Vandaag was “prreeeeetttyyyy busssyy” zoals ze zeggen. Vannacht rond middernacht gaan slapen om om 4u alweer op te staan: I’ve got a plane to catch!
Om half zeven ‘s morgens richting London, meer bepaald Heathrow Terminal 5 (de nieuwe dus). Daarna met de taxi richting Gerrards Cross / Sefton Park – Hitachi Data Systems HQ – alwaar ik ondergedompeld werd in de workshop die ik zelf op dinsdag gaf.
Niet om te inhoud te leren, wel om de manier van lesgeven te bekijken en eventueel iets uit meepikken om zelf toe te passen.
Omstreeks 17u40 (lokale tijd) een “wheels up” richting België met een voorziene landingstijd van iets voor acht. Daarna nog een uur autorijden om redelijk doodmoe in bed te landen.
Need to get some sleep, want morgen = nog een laatste keer doorbijten alvorens het weekend van start gaat!
Thunderbirds are gooo!
Category: Training (Page 3 of 6)
Of zoals dat ook genoemd wordt: thuiswerken. Ik doe regelmatig van “home office” en dat heeft veel te maken met het feit dat ik op 100km van kantoor woon, maar zeker zoveel met het feit dat ik het nut er niet van zie om mij naar en van kantoor te begeven, in de files te zitten en kostelijke brandstof te verbruiken terwijl ik even goed van thuis uit kan werken. Concreet ga ik enkel nog naar kantoor voor meetings of andere zaken die gewoon beter “in real life” gaan dan over de digitale lijn.
Van thuis werken betekent dus niet alleen tijdswinst (files, verplaatsingstijd,…) maar ook veel efficienter werken! Geen collega’s die je afleiden van je bezigheid, geen telefoons (al dan niet de jouwe) die constant rinkelen,… en ga zo maar door. Ik heb eens in een of ander GTD boek gelezen dat je na een onderbrekening gemiddeld een kwartier nodig hebt om terug in “the zone” te geraken – reken dus maar uit hoe efficient je werkt op kantoor.
Los daarvan werk je thuis ook comfortabeler: hoodie en trainingsbroek (in mijn geval toch), goed gevulde koelkast in de buurt, muziek naar keuze die zo stil of zo luid staat als je zelf wil (afhankelijk van wat ik doe verandert de muziekstijl en volume) en je eigen vertrouwde omgeving / bureau dat ingericht is om je werk zo aangenaam mogelijk te maken.
Voor de werkgever zijn er dus ook voordelen: ze kunnen de werkplekken “thin provisionen” – net zoals we dat doen op storage, in virtualisatie en zelfs bij internet providers (je dacht toch niet dat bv. Telenet elke klant echt een link van 70/5Mbit kan aanbieden voor de huidige abbonementsprijzen?) – waardoor ze plaats besparen. Ook de bedrijfswagen gaat langer mee en verbruikt minder en de werknemer werkt productiever en brengt dus meer op. En die laatste is ook gelukkiger! Win – win – win.
Ik had de discussie trouwens nog op Twitter een paar dagen terug… over hoe zoiets toch vooral kan in kleine / grote bedrijven (de meningen waren verdeeld) en blablabla. Mijn gedacht: a load of crap!
Al dan niet van thuis uit kunnen / mogen werken is (wanneer je job het toelaat natuurlijk) puur een beslissing van hogerop de bedrijfshierarchie. Managers die er nee op zeggen zijn volgens mij niet meer “connected” met wat er vandaag de dag leeft en wantrouwen ergens hun personeel – “Gaan ze wel werken thuis, waar ik ze niet in de gaten kan houden?”
Dat soort manager gelooft dat mensen die acht uur per dag aan hun bureau zitten (en waarschijnlijk een groot gedeelte van die tijd niksen) “goede” werknemers zijn. Effectief en efficient zijn, wordt hier dus nog al eens verward.
Ik heb tot nu toe altijd al geluk gehad bij een bedrijf te werken (groot en klein) waar men open-minded was en geen punt maakte van home office praktijken. Het is trouwens een punt dat ik steevast aftoets bij een sollicitatie, want voor mij is het een echte deal-breaker als thuiswerken niet wordt toegestaan.
De “nieuwe” werknemers zijn digitale nomaden. Een laptop en een internetconnectie volstaan om te werken. Papier is outdated (mijn paperless project) en vaste bureau’s zijn hun doel voorbijgestreefd (en zorgen meestal alleen maar voor een hoop “overhead”).
Hou staan jullie hier tegenover? Pro of contra? En als je het zelf doet, hoe doe je het dan? Hoe switch je tussen “werken” en “spelen” als je thuis werkt? Welke tools gebruik je? Wat mis je of juist niet?
Ik denk hier de komende weken wat meer over te schrijven en hoe ik het allemaal beleef, maar laat niet na om feedback of vragen achter te laten!
Jup. I’m back. Driedaagse training rond Hitachi Content Platform volgen. En ik blijf het Bull hotel hier trouwens een serieuze aanrader vinden. Supergezellig – “cosy” zoals ze hier zouden zeggen – en erg vriendelijk personeel (upgrade gekregen naar Executive Room jippie :-)).
Kwestie dat U weet waar ik de komende dagen mee bezig ben. Moet ook nog een presentatie in elkaar boksen rond Hitachi NAS en een 2-daagse uitstap naar de UK uitstippelen voor de partners. Busy as hell, but loving every second of it.
Weet u nog mijn bericht over het bèta examen voor VMware’s VCAP5-DCD certificaat waar ik eerder dit jaar in participeerde?
Een week of drie terug kreeg ik de omslag met mijn score in de bus en guess what: I passed!
Vanaf nu dus naast VCP3, VCP4 en VCAP4-DCD ook het VCAP5-DCD certificaat op de “achievements” lijst. Gelukkig maar, want ik had voor het upgraden van mijn VCP (als bestaand VCP mag je het upgrade examen doen zonder training te volgen, maar er is wel een deadline) gegokt op het feit dat ik zou slagen in VCAP5-DCD waardoor ik automatisch ook VCP5 zou behalen…
Aangezien de uitslag van VCAP5-DCD na de VCP5 Upgrade deadline kwam, was het alles of niets… en gelukkig voor mij is dat goed uitgedraaid. VMware Certified Advanced Professional 5 – Data Center Design en VMware Certified Professional 5 in the pocket.
Ambities voor de rest van 2012: VCAP5-DCA behalen en zien wat we daarna doen (VCDX?). Tenen uitkuisen dus…
Vandaag had ik mijn béta examen van bovengenoemd examen. Over de inhoud mag ik niets prijsgeven, maar ik kan toch vertellen dat het niet simpel was. Dingen vanbuiten leren heeft geen enkel nut. Puur inzicht, nadenken, begrijpen, logisch redeneren.
Zoals meestal heb ik er geen flauw idee van of ik het goed gedaan heb of niet. Ik denk dat het kantje boordje zal zijn (ook wel omdat ik net iets te weinig voorbereid was – time is money).
We zullen zien. Binnen twee – drie maand mag ik de uitslag verwachten. Duimen!
Vandaag vakantie genomen, niet om uit te slapen en te genieten, maar wel om voor te bereiden op het VCAP5-DCD béta examen dat morgen op de agenda staat.
Alles geven zeg ik u. Alles!
Ik heb zonet mijn VMware VCAP5-DCD beta examen geboekt. Stress! Wel fijn dat er nu ook twee test-locaties in België zijn – bij VCAP4-DCD ben ik nog naar Zoetermeer, NL moeten afzakken om mijn examen te kunnen doen.
In ieder geval: 2 maart is D-Day. Tot die dag wordt het dus elke dag opstaan met VMware, leven met VMware en gaan slapen met VMware. Studeren, studeren en nog eens studeren. En ook veel in het demo-lab zitten, want hands-on ervaring is van cruciaal belang.
U duimt toch mee?
Gisterennamiddag mijn eerste “echte” Hitachi Data Systems examen afgelegd. Voor de verandering geen Pearson Vue (zoals ik gewoon ben van EMC, VMware), maar wel Prometric.
Een examencentrum vinden dat nog een plaatsje had op vrijdagnamiddag bleek niet zo evident, maar uiteindelijk kon ik terecht bij Globalknowledge te Mechelen, een locatie die ik al meermaals eerder bezocht voor Microsoft opleidingen.
Ik heb in het verleden al heel wat examens afgelegd, maar nooit eerder een HDS examen. De eerste keer is altijd afwachten over hoe de vraagstelling gebeurt bij een bepaalde vendor en dat geeft altijd dat ietsiepietsie meer stress ;-).
Achteraf bekeken onnodig, want ik ben geslaagd in het Hitachi Data Systems – Storage Foundations – Modular Exam (HH0-120) met een score van 85%. De minimum score bedroeg 65%. Het examen bestond uit 60 vragen en ik had er 51 juist.
Om te zeggen dat ik tevreden ben met deze mooie afsluiter van 2011 (al ga ik volgende week wel werken, uitgezonderd vrijdag).
En ja, zoals altijd is het ene nog niet achter de rug of het volgende examen loert al om de hoek. Information Technology really is a never ending story… but that’s why I joined the rangs in the first place :-).
Vorige week zat ik zoals gezegd een viertal dagen in de “UK” zoals ze zeggen. Het Verenigd Koninkrijk dus. Niet ter ontspanning, maar wel om een werkgerelateerde opleiding te volgen in het Hitachi Data Systems HQ.
De titel van deze blogpost verraad waar ik zat: een gehucht dat luistert naar de naam “Gerrards Cross”. Een klein half uurtje rijden van Londen en als je het internet mag geloven, is dat een gewilde omgeving voor mensen die nog iets of wat groen willen wonen (en veel geld hebben).
Mooie huizen heb ik er in ieder geval gezien en volgens de taxichauffeur mocht ik toch op minstens anderhalf miljoen Euro rekenen als ik in die bepaalde wijken ook een stekje wou ;-).
Ik heb in “The Bull” hotel gelogeerd en dat is prima bevallen. Ik had niet de standaard kamer gekozen, maar het model daarboven (iets groter, mooiere TV,…) omdat dat maar een paar Euro’s scheelde per nacht, maar bij aankomst kreeg ik het fijne nieuws dat ze mij nog een upgrade hadden gegeven :-).
De kamer was ongeveer 36 vierkande meter groot, de badkamer niet meegeteld. Niet slecht toch? De drie avonden dat ik daar was, heb ik in het bijhorende restaurant gegeten en dat was behoorlijk in orde (voor Engelse keuken). Het enige wat die mensen moeten leren is hoe frieten eruit zien, want die gasten serveren frieten de grootte van kroketten :-).
De training op zich was ook ok, maar aangezien ik op voorhand al veel lectuur doorgenomen had, heb ik niet zo bijster veel nieuws gezien / geleerd. Hier en daar een weetje of een best practice meegepikt en enkele interessante discussies gehad met medestudenten over de storage wereld (EMC, NetApp, HDS, HP, IBM,…).
Nu de opleiding achter de rug is, kan ik me voorbereiden op het bijhorende examen, kwestie dat we ook voor HDS “fully certified” geraken, want dat is nu eenmaal vereist door de vendor. Eenmaal dat in orde is, kan ik al opnieuw beginnen plannen om naar de UK af te zakken, want het blijft niet bij die ene opleiding / examen.
Drukke maanden in het vooruitzicht. Ik ga Heathrow nog serieus goed leren kennen denk ik zo. Daar is trouwens een lekker restaurant voor wie zin heeft in een “burger” – Giraffe. Aanrader.
Exact twee maanden geleden ging ik in op VMware’s uitnodiging om deel te nemen aan het VCAP-DCD béta examen. Ik had slechts enkele avonden (die overgingen in lange, vermoeiende nachten) om de “exam blueprint” door te nemen en zoveel mogelijk materie te verslinden, maar ik had besloten alles op alles te zetten.
Indien ik niet geslaagd zou zijn, was ik enkel het geld kwijt om mezelf te registreren voor het examen. De tijd was niet weggesmeten omdat ik sowieso de materie opnieuw had doorgenomen.
Weken gingen voorbij zonder enige update vanuit VMware’s kamp. Op Twitter en diverse blogs zag ik evenees vragen rijzen van lotgenoten die ook het béta examen hadden afgelegd. Wanneer zouden we onze score weten? En vooral, zou ik geslaagd zijn?
Vorige week zag ik op Twitter enkele tweets passeren van mensen die het kunnen weten: VMware zou de resultaten van het VCAP-DCD béta examen ten laatste op 11 januari 2011 bekend maken. En dat zou niets te laat zijn, want ongeveer een week geleden gingen de inschrijvingen voor het examen open zodat ook niet-genodigden zich alvast konden opgeven op het examen te ondergaan.
Gisterenavond, rond een uur om elf als ik me goed herinner, was het zo ver! Het welgekende geluid van nieuwe mail galmde door de luidspreker van mijn iPhone. Ik moet onbewust geweten hebben hoe laat het was, want toen ik mijn mail app open deed, zag ik inderdaad een mailtje van “VMware Certification”!
Spannend!
Mailtje openen. Attachement met de score openen. De zin lezen “your result: PASS” en het uitschreeuwen van blijheid. Enkele tellen later de rest van de tekst lezen en opeens opmerken dat het niet mijn naam noch mijn VCP ID zijn die de score vergezellen! Huh?
Snel Twitter open gooien. Euforie alom bij andere mensen die een mailtje gekregen hebben. Snel de vraag stellen of ze de naam en zo al gecheckt hebben op hun resultatenblad en niet veel later een “ooohh noooo” terug krijgen. VMware Certification had een serieuze blunder gedaan en iedereen de verkeerde resultaten gestuurd.
Niet veel later viel er een tweede mail in de virtuele mailbox. Of we de vorige mail konden negeren, de informatie die erin zat onder geen beding te delen en vooral geduldig te zijn, want de correcte “score card” kwam er ASAP aan.
Ondertussen was het middernacht gepasseerd en was ik natuurlijk zo wakker van de euforie, teleurstelling,… dat ik niet goed meer kon slapen. Per slot van rekening kon er elk moment een mail binnenkomen met de juiste resultaten!
Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen, maar rond een uur of vier vannacht werd ik opnieuw wakker, net op het moment dat mijn iPhone opnieuw die welgekende toon de wereld instuurde! Ik had opnieuw mail! Op zich niets speciaals, want ik word elke ochtend wel wakker met een mailtje of tien, maar voor de een of andere reden had ik zo een vermoeden dat er nieuws van het VMware front zou zijn…
De spanning was letterlijk te snijden toen ik mijn inbox inspecteerde… mail… van VMware Certification! Deze keer was het wel degelijk de correcte score card. Vol goede moed opende ik de PDF, checkte ik mijn naam om zeker te zijn dat het deze keer in orde was om nadien mijn ogen te laten afdwalen naar het eigenlijke resultaat.
“Congratulations, you have passed the VMware Certified Advanced Professional – Datacenter Design béta exam!”
Met minder woorden: ik ben geslaagd in het examen. De lange avonden / nachten studiewerk, de opgeofferde feestdag, het slopende examen (maar liefst vier lange uren) en het vele stressen over het resultaat hebben hun vruchten afgeworpen!
Volgende uitdaging op de lijst: VMware’s VCAP-DCA examen. Wenst u me opnieuw geluk, want ik heb de indruk dat het de vorige keer geholpen heeft :-).
Recente Comments