauze of wandelpauze toe en de eerste keren zal je ook niet direct ver van huis lopen daar de afstanden nog erg beperkt zijn. Een ander voordeel van thuis te kunnen trainen, is dat je geen rekening moet houden met het weer: regen of niet, vroeg donker deze tijd van het jaar,… het doet er allemaal niet toe.
Uiteraard kan je je kleden tegen slechter weer en kan je ook hulpmiddelen gebruiken die je zichtbaar maken in het donker, maar dat zijn allemaal extra investeringen die je maakt natuurlijk. Nu ja, een loopband is ook niet gratis, maar die kan je wel makkelijker tweedehands verkopen dan gebruikte loopkledij denk ik ;-).
Nog een voordeel van een loopband: je iPad erop plaatsen en YouTube of Netflix kijken terwijl je sport. Misschien niet voor iedereen, maar de meer geeky profielen onder de lopers zullen dit wel interessant vinden.
Welke Loopband?
Een loopband kopen is geen sinecure. Keuzes in overvloed, iedereen heeft een mening en prijzen gaan van €200 tot €5000 en meer. De dure modellen zullen ongetwijfeld beter zijn dan de goedkopere, maar je moet ook rekening houden met je gebruik. Fitness centra hebben een toestel nodig dat 16 uur per dag gebruikt kan worden zonder defect te zijn na een paar maand. De gemiddelde recreatieve loper loopt hoogstens een paar uur per week. Gigantisch verschil dus.
Een tweede variabele is hoe snel je wil lopen: loopbanden hebben een motor en de kracht daarvan wordt uitgedrukt in PK’s zoals bij een auto. Als je bv. 16km/h wil lopen, dan zal een motor met 4PK een betere keuze zijn dan eentje met 2PK. De kleinere variant zal veel meer op zijn limiet draaien, wat de levensduur uiteraard niet ten goede komt. Daarbovenop zal die ook meer lawaai maken.
Een derde differentiator zijn de extra’s: ingebouwde hartslagmeter, ingebouwde luidsprekers voor je muziekspeler, meer programma’s, een groter display, breedte van de loopband, de mogelijkheid om de hellingsgraad te verstellen en ga zo maar door. Het ene al handiger dan het andere, maar ze hebben allemaal gemeenschappelijk dat ze de prijs de hoogte in duwen.
Daar ik een beginnend loper ben en niet direct ambitie koester om binnen de kortste keren marathons te lopen, wilde ik geen superduur toestel kopen met mogelijkheden die ik niet nodig heb. Ik heb de wetenschap toegepast die ik ook toepas bij de aankoop van een nieuwe computer of andere electronica: koop wat je NU nodig hebt en hou eventueel rekening met mogelijkheden die je op korte termijn denkt te nuttigen. Wat ik binnen 10 jaar denk te gebruiken, moet ik nu niet kopen. Op zo een tijdspanne verandert technologie enorm en zijn er waarschijnlijk betere en zelfs minder dure opties verkrijgbaar.
Mijn Wishlist
Ik heb voor mezelf bepaald wat ik belangrijk vond (na in de winkel een paar banden getest te hebben en wat advies te vragen aan de verkoper en mijn trouwe vriend Google):

Geen instapmodel wegens meestal te beperkt zonder enige groeimogelijkheid
Motor met minstens 2PK en liefst 2,25PK of meer
Mogelijkheid om hellingsgraad te veranderen
Breedte van de band van minstens 40cm
Genoeg ingebouwde programma’s om te kunnen groeien in mijn loopkunsten
Nice to have: luidsprekers, drinkbeker houder en hartslagmeter
Maximaal budget van €750 (wat eigenlijk niet zo heel hoog is)

Mijn Loopband: Domyos TC-5
Daar ik geen zin had om veel winkels af te schuimen en ik ook geen super professioneel toestel wou kopen, heb ik beslist om voor Decathlon te kiezen. Ze hebben een winkel in de buurt, ze hebben democratische prijzen en de mensen van Decathlon waren bij al mijn voorgaande passages altijd zeer vriendelijk en behulpzaam. Daarbovenop ben ik tevreden van eerdere aankopen en dus was de kogel door de kerk.
Domyos TC5
Een van de merken die ze aanbieden is Domyos en alles wat ik op mijn wishlist had gezet, vond ik terug in die modellen. Op internet wat features vergeleken en daarna richting Decathlon om de toestellen eens in het echt te aanschouwen. Je kan ze prima online bestellen, maar een toestel zoals een loopband wou ik toch liever eens zien en testen alvorens ik het koop.
Op papier was mijn keuze de TC-3 van Domyos. Had alles wat ik echt wou en de prijs van €399.95 viel ruim onder mijn vooropgesteld budget. Bij het testen en vergelijken kwam ik er echter achter dat het loopvlak met zijn breedte van 41cm voor mij aan de nipte kant was. Het grotere broertje, de TC-5 heeft een bandbreedte van 45cm en ook al lijkt een verschil van 4cm peanuts op papier, als je erop loopt is dat toch merkbaar.
Verder heeft de TC-5 in totaal 16 ingebouwde programma’s terwijl de TC-3 er maar 8 heeft. De maximale snelheid van 16km/h ligt op de TC-5 ook 2km/h hoger dan de TC-3 en terwijl ik eerder denk 8-10km/h te gaan lopen, wil dat wel zeggen dat de motor minder hard moet werken: minder lawaai en langere levensduur.
De TC-5 heeft ook nog ingebouwde luidsprekers (die niet superkrachtig zijn, maar ze voldoen) en de handvaten hebben ingebouwde sensors om je hartslag te meten. De kostprijs van €549,95 is iets hoger dan de TC-3, maar volgens mijn aankoopfilosofie die ik hierboven toegelicht heb, is dit toestel ideaal voor wat ik zoek en dus was de beslissing gemaakt.
Levering & Opbouw
Decathlon levert je loopband gratis aan huis en dat is handig meegenomen als je weet dat het toestel net geen 80kg weegt en de doos zelfs in een groter dan gemiddelde monovolume niet in de koffer past zonder veel gefoefel en gedoe.
Ik heb mijn nieuw fitness toestel besteld op zaterdag en de woensdag nadien stond de transporteur aan mijn deur met het toestel, prima op afspraak zoals het hoort!
Het in elkaar steken van de loopband valt goed mee en na een uurtje zat alles op zijn plaats. Ideaal ben je met twee om dit klusje te klaren, maar ik heb het alleen alsnog overleefd zonder kleerscheuren of extra kosten ;-).
Next Steps
Ziezo, nu weet je welke loopband ik gekozen heb en waarom. In mijn volgende blog zal ik mijn eerste ervaringen delen (bij het schrijven van deze blog, heb ik les 9 van Start 2 Run met succes afgerond) en ben ik hopelijk nog even enthousiast over mijn aankoop als nu…
Wordt vervolgd.