Tot aan Kerstdag had ik een 12 dagen (of was het nu 11, don’t remember maar maakt niet zoveel uit) “running streak”: net geen twee weken achter elkaar dagelijks lopen en grenzen verleggen, iets wat ik mezelf nooit of te nooit had zien doen.
In short, wat de No Meat Athlete zegt:

Starting a running streak wasn’t my intention. But from what I had learned about how the brain forms the grooves that become our habits, it seemed that running every day was a surer way to success than taking even one day off each week.

Op Kerstdag heb ik een rustdag ingelast en op 2de Kerstdag ook omdat ik die dag mijn kilometers al afgemaald heb in Plopsaland ;-).
Daags nadien wou ik het lopen terug oppikken, maar daar stak het lichaam een stokje voor: hoofdpijn, koude rillingen en een algemeen zwak gevoel hebben.
Body said no.

Bingewatching

Twee dagen Netflix bingewatching en veel slapen hebben het opgelost. De benen nog twee dagen extra rust gegeven en vandaag voor het eerst in vijf dagen terug op de loopband gesprongen.
En dat ging tot mijn verbazing eigenlijk helemaal prima! Ik was bang voor de gevolgen van de verplichte rustpauze, maar niets van dat: les 15 van Start 2 Run ging even vlotjes als les 14 (beide lessen waren identiek trouwens). Les 15 duurt trouwens 30 minuten en omvat 18 minuten lopen en 12 minuten stevig doorstappen. Dat lopen doe ik aan 8 km/h en het stappen aan 5.5 km/h.

Vooruitzicht

Doel van het eerste Start 2 Run programma is 5 km lopen in 30 minuten zonder wandelen. Met nog 15 lessen te gaan, zie ik dat helemaal goed komen en durf ik al aan het volgende programma te denken. Hier is het einddoel 10 km lopen.
Jup. Ik denk dat het lopen in mijn hoofd gekropen is. Niet afgeven. Blijven gaan.