Ik weet het. Ik loop zwaar achter de feiten aan, maar dat is wat er gebeurt wanneer je het professioneel superdruk hebt en in je persoonlijke agenda weinig lege plaatsjes kan vinden.
Neen, ik klaag helemaal niet. Ik geef gewoon een onderbouwd excuus waarom ik achterloop met updates op mijn blog ;-).
In ieder geval: de Urban Trail van Gent was de moeite waard. Ik overweeg zelfs om dit mijn leukste Urban Trail tot nu toe te noemen! Het lopen ging vlotjes, het weer was alles wat je kon vragen en het parcours was afwisselend en plezierig. Toegegeven, de bezienswaardigheden waar je doorliep in Antwerpen waren van een hoger niveau, maar de stukken weg tussen die plaatsen vond ik af en toe aan de saaie kant.
In Gent vond ik het geheel gewoon beter, maar ik twijfel nog of Gent mijn ervaring in Mechelen vorig jaar kan overtreffen. Misschien blijft Mechelen speciaal omdat dat ook mijn allereerste Urban Trail was…
Enfin soit. Naar goede gewoonte heb ik mijn trail met de GoPro vastgelegd kan je dat hieronder checken.
De Urban Trails zijn nu effe voorbij (de volgende is ergens in juni als ik me niet vergis), maar ik loop in tal van andere events mee dus de flow blijft komen ;-).
Unexpected.be
Telling stories for a living
Search results: "urban trail" (page 1 of 2)
Met de nodige vertraging is het er eindelijk van gekomen om mijn verslag van de NN Urban Trail Antwerpen 2017 bij elkaar te schrijven.
Het weer stond aan onze zijde, want de weerman voorspelde maar liefst 16-18 graden! Lopen is fijn, maar lopen met ideaal loopweer is nog veel fijner. Hout vasthouden, maar tot nu toe heb ik nog geen enkele wedstrijd in de regen moeten afwerken…
In ieder geval waren we naar goede gewoonte ruim een half uur voor de start ter plaatse zodat we rustig het startnummer konden afhalen, de nodige kledingstukken dumpen en de rugzakken in bewaring geven bij de organisatie.
Wave 1 was de mijne wat betekende dat de start voorzien was voor 9u00. Ik gok dat we met tien minuten vertraging zijn vertrokken en daar ik ergens achteraan in mijn wave gestart ben en men de lopers laat vertrekken in kleine groepjes om veel vertraging te voorkomen bij de tussenstops, zal het wel 9u15 geweest zijn vooraleer ik goed en wel aan het lopen ging.
Een van de eerste haltes was trouwens het befaamde Antwerpse Havenhuis (amai die trappen!) wat echt wel de moeite waard was! Ik weet niet of je er altijd in mag, maar als het mag en je bent in de buurt moet je dat vooral doen, want het uitzicht is serieus de moeite. Ook het stadhuis en de passage over de Meir met al die kijklustigen was noemenswaardig.
De rest van het parcours kan je in mijn aftermovie bekijken of sfeerfoto’s checken op mijn Instagram account.
Na de race trouwens nog een uurtje op de event site blijven hangen om het welgekomen lunchpakketje te verorberen en al bijpratend te genieten van het mooie weer.
Op vlak van bezienswaardigheden staat Antwerpen zeker bovenaan op de Urban Trail series. Op vlak van totale beleving denk ik dat Mechelen nog altijd mijn voorkeur krijgt, al kan dat ook te maken hebben met het feit dat dat mijn allereerste Urban Trail ervaring was.
Tot volgend jaar Antwerpen… alle toch voor de Urban Trail, want binnen drie weken loop ik er de Antwerp 10 Miles natuurlijk wel :-).
De kop is eraf: het Belgisch Urban Trail seizoen is gisteren van start gegaan met als eerste run van 2017 de Urban Trail Brugge. Voor het eerst (en voor zover ik weet voor het laatst) was Brugge een evening run wat vaak extra gezelligheid met zich meebrengt en waardoor ik er super veel zin in had.
Voor mij persoonlijk was het de tweede keer dat ik een Urban Trail deed (die van Ieper is geen officiële NN Urban Trail dus tel ik effe niet mee, maar het concept is wel identiek) en per toeval was het ook de vorige keer een evening run. In vergelijking met Mechelen was het een beetje warmer en had ik een laagje kleding minder en ook de muts bleef deze keer achterwege.
De Ontvangst
Tot nu toe ben ik erg te spreken over de organisatie van de Urban Trail events. Overal is duidelijke bewegwijzering (het begint al met de weg naar de parking buiten de stad), de medewerkers zijn altijd erg enthousiast en er is aan alles gedacht: speldjes voor de borstnummers, kleedhokjes, gratis bewaarplaats voor je rugzak, overvloed aan toiletten, goede bevoorrading en de nodige hapjes en drankjes na de wedstrijd om je energie terug op peil te brengen.
Wat ik ook altijd leuk vind, is de aanwezigheid van een MC bij de start die gecombineerd met de nodige opzwepende beats de massa helemaal in vorm brengt voor de start. Doe daar nog wat groeps warm-ups bij en het plaatje klopt helemaal :-). De burgemeester van Brugge – Renaat Landuyt – gaf het startschot en gaf aan de meeste lopers (me included) een welgemeende high-five!
Het Lopen Zelf…
De eerste kilometers waren weer razendsnel (naar goede gewoonte) waardoor ik mezelf verplichtte om wat in te houden kwestie van de finish te bereiken. Het parcours was ok al moet ik toegeven dat ik de Urban Trail van Mechelen leuker vond en veel meer variatie van omgeving vond hebben. Ik herinner me van Brugge heel veel smalle straatjes en dat is op zich wel gezellig, maar als je er enkele hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Mechelen had meer afwisseling en ook de gebouwen die je daar tegenkwam vond ik persoonlijk meer de moeite dan Brugge.
De omloop was op zich ook best zwaar en ik ga met de vinger wijzen naar de “kinderkopjes” – lees: de vele kasseien die Brugge rijk is. Het is dus geen echt vlakke ondergrond en daardoor moeten je voeten ongemerkt doch redelijk constant zoeken naar de beste houding en bijsturen waar nodig. Dat vergt extra energie die je op een vlakker parcours minder nodig hebt, waardoor het dan ook makkelijker is.
Kilometer 10 in de pocket!
Zelf zaten wij in Wave 1 waardoor er ook nergens aanschuiven was en waardoor het tempo constant hoger lag. Als ik de foto’s bekijk op de Facebook pagina van de Urban Trails, dan zie ik op sommige plaatsen rijen mensen aanschuiven om een locatie binnen te kunnen en dan heb je af en toe een paar minuutjes om op adem te komen.
Hoogtepunten van de bezienswaardigheden waren voor mij de Sint-janshuismolen (stevig heuveltje om op te lopen en daarna erg steile afdaling), het Gezellemuseum, Spermalie, Park Sebrechts (leuk verlicht), Charlie Rockets (feestje aan de gang!) en het Stadhuis.
Het parcours door Brugge.
Al bij al toch weer een leuke 10KM gelopen aan een gemiddelde van 8km/h. Af en toe wat trager gaan en rondkijken op een locatie is deel van het plezier van de Urban Trails dus doen we daar vooral aan mee!
Herladen
Na de finish krijg je naar goede gewoonte de nodige voorraad energie aangeboden onder de vorm van water, verse soep met keuze uit verschillende soorten brood, jenevertjes (die heb ik gelaten voor wat ze waren :p) en uiteraard een frisse Brugse Zot. Voor zij die daarna nog honger en dorst hebben, staan er her en der food trucks en uiteraard heeft Brugge zelf genoeg eet- en drinkgelegenheid te bieden voor zij die willen!
Verse soep met brood, jenever en Brugse Zot!
Effe uitrusten op een bankje.
Wij gingen zelf echter huiswaarts want het verlangen naar een warme douche drong zich op en we hadden nog respectievelijk 45min en 2u45min in de auto voor de boeg…
Closing Words
Het was weer plezant en met Brugge is de kick-off gegeven voor het plan om in 2017 alle Urban Trails in Vlaanderen / België af te werken. Volgende maand staan er alweer twee edities op de agenda, nl. Gent en Antwerpen en dus lopen we lustig verder :-).
Oh ja, voor ik het vergeet: naar goede gewoonte had ik mijn GoPro meegenomen en heb ik een korte time lapse video gemaakt van mijn run.
Veel kijkplezier!
Dat ik ingeschreven ben voor de NN Antwerp Urban Trail 2017! Ik kijk al uit naar het uitzicht vanuit het havenhuis…
De loopkalender voor 2017 begint er aardig uit te zien ten huize Unexpected :-). 2017 wordt mijn meest sportieve jaar ooit!
Awesome!
Vorige zaterdag stond er weer een loop event op mijn agenda: de NN Urban Trail Mechelen 2016.
Oorspronkelijk was het een run die ik zou doen in het gezelschap van vrienden en (ex) collega’s, maar waar ik door omstandigheden uiteindelijk alleen aan de start stond. Expect the unexpected zeker ;-)?
In ieder geval niets wat me afschrikt, want wie mijn vorige running blogs gelezen heeft, weet dat ik mijn allereerste event ooit ook helemaal alleen deed.
Pre-start
Vanaf 18u kon je op de Veemarkt van Mechelen terecht voor je startpakket: het borstnummer, het t-shirt en nog wat andere goodies zoals reflectors om zichtbaar te zijn in het donker.
Aangezien de stad van 19-23u autovrij was, heb ik mijn auto op de dichtstbijzijnde gratis parking geplaatst (Parking Douaneplein) en van daar richting Veemarkt gewandeld. Om 18u en dus goed op tijd was ik ter plaatse: ik had geen zin om mezelf op te jagen en wou ontspannen aan de start verschijnen.
Startpakket opgehaald, eens rondgekeken, wat oude bekenden tegengekomen en bijgepraat en dan terug richting de auto gewandeld wegens veel te koud om nog anderhalf uur stil te staan. In de auto heb ik mijn outfit bij elkaar geraapt, de GoPro ingesteld, een banaan gegeten en wat water gedronken en uiteraard mijn startnummer bevestigd. Restte me nog een half uurtje muziek luisteren om volledig pumped en ready for action richting Veemarkt te wandelen.
Waves
De NN Urban Trail Mechelen 2016 run had maar liefst 5.000 deelnemers waardoor er gestart werd in waves van 1.000 deelnemers. Vijf waves waarvan de eerste start om 20u en dan om het kwartier een nieuwe wave tot wanneer alle deelnemers vertrokken zijn. Zelf zat ik in wave 2 en startte ik dus logischerwijs om 20u15.
Een MC met ondersteunende beats bracht de sfeer erin waardoor de goesting om van start alleen maar groter werd. Dat moment waar iedereen rondom je staat te springen van enthousiasme (en ook wel om op te warmen :-)) is echt wel een fijn groepsgevoel wat je alleen maar kan onderschrijven als je er zelf al eens tussenstond.
Nog twee minuten en ik mocht van start… het moment waarop je hartslag toch iets hoger gaat, waarop je een laatste keer checkt dat je GoPro goed zit en aan het opnemen is en ook je “Running Man” playlist in gang gooit. Ready for lift-off!
De Run
Om met de deur in huis te vallen: mijn run ging super goed!
Ik heb enorm genoten van alles wat er rondom me gebeurde en ben er prima in geslaagd om mijn tempo te vinden en aan te houden zonder naar mijn Apple Watch te moeten staren. Op de moeilijke stukjes (bergopwaarts bijvoorbeeld) heb ik goed advies gevolgd en een tandje bijgestoken waardoor het allemaal makkelijker ging. Fier op mezelf!
Wat ook altijd fijn is zijn de fijne mensen langs de kant die je naam roepen (want die staat in grote letters op je startnummer) en supporteren alsof er een wereldtalent voorbij komt! Het draagt allemaal bij aan de sfeer en maakt dat je als deelnemer geniet van de eerste tot de laatste meter.
Tijdens het lopen is er ook een “wij” gevoel tussen de deelnemers. Zo had ik een meisje die in mijn wave zat en waarvan na enkele 100den meters bleek dat we hetzelfde tempo aanhielden. Zonder woorden vind je elkaar dan en neemt dan eens de ene, dan eens de andere het voortouw waardoor je om beurt je karretje kan aanhaken en volgen. Tof! We hebben niet gepraat Mariet, maar het was fijn enkele kilometers te delen!
De organisatie en zijn medewerkers verdienen trouwens een pluim want zowel het parcours als het operationele gebeuren waren prima geregeld! Ook bij aankomst was alles voorzien om het de lopers aangenaam te maken: Aquarius, een Maneblusser om alles door te spoelen, een beker verse soep, kachels om bij op te warmen terwijl je napraat… alles zoals het hoort dus!
De Harde Cijfers
Het draait bij een Urban Trail helemaal niet over hoe snel je de finish bereikt – er is zelfs geen officiële timing – maar toch ga je als runner je tijd checken en kijken hoe je het gedaan hebt. Gamification remember?
Ik heb de 10KM gelopen in 1u10′ en een paar seconden. Mijn snelste kilometer liep ik in 6’43’ en mijn traagste aan 7’40” terwijl de rest van de kilometers rond de 7’10” zat.
Als ik die tijden vergelijk met mijn tijden van de Belfius Ieper Trail halverwege oktober, dan is mijn gemiddelde per kilometer een minuut sneller! Niet slecht op anderhalve maand denk ik dan, wetende dat Ieper ook nog eens 2KM korter was dan Mechelen!
Hooray!!!
Aftermovie
Bij wijze van experiment en ook wel als herinnering heb ik tijdens de run een GoPro mbv een chest-mount gedragen. Een filmpje leek me niet zo spannend, dus heb ik gekozen om een time lapse video te maken van mijn avontuur en dat resultaat kan je hieronder bekijken.
Geleerd voor toekomstige registraties: misschien het interval verhogen zodat de beelden aan een wat trager tempo voorbij vliegen ;-).
Ervaring = leren uit je fouten nietwaar?
Afterthoughts
De NN Urban Trail Mechelen 2016 was heel erg leuk en volgend jaar ben ik graag opnieuw van de partij. Hopelijk zijn mijn medestanders dan in staat mee aan de start te verschijnen, zo niet doe ik het gewoon weer alleen.
In the end is dat toch waar het om draait: de lat leggen, erover springen en opnieuw de lat leggen, maar dan iets hoger en verder. En terwijl je daar mee bezig bent genieten van elke stap van het avontuur. Niks beter om het hoofd leeg te maken en tegelijkertijd een gezond lichaam te kweken.
Mechelen, U was een fijn publiek. Tot volgend jaar!
Een dikke twee weken later dan gepland, maar hier is mijn terugblik op 2017.
Terugblik
Elk jaar denk ik opnieuw: volgend jaar zal minder zotjes worden, meer routine en minder verandering. En sinds ik dit jaaroverzicht schrijf, heb ik het gevoel dat elk jaar zotter was dan het vorige. En 2017 was er dus ook zo eentje…
- Professioneel is er weer een en ander gewijzigd. VCE werd samen met EMC opgeslokt door Dell en ging de markt op als Dell EMC. Verandering van eindbaas betekent ook zo goed als altijd verandering van visie en focus en dat was naar mijn bescheiden mening niet anders bij deze overname.
Ik heb het een aantal maanden een kans gegeven, maar op een gegeven punt moet je een beslissing maken en in de lente van 2017 heb ik die knoop doorgehakt. Mijn gevoel zat niet meer goed en de visie van het bedrijf was er geen waar ik me 100% in kon vinden.Het was tijd voor een nieuw hoofdstuk.
In de zomer van 2017 begon mijn nieuw avontuur en ondertussen ben ik dus al een half jaar aan de slag als Cloud Solution Architect bij Microsoft. De focus ligt voor de volle 100% bij Azure, het cloud platform van Microsoft, waar ik me vooral bezig hou met de infrastructuur kant van het verhaal. - Op sportief vlak blijf ik goed bezig! Door de nieuwe job, kreeg het intensief loopschema rake klappen, maar ik ben wel blijven hardlopen. Doordat ik het schema heb losgelaten, is mijn doel van een halve marathon ook naar achter geschoven en pik ik dat op in 2018.
Eventjes ben ik daar boos om geweest op mezelf, maar al snel heb ik de reflectie gehad dat minder lopen beter is dan niet meer lopen en dat dit gewoon een nieuwe uitdaging voor 2018 kan zijn. - In 2017 heb ik elke Urban Trail van Vlaanderen gelopen en dat was best leuk! In 2018 ga ik er enkele terug oppikken, maar alleen degenen die ik echt super leuk vond omdat twee uur reizen voor een event dat al bij al niet in je top 5 belandt, de moeite niet waard is naar mijn bescheiden mening.Daarnaast heb ik nog een hele waslijst van andere hardloop events afgewerkt met als hoogtepunt de Antwerp 10 Miles. Dit was zeker niet de mooiste of gezelligste run, maar dit was wel mijn oorspronkelijke milestone toen ik begon met hardlopen. Eentje waar ik nooit van had gedacht dat ik de finish ooit zou halen dit mensenleven.
- Naar goede gewoonte ging het muzikaal ook als een trein: Tomorrowland, The Ark Cruise, Rock Werchter, Vitalic in de AB en ongetwijfeld nog enkele anderen die ik nu vergeet. Maar ik heb me geamuseerd, zoveel is zeker.
- Mensen komen en mensen gaan. Met de nieuwe job werd er afscheid genomen van een hoop mensen, maar ik geloof naarstig in het feit dat je daar zelf controle over hebt. Of je ontdekt welke banden sterk genoeg zijn en welke niet. Ook dat is het leven. Kwaliteit over kwantiteit en tot nu toe loopt dat prima!
- Andere doelen: voor 2017 had ik mezelf nog andere zaken opgelegd die spijtig genoeg nooit tractie gevonden hebben: Paleo hernemen, meer boeken lezen, meer roeien en nog eens van Hel Week doen. Allemaal niet gelukt. Vooral wegens tijdsgebrek als ik erover nadenk. Misschien iets teveel op de lijst gezet? Reflectie! Minder TV kijken is me trouwens prima gelukt en die lijn ga ik in 2018 doortrekken!
What’s Up 2018?
2018 is ondertussen al twee weken ver en mijn ambities zitten allemaal op de goede baan:
- Blijven hardlopen met enkele nieuwe doelen en events op de agenda (later meer hierover, maar ze zijn al geboekt dus er is geen weg terug!)
- Meer sport dan hardlopen: de fiets en de roeier zijn al vanonder het stof gehaald en dagelijks zijn er krachtoefeningen aan het programma toegevoegd die ik nu toch al twee weken volhou. De routine begint erin te komen en dat is de beste manier om iets vol te houden.
- Meer lezen: ik ben ondertussen in mijn tweede boek bezig dus dat zit snor!
- Zotjes veel nieuwe technologie leren: met de nieuwe job komt dat helemaal in the pocket en spendeer ik enorm veel tijd in boeken, blogs, video’s en wat nog allemaal.
- Focus op voeding: gezonder eten, Paleo en slowcooking terugbrengen.
Genoeg om me bezig te houden in 2018 denk ik zo! Naar goede gewoonte rest er me niks anders dan jullie te bedanken voor langs te komen in 2017, te verwelkomen in 2018 en verder een gelukkig en gezond nieuw jaar te wensen!
Tot snel!
Het was van de Antwerp 10 Miles geleden dat ik nog een event meeliep en dat was helemaal bewust: na de 10 miles heb ik een weekje rust genomen om het lichaam te laten herstellen van de inspanning. Aangezien ik niet gewoon ben om regelmatig meer dan 10KM te hardlopen, leek me dat een strak plan kwestie van kwetsuren te vermijden!
Daarna ben ik stilletjes aan terug begonnen met, vooral wegens tijdsgebrek, korte loopjes van 5KM. Ideaal om er terug in te komen en tegelijkertijd wat intervaltraining in te lassen. De week daarna kocht ik nieuwe loopschoenen waarover ik in een andere blogpost meer vertel en dan moest ik die natuurlijk ook rustig inlopen en mijn benen de kans geven zich aan te passen.
Stadsloop De Gentenaar is een parcours van 10KM wat ineens ook de eerste keer werd dat mijn nieuw schoeisel verder dan 5KM ging :-). En dat ging helemaal goed, zonder pijnlijke voeten of blaren. Feest!
Over het parcours en het event zelf kan ik kort zijn: het ging vooruit! Mijn eerste kilometer deed ik in 5’41” en de tweede ging nog altijd aan een vlotte 6’37”! Vanaf dan ben ik bewust trager gaan lopen, want anders ging ik naar het eind toe in de problemen komen.
Jezelf kennen is veel waard ;-).
Om die snelheid te kaderen: ik geloof dat de laatste loper over de finish kwam op 1u20′ wat in mijn ogen best snel is voor de laatste loper! Ik heb dan ook serieus mijn best mogen doen om zelf niet die laatste loper te worden wat met een tijd van 1u12′ nog net gelukt is. Vooral de laatste kilometer, bergop richting Vooruit, is een serieuze kuitenbijter waar het karakter het moet overnemen van de ratio.
De temperatuur was met 20-21 graden lekker te noemen, al mag het voor mij gerust een graad of vier-vijf minder zijn. Ik hou mijn hart al vast voor opkomende loopsessies in de zomer wanneer het kwik boven de 25 graden gaat… Dat wordt ofwel heel vroeg opstaan ofwel ‘s avonds laat rennen.
Op vlak van parcours was het een aanrader met veel afwisseling en fijne supporters her en der! Daar zal het mooie weer ongetwijfeld wel voor iets tussen gezeten hebben, maar toch – altijd plezant om aangemoedigd te worden! Bedankt lieve supporters! Trouwens, wie de Urban Trail van Gent gelopen heeft, zal ongetwijfeld heel wat passages herkend hebben.
Om af te sluiten naar goede gewoonte een honingkoek en een Aquarius gekregen en niet te vergeten een lekkere Gentse Strop voor thuis ;-).
Tot volgend jaar Gent! Of misschien tot in het najaar… ;-).
PS: mijn timelapse video komt naar goede gewoonte in mijn Youtube kanaal zodra ik tijd gevonden heb om er werk van te maken!
Vorige zondag was het D-day.
23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:
-
Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs
Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…
T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust
Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.
T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen
Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.
T-1 Dagen: me & my running squad
Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus!
Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!
T-0 Dagen: D-day!
Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus.
Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.
Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren.
Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.
Antwerp 10 Miles
Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!
As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:
De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.
How Did I Do?
Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!
Zou ik de 10 Miles opnieuw doen?
Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!
In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).
Now What?
Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder.
Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is…
Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!
Geen enkele keer gaan hardlopen wegens tijdsgebrek en te laat thuis komen. En dan zo moe zijn dat de zetel en het bed roepen. Niet goed bezig dus! Nochtans weet ik maar al te goed dat je op die momenten moet doorbijten, die sportschoenen moet aantrekken en er gewoon voor gaan, maar dat is dus overduidelijk niet gelukt deze week.
Agendapuntje voor volgende week dus: mij herpakken en die laattijdige wintermoeheid de kop in drukken, zeker nu de eerste zonnestralen in aantocht zijn.
Run baby, run!
Enfin, morgenvroeg een kort loopje inlassen om de benen los te gooien, want zondag is het tijd voor de tweede Urban Trail van 2017: Antwerpen city! Ik heb het “geluk” om in de eerste wave van start te gaan en dat wil dus zoveel zeggen als om 9u van start gaan.
Met andere woorden: ondergetekende mag rond 7u15 richting Antwerpen cruisen om zonder stress en gejaag op tijd te zijn. En dat op een zondagochtend! Dedication als je het mij vraagt! Ik ben trouwens superblij dat het weer meezit, want het weer van begin deze week en vorige week is een pak minder plezierig om in te sporten…
Buitenleven
Morgen na het lopen duik ik de tuin in, want die moet stilletjes aan ook klaar gemaakt worden voor de lente. Het gras roept om zijn eerste maaibeurt, een berg dode bladeren moet richting composthoop en er liggen nog wat dode takken de wachten op een enkele rit richting hakselaar. En als dat allemaal klaar is, wachten er nog wat nieuwe lichtarmaturen op hun vaste plek. Genoeg op de agenda om die zonnige zaterdag te vullen me dunkt.
Amsterdam
Volgende week wordt het er trouwens niet kalmer op, want behalve een dagje op kantoor maandag, zit ik de rest van de week bij onze noorderburen in Amsterdam. De EMEA collega’s terug zien, het voorbije jaar bespreken en vooruit kijken naar wat 2017 in petto heeft.
Dat het weer snel weekend zal zijn… oh wait…
Give or take a few days liep ik een jaar geleden voor het eerst 5KM en was ik apetrots! Nooit had ik durven dromen dat ik 5KM zou willen / kunnen hardlopen.
In de zomer van 2016, goed vier maanden later dus, werd de 10KM mijlpaal afgevinkt en zocht ik een nieuw doel dat enerzijds niet evident was om mij te verplichten te trainen, maar anderzijds met de nodige toewijding wel haalbaar zou zijn.
Dat doel werden de Antwerp 10 Miles en ik schreef me vastberaden doch naïef in.
No way back now!
Prepwork!
De 10 Miles vinden eind april plaats wat wil zeggen dat er nog ongeveer 8 weken zijn om klaar te zijn.
Fysisch was ik er al een tijdje van overtuigd dat dat geen enkel probleem zou zijn, ook al had ik tot dan nooit verder dan 12KM aan één stuk gelopen. Mentaal was het een ander paar mouwen en om innerlijke rust te krijgen en zonder stress aan de start van de 10 Miles te verschijnen, wou ik die afstand minstens een paar keer gelopen hebben.
Vorige week was het zo ver. Ik zat een paar dagen bij onze buren in Duitsland waar er een op wandelafstand van de verblijfplaats een gigantisch meer lag met daarrond zowel asfaltwegen als onverharde ondergrond. En helemaal autovrij. Ideaal voor een hardloopsessie!
Op dinsdag deed ik mijn eerste rondje en bleek het een toertje van iets meer dan 7KM te zijn. Perfecte omgeving om te rennen met zowel vlakke stukken als af en toe een helling om “lös te gehen” ;-). In totaal 81 hoogtemeters om precies te zijn.
Diezelfde avond wist ik het.
De combinatie van muziek door de koptelefoon met gedachten die door mijn hoofd maalden: over twee dagen was het D-Day en zou ik het toertje twee keer doen en voor de 16KM gaan. Ik was er fysisch en mentaal klaar voor. Het was nu of nooit. Het werd NU.
D-Day
De temperatuur lag rond het vriespunt, maximaal 2-3 graden boven nul als ik mijn Apple Watch mag geloven. Ideaal weertje om te rennen dus.
Doseren was de boodschap, want ik wou nog wat reserve hebben voor een potentieel moeilijk moment. Mijn eerste rondje deed ik op 58 minuten en dus aan iets meer dan 8KM/h. Helemaal op schema, het gevoel zat goed en ik ging positief de tweede ronde in.
Tot ergens aan kilometer 13 of 14 ging alles prima. Ik was één met mijn omgeving en kon genieten van het hardlopen. Een zalig gevoel dat elke hardloper herkent!
De laatste 2-3KM waren een ander paar mouwen: niet omdat ik niet meer kon, maar wel omdat ik een pijnlijke blaar op mijn linker voet voelde die bij elke pas meer pijn deed.
De benen waren nog niet kapot en het hoofd wou ook verder en dus ben ik op karakter en pijn verbijten die laatste kilometers in gegaan. Ik moest en zou mijn milestone aftikken. Mijn laatste 2KM lag mijn tempo hierdoor ompgemiddeld 9 minuten 30 seconden, maar ik heb de 16KM wel uitgelopen!
Mijn eindtijd lag op 2 uur en 7 minuten en dat heb ik helemaal te danken aan die gemene blaar. Zonder die pech had ik de 2 uur zeker benaderd en mits een beetje positivisme zonder probleem onder die magische grens gedoken.
Ready For Action!
Na het aftikken van mijn 16KM heb ik die blaar verzorgd en daags nadien had ik er eigenlijk al weinig of geen last meer van. Het nieuwe PR was prima verteerd. Dank u lijf.
In mijn hoofd ben ik nu ook helemaal zen. Ik wéét dat ik die 16KM kan lopen en nog ruimschoots onder mijn vooropgesteld doel van 2u30.
Mits wat geluk met de omstandigheden zit een eindtijd onder de 2u er misschien wel in. De komende weken ga ik nog een keer of vier die 16KM proberen te lopen en de rest van mijn sessies blijf ik gewoon bij de vertrouwde 5-8KM die ik het liefst loop. Tussendoor loop ik trouwens ook nog drie Urban Trails (Brugge, Gent en Antwerpen) die ook telkens 10KM tellen. Training genoeg denk ik dan.
Wat ik geleerd heb?
Dat ik proactief een Compeed pleister ga aanbrengen op die weke plek op mijn linkervoet. En dat ik verdorie goed bezig ben en geregeld grenzen verleg die ik een jaar geleden nooit had durven leggen!
Kudos to me 🙂 !
© 2020 Unexpected.be
Theme by Anders Noren — Up ↑
Recente Comments