De laatste jaren is er duidelijk een verschuiving gebeurd op gebied van storage in de IT-wereld (eigenlijk zie je die verschuiving overal hoor, maar aangezien ik zelf in die storage wereld speel, pas ik mijn uiteenzetting daarop toe).
Vroeger ging de discussie over IOPS, over front-end poorten, over FC-disks, over storage processoren,… kortom hardware-technische oplossingen.
Vandaag is dat nog altijd belangrijk, begrijp me niet verkeerd, maar de focus is verschoven. Vandaag gaat de discussie over een “file, content & archive” platform. Een manier om al die (ongestructureerde) data die altijd maar blijft toenemen, weg te schrijven. Actieve data op tier-1 storage, statische data naar een archief. De technische specs en features zijn “an end to a mean” – ze moeten de wensen faciliteren, hoe ze het doen is eigenlijk minder belangrijk.
Het resultaat moet zijn dat de primary – en dus dure – storage niet constant uitgebreid moet worden, dat de backup windows naar omlaag kunnen (gedaan met dag & nacht backuppen) en dat de totale kostprijs van al die data retentie naar omlaag kan.
Weliswaar zonder in te boeten aan functionaliteit! Data moet sneller dan ooit toegankelijk zijn, op zo een makkelijk mogelijke manier, liefst van al door de eindgebruiker, zonder tussenkomst van “IT”. TCO en RTO moeten naar omlaag, performance en easy-of-use moeten naar omhoog.
Waar vroeger de discussie gebeurde met “de mannen van den IT” die dan tegen de “business” vertelden hoe hun data bewaard zou worden, gebeurt de discussie nu met de “business”. De applicatieve kant van het verhaal vertelt wat ze verlangen, wat ze nodig hebben en hoe ze het willen en “de mannen van den IT” moeten zich daar naar schikken.
Een uitdaging? Uiteraard. Maar niet onoverkomenlijk hoor. Het moeilijkste stuk is de mind-change. Mensen uit hun comfort-zone halen en out-the-box-thinking toepassen.
Toch?
Leave a Reply