Via de mensen van de reclameregie kreeg ik de melding dat de DVD-box van het eerste deel van het tweede seizoen van Glee er zit aan te komen! U weet wel, die TV-serie waarin ze dansen en zingen en nog meer dansen en nog meer zingen.
Ik ben zelf niet zo een grote fan van zulke shows, maar gezien het succes van Glee, ga ik ervan uit dat er heel erg veel fans rondlopen dus bij deze!
Wie maar niet genoeg krijgt van Glee kan nu ook een speciale poster laten maken bij de aankoop van zijn Glee DVD-box. Echte ‘Gleeks’ kunnen vanaf nu de ‘I’m a Gleek’ edition met daarin de officiële DVD-box Glee Seizoen 2 – deel 1 bestellen samen met een officiële 70×100 cm “I’m a Gleek” poster met daarop: jezelf als ware Gleek en jouw favoriete Glee karakter!
Voor deze exclusieve deal, of gewoon om eens te kijken hoe goed jij zou staan op een poster naast je favoriete Gleek, surf naar de Glee België pagina op Facebook en wordt samen met 18.000 anderen lid van de grootste Belgische Glee community.
Check dus zeker en vast hun Facebook pagina! Oh ja, en voor wie al een poster heeft en nog graag een t-shirt van Glee wil – laat in de comments een berichtje achter met een foto van jou op je poster en wie weet win jij wel een Glee t-shirt (2 stuks weg te geven!). Je kan hier je poster aanmaken trouwens ;-).
Los van de gloednieuwe Facebook pagina rond Glee, hebben ze vaneigens ook een YouTube kanaal en een Twitter account waar je terecht kan voor het laatste nieuws!
Succes en vooral, have fun!
Category: TV (Page 5 of 8)
Ik ben er een beetje laat mee, maar ik heb een nieuwe “oude” serie ontdekt: Two And A Half Men. De serie is onlangs in de picture gekomen omdat de steracteur – Charlie Sheen – aan de deur gezet werd wegens teveel miserie met drank, drugs, parties,…
Ashton Kutcher – jaja, de toyboy van ons Demi – heeft zijn rol overgenomen en die gast doet dat zeker niet slecht. Een aflevering duurt maar een twintigtal minuutjes en is voorbij voor je het goed en wel beseft.
Enfin, ze zitten al aan seizoen 9, maar aangezien dit het eerste seizoen met een nieuwe centrale acteur is, kan je het misschien ook een nieuwe start noemen.
Aanrader voor wie van humor houdt en niet teveel wil nadenken bij het kijken. Pure ontspanning dus.
Het ligt misschien aan mij (ik word oud?), maar die tekenfilms die ze vandaag op TV tonen, kunnen in de verste verte niet tippen aan de tekenfilms die ik in de jaren ’80 voorgeschoteld kreeg (toen vooral op de Franse zenders – Club Dorothée iemand?). Het is allemaal veel te opvallend met de computer gerenderd vind ik. Don’t like it.
Walt Disney hun repertoire was de max: Rescue Rangers, Duck Tales, Gummibears (laatste heb ik trouwens op DVD gekocht),…
Andere klassiekers waren voor mij G.I. Joe, M.A.S.K. (bangelijk speelgoed), Thundercats (met het groeiende zwaart – Thundercats GOOOOOO!) en uiteraard The Mysterious Cities Of Gold!
Die laatste drie, M.A.S.K., Thundercats en Mysterious Cities Of Gold heb ik daarnet op DVD besteld. Alles samen voor nog geen 70€, compleet en pure nostalgie. Ik kijk er nu al uit om die dingen terug te zien, maar ook om ze door te geven aan de “nieuwe” generatie.
Gisterenmorgen omstreeks een uur of acht wil ik op mijn Macbook mijn mails doornemen: wifi connected, maar geen internettoegang, helaas.
De Macbook stond al een paar weken aan (met standby uiteraard) dus ik dacht “rebooten die handel”. Zo gezegd, zo gedaan en met dank aan Lion stonden alle applicaties en vensters netjes zoals voor de herstart. Mijn internetprobleem was echter spijtig genoeg nog altijd present.
Nog altijd geen paniek: effe inloggen op de Netgear WNDR3700AV (mijn router en tevens ook draadloosnetwerkmachine) en eens kijken dat daar alles nog snor is. Op het eerste zicht “all good, all green lights captain”, maar voor de zekerheid toch ook eens een rebootje laten plaatsvinden.
Nog altijd geen connectie en wat ziet mijn opmerkend oog: mijn router krijgt geen IP-adres van de Telenet modem / router. Huh? In de garage gaan checken en inderdaad, de lampjes (behalve die van Power) zijn uitgedoofd. Geen erg. Been there before. Stopcontact uit, 10 seconden wachten, stopcontact in en wachten tot alles online komt.
Driewerf hoera! Daar ging ie en alles werkt. Het geluk was echter van korte duur, want nog geen tien minuten later was het weer prijs. Aangezien die modem ook instaat voor telefonie en digitale TV, was er van die laatste twee natuurlijk ook geen sprake (althans, interactieve digitale TV, de rest van de TV werkte nog wel hoor).
Bon. Telenet klantendienst bellen dan maar. Vriendelijk meisje aan de lijn – Tatjana als ik me niet vergis – die me zegt dat er een algemene storing is en dat het dus niet bij mij ligt en ook dat ze er aan bezig zijn om het ASAP op te lossen. OK, no problemo. Bedankt!
Ondertussen is de klok al drie uur in de namiddag gepasseerd en bibi is nog altijd in “offline” modus. Ik werkte die dag van thuis en tot dan was het niet zo een probleem, maar nu had ik toch echt mijn connectie nodig. Bon. Terug naar Telenet gebeld. Ja meneer. Nog niet opgelost meneer. Zéker vandaag nog. Ok, bedankt Peter van de Telenet klantendienst (callcenter X zeg maar).
Omdat ik het al hoorde donderen in de verte, besloot ik de mensen van Telenet via hun Twitter account te contacteren. In het verleden ben ik daar ook altijd netjes geholpen en je moet er niet voor aan de lijn hangen en naar wachtmuziek luisteren.
Zo gezegd, zo gedaan. Tweetje naar @telenet en niet veel later kreeg ik de vraag om mijn modem eens te resetten (had ik al meermaals gedaan, met wisselend succes en als het dan al ging, was het na enkele minuten terug down).
Helaas. Dat trukje hielp niet. Opnieuw een tweetje naar @telenet en ik kreeg te horen dat er zeer waarschijnlijk een probleem met mijn modem was en dat er vandaag nog iemand zou langskomen om dat te fixen. Wat? Vandaag nog? Amai! Service!
En inderdaad. Een klein uurtje later stopte de Telenet techguy voor mijn deur. Netjes op tijd, nadat ik van hun IVR een voice mail kreeg dat de technieker onderweg was. Modem vervangen en hopus pocus pats – alles werkte en vooral – bleef werken!
De techguy van Telenet wist met te zeggen dat ik een “dringende afspraak” had gekregen via de mensen achter de Twitter account van Telenet. Concreet wil dat zeggen dat er binnen de vier uur iemand on-site is.
In ieder geval: als het goed is, moet het ook gezegd worden. Telenet heeft hun Twitter account deftig in handen en gebruikt deze effectief om extra service aan te bieden aan hun klanten. Geen dode account dus.
Mijn probleem was binnen het uur opgelost nadat ze hadden gezegd dat het probleem bij mij thuis lag. Met het (verlengd) weekend voor de deur was ik hier uitermate blij om, want anders was het op zijn minst drie dagen geen internet, telefoon of interactieve DigiTV (dat laatste zou ik zo erg niet vinden).
Als er dan toch een nadeeltje te melden valt: die tweede callcenter agent (Peter) zei me dat er nog altijd problemen waren in mijn buurt en dat ik moest wachten. Als ik daar dus naar geluisterd had, zat ik nu dus nog altijd met problemen, want volgens Telenet’s twitter account, was die panne al opgelost toen. De techguy die ter plaatse kwam wist zelfs helemaal niets van een algemene panne…
Moraal van het verhaal: als je Twitter hebt en je hebt problemen met je Telenet aansluiting, probeer hun klantendienst langs die weg dan eens uit. Mijn ervaringen zijn tot nu toe altijd positief geweest en bovenstaande situatie is in mijn ogen een staaltje van extreem goede en snelle klantenservice (een techguy binnen het uur bij je thuis om je modem nog voor het weekend te vervangen!).
Bedankt Telenet Twitter tweeps! Social media to the rescue!
Enkele TV series die hier deze periode al eens op de buis komen:
- Flashpoint: Ondertussen al seizoen vier van deze politie serie waar je meekijkt met een tactical intervention team.
- Switched at Birth: Luchtige serie, VijfTV materiaal. Doelpubliek toch wel eerder vrouwen. Gaat over twee tieners die bij de geboorte omgewisseld zijn en daar nu achter komen.
- Clone Wars: Tekenfilmreeks van Star Wars. Nuff said.
- Covert Affairs: De avonturen van een undercover CIA operative. Piper Perabo (kent u wel van Coyote Ugly). Actie, maar toch luchtig.
- White Collar: Politie serie. Erg genietbaar en onderhoudend. Aanrader.
Daarnaast vindt er een heuse inhaalmarathon plaats met CSI: Miami en Fringe, nog altijd klassiekers die het ten huize Unexpected goed blijven doen!
Hebt u nog tips voor goede series? Laat ze gerust achter in de commentaar!
Hoogst waarschijnlijk kijkt u er zelf ook naar, maar anders hebt u er zeker al van gehoord op de radio, op TV of in de boekskes. De Ronde, het laatste werk van Jan Eelen. Deze fictiereeks met een serieuze mengeling van “real footage” toont de kijker wat er gebeurt tijdens De Ronde van Vlaanderen, en eigenlijk helemaal niet in de “koers”.
De focus ligt op wat er daarnaast gebeurd: in de regiekamer, bij de trouwe kijker thuis, bij een groepje vrienden, in de reclame caravaan, in een hoerenkot langs de baan,… en ga zo maar door.
Positief: het is allemaal erg origineel in beeld gebracht en vanuit standpunten die je niet verwacht. Me like.
Negatief: ik blijf precies een beetje op mijn honger zitten, terwijl er maar negen afleveringen zijn en er nu al zeven de revue gepasseerd zijn. Versta mij niet verkeerd, ik het op zich een leuke serie met zeer veel potentieel, maar ik zit ergens ook met een gevoel van “gemiste kans”.
De traagheid waar anderen over klagen, stoort mij eigenlijk niet. Ons België was véél trager en daar stoorde het zelfs niet… dus wat zou het deze keer…
Ik erger mij vooral aan het van de hak op de tak springen. Call me old fashioned, maar ik verkies eigenlijk een serie waar er meer begin – midden – einde te herkennen is. En in De Ronde springen ze van de ene verhaallijn naar de andere, waardoor je soms slechts enkele flarden van een bepaald personage te zien krijgt in een aflevering.
De Ronde. Ik blijf kijken, want ik ben vooral curieus naar het einde. Hoe loopt het af met al die karakters, want dat heeft Eelen dan wel kunnen verwezenlijken: hij heeft me bij de keel en ik blijf kijken omdat ik het wil weten.
Alleen hopen dat het geen Vlaamse “Lost” wordt…
Vorige week heb ik mezelf op een cadeautje getrakteerd: de nieuwe Apple TV. In België is het toestel spijtig genoeg nog niet te koop, maar dat is niet iets dat we niet kunnen oplossen met bv. Borderlinx.
Zo gezegd, zo gedaan. Maandag mijn Apple TV in de UK besteld en donderdagavond lag er thuis een pakketje op de tafel te wachten.
Het eerste dat opvalt is de grootte van de nieuwe Apple TV! Waar de vorige in feite een reincarnatie was van de Mac Mini, is de nieuwe Apple TV superklein, kleiner dan een audio-CD zelfs! De reden hiervoor is het ontbreken van een interne schijf, zodat alle media nu “streaming gewijs” wordt afgespeeld op je TV. Films of muziek opslaan op je Apple TV kan dus niet.
Heb je dat überhaubt nodig? Ik denk het niet. Apple TV spreekt je iTunes library aan en kan van daar uit al je muziek, films en foto’s die iTunes ter beschikking heeft weergeven op je televisie. Een nadeel aan de Apple mentaliteit is hier natuurlijk dat je geen data van een NAS rechtstreeks kan afspelen, alles moet via iTunes passeren (of je moet je Apple TV “jailbreaken” en er custom apps op installeren).
De interface is best te pruimen: simpel, intuitief en snel. Youtube, Flickr, internetradio,… wordt eveneens ondersteunt dus aan “feeds” op zich geen tekort.
De reden waarom ik persé een Apple TV wou hebben, is om met AirPlay te experimenteren. Deze nieuwe versie van het vroegere AirTunes laat je toe om media vanop je iPad, iPhone 3GS/4 of Mac rechtstreeks te streamen naar de Apple TV en zo dus ook naar je televisie.
Stel dat je vrienden op bezoek krijgt die op hun iPhone allerlei foto’s hebben van hun laatste vakantietrip: gewoon via AirPlay naar je Apple TV streamen en klaar is kees. Geen data overzetten, geen USB sticks connecteren,… niks van dat. Idem met muziek of films.
Een andere leuke troef van AirPlay, is dat je hiermee meerdere “speakers” kan definiëren. Stel, je Macbook speelt muziek af in je bureau, maar je wil dezelfde muziek in de woonruimte: kies in iTunes bij AirPlay welke ruimtes je wil en “BOEM” – muziek. AirPlay herkent de Apple TV als “output” apparaat, net als andere Mac’s en AirPort adapters.
Als je geen interesse hebt in “multiple speaker setups”, kan je diezelfde technologie wel gebruiken om je muziek mee te nemen door je huis. Handig en duchtige concurrentie voor bijvoorbeeld Sonos met hun S5 (tenminste als je al wat Apple hardware hebt rondslingeren).
Apple TV wordt pas echt interessant in België wanneer er een overeenkomst gevonden wordt met de filmindustrie zodat Belgische iTunes gebruikers ook TV series en films gaan kunnen aankopen / huren in de iTunes Store. Toegang tot de nieuwste series, in HD, aan lagere prijzen dan wat we vandaag bij Telenet en Belgacom zien.
De slimme gebruiker lost dit op door een iTunes US account aan te maken en een iTunes gift card uit de US te gebruiken om een saldo op je account te plaatsen. Vanaf dan kan je ook series huren, films kijken,… vanuit je luie zetel, via je Apple TV in uitstekende kwaliteit.
Connectiviteit gebeurt via HDMI en je kan ook een TOS-link kabel gebruiken voor optische audio overdracht als je een versterker hebt die dit ondersteunt. Netwerktoegang kan via de ingebouwde wifi (802.11N) of via de ingebouwde 10/100Mbit netwerkadapter.
Voor 99€ vind ik de Apple TV eigenlijk een “no-brainer”. Voeg daar een iTunes US account bij en je hebt het ultieme mediacenter dat perfect integreert met je bestaande Mac omgeving. Het toestel is erg klein, verbruikt weinig stroom en is compleet geruisloos.
Ongetwijfeld hebt u al lang begrepen dat ik het nogal heb met TV-series: CSI, Prison Break, Big Bang Theory, Grey’s Anatomy, Six Feet Under, Flashpoint,… you name it. Sinds vorige zondag is er een nieuwe reeks gestart die hoog genoteerd staat als “nieuwkomer” in mijn lijstje, met name “Sherlock“. Zoals de naam al doet vermoeden, gaat het hier over Sherlock Holmes, de wereldberoemde detective en zijn sidekick Watson die samen de meest bizarre zaken oplossen.
Waar zit de nieuwigheid in deze nieuwe reeks hoor ik u denken? Wel, de makers hebben het allemaal in een hedendaags jasje gestoken. Smartphones, internet, moderne filmtechnieken,… en het wérkt! Vorige zondag is de eerste aflevering uitgezonden op BBC en de serie pakt je direct bij je nekhaar om niet meer los te laten tot wanneer de final credits over het scherm rollen.
Als u van een leuke detective houdt, een nieuwe serie wil meepikken met een originele kijk op zaken, stem dan zeker af op “Sherlock” komende zondag op BBC. En als u de eerste aflevering gemist hebt, dan vindt u ongetwijfeld wel een manier om die ergens te downloaden ;-).
Het nieuwe TV-seizoen is alweer enkele maanden bezig en bij een nieuw TV-seizoen horen natuurlijk nieuwe series. Als een “sucker for good TV shows” volg ik die zaken op de voet en speur ik de websites (Fox, ABC, HBO, IMDB,…) af naar nieuwigheden.
Eén van die nieuwigheden is “Cougar Town” met in de hoofdrol Courteney Cox – Monica uit Friends – waarin ze een gescheiden vrouw van 40 (met bijhorende tienerzoon) speelt die het nachtleven induikt en daarmee tot de “Cougar Club” gerekend wordt. Voor de onwetenden: “cougar” is de nickname voor oudere vrouwen die jongere mannen zoeken / verleiden. Die jongere mannen noemt men dan weer “Cups” (baby’s, welpjes) en zo is de cirkel rond. Celebrities-voorbeeld: Demi Moore en Ashton Kutcher.
Anyway, genoeg verhaallijnen om afleveringen van 25 minuten mee te vullen waarin alle clichés de revue passeren: de ex-partner die af en toe binnenvalt, problemen met de zoon die zich schaamt voor zijn moeder, de beste vriendin die zich in de steek gelaten voelt, de twintig jaar jongere collega die haar meetrekt in het nachtleven, de overbuurman die in dezelfde situatie zit als zij en waar ze stilletjes aan verliefd op wordt, haar seksleven met haar “cup”,…
Cougar Town is best leuk en grappig met luchtige verhaallijnen. Het is geen topserie waar men over vijf jaar nog over spreekt, maar het is wel ideaal als “voorgerecht”. Iets om naar te kijken voor je naar de hoofdfilm kijkt of om naar te kijken “tussen de soep en de patatten”.
Ontspannend, grappig en Cougars ;-).
Ik ben een fan van TV-series, meer dan van films als ik er zo over nadenk: CSI, NCIS, House, Simpsons, American Dad, The Unit, Desperate Housewives, Grey’s Anatomy, The 4400,… kortom alles passeert de revue en de ene serie vind ik al beter dan de andere.
Vlaamse TV-series geef ik ook een kans: Witse, Flikken, Sarah, Jes, Code 37, Vermist, Los Zand,… maar meestal haak ik al af na één of twee afleveringen omdat ik de verhaallijnen niet sterk genoeg vind (ze hebben hier nu eenmaal niet de middelen die ze over de oceaan hebben).
En dat ze de middelen niet hebben om elke week 2 gebouwen op de blazen, sterke CGI-effecten toe te voegen, superlocaties uit te kiezen,… daar heb ik begrip voor. Veel begrip zelfs, want sommige series slagen er in om met veel minder geld dan hun Amerikaanse collega’s, toch serieus kwaliteitswerk af te leveren – bijvoorbeeld Katarakt of Van Vlees & Bloed.
Maar waar ik me wel mateloos aan stoor (en dat heeft niets met geld te maken), is de verkeerde casting! Een goed voorbeeld is Jes: een luchtige serie over vrienden in Brussel. Allemaal heel tof, maar zo goed als alle personages hebben een Oostvlaams accent! Als je dan een serie maakt over Vlaamse jongeren in Brussel, zou het dan geen idee zijn om toch mensen te casten die geloofwaardig overkomen? En ja, er mag een Gentenaar tussen zitten, want per slot van rekening zijn er ook Oost-Vlamingen die naar Brussel gaan wonen. Maar allemaal? Pfff.
Nog een voorbeeld: Code 37, de nieuwe “politie-reeks” van VTM met Veerle Baetens in de hoofdrol als hoofd van een team zeden-politie-agenten. De acteurs spelen hun rol goed, de verhaallijn(en) beginnen iets of wat goed te worden (vond het in den beginne maar tegenvallen), er is duidelijk een meer Amerikaanse manier van schrijven en filmen toegepast (wat ik persoonlijk een vooruitgang vind), maar ik stoor me opnieuw aan één belangrijk detail: Code 37 volgt flikken in de stad Gent, maar een voor een spreken ze met een Antwerps accent. Net zoals de personages die tijdelijk opduiken (neem nu de aflevering van vorige week als voorbeeld): één voor één mensen van “de stad”.
Versta me niet verkeerd, ik heb niets tegen Antwerpenaren. Maar als je een serie opneemt die zich afspeelt in Gent, zou het dan niet geloofwaardiger zijn dat de meeste flikken Oostvlaams klinken? Of is hun korps volledig opgebouwd uit “import-flikken”?
Recente Comments