We zijn drie weken ver in het nieuwe jaar en we hebben nog geen vlokje sneeuw gezien. De temperatuur is zelfs nog maar met moeite onder het vriespunt gegaan deze winter.
Een goede zaak voor mij dit jaar, want deze winter moet ik met mijn aanloopwagen doorkruisen en de “car policy” op het werk voorziet voor aanloopwagens géén winterbanden. Nochtans maken die een wereld van verschil wanneer het glad of besneeuwd ligt.
Hopelijk blijven de resterende wintermaanden zacht en skippen we Koning Winter dit jaar eens. Volgend jaar mag hij terugkomen, tegen dan kan ik weer rekenen op een setje winter rubber en is er geen reden tot stress bij weersvoorspellingen ;-).
Month: January 2012 (Page 2 of 4)
Nokia lanceert samen met Microsoft de Lumia smartphone. De avant-premiere / press conference vond plaats in The Event Lounge te Evere en samen met enkele andere bloggers / twitterati / website owners was ik uitgenodigd om te komen luisteren naar de nieuwigheden van het toestel.
Enkele specs van de Lumia 800 (het huidige topmodel):
- 3,7-inch ClearBlack AMOLED-scherm van gebogen glas
- 1,4 GHz-processor met hardwareversnelling en een grafische processor
- 16 GB aan intern werkgeheugen en 25 GB aan gratis SkyDrive-opslag voor het opslaan van afbeeldingen, games, muziek en documenten
- Internet Explorer 9 Mobile
- People Hub van Windows Phone biedt een geïntegreerde en overzichtelijke weergave van alle gesprekken, sms’jes, e-mails en sociale-netwerkactiviteiten met individuele contacten. Daarnaast zijn contactpersonen te groeperen en favoriete groepen en personen op het beginscherm te tonen. Zo krijg je een direct overzicht van live updates en heeft de gebruiker snel toegang tot de belangrijkste contactpersonen
- Office-integratie waarmee gebruikers onderweg gewoon doorwerken
- Polycarbonaat body voor een betere ontvangst, een betere belkwaliteit en minder onderbroken oproepen
- Een instant-share camera-ervaring op basis van 8 megapixel Carl Zeiss-lens en HD-video-afspeelmogelijkheden. Door een lange druk op de cameraknop kan je zelfs foto’s nemen wanneer het toestel vergrendeld is
- Wandelnavigatie via Nokia Maps
- Gratis turn-by-turn navigatie via Nokia Drive-app: gratis stapsgewijze en spraakgestuurde navigatie voor 95 landen
Veelbelovend niet? We kregen een live-demo op het event en die was erg overtuigend. Daarna kwamen er challenges – verschillende ludieke opdrachten zoals om ter snelst een bericht op LinkedIn, Twitter en Facebook posten.
De uitdagers (mensen uit het publiek) hadden een iPhone, een Nokia N8 en een Android toestel. Uiteraard won de Lumia 800 keer op keer dankzij enkele goed gevonden features en apps.
Naast de tech-talk en demo’s kregen we lekkere hapjes en drankjes aangeboden waardoor de leuke meet-up’s met oude en minder oude bekenden nog plezanter waren.
Het moet gezegd – Nokia en Microsoft hebben een leuk product afgeleverd en een fijn event georganiseerd. Alles was tot in de puntjes verzorgd en als kers op de taart lag er een Lumia 800 klaar voor ondergetekende. Kwestie van “echte” hands-on experience te kunnen opdoen en die met jullie te delen.
Mijn iPhone 4 gaat de komende tijd dus eventjes in de kast en de Lumia 800 komt in de plaats. Verwacht je dus aan feedback de komende dagen!
Een goed slidedeck is “the magic” van een goede presentatie.
Uiteraard is de persoon die de presentatie geeft van het allerhoogste belang, maar goede slides zijn toch ook cruciaal. Wat is een goede verhouding tussen veel te veel content op uw slides of te weinig content. Teveel en de mensen vallen spontaan in slaap. Te weinig en ze kunnen niet meer goed volgen met je technische uitleg.
Meestal geef ik technische presentaties en dan is het nogal moeilijk om “Steve Jobs” slidedecks te maken. Ik vraag me trouwens af of dat wel zou “marcheren” in ons Belgenlandje. Volgens mij zijn de meeste klanten nog redelijk conservatief ingesteld.
Een whiteboard is vaak een goede oplossing, maar dan vind ik het vooral leuk als het publiek interactief meewerkt. En liefst uit een kleinere groep bestaat, kwestie dat het overzichtelijk blijft.
Ondertussen blader ik verder in mijn exemplaar van “Presentation Zen“. Tips, tricks en goede links zijn altijd welkom.
De laatste jaren is er duidelijk een verschuiving gebeurd op gebied van storage in de IT-wereld (eigenlijk zie je die verschuiving overal hoor, maar aangezien ik zelf in die storage wereld speel, pas ik mijn uiteenzetting daarop toe).
Vroeger ging de discussie over IOPS, over front-end poorten, over FC-disks, over storage processoren,… kortom hardware-technische oplossingen.
Vandaag is dat nog altijd belangrijk, begrijp me niet verkeerd, maar de focus is verschoven. Vandaag gaat de discussie over een “file, content & archive” platform. Een manier om al die (ongestructureerde) data die altijd maar blijft toenemen, weg te schrijven. Actieve data op tier-1 storage, statische data naar een archief. De technische specs en features zijn “an end to a mean” – ze moeten de wensen faciliteren, hoe ze het doen is eigenlijk minder belangrijk.
Het resultaat moet zijn dat de primary – en dus dure – storage niet constant uitgebreid moet worden, dat de backup windows naar omlaag kunnen (gedaan met dag & nacht backuppen) en dat de totale kostprijs van al die data retentie naar omlaag kan.
Weliswaar zonder in te boeten aan functionaliteit! Data moet sneller dan ooit toegankelijk zijn, op zo een makkelijk mogelijke manier, liefst van al door de eindgebruiker, zonder tussenkomst van “IT”. TCO en RTO moeten naar omlaag, performance en easy-of-use moeten naar omhoog.
Waar vroeger de discussie gebeurde met “de mannen van den IT” die dan tegen de “business” vertelden hoe hun data bewaard zou worden, gebeurt de discussie nu met de “business”. De applicatieve kant van het verhaal vertelt wat ze verlangen, wat ze nodig hebben en hoe ze het willen en “de mannen van den IT” moeten zich daar naar schikken.
Een uitdaging? Uiteraard. Maar niet onoverkomenlijk hoor. Het moeilijkste stuk is de mind-change. Mensen uit hun comfort-zone halen en out-the-box-thinking toepassen.
Toch?
Neen, geen computernetwerken. Ik doel met de titel van mijn blogpost op de relaties tussen mensen. Mensen connecteren met elkaar, altijd en overal. Een vriend, een buurman, een collega op het werk… zelfs de mensen waarmee je op de bus zit en die je niet kent.
Wat je meestal merkt in die “human networks” is dat de wereld toch wel erg klein is. Hoe vaak ben je al niet iemand tegengekomen die je nooit eerder zag, maar waarvan blijkt dat je gemeenschappelijke vrienden hebt? Mij overkomt het regelmatig. Er is trouwens een theorie dat iedereen op onze planeet verbonden is in maximaal zes “hops”… de “Six degrees of separation” theorie dus.
Als ik inzoom op mijn dagelijkse leefwereld – zijnde de IT-omgeving – dan kan ik niet anders dan volmondig akkoord gaan. Je begint als starter bij bedrijf A waar je collega’s hebt. Mensen komen, mensen gaan. Op een bepaald moment verander je zelf van job – “Hallo bedrijf B”. Opnieuw heb je collega’s, soms al eens een oude bekende, maar soms ook niet. Per slot van rekening ben je nog maar een paar jaar aan de slag.
Bovenstaand principe herhaalt zich voortdurend – ofwel verander je zelf ofwel veranderen de mensen rondom je. Hierdoor krijg je een kruisbestuiving tussen al die bedrijven en zeker in een “klein” land als België, waar er maar zoveel IT bedrijven zijn, kom je op de duur “oude bekenden” tegen. Soms als “nieuwe” collega, soms als klant en soms als leverancier.
Is dat een nadeel? Helemaal niet. Tenzij je misschien zelf een slechte reputatie meedraagt, want vroeg of laat (en meestal vroeg) is je “naam” al gekend alvorens je ergens binnenkomt en aangezien je maar één eerste indruk kan maken, is het kalf dan eigenlijk al half verdronken.
Neen. Ik zie daar eerder voordelen in. Je “peers” verspreiden zich met de jaren, waardoor je na verloop van tijd overal wel iemand kent. Als je dan over een bepaald onderwerp / product / merk / … informatie nodig hebt, dan ben je maar een tweet, e-mail, sms, telefoontje of one-2-one verwijderd van dat vitaal stukje kennis.
Vandaag had ik zo een momentje. Ik had informatie nodig en ik had een “pappenheimer” die ik kon aanspreken. Thanks!
Oftewel “Virtual Private Tunnel” – een beveiligde connectie tussen twee computer systemen zeg maar. De meeste mensen kennen gebruiken het (meestal zonder het te weten) op regelmatige basis als ze van thuis werken – van “home office” doen dus.
Sinds kort gaat al mijn dataverkeer thuis via een beveiligde verbinding. Via een betaalde VPN tunnel die tot 256-bit encryptie aan boord heeft.
Email, surfen, downloads,… alles wordt over een VPN gestuurd die ik naar gelang wat ik wil doen van lokatie kan veranderen: Nederland, Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Hong Kong of de VS. Door dit systeem krijg je ook toegang tot zaken die voor ons op dit moment nog niet toegankelijk zijn zoals Netflix, BBC iPlayer, vroeger Spotify…
Daarnaast heeft het ook als voordeel dat geen derde partij mijn dataverkeer kan onderscheppen of controleren. Providers die bepaald verkeer “cappen” (lees: in snelheid beperken) worden zo buitenspel gezet omdat ze door de VPN niet meer kunnen zien welk verkeer er door je lijn loopt – ook gekend als “deep packet inspection”.
Zijn er nadelen aan altijd een VPN gebruiken? Jep. Je verliest een beetje van je maximale snelheid omdat de connectie versleuteld moet worden en dat vraagt een beetje capaciteit. Veel maakt dat vandaag de dag niet uit, want iedereen heeft meerdere megabits per seconde ter beschikking, waardoor dat helemaal niet opvalt.
Los daarvan merk ik eigenlijk aan niets dat ik een VPN gebruik. De connectie wordt automatisch opgestart met de computer, dus er is geen manuele interventie nodig. Op termijn ga ik de VPN tot stand laten komen in de router, zodat elk toestel in huis (zelfs een smartphone) sowieso over de VPN gestuurd wordt.
Kost dat veel? Er zijn genoeg aanbieders van zo een oplossingen, waardoor je voor $10 per maand al kan vinden wat je nodig hebt. Mijn VPN is inbegrepen in mijn Usenet abonnement, dus ik ken de prijs niet van de VPN alleen. Google is your friend.
Een tijdje terug heb ik mezelf een betalende account op “Pinboard” kado gedaan. Pinboard is een online archief van alles wat je op het web tegenkomt en (eventueel) wil archiveren.
Een beetje zoals bookmarks in je browser, maar dan “online” en platform onafhankelijk. Er zijn oplossingen zoals Xmarks (gebruik(te) ik ook) om je bookmarks te sync’en tussen computers, maar met dit systeem surf je eigenlijk naar een website waar je archief staat – Pinboard. Dus ook toegankelijk vanop een computer waarop jouw bookmarks niet gesync’ed zijn (Internet-café, PC van een vriend,…).
Daarnaast kan Pinboard ook informatie uit Delicious, Instaper, Read It Later,… importeren, een archief van je Twitter-account aanleggen,…
Wat je “pinned” naar Pinboard kan je uiteraard voorzien van metadata en je hebt de keuze of je de “pin” al dan niet wil delen met anderen (lees: publiek toegankelijk maken van je gearchiveerd item).
De maker van Pinboard legt ook nog met plezier uit waarom zijn oplossing beter is dan die van de concurrentie – check it.
Oh, en had ik al gezegd dat je volledig archief geïndexeerd kan worden zodat iets zoeken in 1000’den bookmarks “piece of cake” wordt? Bij deze.
Anyway, Pinboard kost $25 per jaar, maar er is ook een gratis versie die alles kan behalve het archiveren. Het proberen waard volgens mij (de betaalde versie kan je trouwens drie dagen testen).
Hoe beter een weekend gebruiken dan om taken en klussen uit te voeren die in de week onherroepelijk op de hoop blijven liggen? Inderdaad. En daarom heb ik er werk van gemaakt om mijn Marmitek IR Control 8 te installeren in de woonkamer.
What the hell is dat hoor ik u al denken? Wel, met behulp van dat toestel kan je je A/V apparaten die mooi verstopt zitten in de TV-kast besturen met je afstandsbediening, zonder dat je de TV-kast moet openen.
Het geheel bestaat uit een kleine controller, een IR-ontvanger en IR-zenders (4 meegeleverd, maximaal 8 aansluitbaar). De IR-zenders plak je op je toestel ter hoogte van de ontvanger, de IR-ontvanger werk je netjes weg in de buurt van je TV. Die laatste vangt simpelweg het signaal van je afstandsbediening op en stuurt datzelfde signaal uit via de IR-zenders.
Hoe makkelijk kan het zijn? Op een kwartiertje was alles netjes aangesloten (de IR-diode op een A/V-toestel vinden is het moeilijkste gedeelte, een zaklamp is hiervoor uitermate geschikt) en vanaf nu kunnen we dus de Digicorder, de mediaplayer, de BluRay-speler,… bedienen zonder de TV-kast te openen.
Aanrader dus. Tenminste als je je toestellen uit het zicht hebt opgesteld ;-).
Mijn iPhone 4 doet hier nu al dienst sinds het najaar van 2011 en als ik zo terugkijk op de voorbije maanden, valt het mij op dat ik mijn iPhone 4 veel meer gebruik als “snapshot camera” ten opzichte van mijn vorige iPhone 3G.
Waarom? Uiteraard is de kwaliteit er een pak op vooruitgegaan (en naar het schijnt is het verschil tussen de 4 en de 4S nog eens zoveel beter – 5MP vs 8MP), maar dat is niet de hoofdreden.
Het verschil zit hem ook in de snelheid. Op de iPhone 3G, en dan zeker sinds iOS 4, duurt het gewoon té lang vooraleer de camera app klaar staat. Meestal grijp ik naar mijn phone-camera “on the road”. In een opwelling. Als ik iets spontaan tegenkom en mijn “echte” camera’s niet bij de hand heb.
Als je op zo een moment 20-30 seconden geduld moet hebben, is het momentum al lang verdwenen en eerlijk gezegd, mijn goesting ook.
Ik heb trouwens een set aangemaakt op Flickr waarin ik foto’s upload die ik ook via Instagram share. Al die foto’s zijn gemaakt met mijn iPhone 4 en eerlijk gezegd ben ik tevreden van dat resultaat.
Velen zeggen dat de phone-camera’s de gewone camera’s gaan vervangen. Maybe. Grotendeels. Vooral het gebruiksgemak en het altijd bij hebben is een grote troef die de concurrentie automatisch op een achterstand zet. Maar op gebied van kwaliteit zie ik ze er toch niet direct overgaan.
Neen. Mijn Nikon’s en de GF-1 mogen nog een tijdje blijven. No doubt.
Vandaag een erg leuk pakketje mogen ontvangen: een Nikon V1 met 10-30mm objectief!
De Nikon 1-serie is Nikon’s antwoord op de systeemcamera’s out there, waar Panasonic een erg sterke reputatie heeft met zijn GF-1 (die ik zelf een tijdje terug op de kop getikt heb). In het kort: DSLR’s zonder spiegels :-).
Mijn exemplaar is een maagdelijk witte versie. Very much Apple like vind ik zelf. Best wel hip.
Ik heb er al een beetje mee geprutst (het slowmotion filmen – 400/1200FPS – is best wel cool eigenlijk) en ga er de komende dagen eens serieus een lap op geven. Kijken of de V1 mijn GF-1 kan doen vergeten dus.
Stay tuned.
Recente Comments