Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. Een nieuwe challenge. Volgens een psychologische analyse die ik ooit heb moeten ondergaan alvorens mijn huidige functie te mogen betreden, ben ik iemand die constant op zoek gaat naar nieuwe uitdagingen en die “triggers” moet krijgen om zijn motivatie niet te verliezen. Ik kan ze alleen maar gelijk geven, want eenmaal ik het gevoel heb dat ik alles gezien heb, ga ik op zoek naar iets nieuws om me in vast te bijten. Aandachtige lezers hadden het misschien wel tussen de lijntjes gelezen… my time had come.
Na bijna 5 jaar van trouwe dienst, resten er mij dus nog 7 dagen in mijn huidige functie bij de huidige werkgever alvorens ik mijn bureau leegmaak, de laptop met bijhorende digipass en UMTS kaart teruggeef en mijn vast werkstation een herinstall commando meegeef.
Daarna zitten mijn dagen als Wintel System Engineer er op en maak ik de overgang naar de wereld van data-opslag als Storage Consultant – een vakgebied waar ik de laatste maanden in mijn huidige functie ook al veel mee in contact kwam.
Voor de niet-IT minded mensen: met storage bedoel ik niet “kasten, laden, meubels…” (dus ik ga niet bij IKEA of iets gelijkaardigs werken ;-)), maar wel SAN (Storage Area Network), data-deduplicatie, backup, archiving,… kortom een “hot topic” van IT-wereld waarin er veel nieuwe, interessante uitdagingen te vinden zijn. Fun fun fun dus!
Met een mand vol goede herinneringen en ervaringen zal ik volgende week de deur achter mij dichttrekken, niet achteruit kijken en mij volledig geven in de nieuwe functie. Want zo ben ik wel – als ik mij eenmaal gefocust heb op iets, dan kijk ik niet meer achterom en ga ik volledig voor het bereiken van het nieuwe doel. Stilstaan = achteruitgaan. Know what I mean?
Bij het veranderen van job, hoort ook het minder fijne aspect – afscheid nemen. Doorheen de jaren kom je namelijk in contact met andere mensen, mensen die van “collega zijn” evolueren naar “meer dan collega zijn”. Ik zal de fijne gesprekken, het gezever en gelach serieus missen.
Natuurlijk is het een zeer kleine wereld en zijn er vandaag de dag geen afstanden meer die onoverkomelijk zijn (heck, een e-mailtje is de wereld rond in enkele miliseconden), maar toch besef ik goed dat ik sommige mensen veel minder zal tegenkomen dan ik gewoon was, sommigen misschien helemaal niet meer.
C’est la vie?
Op het nieuwe werk zal ik ongetwijfeld nieuwe bruggen bouwen en mijn plaats opeisen in de structuur, maar alles is nieuw dus het koffiemachine moet herontdekt worden, de places 2 be om ‘s middags een hapje te eten gelokaliseerd worden, de karakters van de nieuwe collega’s een plaats geven,… Veel dingen om naar uit te kijken dus.
In short: every end is a new beginning. Wish me luck!
Tag: Maanden
Vrijdag was ik met verlof en heb ik een bezoek gebracht aan onze grootste (en enige?) bouw/woon beurs van het land: Batibouw. Aangezien ik op zoek ben naar een woonst, leek dit mij een geschikt plan (zeker niet in het weekend gaan wegens massa’s volk!) en achteraf bekeken moet ik mezelf gelijk geven. Veel (te veel soms) leuke projecten gezien, toffe badkamers, zalige Amerikaanse frigo’s van 7000€ en meer, zonnepanelen, nieuwbouw, renovatie,… genoeg om mij te komende zes maanden te doen verdrinken in ideeën en mogelijkheden.
Gisteren al eens met de wagen “on-site” geweest bij enkele projecten en er is potentieel. Het budget is toereikend en de ligging is in orde. Alleen nog die beslissing nemen, een beslissing waar je de komende 20-30 jaar toch wel aan vasthangt hé.
Wordt zeker en vast vervolgd…
Ik ben nu een dikke twee maanden een heel erg tevreden Mac user in de zin dat ik vermoed dat ik geen andere portable meer zou kunnen gebruiken. Zelfs mijn VAIO kan er niet aan tippen, laat staan van die plastic dozen zoals Fujitsu-Siemens, Packard Bell, Acer,… voor weggeefprijzen verkopen. OK, je hebt in zo een geval voor 700€ een laptop, maar daarmee is alles gezegd. Geen afwerking, veel gewicht, geen design, geen supercrisp scherm, verouderde hardware,…
Vanzelfsprekend is dat aan iedereen voor zich om uit te maken hoe belangrijk het bovenstaande is en of er meer budget wordt vrijgemaakt voor een duurder model. Voor mij is mijn portable een “necessity” en ik zou niet zonder kunnen. Mijn doen en laten is digitaal zeg maar. En dan geef ik graag dat beetje meer voor deftig gerief.
Mijn Macbook gaat dus overal mee naartoe en wordt op zijn minst 8u per dag gebruikt – soms voor echt te werken, andere keren om muziek of films te “serven”. Het is tijdens dat “werken” dat zijn mobiliteit (die serieus in het voordeel is wanneer je on the road bent) soms ook een nadeel met zich meebrengt: 13,3″ schermoppervlak met een bijhorende resolutie van 1280×800 is niet supergroot. Meestal stoort dat niet, maar als je foto’s gaat bewerken of filmpjes wil monteren, dan zou meer beeldoppervlak handig zijn.
Apple is daar zeer goed van op de hoogte en heeft daarom een “add-on” in zijn gamma zitten om aan die vraag te antwoorden: de 24″ LED Cinema Display. Full-HD resolutie van 1920×1200, supercontrast net zoals de andere Mac schermen, USB-hub, powercable om je Macbook tegelijkertijd op te laden, een ingebouwde iSight camera en een 2.1 luidsprekersysteem. Knap pakket denk ik dan. Ik heb ondertussen al van andere tevreden klanten gehoord en gelezen dat de LED display de moeite waard is… het enige nadeel is de prijs: 849€. Niet weinig als je ziet dat er andere 24″ monitors voor minder dan de helft te koop zijn. Maar zonder de extra’s, zonder het design, zonder de voorziene kabels.
De enige vraag die me nog rest: bestel ik online of ga ik er komend weekend zelf om in de dichtsbijzijnde Apple Store. Ik gok op het laatste, dan kan ik er al dit weekend mee “spelen” ;-).
Recente Comments