Telling stories for a living

Tag: Windows (Page 1 of 11)

Mac Migration

We spreken 2013 – het vijfde jaar nadat ik geswitched ben van Windows computers naar Apple computers. Thuis welteverstaan, want professioneel zijn er nog niet zo heel veel bedrijven die Apple computers gebruiken of de werknemer zelf laten kiezen wat hij wil.
Vijf jaar en nog altijd mijn eerste Mac – een 13″ MacBook – de eerste van de unibody reeks dus. Vijf jaar lang dezelfde computer hebben is iets wat ik mij in het Windows-tijdperk (lees: van 1990-2008) nooit heb kunnen voorstellen, want ik had gemiddeld elk anderhalf jaar een nieuw systeem. Dat laatste had ook wel iets te maken met het feit dat ik veel games speelde op mijn PC, iets wat ik op de Macbook eigenlijk nooit gedaan heb (grotendeels omdat ik geswitched ben naar XBOX360 voor gaming), maar desondanks heb ik nog niet het gevoel dat mijn Macbook mij beperkt.
Uiteraard zijn de nieuwe toestellen veel performanter en moest ik een nieuwe Mac kopen, dan zou het zonder twijfel opvallen dat mijn huidig exemplaar al wat jaren op de teller heeft staan. Maar het feit dat laatstgenoemde nog altijd het nieuwste OS kan draaien, zonder daarbij traag aan te voelen, dat verdient een pluim. Ook het feit dat de OS upgrades zo belachelijk goedkoop zijn, maakt het interessant om te upgraden. Hoeveel mensen met Windows upgraden hun OS? Misschien zij die net voor het uitkomen van een nieuwe variant nog een PC kochten (en dus een voucher hebben voor de upgrade), maar mensen met een PC van een jaar of ouder, die upgraden hun OS zelden tot nooit. Al eens naar de prijzen gekeken die Microsoft durft vragen…?
Nog eens vijf jaar erbij doen, zal wel een utopie zijn denk ik. Af en toe kijk ik al eens op de Mac Store, maar tot nu toe heb ik me kunnen bedwingen om te bestellen. Ik weet trouwens ook niet goed wat ik zou kopen: Macbook, MacMini of iMac. De laatste keer dat mijn Macbook uit het bureau ging, is al zeker zes maanden geleden. De iPad, de iPhone en de Chromebook zorgen voor de mobiliteit tegenwoordig. Een MacMini vind ik erg interessant gezien de grootte en de performantie voor een goede prijs (ik heb al een Apple Cinema Display en een Dell monitor die ik kan gebruiken), maar de nieuwe iMac’s zijn wel erg mooi. Als het een iMac zou worden, dan wacht ik op zijn minst tot de “Retina display” exemplaren er zijn. Een nieuwe Macbook zou ook een “retina” exemplaar moeten zijn, maar die kosten al snel 2000€, en dat vind ik iets teveel van het goede.
Daarmee dat de MacMini serieus lonkt… must… resist.
 

Hoe meer data je hebt, hoe meer de noodzaak voor een goed systeem om alles een plaats te geven. Backups, documenten, foto’s, bookmarks, text-files, slidedecks,… you name it. De tijd van megabytes is al lang vervlogen. Zelfs gigabytes beginnen geschiedenis te worden. Vandaag, zelfs in “consumer” omgevingen – lees: in je eigen huis – zijn terabytes al schering en inslag.
Ik heb twee laptops: mijn persoonlijke Macbook en een ThinkPad van de werkgever. Daar begint het probleem al. Ik wil graag al mijn werkgerelateerde documenten  beschikbaar hebben op mijn Macbook, maar ook op mijn iPhone of iPad bijvoorbeeld. Als ik ‘s avonds aan iets denk of ik wil nog snel een document of presentatie overlopen, dan heb ik geen zin om mijn ThinkPad te gaan zoeken, op te starten en te wachten. Dan wil ik gewoon mijn iPad van de salontafel pakken en dat document openen.
Vroeger werd zo iets opgelost met zaken doormailen. Of op een USB-stick zetten. Maar dan zit je met verschillende versies van een bestand, met alle gevolgen vandien. Corrupte files (ik denk aan “Available Offline” van Windows – de slechtste uitvinding ooit), niet meer weten welke versie de juiste is, de verkeerde versie meehebben,…
Om dat euvel op te lossen, gebruik ik “de Cloud”. In mijn geval is die cloud DropBox (en in beperkte mate iCloud en Google). Dat cloud-gebeuren lost mijn probleem van verschillende versies her en der op. Ik moet ook slechts één “file repository” backuppen. Win-win dus.
Maar DropBox is niet alles uiteraard. Mijn werklaptop wordt niet verder gebackupped. Alles wat van belang is, zit in mijn eigen “private cloud”, de rest – lees: OS en applicaties – kan mij gestolen worden. Als mijn ThinkPad sterft, kapot gaat, gestolen wordt,… is het gewoon een kwestie van een nieuwe ThinkPad te bestellen en mijn cloud applicatie erop te installeren.
Mijn Macbook zit naast dat cloud-gebeuren, wel nog verwikkeld in een backup structuur. Mijn Macbook bevat ook mijn muziek, mijn foto’s, mijn hebben en mijn houden zeg maar. Documenten zitten in de cloud, maar de “media” niet. Of toch niet in DropBox en consoorten, want daarvoor is mijn storage capacity daar veel te kleinschalig.
Neen. Mijn Macbook stuurt in eerste instantie alles naar de USB-schijf met TimeMachine van Apple. Dat is mijn eerste toevluchtsoord in geval van nood. Daarnaast wordt er elke nacht een “smart copy” gemaakt via Super Duper. Smart copy impliceert dat enkel de eerste backup een full copy is en dat elke daarop volgende backup in feite bestaat uit delta’s. Sommige backup toepassingen noemen dat ook wel “incremental forever”.
Die Super Duper backup gaat naar een FreeNAS netwerk opslag met een capaciteit van om en bij de 4TB (ZFS als onderliggend filesystem).
Als derde vangnet heb ik een kopie van alles wat echt belangrijk is (een iTunes backup, een LightRoom backup,…) ook gekopieerd naar mijn iOmega StorCenter, eveneens een NAS box. RAID5 voor de disk-config, in totaal 4TB raw capacity, 2,7TB usable capacity. Die backups zijn een manueel gebeuren en doe ik gemiddeld eens per maand, meer als ik veel nieuwe data op de Mac heb gedumpt.
Lokaal is mijn backup systeem dus meer dan redundant, maar dat was nog niet genoeg. Wat als mijn huis in vlammen op gaat? Of wat als er dieven over de vloer komen die alles meesleuren, ook mijn backup devices? Oplossing? De cloud natuurlijk! De volledige Macbook wordt opnieuw permanent naar de cloud gestuurd via CrashPlan. Ook hier kan je spreken over “incremental forever” backups, maar daarop nog eens deduplicatie zodat de upload naar de cloud (de delta’s van daarnet) zo klein mogelijk is.
Om dat allemaal overzichtelijk te houden, is een goede structuur in je folders en disks onontbeerlijk. Anders zit je met zoveel data her en der verspreidt, dat je niet meer weet wat waar zit. Resultaat: dubbels, dubbels en dubbels. En dat kost geld aan opslag, aan tijd, aan storage en aan bandbreedte (want alles moet geupload worden naar de cloud).
Data brengt dus werk met zich mee. Vroeger hadden we ocharme 500MB opslagcapaciteit en daarmee was de kous af. Vandaag zijn terabytes goedkoper dan ooit en staan we niet meer stil bij een gigabyte’je meer of minder. Alles netjes een plaats geven is belangrijk en houdt de boel handelbaar, maar wat ik nog veel liever zou hebben, is een complete indexering van al mijn data.
Indexeer al mijn bestanden. Dan kan ik zoeken op filename en *BOEM* – daar is mijn file. Maar ik wil meer dan dat. Ik wil dat ook alles geïndexeerd word op content. Ik wil niet al mijn filenames onthouden, dat is onbegonnen werk! Maar als ik over een bepaald onderwerp iets zoek, dan kan een index die ook in bestanden kijkt, mij serieus helpen.
Voeg daar nog meer metadata aan toe zoals tijdstippen, exif data, locatie gegevens,… en ga zo maar door, en je krijgt een systeem dat al die data kan doen samenvallen en een correlatie kan aanbieden aan de gebruiker.
Dat zou ik graag hebben, thuis. Dat zou het gemakkelijk maken. En dat bestaat bij mijn weten nog niet voor de consumer markt. Er bestaan wel softwares die dat doen, maar die zijn niet cross-platform, cross-storage-device, cross-… dus dat is niet helemaal wat ik zoek.
Tot wanneer dat mogelijk is, zit er niks anders op dan een goede structuur aanhouden en een nette “flow” te respecteren voor mijn data. Alles heeft zijn plaats, zijn folder, zijn bestemming. Door dat systeem consequent toe te passen, kan ik erg snel iets terugvinden, maar het blijft een taak om dat systeem netjes te volgen.
Hoe doet u dat, al uw data een plaats geven? Welk systeem gebruikt u? Welke software? Welke backups? Neemt u überhaubt wel backups? Consequent? Ik ben eens curieus.

Als je Windows 7 gewoon bent, dan is Windows XP “pretty outdated”. Mijn werklaptop – een Lenovo ThinkPad T420 – is ontworpen met Windows 7 in gedachten, maar heeft een XP image (company policy) en dat werkt gewoon traag en omslachtig.
Ik heb XP altijd een goed OS gevonden, maar zijn tijd van gaan is toch wel echt gekomen. Gelukkig upgraden we volgende maand naar Windows 7.
Aero, ik heb u gemist!

De techneuten onder ons konden er niet omheen: deze week is het PDC 2008 – een soort conferentie voor developpers zeg maar. Een van de meest interessante zaken die voorgesteld werd, is de opvolger van Windows Vista die volgend jaar al in de winkel zou staan: Windows Seven (7). 
Eerst en vooral: waarom 7? Zeven / Seven / 7 is het versienummer van deze nieuwste versie zoals Windows Vista in feite versie 6 is en Windows XP versie 5 was. Logisch dus. Gedaan met de ludieke naamgeving die eigenlijk geen betekenis had. Misschien hebben ze eens goed naar Apple gekeken? OS X anyone? 
Ten tweede: what’s new? Under the hood, niet zo heel veel. Want 7 bouwt verder op Vista (wat eigenlijk helemaal geen slechte zaak is, want Vista op zich zit goed in elkaar alleen zijn er nog veel softwares die niet aangepast zijn aan de manier waarop Vista moet benaderd worden (bijvoorbeeld dat sommige programma’s nog altijd denken dat ze zomaar met full admin rechten kunnen draaien en zo). 
Wat gaat 7 dan veranderen? De user expierence. De manier waarop de gebruiker interageert met de computer dus. Alles gebruiksvriendelijker maken en meer straight forward. Als je op de links onderaan deze post klikt, kan je verschillende screenshots zien en zal je merken dat onder andere de taakbalk serieus aangepast is, de sidebar er niet meer bij is en de desktop zelf meer centraal staat. Ook netwerking is aangepakt omdat vele mensen meerdere pc’s hebben nu, maar toch niet willen foefelen met domeinen en dat werkgroepen net iets te weinig extra bieden… 
Kortom het ziet er allemaal niet slecht uit voor een Milestone release (Microsoft werkt met “milestones” alvorens ze over bèta’s enz spreken). 
Ik kijk er in ieder geval naar uit en zal de milestones en bèta’s op de voet volgen, want willen of niet – vroeg of laat draait dit OS op onze computers. 
En dan nu meer leesplezier hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en hier en …

Ik heb vorige week de aanzet gegeven tot het opzetten van een heuse Windows Home Server en als alles goed gegaan is, heeft iedereen die geinteresseerd is zijn WHS-licentie besteld (en misschien al ontvangen?). Daarom ga ik vandaag toelichten welke hardware er gekozen moet worden om een deftig, maar economisch/ecologisch verantwoord systeem op te zetten.
Als we eventjes kijken naar de hardware die de “system builders” zoals Fujitsu-Siemens, Medion en HP om er een paar te noemen, gebruiken dan zien we het volgende:

  • AMD Sempron CPU – deze lowbudget processor is meer dan krachtig genoeg voor de WHS taken uit te voeren en toch zuinig in energieverbruik.
  • 512MB RAM – zou in principe genoeg moeten zijn om Windows 2003 Small Business Server (want dat is het OS dat in feite achter WHS schuil gaat) zijn taken te kunnen laten doen.
  • 500GB / 1TB harde schijven – naargelang het model kan je in de prebuilt-systemen kiezen voor eentje met een schijf van 500GB oftewel twee schijven van 500GB (totaal goed voor 1TB).
Doe daar nog een case met bijpassende voeding bij en that’s it. Geluid heeft een server niet nodig en de videokaart wordt enkel gebruik tijdens de installatie, dus een onboard model is ruimschoots voldoende. Kwa netwerkkaart vind je altijd een gigabit kaartje terug, wat zeker aan te raden is aangezien we toch vooral aan file-serving gaan doen en backups van ettelijke gigabytes over het netwerk gaan sleuren.
 
Note to yourself: een netwerkkaart van 1 gigabit is enkel interessant als je switch / router en alle computers die er op connecteren ook op gigabit snelheid werken. Zo niet ga je terugschakelen naar de grootste gemene deler, wat vermoedelijk 100Mbit zal zijn. 
 
Op zich zijn de specs voor een WHS machine dus helemaal niet zo hoog en kan elke “afgedankte” computer (en dan bedoel ik NIET een model van 10 jaar geleden, maar eerder een toestel van een jaar of twee-drie eventueel vier met een P4 of iets gelijkaardigs er in) perfect dienst doen. In dat geval zal je enkel moeten investeren in harde schijven (of zelfs dat niet, als er nog voldoende ruimte is – 500GB is toch wel het minimum). 
 
Persoonlijk heb ik geopteerd om van scratch te herbeginnen, daar een oude computer teveel plaats inpalmt, meer stroom verbruikt, er niet zo “knap” uitziet en … ach ik had ook gewoon zin om eens een nieuw toestel in elkaar te flansen ;-). 
Bon, de hardware die ik gekocht heb:
  • Behuizing: Antec NSK1380 “Cube” – een extreem kleine cube case waar ruimte in is voor drie 3.5″ harde schijven (vier als je geen DVD/CD inbouwt) die er niet alleen goed uitziet en uit goede kwalteitsmaterialen is gebouwd, maar die ook over een “80Plus” voeding beschikt. Dat laatste staat garant voor een efficientie van 80% waardoor de energierekening zo goed als mogelijk binnen de perken blijft. Belangrijk voor een toestel dat 24/7 zal aanstaan me dunkt.
     
  • Processsor / CPU: AMD Sempron LE-1150 – AMD’s traagste en tegelijkertijd goedkoopste single-core CPU. Extreem goedkoop (20€) en meer dan performant genoeg voor een WHS project. De prebuilt systemen gebruiken de LE-1200, die identiek is maar aan een iets hogere kloksnelheid draait (2000MHz VS 2100MHz) en over 512kB L2 cache beschikt ten opzichte van mijn 256kB. Een tragere kloksnelheid = minder stroom, de prijs was nog iets lager én het verschil is toch niet merkbaar voor wat ik hem wil gebruiken… Voor de die-hards: een dual-core Athlon kost iets van een 60€, niet zoveel duurder, maar ik wou er het extra geld niet voor uitgeven daar ik er geen nut in zie.
     
  • Geheugen: Microsoft en de parters gebruiken maar 512MB, wat op zich wel voldoende is voor alle taken van WHS te vervolledigen zonder problemen, maar meer is altijd beter en Windows 2K3 kan daar sowieso gebruik van maken. Voor de prijs moet je het ook al niet meer laten, en dus heb ik 2GB besteld voor 35€. En als ik de statistieken in WHS bekijk, gebruikt hij toch meer dan 512MB hoor. Gaat het sneller met 2GB dan met 512MB? Misschien wel, misschien ook niet. Ik bedoel, het zal zeker vlotter draaien, maar de vraag die je je moet stellen is: merk ik het verschil “in real life” tijdens mijn WHS-taken? Waarschijnlijk niet… tenzij je er met een stopwatch naast zit. En dan nog. Is er dan geen ander voordeel? Jawel: disk-swapping. Met meer geheugen zal Windows minder virtueel geheugen nodig hebben en dus minder vaak de harde schijf aanspreken: minder lawaai, minder stroomverbruik, langere levensduur van de schijf. 512MB zou ik dus afraden en op zijn minst 1GB kopen, 2GB als je nog wat budget over hebt.
     
  • Harde schijven: de prebuilt modellen komen in 500GB / 1TB uitvoering, maar vaneigens kan je er zelf in proppen wat je wil. Later kan je ook altijd schijven toevoegen en de capaciteit zonder problemen uitbereiden. Persoonlijk heb ik gekozen voor 2x640GB van Samsung omdat die schijven op dit moment de beste “prijs/kwaliteit/hoeveelheid opslag” verhouding bieden. Na de installatie van WHS hoe je hier ongeveer 1.1TB opslagruimte van over (niet vergeten, fabrikanten maken gebruik van de regel dat 1MB = 1000kB terwijl dat in feite 1024kB is, waardoor een schijf van 640GB in Windows maar zal opduiken als een schijf van 625GB). 
    De opslagruimte die je moet voorzien, is afhankelijk van wat je ermee wil doen natuurlijk. Persoonlijk staan al mijn documenten, foto’s,… centraal op de WHS, net als mijn muziekcollectie en backups van mijn drie computers. Backups nemen ook wel wat opslagruimte in (naar gelang je policy en retention natuurlijk, maar daarover later meer) dus goed nadenken en beter iets teveel dan iets te weinig. Note: ga voor 7200RPM schijven. 5400RPM is te traag en 10.000RPM gaat heel veel geld kosten. Western Digital verkoopt schijven die speciaal gemaakt zijn om erg lang mee te gaan en in situaties te werken waar ze altijd aan staan. Nadeel is dat ze 20-30€ duurder zijn voor dezelfde hoeveelheid opslagruimte en aangezien WHS al “data colocation” toepast (RAID1 voor de kenners, maar dan op softwarematige basis en enkel op de mappen die je wil – bv. je documenten en foto’s wel, de muziek niet) heb ik dit niet gedaan. 
  • Moederbord: al dit moois heeft natuurlijk een “centrale” nodig en dat is waar het moederbord ons te hulp komt. Aangezien de “cube” case een MiniATX model is, moet het moederbord van dezelfde formfactor zijn (ongeveer 25cmx25cm). Ik heb gelet op aansluitmogelijkheden, stroomverbruik, uitbereidbaarheid en vaneigens prijs. Na veel lezen en wikken en wegen is mijn keuze op de Gigabyte GA-MA78GM-S2H gevallen. Dit beestje beschikt over AMD’s nieuwste chipset (780G) die niet alleen sneller is, maar ook 20-30% minder energie slurpt dan zijn voorgangers. Daarnaast ondersteunt het tot 8GB geheugen (vier slots), 5 SATA kanalen (dus tot vijf disks, waar ik niets aan heb daar mijn case maar tot 4 gaat… maar beter een op overschot hé), onboard HD geluid (gebruik ik nu niet), onboard ATI videokaart die native H264 kan decoden (Bluray en zo) en een HDMI uitgang biedt (allemaal niet interessant voor WHS, maar wel als ik diezelfde PC ooit als hometheatre zou willen gebruiken), USB2.0 aansluitingen, FireWire connectie,… kortom “full-option”. 
Voila, that’s it. Als je bovenstaande onderdelen bij elkaar vijst, heb je een volwaardige WHS-server die op alle vlakken even snel of sneller is dan de prebuilt-systemen. En het beste stuk? Het totale plaatje kost ongeveer 350€. Als je er direct een WHS licentie bij koopt, kom je aan 500€. Ter vergelijking: bij Makro kost de Fujitsu-Siemens met 500GB een slordige 600€!! Vier keer minder geheugen, iets minder dan de helft opslagruimte, minder uitbereidingsmogelijkheden en minder snelle hardware (op de CPU na, maar zoals gezegd is dat verwaasloorbaar). Nuff said.
 
Volgende keer: de setup van WHS en alles waar je moet op letten. Happy shopping!

Goed nieuws voor de bouwers van hometheatre opstellingen (of Windows Home Server rigs): AMD heeft nieuwe processors aangekondigd die extra zuinig zijn, zelfs met meerdere cores. Zeg nu zelf, een dual-core die maar 22W verstookt… of een Sempron die op 8W draait? Vooral die laatste is serieus de moeite om in een HT-setup / WHS te plaatsen daar deze machines meestal 24/7 draaien.

Op te volgen dus, zeker in het kader van “het project“.

Ergens vorige week zat er al een uitnodiging van Microsoft in de electronische brievenbus om mij in te schrijven voor de bèta van Windows Live Messenger 9, beter gekend als “MSN” in de volksmond. Ingeschreven ben ik ondertussen wel, maar ik heb nog geen toegang gekregen tot de download sectie waardoor ik tot vandaag geen flauw idee had over hoe de nieuwe client er zou gaan uitzien… tot vandaag. De mannen van ZDNet hebben alvast screenshots en een feature-list op hun website gegooid en het ziet er allemaal best leuk uit. De GUI gaat de Vista Aero weg op waardoor transparancy een keyfeature geworden is. Voor de andere features stel ik voor dat je hier klikt.

Ik heb een nieuw “project(je)” in gang gestoken thuis, waar ik vanaf nu dus naar zal verwijzen als zijnde “Het Project”, zonder te doelen op dat andere “Het Project” waar zoveel andere blogs het dikwijls over hebben.
Neen. Mijn “project” is de installatie en integratie van een Windows Home Server, Microsoft’s oplossing om ieder huishouden te voorzien van centrale opslag, servers (torrent, iTunes,…), backup mogelijkheden, bestandendeling, remote access,…
Ik heb daar in het verleden nog al eens postjes over geschreven, maar dan meer over de features en easter-egg’s en links naar andere sites en nog wat vanalles zo. Niets concreet “hands on” dus.
Neen. Deze keer gaan we in het diepe zwemmen. Geen kant en klare oplossing, maar wel de nodige hardware uitkiezen, alles in elkaar draaien, WHS installeren en configureren, add-in’s bij elkaar zoeken en wat tweaken, backup policies uitvogelen, testen en proberen en rapporteren, disks extenden, interessante sites en fora zoeken… you name it.
Vooraleer we er aan beginnen, heb je natuurlijk een kopie’tje van WHS nodig, wat notabene uit drie DVD/CD’s bestaat (de server install disk, de connector software (de client zeg maar) en de restore cd). In principe kan je de WHS licentie niet apart kopen en is ze alleen verkrijgbaar als OEM-versie bij aankoop van een nieuw toestel. Maar bon, daar zijn alternatieven voor zoals het aankopen van een nieuwe DVD-speler of zo. Swat.
Persoonlijk heb ik ervoor gekozen om een gratis evaluatieversie aan te vragen bij Microsoft. Ik had mijn kit binnen de week, dus voor de zekerheid bestel je deze beter een tweetal weken op voorhand! Deze trialversie zou goed zijn voor 120 dagen, maar toen ik mijn installatie geactiveerd heb, bleek dat deze geldig is tot en met begin februari 2009… 5-6 maanden dus. Ik vermoed dat dit een toegeving is van Microsoft, maar in ieder geval ga ik er niet om klagen.
Na de trial periode koop ik mij een volledige licentie en voer je trouwens een “re-install” procedure uit, waardoor je NIET alles kwijt bent van je server maar in feite een soort upgrade doet van de evaluatie versie naar de full licence versie. En voor je het vraagt: neen de evaluatieversie is niet “krippled”. Alles werkt net zoals in de full version, maar dan beperkt in tijd hé.
Voila, daarmee weten jullie al wat meer concreet wat WHS is en hoe jullie een evaluatieversie kunnen verkrijgen. Volgende etappe: hardware kiezen, maar dat lezen jullie de volgende keer wel ;-). Stay tuned.

Gisteren een leuk en gratis tooltje gevonden dat je kan helpen om het opstarten van je computer serieus te versnellen: Startup Delay. Het is namelijk zo dat wanneer Windows zijn desktop begint te tonen, er verschillende programma’s in de achtergrond starten (denk maar eens aan al die icoontjes naast je klok). Al die programma’s starten tegelijkertijd op, waardoor ze allemaal tegelijkertijd de harde schijf belasten en de processor en het geheugen en en en … waardoor al die onderdelen moeten “swappen” tussen al deze processen.
Daardoor starten ze allemaal trager op en duurt het dus eventjes voor je PC up & running is. Met Startup Delay kan je elk programma instellen zodat ze bijvoorbeeld om de 10 seconden opstarten. Op zie manier kan je de “load” spreiden en starten ze serieël op in plaats van parallel, waardoor het in feite sneller gaat en je sneller kan beginnen werken.
Had ik al gezegd dat het gratis is? Try it.

The Mojave Experiment gaat verder… Allen daarheen!

Today we updated the web site with a few new videos, including sharing with you the fiercely debated demos that the participants were shown. We encourage everyone to take a look at the videos, ask questions or air concerns (or even compliments). First I wanted to provide some context and clarify a few things.

Via Paul.

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑