Telling stories for a living

Category: Lopen (Page 2 of 4)

Stadsloop De Gentenaar 2017

Het was van de Antwerp 10 Miles geleden dat ik nog een event meeliep en dat was helemaal bewust: na de 10 miles heb ik een weekje rust genomen om het lichaam te laten herstellen van de inspanning. Aangezien ik niet gewoon ben om regelmatig meer dan 10KM te hardlopen, leek me dat een strak plan kwestie van kwetsuren te vermijden!
Daarna ben ik stilletjes aan terug begonnen met, vooral wegens tijdsgebrek, korte loopjes van 5KM. Ideaal om er terug in te komen en tegelijkertijd wat intervaltraining in te lassen. De week daarna kocht ik nieuwe loopschoenen waarover ik in een andere blogpost meer vertel en dan moest ik die natuurlijk ook rustig inlopen en mijn benen de kans geven zich aan te passen.

Stadsloop De Gentenaar is een parcours van 10KM wat ineens ook de eerste keer werd dat mijn nieuw schoeisel verder dan 5KM ging :-). En dat ging helemaal goed, zonder pijnlijke voeten of blaren. Feest!
Over het parcours en het event zelf kan ik kort zijn: het ging vooruit! Mijn eerste kilometer deed ik in 5’41” en de tweede ging nog altijd aan een vlotte 6’37”! Vanaf dan ben ik bewust trager gaan lopen, want anders ging ik naar het eind toe in de problemen komen.
Jezelf kennen is veel waard ;-).
Om die snelheid te kaderen: ik geloof dat de laatste loper over de finish kwam op 1u20′ wat in mijn ogen best snel is voor de laatste loper! Ik heb dan ook serieus mijn best mogen doen om zelf niet die laatste loper te worden wat met een tijd van 1u12′ nog net gelukt is. Vooral de laatste kilometer, bergop richting Vooruit, is een serieuze kuitenbijter waar het karakter het moet overnemen van de ratio.
De temperatuur was met 20-21 graden lekker te noemen, al mag het voor mij gerust een graad of vier-vijf minder zijn. Ik hou mijn hart al vast voor opkomende loopsessies in de zomer wanneer het kwik boven de 25 graden gaat… Dat wordt ofwel heel vroeg opstaan ofwel ‘s avonds laat rennen.
Op vlak van parcours was het een aanrader met veel afwisseling en fijne supporters her en der! Daar zal het mooie weer ongetwijfeld wel voor iets tussen gezeten hebben, maar toch – altijd plezant om aangemoedigd te worden! Bedankt lieve supporters! Trouwens, wie de Urban Trail van Gent gelopen heeft, zal ongetwijfeld heel wat passages herkend hebben.

Om af te sluiten naar goede gewoonte een honingkoek en een Aquarius gekregen en niet te vergeten een lekkere Gentse Strop voor thuis ;-).
Tot volgend jaar Gent! Of misschien tot in het najaar… ;-).
PS: mijn timelapse video komt naar goede gewoonte in mijn Youtube kanaal zodra ik tijd gevonden heb om er werk van te maken!

10KM Van Brussel

Anderhalve week terug trok ik de sportschoenen weer aan om de start van de Brusselse loopzomer mee in te luiden met de 10KM Van Brussel.

Net als al mijn voorgaande loopafspraken, was het ook hier mijn eerste keer en tevens ook mijn eerste keer dat ik überhaupt in onze hoofdstad liep! Om direct met de deur in huis te vallen: onze hoofdstad heeft veel meer te bieden dan grijze gebouwen, schimmige figuren en vunzige dreefjes! Ik zag enorm veel groen, wijde vlaktes vol met mensen die genoten van het schitterende weer en een sfeer vol warmte waardoor je je direct thuis voelt! Chapeau Brussel en mea culpa dat ik verkeerd was.

3, 2, 1 Start

Starten deden we om 11u15 waardoor ik mezelf voorgenomen had om ter plaatse te zijn rond een uur of 10. Parking zoeken, borstnummer afhalen, acclimatiseren en jezelf klaarmaken voor alweer een nieuwe uitdaging. Ik doe dat allemaal graag zonder stress zodat ik ontspannen aan mijn wedstrijd kan beginnen.
Het weer was trouwens top: weinig tot geen wind en stralende zon. Ik zou mezelf niet zijn moest ik niets over het hoofd zien: deze keer was ik zonnecrème vergeten. Neen het was geen midzomer dag met temperaturen boven de 30 graden, maar met mijn spierwit vel slaag ik er zelfs in om in de winter een “sun kiss” te krijgen :-).
Gelukkig viel het allemaal mee waardoor ik niet meer dan een gezonde gloed overhield – de ideale opener om daags nadien te vertellen dat ik de 10KM van Brussel liep wanneer men mij op de werkvloer vroeg of ik in het zonnetje had gezeten ;-).

Hulpmiddelen

Borstnummer Troubles

Nu ik mezelf zonder enige schroom een “runner” mag noemen en ik de smaak goed te pakken heb, laat ik mezelf toe om mijn arsenaal aan hulpmiddeltjes uit te breiden. Natuurlijk had ik al aangepaste sportkledij en een degelijke koptelefoon, maar iets waar ik me bij elk event aan ergerde, waren die hatelijke veiligheidsspelden waarmee je je borstnummer vastmaakt aan je T-shirt.
Bij de vrienden van Decathlon kan je een riempje kopen met daarop pinnen waar je je borstnummer op vast kan spiesen. Hoe handig is dat wel niet? Gedaan met de veiligheidsspelden! Gedaan met jezelf prikken! Gedaan met gaatjes maken in je kledij! En het ding kost ocharme vijf Euro. Kan je niet voor sukkelen toch?

Je kan er trouwens ook van die “gelletjes” in vastmaken, maar daar lees ik van dat de riempjes te klein zijn om die tubes er deftig in te krijgen. Zelf nog niet geëxperimenteerd met geltubes dus ik kan er niet over meespreken.
Enfin. Ik ben er heel tevreden mee en kan het dus aanraden als je af en toe een wedstrijd loopt en een haat-liefde relatie hebt met die veligheidsspelden.

Dorst?

Het tweede accessoire dat ik mezelf cadeau gedaan heb, is een riem met daaraan een klein tasje voor bv. je autosleutel plus ook nog eens twee drinkbusjes.
Ik zocht eigenlijk een oplossing voor de autosleutel daar die niet in het armzakje voor de smartphone paste. In de winter heb ik loopkledij met opbergzakjes, maar mijn loopshorts en T-shirts hebben geen zakjes die veilig afgesloten kunnen worden en het laatste waar ik op zit te wachten is het verliezen van mijn autosleutels tijdens een loopwedstrijd.
Tijdens de zoektocht naar een klein tasje dat me niet zou hinderen, viel mijn oog op het Kalenji (huismerk van Decathlon) exemplaar dat naast een opbergtasje ook beschikt over twee 115ml drinkflesjes.
Op alle events die ik tot nu toe liep, waren er één of meerdere bevoorradingsposten, maar als het wat warmer is heb je misschien soms toch nog dorst op een moment dat er geen drank voorhanden is. Ook wanneer ik alleen ga lopen tijdens een training is er uiteraard geen bevoorrading en dan heb ik ook al eens dorst en dus kocht ik de riem met het tasje inclusief de drinkbusjes.
Ik ging voor het 2 x 115ml exemplaar omdat dat relatief klein is en dus niet veel hinder veroorzaakt en omdat ik op dit moment geen afstanden overbrug waar meer extra vloeistof noodzakelijk is. Weet dat er ook exemplaren met 2 x 250ml en zelfs 2 x 500ml bestaan moest je daar nood aan hebben. Kostprijs van dit hebbeding: vijftien Euro.

Zowel het borstnummer riempje als het tasje met de drinkflessen werden voor de leeuwen gegooid tijdens de 10KM Van Brussel en beide voldeden helemaal aan de verwachtingen. Ik had helemaal geen last van de riemen noch van het extra gewicht, terwijl het toch wel aangenaam was om te kunnen drinken wanneer ik dorst had.
Mogelijks zou ik de 2 x 250ml overwegen als ik mijn aankoop opnieuw zou doen, vooral voor de runs die ik op eigen houtje en dus zonder bevoorrading afwerk.

De Wedstrijd Zelf

De 10KM Van Brussel ging dit jaar van start op de piste van het Koning Boudewijn stadium en ik moet zeggen dat dat toch speciaal is! Mogen lopen waar normaliter alleen de sportgoden van onze planeet hun sportschoenen op verslijten geeft toch een kick!
De nu al “legendary” foto van 2017 voor mij:

Een andere “first” voor mij waren de pace runners. Dit zijn getrainde lopers die een vlag op hun rug dragen met daarbij hun streeftijd bv. 5min/km, 6min/km en zo verder.
Als deelnemer kan je op die manier aansluiten bij het team dat jouw streeftijd als doel heeft en vanaf dat moment moet je gewoon je karretje aanhangen en volgen. Geen nood aan je tempo monitoren, gewoon zorgen dat je in de buurt van je groep blijft en alles komt goed.

Ik had me aangesloten bij het team met de zwarte vlag met als einddoel 1u10′ oftewel een tijd van 7min/km.
Toffe mannen die pace runners! Ik zag er eentje stoppen bij iemand die aan de kant stond met krampen om te checken dat alles ok was, op een ander moment zag ik hen lopers motiveren die het moeilijk hadden. Mooi en plezant om die “together we can do it” mentaliteit te zien. Bedankt heren van het zwarte team!
Spijtig genoeg ben ik niet samen met hen over de finish gegaan: iets voorbij kilometer acht was er een opeenvolging van extreem steile heuvels waar ik mijn tempo naar beneden heb moeten bijstellen omdat ik mijn hartslag in overdrive zag gaan.
Achteraf bekeken had ik de eerste vier kilometer een hoger tempo aangekund waardoor ik die opgebouwde marge had kunnen gebruiken om aan kilometer acht wat gas terug te nemen en alsnog binnen de vooropgestelde tijd van 1u10′ over de finish te gaan, maar zonder parcourskennis zijn dat uiteraard “wat als” en “had ik maar” scerario’s van het eerste uur ;-).
Mijn eindtijd was uiteindelijk 1u13′ met een gemiddelde van 7min19 per kilometer – een tijd waar ik zeker tevreden mee ben en die volgend jaar alleen maar beter kan ;-).

GoPro Natuurlijk!

Naar goede gewoonte had ik ook deze keer mijn GoPro op de chestmount bevestigd zodoende een timelapse te kunnen opnemen van mijn ervaring. Het resultaat kan je hieronder checken:

Als afsluiter een foto waar ik sta te blinken met mijn 10KM Van Brussel medaille (gekregen bij het over de finish gaan in het Koning Boudewijn stadium, where else?).

See you at the 10 Miles of Antwerp!

De Voorbije Week…

Geen enkele keer gaan hardlopen wegens tijdsgebrek en te laat thuis komen. En dan zo moe zijn dat de zetel en het bed roepen. Niet goed bezig dus! Nochtans weet ik maar al te goed dat je op die momenten moet doorbijten, die sportschoenen moet aantrekken en er gewoon voor gaan, maar dat is dus overduidelijk niet gelukt deze week.
Agendapuntje voor volgende week dus: mij herpakken en die laattijdige wintermoeheid de kop in drukken, zeker nu de eerste zonnestralen in aantocht zijn.

Run baby, run!

Enfin, morgenvroeg een kort loopje inlassen om de benen los te gooien, want zondag is het tijd voor de tweede Urban Trail van 2017: Antwerpen city! Ik heb het “geluk” om in de eerste wave van start te gaan en dat wil dus zoveel zeggen als om 9u van start gaan.
Met andere woorden: ondergetekende mag rond 7u15 richting Antwerpen cruisen om zonder stress en gejaag op tijd te zijn. En dat op een zondagochtend! Dedication als je het mij vraagt! Ik ben trouwens superblij dat het weer meezit, want het weer van begin deze week en vorige week is een pak minder plezierig om in te sporten…

Buitenleven

Morgen na het lopen duik ik de tuin in, want die moet stilletjes aan ook klaar gemaakt worden voor de lente. Het gras roept om zijn eerste maaibeurt, een berg dode bladeren moet richting composthoop en er liggen nog wat dode takken de wachten op een enkele rit richting hakselaar. En als dat allemaal klaar is, wachten er nog wat nieuwe lichtarmaturen op hun vaste plek. Genoeg op de agenda om die zonnige zaterdag te vullen me dunkt.

Amsterdam

Volgende week wordt het er trouwens niet kalmer op, want behalve een dagje op kantoor maandag, zit ik de rest van de week bij onze noorderburen in Amsterdam. De EMEA collega’s terug zien, het voorbije jaar bespreken en vooruit kijken naar wat 2017 in petto heeft.
Dat het weer snel weekend zal zijn… oh wait…

NN Urban Trail Brugge 2017

De kop is eraf: het Belgisch Urban Trail seizoen is gisteren van start gegaan met als eerste run van 2017 de Urban Trail Brugge. Voor het eerst (en voor zover ik weet voor het laatst) was Brugge een evening run wat vaak extra gezelligheid met zich meebrengt en waardoor ik er super veel zin in had.
Voor mij persoonlijk was het de tweede keer dat ik een Urban Trail deed (die van Ieper is geen officiële NN Urban Trail dus tel ik effe niet mee, maar het concept is wel identiek) en per toeval was het ook de vorige keer een evening run. In vergelijking met Mechelen was het een beetje warmer en had ik een laagje kleding minder en ook de muts bleef deze keer achterwege.

De Ontvangst

Tot nu toe ben ik erg te spreken over de organisatie van de Urban Trail events. Overal is duidelijke bewegwijzering (het begint al met de weg naar de parking buiten de stad), de medewerkers zijn altijd erg enthousiast en er is aan alles gedacht: speldjes voor de borstnummers, kleedhokjes, gratis bewaarplaats voor je rugzak, overvloed aan toiletten, goede bevoorrading en de nodige hapjes en drankjes na de wedstrijd om je energie terug op peil te brengen.
Wat ik ook altijd leuk vind, is de aanwezigheid van een MC bij de start die gecombineerd met de nodige opzwepende beats de massa helemaal in vorm brengt voor de start. Doe daar nog wat groeps warm-ups bij en het plaatje klopt helemaal :-). De burgemeester van Brugge – Renaat Landuyt – gaf het startschot en gaf aan de meeste lopers (me included) een welgemeende high-five!

Het Lopen Zelf…

De eerste kilometers waren weer razendsnel (naar goede gewoonte) waardoor ik mezelf verplichtte om wat in te houden kwestie van de finish te bereiken. Het parcours was ok al moet ik toegeven dat ik de Urban Trail van Mechelen leuker vond en veel meer variatie van omgeving vond hebben. Ik herinner me van Brugge heel veel smalle straatjes en dat is op zich wel gezellig, maar als je er enkele hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Mechelen had meer afwisseling en ook de gebouwen die je daar tegenkwam vond ik persoonlijk meer de moeite dan Brugge.
De omloop was op zich ook best zwaar en ik ga met de vinger wijzen naar de “kinderkopjes” – lees: de vele kasseien die Brugge rijk is. Het is dus geen echt vlakke ondergrond en daardoor moeten je voeten ongemerkt doch redelijk constant zoeken naar de beste houding en bijsturen waar nodig. Dat vergt extra energie die je op een vlakker parcours minder nodig hebt, waardoor het dan ook makkelijker is.

Kilometer 10 in de pocket!

Zelf zaten wij in Wave 1 waardoor er ook nergens aanschuiven was en waardoor het tempo constant hoger lag. Als ik de foto’s bekijk op de Facebook pagina van de Urban Trails, dan zie ik op sommige plaatsen rijen mensen aanschuiven om een locatie binnen te kunnen en dan heb je af en toe een paar minuutjes om op adem te komen.
Hoogtepunten van de bezienswaardigheden waren voor mij de Sint-janshuismolen (stevig heuveltje om op te lopen en daarna erg steile afdaling), het  Gezellemuseum, Spermalie, Park Sebrechts (leuk verlicht), Charlie Rockets (feestje aan de gang!) en het Stadhuis.

Het parcours door Brugge.

Al bij al toch weer een leuke 10KM gelopen aan een gemiddelde van 8km/h. Af en toe wat trager gaan en rondkijken op een locatie is deel van het plezier van de Urban Trails dus doen we daar vooral aan mee!

Herladen

Na de finish krijg je naar goede gewoonte de nodige voorraad energie aangeboden onder de vorm van water, verse soep met keuze uit verschillende soorten brood, jenevertjes (die heb ik gelaten voor wat ze waren :p) en uiteraard een frisse Brugse Zot. Voor zij die daarna nog honger en dorst hebben, staan er her en der food trucks en uiteraard heeft Brugge zelf genoeg eet- en drinkgelegenheid te bieden voor zij die willen!

Verse soep met brood, jenever en Brugse Zot!

Effe uitrusten op een bankje.

Wij gingen zelf echter huiswaarts want het verlangen naar een warme douche drong zich op en we hadden nog respectievelijk 45min en 2u45min in de auto voor de boeg…

Closing Words

Het was weer plezant en met Brugge is de kick-off gegeven voor het plan om in 2017 alle Urban Trails in Vlaanderen / België af te werken. Volgende maand staan er alweer twee edities op de agenda, nl. Gent en Antwerpen en dus lopen we lustig verder :-).
Oh ja, voor ik het vergeet: naar goede gewoonte had ik mijn GoPro meegenomen en heb ik een korte time lapse video gemaakt van mijn run.
Veel kijkplezier!

16K Hardlopen: Check!

Give or take a few days liep ik een jaar geleden voor het eerst 5KM en was ik apetrots! Nooit had ik durven dromen dat ik 5KM zou willen / kunnen hardlopen.
In de zomer van 2016, goed vier maanden later dus, werd de 10KM mijlpaal afgevinkt en zocht ik een nieuw doel dat enerzijds niet evident was om mij te verplichten te trainen, maar anderzijds met de nodige toewijding wel haalbaar zou zijn.
Dat doel werden de Antwerp 10 Miles en ik schreef me vastberaden doch naïef in.
No way back now!

Prepwork!

De 10 Miles vinden eind april plaats wat wil zeggen dat er nog ongeveer 8 weken zijn om klaar te zijn.
Fysisch was ik er al een tijdje van overtuigd dat dat geen enkel probleem zou zijn, ook al had ik tot dan nooit verder dan 12KM aan één stuk gelopen. Mentaal was het een ander paar mouwen en om innerlijke rust te krijgen en zonder stress aan de start van de 10 Miles te verschijnen, wou ik die afstand minstens een paar keer gelopen hebben.
Vorige week was het zo ver. Ik zat een paar dagen bij onze buren in Duitsland waar er een op wandelafstand van de verblijfplaats een gigantisch meer lag met daarrond zowel asfaltwegen als onverharde ondergrond. En helemaal autovrij. Ideaal voor een hardloopsessie!

Op dinsdag deed ik mijn eerste rondje en bleek het een toertje van iets meer dan 7KM te zijn. Perfecte omgeving om te rennen met zowel vlakke stukken als af en toe een helling om “lös te gehen” ;-). In totaal 81 hoogtemeters om precies te zijn.
Diezelfde avond wist ik het.
De combinatie van muziek door de koptelefoon met gedachten die door mijn hoofd maalden: over twee dagen was het D-Day en zou ik het toertje twee keer doen en voor de 16KM gaan. Ik was er fysisch en mentaal klaar voor. Het was nu of nooit. Het werd NU.

D-Day

De temperatuur lag rond het vriespunt, maximaal 2-3 graden boven nul als ik mijn Apple Watch mag geloven. Ideaal weertje om te rennen dus.
Doseren was de boodschap, want ik wou nog wat reserve hebben voor een potentieel moeilijk moment. Mijn eerste rondje deed ik op 58 minuten en dus aan iets meer dan 8KM/h. Helemaal op schema, het gevoel zat goed en ik ging positief de tweede ronde in.

Tot ergens aan kilometer 13 of 14 ging alles prima. Ik was één met mijn omgeving en kon genieten van het hardlopen. Een zalig gevoel dat elke hardloper herkent!
De laatste 2-3KM waren een ander paar mouwen: niet omdat ik niet meer kon, maar wel omdat ik een pijnlijke blaar op mijn linker voet voelde die bij elke pas meer pijn deed.
De benen waren nog niet kapot en het hoofd wou ook verder en dus ben ik op karakter en pijn verbijten die laatste kilometers in gegaan. Ik moest en zou mijn milestone aftikken. Mijn laatste 2KM lag mijn tempo hierdoor ompgemiddeld 9 minuten 30 seconden, maar ik heb de 16KM wel uitgelopen!

Mijn eindtijd lag op 2 uur en 7 minuten en dat heb ik helemaal te danken aan die gemene blaar. Zonder die pech had ik de 2 uur zeker benaderd en mits een beetje positivisme zonder probleem onder die magische grens gedoken.

Ready For Action!

Na het aftikken van mijn 16KM heb ik die blaar verzorgd en daags nadien had ik er eigenlijk al weinig of geen last meer van. Het nieuwe PR was prima verteerd. Dank u lijf.
In mijn hoofd ben ik nu ook helemaal zen. Ik wéét dat ik die 16KM kan lopen en nog ruimschoots onder mijn vooropgesteld doel van 2u30.
Mits wat geluk met de omstandigheden zit een eindtijd onder de 2u er misschien wel in. De komende weken ga ik nog een keer of vier die 16KM proberen te lopen en de rest van mijn sessies blijf ik gewoon bij de vertrouwde 5-8KM die ik het liefst loop. Tussendoor loop ik trouwens ook nog drie Urban Trails (Brugge, Gent en Antwerpen) die ook telkens 10KM tellen. Training genoeg denk ik dan.
Wat ik geleerd heb?
Dat ik proactief een Compeed pleister ga aanbrengen op die weke plek op mijn linkervoet. En dat ik verdorie goed bezig ben en geregeld grenzen verleg die ik een jaar geleden nooit had durven leggen!
Kudos to me 🙂 !

Loopband: Fixed!

Herinner je je nog mijn blog over hoe ik mijn loopband eind vorig jaar stuk gekregen had? Wel, volgens de filosofie dat elk probleem een nieuwe opportuniteit is, was dit er eentje om de post sales support van Decathlon en Domyos aan de tand te voelen.

Snel. Sneller. Snelst.

Zoals ik al had verteld waren de mensen van Decathlon razendsnel om te antwoorden op mijn hulpkreet en kreeg ik diezelfde zaterdag dat ik mijn support aanvraag had ingediend al reactie!
Op maandag (of dinsdag, ik weet het effe niet meer precies) had ik een finale reactie om te melden dat ze de nodige onderdelen voor de herstelling zouden bestellen en dat ik gecontacteerd zou worden zodra die stukken binnen kwamen zodat er een afspraak met een technieker ingepland kon worden.
Een kleine twee weken later kreeg ik inderdaad bericht en nog geen week later stond de tech dude op mijn oprit. Op minder dan twintig minuten was mijn loopband hersteld en was alles in kannen en kruiken zonder dat ik 1 Euro heb moeten betalen. Dat is wat ik noem een prima service en een argument om in de toekomst nog zuurverdiende centjes te spenderen bij Decathlon.
Wat er scheelde aan de loopband hoor ik u denken?
Er was een bout afgebroken die instaat voor de uitlijning van de loopband zelf. Hierdoor is de loopband scheef getrokken en was lopen dus geen optie meer. Kwestie van er een nieuwe bout in te draaien en alles netjes uit te lijnen dus.

Conclusie

Na iets minder dan drie weken was mijn loopband weer up & running. Het zou uiteraard nog beter geweest zijn als die drie weken herleid konden worden tot anderhalve week, maar al bij al viel het mee en ik ga ervan uit dat het eindejaar er ook voor iets tussen zat. En op zich was het ook de perfecte motivator om buiten te gaan lopen ;-).
Ondertussen heb ik er alweer vier sessies op afgewerkt en alles “loopt” op rolletjes ;-).
Juist op tijd om de laatste voorbereidingen voor het eerste loop event van 2017 af te werken!

Dit Was 2016

Alweer een jaar voorbij.
Alweer 365 dagen die voorbij vlogen alsof het niets was. En naar goede gewoonte zit ik dit te schrijven terwijl op de achtergrond #DeTijdloze speelt en ik me eigenlijk zou moeten klaarmaken voor de feestelijkheden van vanavond.
Some things will never change zeker? En ik hou wel van dit momentje van zelfreflectie terwijl alles rond me in overdrive staat om op tijd klaar te zijn voor vanavond.

De Lijst Van 2016

  • Professioneel gezien ging het hard: mijn eerste volledig jaar bij de marktleider van converged infrastructuur is voorbij gevlogen en ik heb keihard gewerkt, al zeg ik het zelf.
    Valse bescheidenheid is zwaar overrated en men moet daar dringend mee stoppen. 2016 was ook het jaar dat ik ongewild opnieuw van werkgever ben veranderd, want de overname van EMC door Dell is ondertussen een feit en mijn werkgever is vandaag dus Dell EMC en niet meer VCE / EMC. Mijn job is op zich niet veranderd, er kwamen alleen veel nieuwigheden bij en dat vraagt altijd aanpassing. But change is good. Change is mandatory. Change needs to be embraced.
    2017 zal een heftig jaar worden denk ik. Ik ben eerlijk gezegd nu al benieuwd naar mijn recap van 2017 rond deze tijd volgend jaar. To be continued.
  • Met de nieuwe werkgever kwam er ook een eind aan de professionele Macbook en werd er geswitcht naar een Dell XPS 13 laptop inclusief alle toeters en bellen zoals QHD scherm, touchscreen enz. Maar spijtig genoeg ook met Windows 10 en eerlijk gezegd mis ik MacOS nog een beetje. Ik zal nog wat gewenning nodig hebben mijn gedacht.
  • Op persoonlijk vlak moet 2016 zowat het meest ingrijpend jaar van de voorbije jaren geweest zijn. Van een cough potato naar een heuse sportman :-)! Ik heb in 2016 meer gelopen dan de 34 voorgaande jaren samen… en dat zegt het helemaal! Dikke duim voor mezelf!
  • Met al dat lopen is het roeien wel naar de achtergrond geschoven, maar dat is een puntje dat ik meeneem naar de goede voornemens voor 2017.
  • Op muzikaal vlak had ik het geluk om ook dit jaar tickets voor Tomorrowland te bemachtigen en ook Rock Werchter werd opgenomen in de zomerse festiviteiten. Good memories were made!
  • Hello Fresh en consoorten werden de deur gewezen wegens niet genoeg afwisseling. Het feit dat ik ook niet zo vaak thuis eet en dan nog vaak last minute tot die constatatie kom, maakt het er niet makkelijker op. Ik voorzie wel een actieplan voor 2017, maar dat lees je bij de voornemens.
  • Op vlak van lectuur heb ik mezelf teleurgesteld. Ik had mezelf nochtans een haalbaar doel opgelegd van zes niet werkgelerateerde boeken, maar dat aantal is blijven steken op twee… schaamtelijk en een werkpunt voor 2017.
  • 2016 bracht nieuwe vriendschappen met zich mee die ik eerlijk gezegd niet had zien komen. En dat maakt de verrassing en de blijheid des te groter en in the end doe je het daarvoor! You know who you are! *vuistje*
  • Andere relaties zijn verwaterd of gewoon verdwenen. En eigenlijk is dat helemaal ok. That’s life. Niet piekeren over wat ooit was, maar wel blij zijn om wat geweest is en de mooie dingen daarvan meepakken. Nuchter en rationeel.

Voornemens 2017

Ik heb het eigenlijk helemaal niet begrepen op voornemens omdat ik vind dat je die gewoon per direct moet invoeren en niet wachten op een stereotiep moment zoals 1 januari. Maar omdat het traditie is, ga ik toch mijn lijstje delen en mezelf “accountable” maken.

  • Paleo komt terug in 2017. #Project30 was drie jaar geleden een succes en ik voel dat dat een goede aanvulling is op mijn sportieve ambities. Goesting in!
  • Meer lezen! Veel meer lezen! Op zijn minst 12 niet-werkgerelateerde boeken wil ik gelezen hebben in 2017. Om mijn goede voornemens waar te maken heb ik alvast een KOBO Aura H20 gekocht dus ik ben er helemaal klaar voor.
  • Blijven hardlopen. Maar dat gaat niet echt een probleem zijn, want naast de Antwerp 10 Miles ben ik ook ingeschreven voor een trail of zes. En het jaar moet nog beginnen. Komt helemaal goed.
  • Terug meer roeien op de WaterRower. Ik blijf verliefd op dat toestel en ik roei echt wel graag, dus mijn enige excuus is tijd en daar kan ik iets aan doen. Minstens eens per week een half uur roeien dus.
  • Crossfitten! Het is gebeurd! Ik heb dit jaar twee proeflessen gedaan en ook al heb ik het met moeite overleefd, ik heb de smaak om mezelf telkens over mijn eigen beperking te duwen te pakken. In 2017 wordt er dus gemiddeld twee keer per week aan crossfit gedaan.
  • Minder TV kijken. En ik kijk eigenlijk al bitter weinig TV. Maar het kan nog minder. Elk uur TV kijken is een verloren uur. Een uur dat ik had kunnen lezen, schrijven of sporten.
  • Nog eens van Hel Week doen. Ik vond dat een hele ervaring en ga dat nog eens doen in 2017.
  • Meer tijd in vriendschappen steken. In de mensen die ik belangrijk vind. Niet omdat het moet, wel omdat het kan. En omdat dat op het einde van de rit het enige is wat belangrijk is.

Last But Not Least…

En daarmee komt er een eind aan 2016 en rest mij enkel nog eenieder van jullie – familie, vrienden, collega’s en elkeen die een positieve impact op mijn jaar heeft gehad – te bedanken voor 2016 en het allerbeste te wensen voor wat komen zal.
Godspeed, hoe het veilig vanavond en heel graag tot volgend jaar!

Aflossingsmarathon Kampenhout

Gisteren deed ik met een groepje van vier mee met de aflossingsmarathon van Kampenhout – een warm initiatief ten voordele van een tehuis voor volwassenen met een mentale beperking: 42 kilometers verdeeld over zes rondjes van 7KM waarvan ik zelf één rondje voor mijn rekening nam.

Het was fris en bij de start om 10u lag het er wat vochtig bij, maar toen het bij ronde drie mijn beurt was, lag het parcours er een pak minder “slippery” bij.
Lucky me :-).
De start ging goed en mijn tempo vinden blijkt steeds beter en beter te lukken. Ik probeer rond de 7 minuten per kilometer te lopen oftewel een goeie 8,5km/h. Op zich kan ik sneller lopen en de 5KM afleggen op 30 minuten (dus 6 minuten per kilometer), maar dan ken ik het parcours en eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik dan ook tegen mijn grenzen ren – iets wat ik niet wil doen wanneer ik verder dan 5KM loop op een parcours dat ik niet ken.

Als je mijn tussentijden erbij neem, dan zie je dat ik mijn eerste drie kilometer een pak sneller ging dan wat ik vooropgesteld had (9,5km/h), maar ik ben niet in overdrive gegaan. Het parcours lag me en het lijf was akkoord dus dan gaan we door.
De tweede helft ging iets trager omdat we hier het bos indoken wat met de nodige glooiingen gepaard ging. Die eerste offroad kilometer was effe zoeken, maar eens ik mijn draai daar gevonden had, ben ik er toch terug in geslaagd om mijn vooropgestelde 7 minuten per kilometer te benaderen met een algemeen gemiddelde van 6’58” per kilometer.
Ondanks mijn goede persoonlijke tijden, was ik de traagste loper van ons groepje: nummer één en nummer twee (zij namen elk 2 rondjes voor hun rekening) liepen een knappe 29 en 30 minuten per ronde (!!) terwijl de derde man een nog steeds knappe 35 minuten op de teller gezet heeft. Go team!
Het was mijn allereerste “team run” en ik moet zeggen dat het zeker voor herhaling vatbaar is! Het geeft je een extra duwtje in de rug als je weet dat je collega lopers alles geven voor een goede tijd neer te zetten! En niks zo plezant om na de inspanning een nabespreking te doen bij een lekkere trappist ;-).
Ik doe volgend jaar graag opnieuw mee met de ambitie om een gemiddelde tijd van 6 minuten 30 seconden per kilometer neer te zetten met een stretch goal van 6 minuten per kilometer.
Bedankt voor de invite Jurgen, Joeri en Christophe, en graag tot volgend jaar!

Running Update: December 2016

Zondagavond en dus is het weer tijd voor een tussentijdse update van mijn loopavonturen.

  • Zaterdag 3 december liep ik 10K in Mechelen waarna ik een dagje of twee extra rust heb ingelast om het lichaam te laten recupereren. Mijn normale routine is om de dag lopen, maar dat heb ik nu dus niet gedaan.
  • Woensdag 7 december heb ik de loopschoenen weer aangetrokken en een rustige 6K gelopen op de Finse piste. Ideaal om te checken dat alles goed zit en terwijl het hoofd weer leeg te maken.
  • Donderdag 8 december was een lange en drukke werkdag waardoor ik bij het thuiskomen per direct mijn loopschoenen heb aangetrokken. Eigenlijk was donderdag een rustdag – ik loop normaal nooit twee dagen op rij om het lichaam te nodige hersteltijd te geven – maar ik voelde dat het nodig was.
    En of dat het nodig was: ik liep mijn snelste 5K tot nu toe en kwam over de virtuele finish na 30 minuten met een gemiddelde snelheid van 10km/h. Nice! New milestone reached.

De rest van de week was ik van ‘s morgens tot ‘s avonds op de baan en is het er dus niet meer van gekomen om te lopen.
Gisterenavond stond er een bedrijfsfeestje op de planning, waardoor ik deze ochtend echt geen zin had om actief te zijn en dus de week afsluit met 3 runs in plaats van de gebruikelijke 4 runs. Het mag ook wel eens wat minder toch?

Korte / Minder Korte Termijn

Volgende week heb ik weer een paar dagen vrij waardoor ik dus zonder twijfel de nodige kilometers ga kunnen goedmaken. Een blik op de weerkaarten geeft me trouwens mooie vooruitzichten met ideaal hardloopweer: droog, geen vriestemperaturen en een stralend zonnetje.
Ondertussen ben ik trouwens officieel ingeschreven voor de Antwerp 10 Miles! Spannend!
Volgende week zaterdag loop ik mee in een groepsmarathon in de buurt van Kampenhout waar ambiance belangrijker is dan resultaten (7K voor mijn rekening nemen), de week nadien een paar rondjes gaan afwerken op de Studio Brussel Warmathon te Leuven en dan zit het er op wedstrijdvlak / loopevents op voor 2016.
Het nieuwe jaar ga ik alvast sportief in want ik heb me samen met de running buddy ingeschreven voor de Meerdaalwoudtrail eind januari. We hebben gekozen voor de 9K wat misschien niet extreem is, maar gezien de ondergrond en het parcours zal dat verre van een ochtendwandeling worden ;-). Check het filmpje van de vorige editie maar eens op hun website.
Een zijn met de natuur en terwijl grenzen verleggen: ik kijk er keihard naar uit!
Verder kijk ik met interesse naar de Urban Trail van Gent en die van Antwerpen om het voorjaar van 2017 op gang te trekken, maar aangezien je je daar nog niet voor kan inschrijven, staan die nog niet officieel op mijn kalender.
Kortom: ambitie, motivatie én plannen in overvloed!
Waar 2016 de geschiedenisboeken zal in gaan als de start van de metamorfose, zal 2017 het jaar van de vooruitgang en bevestiging worden.
Goede voornemens op 1 januari… who needs them anyway ;-).

Run In The Dark

Eerder deze week werd wereldwijd het “Run in the Dark” event georganiseerd, een hardloop event ten voordele van onderzoek naar ruggengraat letsels.
screenshot-2016-11-19-16-28-48

As darkness sweeps around the globe on Wednesday, November 16th, thousands will pull on their running shoes and red flashing armbands and head for the door. In over 50 cities worldwide, they will be part of a living light show flowing through the streets like lava. Those same people will be helping to fast-track a cure for paralysis as part of the Run in the Dark. Join us in one of our 6 official locations, Dublin, Cork, Belfast, London,Manchester and Taipei (12/11), or join with our volunteers in pop-up events in cities worldwide.

Ludus Fortis

Omdat zulke events gewoon hartstikke de max zijn en omdat ze me ook een reden geven om te blijven trainen, schreef ik me een paar weken terug samen met een collega in. In België ging het pop-up event door in Mechelen, georganiseerd door een crossgym team waar er trouwens een erg fijne sfeer hing! Thumbs up voor het team van Ludus Fortis.
Ik schat dat we met een deelnemersveld van om en bij de 50 personen waren waarvan ik vermoed dat het merendeel crossfitters waren. Wereldwijd deden er dit jaar meer dan 50.000 mensen mee en al dat inschrijvingsgeld gaat dus naar onderzoek om ruggengraat letsels te herstellen.
We gingen van start met een korte opwarming (squats are tough!) waarna de LED-armbandjes omgedaan werden en we iets na acht van start gingen.
Na een paar straten rond de crossgym verkend te hebben, doken we de veld- en modderpaadjes in rond de Eglegemvijver! Het was echt wel een run in the dark, want zonder de gloeistaafjes die de organisatie her en der had aangebracht, zou ik ongetwijfeld verloren gelopen zijn ;-).
Na welgeteld 37 minuten waren we terug bij ons vertrekpunt. Enthousiastelingen konden voor de 10km gaan en het parcours nog eens doen, maar daar hebben wij voor gepast – we hadden reuzehonger :-D!

De Tijden

We kwamen als laatste deelnemers over de virtuele finish (wat wil je met al die afgetrainde crossfitters van Ludus Fortis ;-)), maar desondanks was ik super tevreden met mijn tijden!
Tot voor kort waren mijn gemiddelde tijden 7’45” per kilometer wat overeenkomt met een loopsnelheid van 8km/h.
Hieronder een screenshot zoals de tijden geregistreerd werden door mijn Apple Watch:
My Running Times
Zoals je kan zien waren mijn eerste twee kilometers supersnel – respectievelijk 9,7km/h en 9,2km/h! Het enthousiasme van de groep en de goesting om erin te vliegen helpen hier natuurlijk bij! Bij kilometer drie heb ik wat gas teruggenomen omdat ik wou vermijden dat ik in overdrive zou gaan, maar liep ik alsnog een goeie 8,3km/h.
Kilometer vier was de moeilijkste zowel op vlak van terrein als op vlak van lichaam en geest. Teruggevallen naar 7,5km/h en op de ademhaling focussen bracht mentale rust, waardoor ik de laatste kilometer terug mijn normaal tempo heb gevonden en met 8km/h de eindstreep bereikte.
Voor doorwinterde hardlopers natuurlijk geen spectaculaire tijden, maar zoals ik al zei ben ik er zelf super blij mee en geeft het een duidelijke progressie weer op persoonlijk vlak!
Een zicht op het parcours dat werd afgelegd:
Run in the Dark parcours
Volgend jaar loop ik graag opnieuw mee voor dit goede doel en uiteraard wil ik dan ook een straffere tijd neerzetten. Hopelijk heeft mijn blog jou geïnspireerd om ook aan de start te verschijnen en drinken we achteraf samen een frisse pint (of sportdrank ;-)).
Last but not least een welgemeende dankjewel voor mijn running buddy die de hele tijd in de buurt bleef lopen – voor haar was dit eerder een “Walk in the Dark” 😉 en zonder mij was ze zeker bij de eerste over de meet gegaan!
Run Buddies
En nu de loopschoenen weer aantrekken want binnen twee weken staat de Mechelen Urban Trail op het programma!

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑