Ik ben er een beetje laat mee, maar ik heb een nieuwe “oude” serie ontdekt: Two And A Half Men. De serie is onlangs in de picture gekomen omdat de steracteur – Charlie Sheen – aan de deur gezet werd wegens teveel miserie met drank, drugs, parties,…
Ashton Kutcher – jaja, de toyboy van ons Demi – heeft zijn rol overgenomen en die gast doet dat zeker niet slecht. Een aflevering duurt maar een twintigtal minuutjes en is voorbij voor je het goed en wel beseft.
Enfin, ze zitten al aan seizoen 9, maar aangezien dit het eerste seizoen met een nieuwe centrale acteur is, kan je het misschien ook een nieuwe start noemen.
Aanrader voor wie van humor houdt en niet teveel wil nadenken bij het kijken. Pure ontspanning dus.
Category: Series (Page 3 of 4)
Het ligt misschien aan mij (ik word oud?), maar die tekenfilms die ze vandaag op TV tonen, kunnen in de verste verte niet tippen aan de tekenfilms die ik in de jaren ’80 voorgeschoteld kreeg (toen vooral op de Franse zenders – Club Dorothée iemand?). Het is allemaal veel te opvallend met de computer gerenderd vind ik. Don’t like it.
Walt Disney hun repertoire was de max: Rescue Rangers, Duck Tales, Gummibears (laatste heb ik trouwens op DVD gekocht),…
Andere klassiekers waren voor mij G.I. Joe, M.A.S.K. (bangelijk speelgoed), Thundercats (met het groeiende zwaart – Thundercats GOOOOOO!) en uiteraard The Mysterious Cities Of Gold!
Die laatste drie, M.A.S.K., Thundercats en Mysterious Cities Of Gold heb ik daarnet op DVD besteld. Alles samen voor nog geen 70€, compleet en pure nostalgie. Ik kijk er nu al uit om die dingen terug te zien, maar ook om ze door te geven aan de “nieuwe” generatie.
Enkele TV series die hier deze periode al eens op de buis komen:
- Flashpoint: Ondertussen al seizoen vier van deze politie serie waar je meekijkt met een tactical intervention team.
- Switched at Birth: Luchtige serie, VijfTV materiaal. Doelpubliek toch wel eerder vrouwen. Gaat over twee tieners die bij de geboorte omgewisseld zijn en daar nu achter komen.
- Clone Wars: Tekenfilmreeks van Star Wars. Nuff said.
- Covert Affairs: De avonturen van een undercover CIA operative. Piper Perabo (kent u wel van Coyote Ugly). Actie, maar toch luchtig.
- White Collar: Politie serie. Erg genietbaar en onderhoudend. Aanrader.
Daarnaast vindt er een heuse inhaalmarathon plaats met CSI: Miami en Fringe, nog altijd klassiekers die het ten huize Unexpected goed blijven doen!
Hebt u nog tips voor goede series? Laat ze gerust achter in de commentaar!
Vorige week heb ik mezelf op een cadeautje getrakteerd: de nieuwe Apple TV. In België is het toestel spijtig genoeg nog niet te koop, maar dat is niet iets dat we niet kunnen oplossen met bv. Borderlinx.
Zo gezegd, zo gedaan. Maandag mijn Apple TV in de UK besteld en donderdagavond lag er thuis een pakketje op de tafel te wachten.
Het eerste dat opvalt is de grootte van de nieuwe Apple TV! Waar de vorige in feite een reincarnatie was van de Mac Mini, is de nieuwe Apple TV superklein, kleiner dan een audio-CD zelfs! De reden hiervoor is het ontbreken van een interne schijf, zodat alle media nu “streaming gewijs” wordt afgespeeld op je TV. Films of muziek opslaan op je Apple TV kan dus niet.
Heb je dat überhaubt nodig? Ik denk het niet. Apple TV spreekt je iTunes library aan en kan van daar uit al je muziek, films en foto’s die iTunes ter beschikking heeft weergeven op je televisie. Een nadeel aan de Apple mentaliteit is hier natuurlijk dat je geen data van een NAS rechtstreeks kan afspelen, alles moet via iTunes passeren (of je moet je Apple TV “jailbreaken” en er custom apps op installeren).
De interface is best te pruimen: simpel, intuitief en snel. Youtube, Flickr, internetradio,… wordt eveneens ondersteunt dus aan “feeds” op zich geen tekort.
De reden waarom ik persé een Apple TV wou hebben, is om met AirPlay te experimenteren. Deze nieuwe versie van het vroegere AirTunes laat je toe om media vanop je iPad, iPhone 3GS/4 of Mac rechtstreeks te streamen naar de Apple TV en zo dus ook naar je televisie.
Stel dat je vrienden op bezoek krijgt die op hun iPhone allerlei foto’s hebben van hun laatste vakantietrip: gewoon via AirPlay naar je Apple TV streamen en klaar is kees. Geen data overzetten, geen USB sticks connecteren,… niks van dat. Idem met muziek of films.
Een andere leuke troef van AirPlay, is dat je hiermee meerdere “speakers” kan definiëren. Stel, je Macbook speelt muziek af in je bureau, maar je wil dezelfde muziek in de woonruimte: kies in iTunes bij AirPlay welke ruimtes je wil en “BOEM” – muziek. AirPlay herkent de Apple TV als “output” apparaat, net als andere Mac’s en AirPort adapters.
Als je geen interesse hebt in “multiple speaker setups”, kan je diezelfde technologie wel gebruiken om je muziek mee te nemen door je huis. Handig en duchtige concurrentie voor bijvoorbeeld Sonos met hun S5 (tenminste als je al wat Apple hardware hebt rondslingeren).
Apple TV wordt pas echt interessant in België wanneer er een overeenkomst gevonden wordt met de filmindustrie zodat Belgische iTunes gebruikers ook TV series en films gaan kunnen aankopen / huren in de iTunes Store. Toegang tot de nieuwste series, in HD, aan lagere prijzen dan wat we vandaag bij Telenet en Belgacom zien.
De slimme gebruiker lost dit op door een iTunes US account aan te maken en een iTunes gift card uit de US te gebruiken om een saldo op je account te plaatsen. Vanaf dan kan je ook series huren, films kijken,… vanuit je luie zetel, via je Apple TV in uitstekende kwaliteit.
Connectiviteit gebeurt via HDMI en je kan ook een TOS-link kabel gebruiken voor optische audio overdracht als je een versterker hebt die dit ondersteunt. Netwerktoegang kan via de ingebouwde wifi (802.11N) of via de ingebouwde 10/100Mbit netwerkadapter.
Voor 99€ vind ik de Apple TV eigenlijk een “no-brainer”. Voeg daar een iTunes US account bij en je hebt het ultieme mediacenter dat perfect integreert met je bestaande Mac omgeving. Het toestel is erg klein, verbruikt weinig stroom en is compleet geruisloos.
Ongetwijfeld hebt u al lang begrepen dat ik het nogal heb met TV-series: CSI, Prison Break, Big Bang Theory, Grey’s Anatomy, Six Feet Under, Flashpoint,… you name it. Sinds vorige zondag is er een nieuwe reeks gestart die hoog genoteerd staat als “nieuwkomer” in mijn lijstje, met name “Sherlock“. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het hier over Sherlock Holmes, de wereldberoemde detective en zijn sidekick Watson die samen de meest bizarre zaken oplossen.
Waar zit de nieuwigheid in deze nieuwe reeks hoor ik u denken? Wel, de makers hebben het allemaal in een hedendaags jasje gestoken. Smartphones, internet, moderne filmtechnieken,… en het wérkt! Vorige zondag is de eerste aflevering uitgezonden op BBC en de serie pakt je direct bij je nekhaar om niet meer los te laten tot wanneer de final credits over het scherm rollen.
Als u van een leuke detective houdt, een nieuwe serie wil meepikken met een originele kijk op zaken, stem dan zeker af op “Sherlock” komende zondag op BBC. En als u de eerste aflevering gemist hebt, dan vindt u ongetwijfeld wel een manier om die ergens te downloaden ;-).
Het nieuwe TV-seizoen is alweer enkele maanden bezig en bij een nieuw TV-seizoen horen natuurlijk nieuwe series. Als een “sucker for good TV shows” volg ik die zaken op de voet en speur ik de websites (Fox, ABC, HBO, IMDB,…) af naar nieuwigheden.
Eén van die nieuwigheden is “Cougar Town” met in de hoofdrol Courteney Cox – Monica uit Friends – waarin ze een gescheiden vrouw van 40 (met bijhorende tienerzoon) speelt die het nachtleven induikt en daarmee tot de “Cougar Club” gerekend wordt. Voor de onwetenden: “cougar” is de nickname voor oudere vrouwen die jongere mannen zoeken / verleiden. Die jongere mannen noemt men dan weer “Cups” (baby’s, welpjes) en zo is de cirkel rond. Celebrities-voorbeeld: Demi Moore en Ashton Kutcher.
Anyway, genoeg verhaallijnen om afleveringen van 25 minuten mee te vullen waarin alle clichés de revue passeren: de ex-partner die af en toe binnenvalt, problemen met de zoon die zich schaamt voor zijn moeder, de beste vriendin die zich in de steek gelaten voelt, de twintig jaar jongere collega die haar meetrekt in het nachtleven, de overbuurman die in dezelfde situatie zit als zij en waar ze stilletjes aan verliefd op wordt, haar seksleven met haar “cup”,…
Cougar Town is best leuk en grappig met luchtige verhaallijnen. Het is geen topserie waar men over vijf jaar nog over spreekt, maar het is wel ideaal als “voorgerecht”. Iets om naar te kijken voor je naar de hoofdfilm kijkt of om naar te kijken “tussen de soep en de patatten”.
Ontspannend, grappig en Cougars ;-).
Ik ben een fan van TV-series, meer dan van films als ik er zo over nadenk: CSI, NCIS, House, Simpsons, American Dad, The Unit, Desperate Housewives, Grey’s Anatomy, The 4400,… kortom alles passeert de revue en de ene serie vind ik al beter dan de andere.
Vlaamse TV-series geef ik ook een kans: Witse, Flikken, Sarah, Jes, Code 37, Vermist, Los Zand,… maar meestal haak ik al af na één of twee afleveringen omdat ik de verhaallijnen niet sterk genoeg vind (ze hebben hier nu eenmaal niet de middelen die ze over de oceaan hebben).
En dat ze de middelen niet hebben om elke week 2 gebouwen op de blazen, sterke CGI-effecten toe te voegen, superlocaties uit te kiezen,… daar heb ik begrip voor. Veel begrip zelfs, want sommige series slagen er in om met veel minder geld dan hun Amerikaanse collega’s, toch serieus kwaliteitswerk af te leveren – bijvoorbeeld Katarakt of Van Vlees & Bloed.
Maar waar ik me wel mateloos aan stoor (en dat heeft niets met geld te maken), is de verkeerde casting! Een goed voorbeeld is Jes: een luchtige serie over vrienden in Brussel. Allemaal heel tof, maar zo goed als alle personages hebben een Oostvlaams accent! Als je dan een serie maakt over Vlaamse jongeren in Brussel, zou het dan geen idee zijn om toch mensen te casten die geloofwaardig overkomen? En ja, er mag een Gentenaar tussen zitten, want per slot van rekening zijn er ook Oost-Vlamingen die naar Brussel gaan wonen. Maar allemaal? Pfff.
Nog een voorbeeld: Code 37, de nieuwe “politie-reeks” van VTM met Veerle Baetens in de hoofdrol als hoofd van een team zeden-politie-agenten. De acteurs spelen hun rol goed, de verhaallijn(en) beginnen iets of wat goed te worden (vond het in den beginne maar tegenvallen), er is duidelijk een meer Amerikaanse manier van schrijven en filmen toegepast (wat ik persoonlijk een vooruitgang vind), maar ik stoor me opnieuw aan één belangrijk detail: Code 37 volgt flikken in de stad Gent, maar een voor een spreken ze met een Antwerps accent. Net zoals de personages die tijdelijk opduiken (neem nu de aflevering van vorige week als voorbeeld): één voor één mensen van “de stad”.
Versta me niet verkeerd, ik heb niets tegen Antwerpenaren. Maar als je een serie opneemt die zich afspeelt in Gent, zou het dan niet geloofwaardiger zijn dat de meeste flikken Oostvlaams klinken? Of is hun korps volledig opgebouwd uit “import-flikken”?
Het zit er op. Prison Break is gedaan om (althans voor 99% zeker) niet meer terug te komen met een nieuw seizoen. Deze week werd in de Verenigde Staten de laatste dubbelaflevering van het seizoen uitgezonden waarin er aan elke “losse draad” een einde geknoopt wordt. Al de personages krijgen hun plaats en alle vragen worden beantwoord. Er duiken zelfs enkele personages op die we van het ganse seizoen nog niet gezien hadden (en waarvan we dachten dat ze dood waren!).
Een happy end in “pur sang”zou ik het niet noemen, maar het “klopt” wel vind ik. Sterk einde trouwens, waar menig gevoelig iemand wel een krop in de keel zal bij krijgen volgens mij. Zeker als je al vier seizoenen meeleeft met de personages.
Tegen het einde springen we vier jaren vooruit in de toekomst om te zien hoe het met al de personages gaat en wat er van hen gekomen is. Om de periode tussen het heden en die “4 years later” die we op het einde te zien krijgen te verduidelijken, komt er in juli nog een dubbelaflevering (waarmee het totaal aantal afleveringen op de vertrouwde 24 komt te staan) waarin die vier jaren meer gedetaileerd verteld zullen worden.
Voor mij was Prison Break dé beste TV-serie van de voorbije jaren waar ik telkens opnieuw vol spanning naar keek en waarbij je bij het einde van een aflevering telkens op het randje van je stoel zat en snakte naar meer. Zo moet een TV-serie in mijn ogen gemaakt zijn en zo zijn er spijtig genoeg veel te weinig op de beeldbuis. Hoewel ik het spijtig vind dat het gedaan is, vind ik het ook goed zo. Een vijfde seizoen had zeer waarschijnlijk teveel van het goede geweest en de format meer kwaad dan goed gedaan.
In schoonheid eindigen – ideaal en just the way I like it.
De lente is goed en wel begonnen en daarmee is ook de “pauze” van de releases van kaskrakers en nieuwe TV-series (of seizoenen / vervolgen van seizoenen daarvan) voorbij. Een goede zaak als je het mij vraagt, want er was bitterweinig op de beeldbuis / bioscoop dat mij kon bewegen tot actie. No more!
Allereerst een greep uit het huidig en toekomstig filmaanbod dat op mijn voorlopige verlanglijst staat (lees: films die ik graag wil zien in de bioscoop / huur-DVD / … al naargelang het genre)
- Fast & Furious 4 – de streetracers zijn terug met de originele cast, zodat we het slechte, derde deel hopelijk achter ons kunnen laten)
- Het Bernini Mysterie (Angels & Demons)
- Star Trek XI
- X-Men: Wolverine
- Last House On The Left
- 17 Again
- The Boat That Rocked
En dan later…
- District 9
- Harry Potter & The Half-Blood Prince
- The Proposal
- Next Day Air
- Fame (remake, inderdaad)
- The Skeptic
- Downloading Nancy
Voor mijn selectie te maken maak ik gebruik van Kinepolis, Cinebel en last but certainly not least, Apple! Apple heeft het grootste aanbod movie trailers, in SD en HD tot 1080p! Daarnaast lees ik ook nog eens de reviews op IMDB.com, al ga ik niet altijd akkoord gaan met de meningen…
Op vlak van TV-series zijn het nog altijd de good few die ik volg:
- CSI, CSI:NY en CSI:Miami – het negende seizoen van CSI (Las Vegas to be exact) is er terug serieus “op” en laat het iets tragere achtste seizoen snel vergeten (al was het einde met de dood van Warrick wel sterk). De teamleader – Gil Grissom – verlaat de serie trouwens ergens rond aflevering 8 *spoiler* en keert terug naar zijn “verboden” liefde – Sara, die in de jungle van Costa Rica rondhangt. Catherine wordt de nieuwe chief en in haar plaats doet Laurence Fishburne zijn intrede als Raymond Langston. Voor wie deze naam niet direct een belletje doet rinkelen – u kent hem waarschijnlijk als Morpheus uit The Matrix trilogie.
- Prison Break: het vierde seizoen is terug van start gegaan, zowel in “the States” als hier bij ons, en de gebroeders Scofield doen dat goed. De actie zit er “vollen bak” in en na het einde van een aflevering zit ik met een “nog” gevoel, iets wat me niet vaak overkomt.
- Lie To Me: nog niet veel van gezien wegens te weinig tijd, maar wat ik al gezien heb, doet me verder kijken. Blijvertje dus.
- Doll House: cava wel.
- NCIS: ook deze serie blijft me bekoren en ligt een beetje in lijn met CSI, maar dan met minder gadgets, minder coole multi-monitor setups, maar wel met the Mossad (Israelische secret service dus) chick ;-). En “probeeee” natuurlijk!
- Fringe: de interesse hierin is iets gezakt, maar ik blijf het nog steeds een onderhoudende serie vinden met leuke puzzels voor de kijkers!
Voila, nu weet u waar Unexpected zijn vrije tijd aan spendeert (indien de beeldbuis er iets mee te maken heeft althans).
Binnenkort start de “TV series war” terug aan de andere kant van de oceaan, waar de TV zenders elkaar proberen de loef af te steken – lees: elkaar kijkers te stelen – met nieuwe TV series. Fox is een van de zenders die mij al vele malen heeft kunnen entertainen (The Simpsons, 24, Prison Break, Bones, Fringe, House,…) en ook nu hebben ze weer enkele nieuwe series op het schavot staan waarvan er twee mijn aandacht krijgen:
- Dollhouse – over mensen die hun geheugen gewist krijgen à la demande du client. Als de klant een “lover” nodig heeft, dan krijgt hij dat. Zoekt de klant een huurmoordenaar? Geen probleem. Maar kan men het geheugen van deze “goederen” volledig wissen? De trailer ziet er alvast veelbelovend genoeg uit voor mij om deze serie een kans te geven.
- Lie To Me – een serie over een man die aan de hand van je gelaat, manier van doen, stem,… perfect kan zien of je al dan niet de waarheid vertelt. Vaneigens is dit zeer interessant voor criminelen enz te ondervragen, maar als hij ziet dat zijn vrienden en familie rond hem ook liegen tot ze er bij neervallen, beginnen de intriges zich op te stapelen. Ook deze serie lijkt me eens iets anders en ga ik dus ook van naderbij bekijken.
En Fringe en Prison Break komen ook terug in januari / februari dus er zal meer dan genoeg zijn om die koude winteravonden gevuld te krijgen me dunkt.
Recente Comments