Telling stories for a living

Category: Hardlopen (Page 2 of 3)

Stadsloop De Gentenaar 2017

Het was van de Antwerp 10 Miles geleden dat ik nog een event meeliep en dat was helemaal bewust: na de 10 miles heb ik een weekje rust genomen om het lichaam te laten herstellen van de inspanning. Aangezien ik niet gewoon ben om regelmatig meer dan 10KM te hardlopen, leek me dat een strak plan kwestie van kwetsuren te vermijden!
Daarna ben ik stilletjes aan terug begonnen met, vooral wegens tijdsgebrek, korte loopjes van 5KM. Ideaal om er terug in te komen en tegelijkertijd wat intervaltraining in te lassen. De week daarna kocht ik nieuwe loopschoenen waarover ik in een andere blogpost meer vertel en dan moest ik die natuurlijk ook rustig inlopen en mijn benen de kans geven zich aan te passen.

Stadsloop De Gentenaar is een parcours van 10KM wat ineens ook de eerste keer werd dat mijn nieuw schoeisel verder dan 5KM ging :-). En dat ging helemaal goed, zonder pijnlijke voeten of blaren. Feest!
Over het parcours en het event zelf kan ik kort zijn: het ging vooruit! Mijn eerste kilometer deed ik in 5’41” en de tweede ging nog altijd aan een vlotte 6’37”! Vanaf dan ben ik bewust trager gaan lopen, want anders ging ik naar het eind toe in de problemen komen.
Jezelf kennen is veel waard ;-).
Om die snelheid te kaderen: ik geloof dat de laatste loper over de finish kwam op 1u20′ wat in mijn ogen best snel is voor de laatste loper! Ik heb dan ook serieus mijn best mogen doen om zelf niet die laatste loper te worden wat met een tijd van 1u12′ nog net gelukt is. Vooral de laatste kilometer, bergop richting Vooruit, is een serieuze kuitenbijter waar het karakter het moet overnemen van de ratio.
De temperatuur was met 20-21 graden lekker te noemen, al mag het voor mij gerust een graad of vier-vijf minder zijn. Ik hou mijn hart al vast voor opkomende loopsessies in de zomer wanneer het kwik boven de 25 graden gaat… Dat wordt ofwel heel vroeg opstaan ofwel ‘s avonds laat rennen.
Op vlak van parcours was het een aanrader met veel afwisseling en fijne supporters her en der! Daar zal het mooie weer ongetwijfeld wel voor iets tussen gezeten hebben, maar toch – altijd plezant om aangemoedigd te worden! Bedankt lieve supporters! Trouwens, wie de Urban Trail van Gent gelopen heeft, zal ongetwijfeld heel wat passages herkend hebben.

Om af te sluiten naar goede gewoonte een honingkoek en een Aquarius gekregen en niet te vergeten een lekkere Gentse Strop voor thuis ;-).
Tot volgend jaar Gent! Of misschien tot in het najaar… ;-).
PS: mijn timelapse video komt naar goede gewoonte in mijn Youtube kanaal zodra ik tijd gevonden heb om er werk van te maken!

Antwerp 10 Miles 2017

Vorige zondag was het D-day.
23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:

Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs

Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…

T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust

Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.

T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen

Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.

T-1 Dagen: me & my running squad

Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus!
Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!

T-0 Dagen: D-day!

Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus.
Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.

Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren.
Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.

Antwerp 10 Miles

Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!

As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:

De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.

How Did I Do?

Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!

Zou ik de 10 Miles opnieuw doen?
Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!

In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).

Now What?

Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder.
Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is…
Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!

10KM Van Brussel

Anderhalve week terug trok ik de sportschoenen weer aan om de start van de Brusselse loopzomer mee in te luiden met de 10KM Van Brussel.

Net als al mijn voorgaande loopafspraken, was het ook hier mijn eerste keer en tevens ook mijn eerste keer dat ik überhaupt in onze hoofdstad liep! Om direct met de deur in huis te vallen: onze hoofdstad heeft veel meer te bieden dan grijze gebouwen, schimmige figuren en vunzige dreefjes! Ik zag enorm veel groen, wijde vlaktes vol met mensen die genoten van het schitterende weer en een sfeer vol warmte waardoor je je direct thuis voelt! Chapeau Brussel en mea culpa dat ik verkeerd was.

3, 2, 1 Start

Starten deden we om 11u15 waardoor ik mezelf voorgenomen had om ter plaatse te zijn rond een uur of 10. Parking zoeken, borstnummer afhalen, acclimatiseren en jezelf klaarmaken voor alweer een nieuwe uitdaging. Ik doe dat allemaal graag zonder stress zodat ik ontspannen aan mijn wedstrijd kan beginnen.
Het weer was trouwens top: weinig tot geen wind en stralende zon. Ik zou mezelf niet zijn moest ik niets over het hoofd zien: deze keer was ik zonnecrème vergeten. Neen het was geen midzomer dag met temperaturen boven de 30 graden, maar met mijn spierwit vel slaag ik er zelfs in om in de winter een “sun kiss” te krijgen :-).
Gelukkig viel het allemaal mee waardoor ik niet meer dan een gezonde gloed overhield – de ideale opener om daags nadien te vertellen dat ik de 10KM van Brussel liep wanneer men mij op de werkvloer vroeg of ik in het zonnetje had gezeten ;-).

Hulpmiddelen

Borstnummer Troubles

Nu ik mezelf zonder enige schroom een “runner” mag noemen en ik de smaak goed te pakken heb, laat ik mezelf toe om mijn arsenaal aan hulpmiddeltjes uit te breiden. Natuurlijk had ik al aangepaste sportkledij en een degelijke koptelefoon, maar iets waar ik me bij elk event aan ergerde, waren die hatelijke veiligheidsspelden waarmee je je borstnummer vastmaakt aan je T-shirt.
Bij de vrienden van Decathlon kan je een riempje kopen met daarop pinnen waar je je borstnummer op vast kan spiesen. Hoe handig is dat wel niet? Gedaan met de veiligheidsspelden! Gedaan met jezelf prikken! Gedaan met gaatjes maken in je kledij! En het ding kost ocharme vijf Euro. Kan je niet voor sukkelen toch?

Je kan er trouwens ook van die “gelletjes” in vastmaken, maar daar lees ik van dat de riempjes te klein zijn om die tubes er deftig in te krijgen. Zelf nog niet geëxperimenteerd met geltubes dus ik kan er niet over meespreken.
Enfin. Ik ben er heel tevreden mee en kan het dus aanraden als je af en toe een wedstrijd loopt en een haat-liefde relatie hebt met die veligheidsspelden.

Dorst?

Het tweede accessoire dat ik mezelf cadeau gedaan heb, is een riem met daaraan een klein tasje voor bv. je autosleutel plus ook nog eens twee drinkbusjes.
Ik zocht eigenlijk een oplossing voor de autosleutel daar die niet in het armzakje voor de smartphone paste. In de winter heb ik loopkledij met opbergzakjes, maar mijn loopshorts en T-shirts hebben geen zakjes die veilig afgesloten kunnen worden en het laatste waar ik op zit te wachten is het verliezen van mijn autosleutels tijdens een loopwedstrijd.
Tijdens de zoektocht naar een klein tasje dat me niet zou hinderen, viel mijn oog op het Kalenji (huismerk van Decathlon) exemplaar dat naast een opbergtasje ook beschikt over twee 115ml drinkflesjes.
Op alle events die ik tot nu toe liep, waren er één of meerdere bevoorradingsposten, maar als het wat warmer is heb je misschien soms toch nog dorst op een moment dat er geen drank voorhanden is. Ook wanneer ik alleen ga lopen tijdens een training is er uiteraard geen bevoorrading en dan heb ik ook al eens dorst en dus kocht ik de riem met het tasje inclusief de drinkbusjes.
Ik ging voor het 2 x 115ml exemplaar omdat dat relatief klein is en dus niet veel hinder veroorzaakt en omdat ik op dit moment geen afstanden overbrug waar meer extra vloeistof noodzakelijk is. Weet dat er ook exemplaren met 2 x 250ml en zelfs 2 x 500ml bestaan moest je daar nood aan hebben. Kostprijs van dit hebbeding: vijftien Euro.

Zowel het borstnummer riempje als het tasje met de drinkflessen werden voor de leeuwen gegooid tijdens de 10KM Van Brussel en beide voldeden helemaal aan de verwachtingen. Ik had helemaal geen last van de riemen noch van het extra gewicht, terwijl het toch wel aangenaam was om te kunnen drinken wanneer ik dorst had.
Mogelijks zou ik de 2 x 250ml overwegen als ik mijn aankoop opnieuw zou doen, vooral voor de runs die ik op eigen houtje en dus zonder bevoorrading afwerk.

De Wedstrijd Zelf

De 10KM Van Brussel ging dit jaar van start op de piste van het Koning Boudewijn stadium en ik moet zeggen dat dat toch speciaal is! Mogen lopen waar normaliter alleen de sportgoden van onze planeet hun sportschoenen op verslijten geeft toch een kick!
De nu al “legendary” foto van 2017 voor mij:

Een andere “first” voor mij waren de pace runners. Dit zijn getrainde lopers die een vlag op hun rug dragen met daarbij hun streeftijd bv. 5min/km, 6min/km en zo verder.
Als deelnemer kan je op die manier aansluiten bij het team dat jouw streeftijd als doel heeft en vanaf dat moment moet je gewoon je karretje aanhangen en volgen. Geen nood aan je tempo monitoren, gewoon zorgen dat je in de buurt van je groep blijft en alles komt goed.

Ik had me aangesloten bij het team met de zwarte vlag met als einddoel 1u10′ oftewel een tijd van 7min/km.
Toffe mannen die pace runners! Ik zag er eentje stoppen bij iemand die aan de kant stond met krampen om te checken dat alles ok was, op een ander moment zag ik hen lopers motiveren die het moeilijk hadden. Mooi en plezant om die “together we can do it” mentaliteit te zien. Bedankt heren van het zwarte team!
Spijtig genoeg ben ik niet samen met hen over de finish gegaan: iets voorbij kilometer acht was er een opeenvolging van extreem steile heuvels waar ik mijn tempo naar beneden heb moeten bijstellen omdat ik mijn hartslag in overdrive zag gaan.
Achteraf bekeken had ik de eerste vier kilometer een hoger tempo aangekund waardoor ik die opgebouwde marge had kunnen gebruiken om aan kilometer acht wat gas terug te nemen en alsnog binnen de vooropgestelde tijd van 1u10′ over de finish te gaan, maar zonder parcourskennis zijn dat uiteraard “wat als” en “had ik maar” scerario’s van het eerste uur ;-).
Mijn eindtijd was uiteindelijk 1u13′ met een gemiddelde van 7min19 per kilometer – een tijd waar ik zeker tevreden mee ben en die volgend jaar alleen maar beter kan ;-).

GoPro Natuurlijk!

Naar goede gewoonte had ik ook deze keer mijn GoPro op de chestmount bevestigd zodoende een timelapse te kunnen opnemen van mijn ervaring. Het resultaat kan je hieronder checken:

Als afsluiter een foto waar ik sta te blinken met mijn 10KM Van Brussel medaille (gekregen bij het over de finish gaan in het Koning Boudewijn stadium, where else?).

See you at the 10 Miles of Antwerp!

NN Urban Trail Gent 2017

Ik weet het. Ik loop zwaar achter de feiten aan, maar dat is wat er gebeurt wanneer je het professioneel superdruk hebt en in je persoonlijke agenda weinig lege plaatsjes kan vinden.
Neen, ik klaag helemaal niet. Ik geef gewoon een onderbouwd excuus waarom ik achterloop met updates op mijn blog ;-).
In ieder geval: de Urban Trail van Gent was de moeite waard. Ik overweeg zelfs om dit mijn leukste Urban Trail tot nu toe te noemen! Het lopen  ging vlotjes, het weer was alles wat je kon vragen en het parcours was afwisselend en plezierig. Toegegeven, de bezienswaardigheden waar je doorliep in Antwerpen waren van een hoger niveau, maar de stukken weg tussen die plaatsen vond ik af en toe aan de saaie kant.
In Gent vond ik het geheel gewoon beter, maar ik twijfel nog of Gent mijn ervaring in Mechelen vorig jaar kan overtreffen. Misschien blijft Mechelen speciaal omdat dat ook mijn allereerste Urban Trail was…
Enfin soit. Naar goede gewoonte heb ik mijn trail met de GoPro vastgelegd kan je dat hieronder checken.

De Urban Trails zijn nu effe voorbij (de volgende is ergens in juni als ik me niet vergis), maar ik loop in tal van andere events mee dus de flow blijft komen ;-).

NN Urban Trail Antwerpen 2017

Met de nodige vertraging is het er eindelijk van gekomen om mijn verslag van de NN Urban Trail Antwerpen 2017 bij elkaar te schrijven.
Het weer stond aan onze zijde, want de weerman voorspelde maar liefst 16-18 graden! Lopen is fijn, maar lopen met ideaal loopweer is nog veel fijner. Hout vasthouden, maar tot nu toe heb ik nog geen enkele wedstrijd in de regen moeten afwerken…
In ieder geval waren we naar goede gewoonte ruim een half uur voor de start ter plaatse zodat we rustig het startnummer konden afhalen, de nodige kledingstukken dumpen en de rugzakken in bewaring geven bij de organisatie.
Wave 1 was de mijne wat betekende dat de start voorzien was voor 9u00. Ik gok dat we met tien minuten vertraging zijn vertrokken en daar ik ergens achteraan in mijn wave gestart ben en men de lopers laat vertrekken in kleine groepjes om veel vertraging te voorkomen bij de tussenstops, zal het wel 9u15 geweest zijn vooraleer ik goed en wel aan het lopen ging.
Een van de eerste haltes was trouwens het befaamde Antwerpse Havenhuis (amai die trappen!) wat echt wel de moeite waard was! Ik weet niet of je er altijd in mag, maar als het mag en je bent in de buurt moet je dat vooral doen, want het uitzicht is serieus de moeite. Ook het stadhuis en de passage over de Meir met al die kijklustigen was noemenswaardig.
De rest van het parcours kan je in mijn aftermovie bekijken of sfeerfoto’s checken op mijn Instagram account.

Na de race trouwens nog een uurtje op de event site blijven hangen om het welgekomen lunchpakketje te verorberen en al bijpratend te genieten van het mooie weer.
Op vlak van bezienswaardigheden staat Antwerpen zeker bovenaan op de Urban Trail series. Op vlak van totale beleving denk ik dat Mechelen nog altijd mijn voorkeur krijgt, al kan dat ook te maken hebben met het feit dat dat mijn allereerste Urban Trail ervaring was.
Tot volgend jaar Antwerpen… alle toch voor de Urban Trail, want binnen drie weken loop ik er de Antwerp 10 Miles natuurlijk wel :-).

De Voorbije Week…

Geen enkele keer gaan hardlopen wegens tijdsgebrek en te laat thuis komen. En dan zo moe zijn dat de zetel en het bed roepen. Niet goed bezig dus! Nochtans weet ik maar al te goed dat je op die momenten moet doorbijten, die sportschoenen moet aantrekken en er gewoon voor gaan, maar dat is dus overduidelijk niet gelukt deze week.
Agendapuntje voor volgende week dus: mij herpakken en die laattijdige wintermoeheid de kop in drukken, zeker nu de eerste zonnestralen in aantocht zijn.

Run baby, run!

Enfin, morgenvroeg een kort loopje inlassen om de benen los te gooien, want zondag is het tijd voor de tweede Urban Trail van 2017: Antwerpen city! Ik heb het “geluk” om in de eerste wave van start te gaan en dat wil dus zoveel zeggen als om 9u van start gaan.
Met andere woorden: ondergetekende mag rond 7u15 richting Antwerpen cruisen om zonder stress en gejaag op tijd te zijn. En dat op een zondagochtend! Dedication als je het mij vraagt! Ik ben trouwens superblij dat het weer meezit, want het weer van begin deze week en vorige week is een pak minder plezierig om in te sporten…

Buitenleven

Morgen na het lopen duik ik de tuin in, want die moet stilletjes aan ook klaar gemaakt worden voor de lente. Het gras roept om zijn eerste maaibeurt, een berg dode bladeren moet richting composthoop en er liggen nog wat dode takken de wachten op een enkele rit richting hakselaar. En als dat allemaal klaar is, wachten er nog wat nieuwe lichtarmaturen op hun vaste plek. Genoeg op de agenda om die zonnige zaterdag te vullen me dunkt.

Amsterdam

Volgende week wordt het er trouwens niet kalmer op, want behalve een dagje op kantoor maandag, zit ik de rest van de week bij onze noorderburen in Amsterdam. De EMEA collega’s terug zien, het voorbije jaar bespreken en vooruit kijken naar wat 2017 in petto heeft.
Dat het weer snel weekend zal zijn… oh wait…

NN Urban Trail Brugge 2017

De kop is eraf: het Belgisch Urban Trail seizoen is gisteren van start gegaan met als eerste run van 2017 de Urban Trail Brugge. Voor het eerst (en voor zover ik weet voor het laatst) was Brugge een evening run wat vaak extra gezelligheid met zich meebrengt en waardoor ik er super veel zin in had.
Voor mij persoonlijk was het de tweede keer dat ik een Urban Trail deed (die van Ieper is geen officiële NN Urban Trail dus tel ik effe niet mee, maar het concept is wel identiek) en per toeval was het ook de vorige keer een evening run. In vergelijking met Mechelen was het een beetje warmer en had ik een laagje kleding minder en ook de muts bleef deze keer achterwege.

De Ontvangst

Tot nu toe ben ik erg te spreken over de organisatie van de Urban Trail events. Overal is duidelijke bewegwijzering (het begint al met de weg naar de parking buiten de stad), de medewerkers zijn altijd erg enthousiast en er is aan alles gedacht: speldjes voor de borstnummers, kleedhokjes, gratis bewaarplaats voor je rugzak, overvloed aan toiletten, goede bevoorrading en de nodige hapjes en drankjes na de wedstrijd om je energie terug op peil te brengen.
Wat ik ook altijd leuk vind, is de aanwezigheid van een MC bij de start die gecombineerd met de nodige opzwepende beats de massa helemaal in vorm brengt voor de start. Doe daar nog wat groeps warm-ups bij en het plaatje klopt helemaal :-). De burgemeester van Brugge – Renaat Landuyt – gaf het startschot en gaf aan de meeste lopers (me included) een welgemeende high-five!

Het Lopen Zelf…

De eerste kilometers waren weer razendsnel (naar goede gewoonte) waardoor ik mezelf verplichtte om wat in te houden kwestie van de finish te bereiken. Het parcours was ok al moet ik toegeven dat ik de Urban Trail van Mechelen leuker vond en veel meer variatie van omgeving vond hebben. Ik herinner me van Brugge heel veel smalle straatjes en dat is op zich wel gezellig, maar als je er enkele hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Mechelen had meer afwisseling en ook de gebouwen die je daar tegenkwam vond ik persoonlijk meer de moeite dan Brugge.
De omloop was op zich ook best zwaar en ik ga met de vinger wijzen naar de “kinderkopjes” – lees: de vele kasseien die Brugge rijk is. Het is dus geen echt vlakke ondergrond en daardoor moeten je voeten ongemerkt doch redelijk constant zoeken naar de beste houding en bijsturen waar nodig. Dat vergt extra energie die je op een vlakker parcours minder nodig hebt, waardoor het dan ook makkelijker is.

Kilometer 10 in de pocket!

Zelf zaten wij in Wave 1 waardoor er ook nergens aanschuiven was en waardoor het tempo constant hoger lag. Als ik de foto’s bekijk op de Facebook pagina van de Urban Trails, dan zie ik op sommige plaatsen rijen mensen aanschuiven om een locatie binnen te kunnen en dan heb je af en toe een paar minuutjes om op adem te komen.
Hoogtepunten van de bezienswaardigheden waren voor mij de Sint-janshuismolen (stevig heuveltje om op te lopen en daarna erg steile afdaling), het  Gezellemuseum, Spermalie, Park Sebrechts (leuk verlicht), Charlie Rockets (feestje aan de gang!) en het Stadhuis.

Het parcours door Brugge.

Al bij al toch weer een leuke 10KM gelopen aan een gemiddelde van 8km/h. Af en toe wat trager gaan en rondkijken op een locatie is deel van het plezier van de Urban Trails dus doen we daar vooral aan mee!

Herladen

Na de finish krijg je naar goede gewoonte de nodige voorraad energie aangeboden onder de vorm van water, verse soep met keuze uit verschillende soorten brood, jenevertjes (die heb ik gelaten voor wat ze waren :p) en uiteraard een frisse Brugse Zot. Voor zij die daarna nog honger en dorst hebben, staan er her en der food trucks en uiteraard heeft Brugge zelf genoeg eet- en drinkgelegenheid te bieden voor zij die willen!

Verse soep met brood, jenever en Brugse Zot!

Effe uitrusten op een bankje.

Wij gingen zelf echter huiswaarts want het verlangen naar een warme douche drong zich op en we hadden nog respectievelijk 45min en 2u45min in de auto voor de boeg…

Closing Words

Het was weer plezant en met Brugge is de kick-off gegeven voor het plan om in 2017 alle Urban Trails in Vlaanderen / België af te werken. Volgende maand staan er alweer twee edities op de agenda, nl. Gent en Antwerpen en dus lopen we lustig verder :-).
Oh ja, voor ik het vergeet: naar goede gewoonte had ik mijn GoPro meegenomen en heb ik een korte time lapse video gemaakt van mijn run.
Veel kijkplezier!

16K Hardlopen: Check!

Give or take a few days liep ik een jaar geleden voor het eerst 5KM en was ik apetrots! Nooit had ik durven dromen dat ik 5KM zou willen / kunnen hardlopen.
In de zomer van 2016, goed vier maanden later dus, werd de 10KM mijlpaal afgevinkt en zocht ik een nieuw doel dat enerzijds niet evident was om mij te verplichten te trainen, maar anderzijds met de nodige toewijding wel haalbaar zou zijn.
Dat doel werden de Antwerp 10 Miles en ik schreef me vastberaden doch naïef in.
No way back now!

Prepwork!

De 10 Miles vinden eind april plaats wat wil zeggen dat er nog ongeveer 8 weken zijn om klaar te zijn.
Fysisch was ik er al een tijdje van overtuigd dat dat geen enkel probleem zou zijn, ook al had ik tot dan nooit verder dan 12KM aan één stuk gelopen. Mentaal was het een ander paar mouwen en om innerlijke rust te krijgen en zonder stress aan de start van de 10 Miles te verschijnen, wou ik die afstand minstens een paar keer gelopen hebben.
Vorige week was het zo ver. Ik zat een paar dagen bij onze buren in Duitsland waar er een op wandelafstand van de verblijfplaats een gigantisch meer lag met daarrond zowel asfaltwegen als onverharde ondergrond. En helemaal autovrij. Ideaal voor een hardloopsessie!

Op dinsdag deed ik mijn eerste rondje en bleek het een toertje van iets meer dan 7KM te zijn. Perfecte omgeving om te rennen met zowel vlakke stukken als af en toe een helling om “lös te gehen” ;-). In totaal 81 hoogtemeters om precies te zijn.
Diezelfde avond wist ik het.
De combinatie van muziek door de koptelefoon met gedachten die door mijn hoofd maalden: over twee dagen was het D-Day en zou ik het toertje twee keer doen en voor de 16KM gaan. Ik was er fysisch en mentaal klaar voor. Het was nu of nooit. Het werd NU.

D-Day

De temperatuur lag rond het vriespunt, maximaal 2-3 graden boven nul als ik mijn Apple Watch mag geloven. Ideaal weertje om te rennen dus.
Doseren was de boodschap, want ik wou nog wat reserve hebben voor een potentieel moeilijk moment. Mijn eerste rondje deed ik op 58 minuten en dus aan iets meer dan 8KM/h. Helemaal op schema, het gevoel zat goed en ik ging positief de tweede ronde in.

Tot ergens aan kilometer 13 of 14 ging alles prima. Ik was één met mijn omgeving en kon genieten van het hardlopen. Een zalig gevoel dat elke hardloper herkent!
De laatste 2-3KM waren een ander paar mouwen: niet omdat ik niet meer kon, maar wel omdat ik een pijnlijke blaar op mijn linker voet voelde die bij elke pas meer pijn deed.
De benen waren nog niet kapot en het hoofd wou ook verder en dus ben ik op karakter en pijn verbijten die laatste kilometers in gegaan. Ik moest en zou mijn milestone aftikken. Mijn laatste 2KM lag mijn tempo hierdoor ompgemiddeld 9 minuten 30 seconden, maar ik heb de 16KM wel uitgelopen!

Mijn eindtijd lag op 2 uur en 7 minuten en dat heb ik helemaal te danken aan die gemene blaar. Zonder die pech had ik de 2 uur zeker benaderd en mits een beetje positivisme zonder probleem onder die magische grens gedoken.

Ready For Action!

Na het aftikken van mijn 16KM heb ik die blaar verzorgd en daags nadien had ik er eigenlijk al weinig of geen last meer van. Het nieuwe PR was prima verteerd. Dank u lijf.
In mijn hoofd ben ik nu ook helemaal zen. Ik wéét dat ik die 16KM kan lopen en nog ruimschoots onder mijn vooropgesteld doel van 2u30.
Mits wat geluk met de omstandigheden zit een eindtijd onder de 2u er misschien wel in. De komende weken ga ik nog een keer of vier die 16KM proberen te lopen en de rest van mijn sessies blijf ik gewoon bij de vertrouwde 5-8KM die ik het liefst loop. Tussendoor loop ik trouwens ook nog drie Urban Trails (Brugge, Gent en Antwerpen) die ook telkens 10KM tellen. Training genoeg denk ik dan.
Wat ik geleerd heb?
Dat ik proactief een Compeed pleister ga aanbrengen op die weke plek op mijn linkervoet. En dat ik verdorie goed bezig ben en geregeld grenzen verleg die ik een jaar geleden nooit had durven leggen!
Kudos to me 🙂 !

Starten Met Crossfit: De Eerste Maand

In mijn recap van 2016 had ik al een tipje van de sluier opgelicht en verklapt dat ik in 2017 zou gaan crossfitten.

CrossFit is een soort fitness waarbij een combinatie wordt gemaakt van gewichtheffen, atletiek, gymnastiek, cardio en allerlei functionele bewegingen die je dagdagelijks gebruikt. Het zorgt voor een betere conditie en een sterker lichaam.

Eind vorig jaar deed ik twee proeflessen mee en ondanks het feit dat die best zwaar waren, voldeden ze toch helemaal aan mijn verwachtingen over Crossfit. En dus heb ik me lid gemaakt en alvast voor zes maanden ingeschreven.

Why Oh Why?

Alvorens er mensen beginnen te roepen dat zes maanden niet genoeg zijn om een verschil te zien, licht ik mijn argumentatie graag toe:

  • Ik ben helemaal akkoord dat je geen of weinig verschil zal zien na zes maanden…
  • Maar ik zal het verschil zonder enige twijfel wel voelen en dat is nog altijd mijn eerste doel!
  • Ik voel er niet bijster veel voor om tijdens de warme zomermaanden in een gesloten hangar te staan bakken en braden… ik wil liever buiten sporten in die periode.
  • Daarbovenop geef ik mezelf zes maanden om Crossfit echt te evalueren. Op die periode heb ik genoeg WOD’s gedaan om in te schatten of ik het nog verder wil zetten of dat ik weer op mijn eentje verder ga.

Voor alle duidelijkheid: tot nu toe bevalt het me heel goed, maar ik ben ook nog maar een maand bezig en dan kan ik nog geen waterdichte evaluatie maken.
Waar ik wel zeker van ben, is dat Crossfit gelijk staat met afzien. Het is te zeggen: tijdens de WOD (WOD = Work Out of the Day) zie je af, maar daarna voel je naast spierpijn 😉 ook voldoening! I did it!
Uiteraard ben ik een beginner en zie ik af. Hard. Mijn shirt kan je letterlijk uitwringen na een sessie. Maar andere crossfitters die er al jaren mee bezig zijn, zien ook nog altijd af! Meer herhalingen, meer gewichten, harder pushen. Want dat is de essentie van Crossfit: niet opgeven, doorgaan, harder pushen en daarna helemaal van voor af aan. Grenzen verleggen en een sterker lijf kweken. Beast mode on!
Eigenlijk ben je constant in gevecht met jezelf, je eigen grenzen proberen te verleggen. En dat is de hoofdreden waarom ik zo graag wou crossfitten. Karakter kweken en niet plooien.

Combineren?

Mijn hoofddoel is en blijft nog altijd het hardlopen, laat daar geen misverstand over zijn. De lat ligt hoog voor 2017 (en nog hoger voor 2018) en daar wordt niet vanaf geweken. Crossfit zorgt voor een fitter en sterker lichaam en dat gaat mijn loopprestaties op termijn alleen maar verbeteren.
Mijn normaal loopschema houdt in dat ik vier keer per week ga hardlopen: drie keer door de week en één keer in het weekend. Meestal houdt dit in dat ik in de week 5-7KM loop waarvan zeker twee keer op de loopband en die laatste keer in het weekend is eerder een duurloop waar ik tussen de 10-12KM probeer uit te komen.
Crossfitten doe ik twee keer per week en altijd after-work en dus nooit tijdens het weekend. Indien mogelijk op dagen dat ik niet ga hardlopen omdat ik de spieren niet wil overbelasten.
Tot nu toe lukt dat prima, behalve die twee keer dat de Crossfit sessies zo intens waren dat ik twee dagen moest recupereren en hardlopen een slecht plan zou geweest zijn. Maar dat gaat ook wel beteren met dat mijn spieren de nieuwe oefeningen gewoon worden dus no worries and keep going strong!

Proberen?

Is Crossfit voor iedereen? Dat denk ik niet. Let me explain.
Crossfit is voor iedereen die zichzelf wil tegenkomen en zijn grenzen wil verleggen.
Af kunnen / willen zien hoort daar zeker bij, maar de voldoening achteraf is eens zo groot! Ook beginners kunnen gaan crossfitten, het is heus niet alleen voor spierbundels.
Als je jezelf herkent in bovenstaande en je wil die grenzen graag verleggen in het gezelschap van gelijkgestemden, dan is Crossfit mogelijks iets voor jou en zou ik zeker een proefles aanraden!
Beast mode on! *vuistje*

Dit Was 2016

Alweer een jaar voorbij.
Alweer 365 dagen die voorbij vlogen alsof het niets was. En naar goede gewoonte zit ik dit te schrijven terwijl op de achtergrond #DeTijdloze speelt en ik me eigenlijk zou moeten klaarmaken voor de feestelijkheden van vanavond.
Some things will never change zeker? En ik hou wel van dit momentje van zelfreflectie terwijl alles rond me in overdrive staat om op tijd klaar te zijn voor vanavond.

De Lijst Van 2016

  • Professioneel gezien ging het hard: mijn eerste volledig jaar bij de marktleider van converged infrastructuur is voorbij gevlogen en ik heb keihard gewerkt, al zeg ik het zelf.
    Valse bescheidenheid is zwaar overrated en men moet daar dringend mee stoppen. 2016 was ook het jaar dat ik ongewild opnieuw van werkgever ben veranderd, want de overname van EMC door Dell is ondertussen een feit en mijn werkgever is vandaag dus Dell EMC en niet meer VCE / EMC. Mijn job is op zich niet veranderd, er kwamen alleen veel nieuwigheden bij en dat vraagt altijd aanpassing. But change is good. Change is mandatory. Change needs to be embraced.
    2017 zal een heftig jaar worden denk ik. Ik ben eerlijk gezegd nu al benieuwd naar mijn recap van 2017 rond deze tijd volgend jaar. To be continued.
  • Met de nieuwe werkgever kwam er ook een eind aan de professionele Macbook en werd er geswitcht naar een Dell XPS 13 laptop inclusief alle toeters en bellen zoals QHD scherm, touchscreen enz. Maar spijtig genoeg ook met Windows 10 en eerlijk gezegd mis ik MacOS nog een beetje. Ik zal nog wat gewenning nodig hebben mijn gedacht.
  • Op persoonlijk vlak moet 2016 zowat het meest ingrijpend jaar van de voorbije jaren geweest zijn. Van een cough potato naar een heuse sportman :-)! Ik heb in 2016 meer gelopen dan de 34 voorgaande jaren samen… en dat zegt het helemaal! Dikke duim voor mezelf!
  • Met al dat lopen is het roeien wel naar de achtergrond geschoven, maar dat is een puntje dat ik meeneem naar de goede voornemens voor 2017.
  • Op muzikaal vlak had ik het geluk om ook dit jaar tickets voor Tomorrowland te bemachtigen en ook Rock Werchter werd opgenomen in de zomerse festiviteiten. Good memories were made!
  • Hello Fresh en consoorten werden de deur gewezen wegens niet genoeg afwisseling. Het feit dat ik ook niet zo vaak thuis eet en dan nog vaak last minute tot die constatatie kom, maakt het er niet makkelijker op. Ik voorzie wel een actieplan voor 2017, maar dat lees je bij de voornemens.
  • Op vlak van lectuur heb ik mezelf teleurgesteld. Ik had mezelf nochtans een haalbaar doel opgelegd van zes niet werkgelerateerde boeken, maar dat aantal is blijven steken op twee… schaamtelijk en een werkpunt voor 2017.
  • 2016 bracht nieuwe vriendschappen met zich mee die ik eerlijk gezegd niet had zien komen. En dat maakt de verrassing en de blijheid des te groter en in the end doe je het daarvoor! You know who you are! *vuistje*
  • Andere relaties zijn verwaterd of gewoon verdwenen. En eigenlijk is dat helemaal ok. That’s life. Niet piekeren over wat ooit was, maar wel blij zijn om wat geweest is en de mooie dingen daarvan meepakken. Nuchter en rationeel.

Voornemens 2017

Ik heb het eigenlijk helemaal niet begrepen op voornemens omdat ik vind dat je die gewoon per direct moet invoeren en niet wachten op een stereotiep moment zoals 1 januari. Maar omdat het traditie is, ga ik toch mijn lijstje delen en mezelf “accountable” maken.

  • Paleo komt terug in 2017. #Project30 was drie jaar geleden een succes en ik voel dat dat een goede aanvulling is op mijn sportieve ambities. Goesting in!
  • Meer lezen! Veel meer lezen! Op zijn minst 12 niet-werkgerelateerde boeken wil ik gelezen hebben in 2017. Om mijn goede voornemens waar te maken heb ik alvast een KOBO Aura H20 gekocht dus ik ben er helemaal klaar voor.
  • Blijven hardlopen. Maar dat gaat niet echt een probleem zijn, want naast de Antwerp 10 Miles ben ik ook ingeschreven voor een trail of zes. En het jaar moet nog beginnen. Komt helemaal goed.
  • Terug meer roeien op de WaterRower. Ik blijf verliefd op dat toestel en ik roei echt wel graag, dus mijn enige excuus is tijd en daar kan ik iets aan doen. Minstens eens per week een half uur roeien dus.
  • Crossfitten! Het is gebeurd! Ik heb dit jaar twee proeflessen gedaan en ook al heb ik het met moeite overleefd, ik heb de smaak om mezelf telkens over mijn eigen beperking te duwen te pakken. In 2017 wordt er dus gemiddeld twee keer per week aan crossfit gedaan.
  • Minder TV kijken. En ik kijk eigenlijk al bitter weinig TV. Maar het kan nog minder. Elk uur TV kijken is een verloren uur. Een uur dat ik had kunnen lezen, schrijven of sporten.
  • Nog eens van Hel Week doen. Ik vond dat een hele ervaring en ga dat nog eens doen in 2017.
  • Meer tijd in vriendschappen steken. In de mensen die ik belangrijk vind. Niet omdat het moet, wel omdat het kan. En omdat dat op het einde van de rit het enige is wat belangrijk is.

Last But Not Least…

En daarmee komt er een eind aan 2016 en rest mij enkel nog eenieder van jullie – familie, vrienden, collega’s en elkeen die een positieve impact op mijn jaar heeft gehad – te bedanken voor 2016 en het allerbeste te wensen voor wat komen zal.
Godspeed, hoe het veilig vanavond en heel graag tot volgend jaar!

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑