Het begint een gewoonte te worden om op vrijdagavond de DJ booth in gang te trekken.
Bij deze de recording van vorige week vrijdag. Je kan ook gewoon op Soundcloud followen, dan heb je de updates heet van de pers.
Telling stories for a living
Het begint een gewoonte te worden om op vrijdagavond de DJ booth in gang te trekken.
Bij deze de recording van vorige week vrijdag. Je kan ook gewoon op Soundcloud followen, dan heb je de updates heet van de pers.
Wat doe je als thuiskomt van dertien uur reizen en 7 uren tijdverschil te overwinnen hebt?
Jep. Mixing time.
Een week of drie terug was ik aan het improviseren met mijn DDJ-1000 en voor de verandering heb ik eens op record gedrukt.
Verre van perfect, maar ter mijn verdediging was er ook geen geprepareerde playlist en meestal zelfs zonder voorbeluisteren wegens gewoon amuseren en in the heat of the moment tracks erin droppen.
Enfin ik deel het maar. Like it or leave it.
Ik weet niet hoe het bij u zit, maar ik merk een opwaartse trend van Youtube in mijn dagdagelijks leven.
Ja, natuurlijk kijk ik al jaren music video’s op Youtube. Of fail movies. Of andere tijdverslindende, nutteloze vertier biedende video’s.
Maar dat is niet wat ik bedoel met een opwaartse trend.
Mijn consumptie van “braindead” Youtube materiaal is er met de jaren eerder op achteruit gegaan. En das een goede zaak in een wereld van nooit genoeg tijd hebben.
De shift die ik gewaar word, is er eerder een van de klassieke media vervangende soort: ik volg meer en meer Youtube kanalen die dagelijks of wekelijks nieuwe content aanbieden. Sommige kanalen worden gemaakt door amateurs, als hobby project. Echter regelmatig zijn het professionele kanalen waar je kan zien dat er heel wat werk aan te pas komt. Die makers zijn dan ook professioneel bezig met Youtube en verdienen er hun boterham mee.
Waar ik me nog het meest van al aan erger op de klassieke TV: reclame.
In de meeste YT kanalen die ik volg zit er zelfs geen reclame. Of toch niet zoals je dat kent van op TV.
Af en toe is er eens een reclamefilmpje voor de eigenlijke content van start gaat, maar die kan je in 95% van de gevallen skippen na een paar seconden. Zeer uitzonderlijk zit er een onderbreking in de video zelf.
De meeste reclame of beter gezegd de inkomsten om de video’s te kunnen maken, komt van video sponsors. Bv. Samsung dat een tech kanaal sponsort om vanop CES verslag uit te brengen. Maar daar is altijd full disclosure over en dan heb ik er eigenlijk geen probleem mee.
De reclame zoals we dat kennen op de klassieke TV bestaat er gewoon niet. En ik mis dat ook totaal niet. Integendeel. Ik erger me er nog meer aan als ik nog eens live naar iets op TV kijk. Het liefst van al neem ik iets op zodat ik de reclame kan doorspoelen.
Trouwens: voor zij die het willen kan je een YouTube Premium abonnement nemen waardoor je helemaal geen reclame meer te zien krijgt! Ja, dan betaal je voor de content, maar vergeet niet dat je voor je huidige TV thuis ook al betaalt… en daar zit nog altijd reclame bij.
Om te kunnen kijken wanneer jij het wil, moet je het programma opnemen en dus een digicorder huren of kopen. Wil je on-demand kijken dan heb je altijd een extra abonnement nodig (de zogenaamde terugkijk-TV). En alle content die je vandaag via digitale TV binnenkrijgt is ocharme 720P kwaliteit, terwijl YouTube technisch gezien al tot 8K kan streamen. In realiteit zijn de meeste kanalen 1080/1440P met links en rechts al makers die hun materiaal in 4K uploaden.
En je kan kijken waar en wanneer je wil. Vanop elk toestel met een internetverbinding. Want alles zit in de cloud weet je wel. Bij bv. Telenet is dat zo simpel niet en moet je via hun eigen app gaan. Vroeger werkte dat zelfs enkel als je op Telenet wifi zat. Oh en vergeet vanop elk toestel maar, want je moet het toestel registreren bij hen en je kan maar een aantal toestellen registeren…
Initiatieven zoals VRT.NU zijn een stap in de goede richting en nog net op de valreep om niet overbodig te worden gemaakt denk ik. VTM, Vier en de rest van de Vlaamse zenders komen nu ook allemaal op de proppen met hun apps en dan zijn er nog de overkoepelende mediabedrijf gestuurde oplossingen zoals Stievie. Allemaal goed en wel, maar ofwel zijn ze betalend, ofwel zijn ze heel beperkt, de kwaliteit is nog altijd niet om naar huis te schrijven en je hebt een handvol apps nodig om je “kanalen” te kunnen volgen. En met uitzondering van VRT.NU zit er bij iedereen nog altijd reclame in (tip: er zit minder reclame in dan via de gewone weg, dus als je op VTM iets wou bekijken dat je niet had opgenomen, is kijken via de app minder pijnlijk dan via terugkijk-TV). Had ik trouwens al gezegd dat ze niet allemaal de optie hebben om te streamen via AirPlay of te casten naar een Chromecast?
Zucht.
Uiteraard snap ik deze doodstrijd wel: elke zender wil jou in hun app houden. Als ze je niet via de TV kunnen “locken” voor hun reclame, dan zullen ze je via hun app proberen vast te zetten. Reclame door je strot en aangezien je altijd een account moet maken, hebben ze ook data over wie je bent en waar je wanneer naar kijkt. En wees maar zeker dat ze die data verkopen of op zijn minst gebruiken om weer iets met reclame te gaan doen ;-).
Geef mij dan maar YouTube. Betere content. Betere kwaliteit. Een platform dat altijd en overal werkt en integratie heeft met elk toestel dat je kan bedenken. Ja Google zit achter YouTube en die zullen de data ook wel in hun voordeel gebruiken. Maar dat doen ze uiteindelijk allemaal en dan verkies ik degene die mij het meeste voor mijn “geld” geeft.
YouTube For The Win. En VRT.NU voor de betere Vlaamse content.
I rest my case.
De laatste jaren lees je meer en meer artikels rond het nut van mindfulness en meditatie en hoe ze een positieve impact kunnen hebben op je algemene gezondheid. Uiteraard staat dat evenredig met de toename van burn-outs waar klaarblijkelijk meer en meer mensen last van hebben.
Ik vind het eigenlijk “normaal” dat die laatste fenomenen meer en meer opduiken in ons dagelijks leven, bij onszelf of onze naasten. We draaien per slot van rekening allemaal al dan niet vrijwillig mee in de “Rat Race” van het leven nietwaar?
Daft Punk gewijs moet alles Harder, Better, Faster en Stronger zijn.
Succes meten we af aan scorecards, aan de stand van onze bankrekening en aan de spullen die we kunnen kopen dankzij het succesvol meedraaien in de mallemolen. En dan spreek ik nog niet over social media waar we ook allemaal ons beste beentje moeten voorzetten!
Een viscieuze cirkel zeg maar. En vroeg of laat wordt dat teveel voor menig mens en dan zit je in een diep dal waar je vaak voor maanden of zelf jaren in vast zit: de beruchte burn-out dus.
Tot op heden ben ik zelf gelukkig gespaard gebleven deze hedendaagse ziekte en ik wil graag geloven dat dat deels te maken heeft met mijn karakter en het feit dat ik er meestal wel in slaag om de spreekwoordelijke knop om te draaien in mijn persoonlijke tijd. “Unwinden” door muziek te luisteren of te spelen, wat sport links en rechts of gewoon wat onnozel doen met vrienden en familie.
Ik heb vaak gedacht dat dat toch zo moeilijk niet is om de stress van de job ‘s avonds achter je te laten. Dat mensen met een burn-out een beetje karakter of olifantenvel moeten kweken en voor zichzelf moeten opkomen. Klop eens op tafel godverdekke!
Maar zo simpel is dat allemaal uiteraard niet en dat weet ik ondertussen ook wel. Omdat ik me heb ingelezen en mensen ken die er onder geleden hebben. En dat waren geen karaterloze wezens of mensen zonder ruggengraat.
Uiteraard geloof ik dat het wel helpt om er minder vatbaar voor te zijn, maar in the end zijn we er allemaal potentieel vatbaar voor, alleen zal het bij de ene wat langer duren dan bij de andere.
My 2 cents.
Toen mijn werkgever de mogelijkheid bood om een mindfulness workshop te volgen, mede met het oog op een goede balans vinden / behouden tussen de dagdagelijkse “Rat Race” op professioneel vlak en de prive sfeer waar je de batterijen terug oplaadt, heb ik eerlijk gezegd eventjes getwijfeld.
Vooral omdat ik op dat moment nog vol overtuiging was dat een gezonde portie karakter en wilskracht genoeg is om te blijven gaan en niet te plooien. Ook omdat ik al die mindfulness dingen nogal een hoog “geitenwollensokken gehalte” vond hebben. Hippies met flodderbroeken die van Kumbaja zingen rond een kampvuur. Niks mis mee, maar totaal niet mijn ding.
Anderzijds vond ik dat ik pas een oordeel kon vellen over iets als ik het zelf geprobeerd had. Ik heb zelf de pest aan mensen die een mening hebben die niet onderbouwd is en dus zou het erg hypocriet zijn om mindfulness oefeningen af te schilderen als kwakzalverij als ik het zelf niet eerst zou proberen.
En dus zo geschiedde: ondergetekende nam halverwege 2018 deel aan een mindfulness workshop.
De workshop vond plaats gedurende zes weken: wekelijks een halve dag op locatie met collega’s en een trainer waar je de basis meekrijgt, samen oefeningen doet en achteraf ervaringen deelt. De dagen tussen de workshops kreeg je opdrachten bv. dagelijks een bodyscan of ademhalingsoefeningen doen.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik na die eerste les al overtuigd was. Sommige dingen waren inderdaad nogal fluffy (of toch voor mij), maar de trainer gaf ruimte om daar zelf invulling aan te geven en het je eigen te maken op een manier die goed aanvoelt.
In het begin is het allemaal wat onwenning en merk je weinig verschil, maar de aanhouder wint en na een week doorzetten begin je dat momentje van mentale afzondering te apprecieren. Je hoofd leegmaken of net niet. Aanvaarden dat het niet leeg is en dat ok vinden.
Dat klinkt allemaal niet rationeel, maar het werkt dus wel degelijk om innerlijke rust en focus te vinden. En komende van een erg rationeel en logisch ingesteld iemand zegt dat veel ;-).
We zijn nu acht maanden na de laatste workshop. Veel van mijn collega’s hebben afgehaakt en doen geen mindfulness oefeningen meer. De “peer pressure” is weg en dan vervallen mensen al eens in hun oude gewoontes denk ik. Al zeggen ze wel bijna allemaal dat ze het missen en er eigenlijk tijd voor zouden moeten vrijmaken.
Persoonlijk heb ik nog niet opgegeven. Dagelijks komt het er niet van, maar ik probeer toch 2-3x per week 10 minuten te vinden om een oefening in te lassen.
Zelf maak ik gebruik van de app Headspace (let op: betalend, maar wel de moeite en werkt zowel op je mobiel als op je computer of tablet), maar de app Calm krijgt ook veel lof links en rechts. Beide apps bieden een enorm aanbod van mindfulness oefeningen aan: stress, verdriet, liefde, sport, motivatie,… voor ieder wat wils en voor elk doel wel een traject dat je kan volgen.
De apps zitten goed in elkaar en werken met “mindfulness streaks” waardoor ze gamification introduceren om je dagelijks aan het mediteren te krijgen. Binnenkort kan je mindfulness gaan doen om in het reine te komen met het feit dat je niet elke dag van mindfulness deed ;-).
Probeer het zelf! Kies een app, begin er aan en geef het een week of vier. Niet plooien in het begin, want het werkt niet direct. Je “mind” is net zoals een spier iets wat je moet trainen en dat kan niet op drie sessies.
In mijn agenda staat elke dag een slot van 15 minuten geblokkeerd om een oefening te doen. Boek een slot in je agenda voor jezelf in en doe jezelf een cadeau. Onder het motto baadt het niet dan schaadt het ook niet.
Ik ben mijn werkgever dankbaar voor de kans en de investering die ze hiervoor doen. De kosten om dit te organiseren wegen niet op tegen de kosten van werknemers die langdurig ziek vallen! Er is dus een duidelijke win-win situatie.
Als je nog geen voornemens had voor 2019 dan kan dit er alvast een goeie zijn voor de shortlist!
Succes!
Terwijl ik dit schrijf, gaan we de allerlaatste namiddag van 2018 in. Het jaar is echt wel voorbij gevlogen, want het voelt aan alsof ik nog maar net nieuwejaarswensen overgemaakt heb en morgen doen we het allemaal weer helemaal opnieuw.
2018 was eigenlijk een goed jaar voor mij.
Zowel op persoonlijk als professioneel vlak ben ik een betere versie van mezelf geworden zonder noemenswaardige tegenslagen en als we eerlijk zijn, dan tekenen we daar toch allemaal voor bij de start van een nieuw jaar nietwaar?
Enfin. Genoeg proloog. Tijd om het lijstje van begin dit jaar erbij te nemen en ook ineens een nieuw lijstje voor 2019 op te stellen!
De goede voornemens voor 2019:
Voila. De recap is achter de rug. De plannen voor het nieuwe jaar zijn gesmeed.
Dan rest er mij enkel nog een vette, welgemeende dankuwel voor jullie bezoekjes op mijn blog. Het doet altijd plezier dat mijn schrijfsels ook anderen kunnen entertainen!
Alvast een goede en gezonde start van 2019 gewenst!
Tot in den draai…
Mijn war room, mijn mancave, mijn werkplek, mijn bureau of hoe je het ook wil noemen. De kamer in het huis waar werk wanneer ik van #HomeOffice doe. Het vertrek waar de gadgets een thuis hebben. De ruimte waar menig podcasts werden / worden opgenomen (later meer hierover).
Kortom een plek waar ik helemaal mijn ding kan doen en waar ik baas ben van wat er binnen en buiten gaat.
My kingdom!
Wie mij kent, weet dat muziek belangrijk is voor mij. Als ik ooit moet kiezen tussen muziek en TV (of Netflix, Youtube of elke andere moderne vorm van TV kijken) dan wint muziek “hands down” zonder enige twijfel.
De manier waarop ten huize Unexpected muziek wordt geconsumeerd is pretty much Sonos all the way. Maar in de mancave wou ik eens wat anders doen en wat experimenteren met nieuwe dingen die perfect zijn voor de use case, maar minder geschikt om in de rest van het huis toegepast te worden.
Zo heb ik een heuse collectie koptelefoons, elk met verschillende sound en dus verschillende use case. Sommige koppel ik rechtstreeks aan het medium, anderen gaan (al dan niet uit noodzaak) via een Aune X1S headphones versterker. Op die manier is muziek beluisteren echt een ritueel dat al begint bij het uitkiezen van de juiste headset voor het genre en het effect dat ik wil bereiken. Klinkt cumbersome voor velen, over the top voor anderen, maar voor mij is dat gewoon genieten. Ieder zijn hobby zeker?
Soit. Ik wijk af van mijn verhaal.
Tot voor kort had ik een Logitech 2.1 set die meer dan 10 jaar oud is en zelfs nog THX certified. Binnen een prijsklasse van sub 200 EUR heb ik tot op heden nog niks gehoord dat zelfs remotely in de buurt kwam van de “punch” dat die dingen geven, om nog maar te zwijgen van het volume dat ze teweeg kunnen brengen. Ik ben nog altijd machtig content van die set, maar ik wou een meer minimalistisch design aan mijn bureau en omdat ik die volume levels toch maar heel zelden kon aanspreken, was de contra lijst met de jaren langer dan de pro lijst geworden.
De betreffende set staat nu netjes bij mijn Pioneer DDJ-1000 en is uitermate geschikt voor house parties. Ideaal als ik tijdens het weekend nog eens compleet los wil gaan of een nieuwe DJ Unexxx mix in elkaar steek dus.
De mancave computers connecteren dezer dagen op een Logitech MX Sound 2.0 die ook nog eens bluetooth ondersteunt en vooral een veel kleinere, meer minimalistische footprint heeft. Uiteraard is de klank niet zo vol en luid als mijn voorgaande set, maar dat is ook niet wat ik wou bereiken. Om sporadisch Netflix of Youtube te kijken is deze set meer dan goed genoeg en zelfs met een streepje muziek loop alles prima en als er geen computer aan staat, kan ik er ook prima naar streamen via bluetooth.
Maar ik wou dus meer. Ik heb her en der al Alexa speakers staan, maar de klank die daaruit komt voldoet niet aan mijn eisen voor muziek. Ik gebruik die dingen vooral voor voice-commands naar de verlichting, voor weerupdates of mijn ochtend update te krijgen voor ik richting werk vertrek. Een paar maand terug kwam er ook een Google Home bij en aangezien ik toch best veel prive zaken in Google heb zitten, kon de Google Assistant vaak meer relevante info geven dan wat Amazon Alexa in de aanbieding had. En eerlijk gezegd was de kwaliteit van de speaker in de Google Home ook beter dan wat de Alexa Echo te bieden heeft.
Maar spijtig genoeg nog niet op het niveau dat mij kon overtuigen om de mancave van muziek te voorzien.
Say hello to Google Home Max: in lijn met de Sonos Play:5 qua footprint, iets minder sterke audio capaciteiten dan die eerder genoemde, maar wel miles ahead op elke andere bluetooth of smart speaker die ik heb of getest heb. En er zit een Google Assistant ingebouwd en het design is ook erg minimalistisch. Klinkt als een perfecte match voor de mancave… ware het niet dat Google het vertikt om het ding aan te bieden in Europa (met uitzondering van UK, Frankrijk en Duitsland).
Ik heb geprobeerd om de Google Home Max te bestellen via een dropshipment dienst zoals MyGermany (mijn Alexa speakers heb ik allemaal zo gekocht en prima ontvangen via Amazon Duitsland), maar Google heeft mijn bestelling alsnog geanuleerd omdat ze vermoedelijk MyGermany geflagged hebben in hun systeem en het alternatieve import circuit een halt willen toeroepen.
Never stop trying! Dus heb ik eens rondgesurft en ontdekt dat er een electro keten in Noord-Frankrijk op een half uurtje rijden is die o.a. Google Home Max speakers verkoopt en op voorraad heeft. En de kers op de taart: ze staan in aanbieding waardoor je 50 EUR uitspaart op de prijs die Google adverteert op hun site.
Sinds gisteren heb ik dus een Google Home Max speaker in de mancave en boy does that thing rock! De smart assistant functionaliteiten zijn identiek aan die van de gewone Google Home of de Google Mini en doen het prima. Maar waar de Max uitblinkt is in geluidskwaliteit, volume en overal punch van de sound. De reviews hebben niet gelogen: awesome to say the least! Ja, de Play:5 van Sonos gaat er nog lichtjes over op vlak van geluidskwaliteit, maar die kost ook 220 EUR meer terwijl hij wel de smart features mist die ik graag wou.
Net zoals Sonos met TruePlay gebruikt Google machine learning om de Max toe te laten je ruimte waar hij staat te lezen en zijn sound signature daarop af te stemmen. Zo zal hij minder bass produceren als hij dicht bij de muur staat terwijl hij net meer bass gaat weergeven als je hem in het midden van de kamer plaatst. Bij Sonos moet je deze calibratie zelf doen met behulp van de Sonos app en een iOS toestel. Bij de Google Home Max doet hij dat volledig automatisch met behulp van de microfoons die ingebouwd zitten om je te verstaan als je een vraag stelt.
Je kan ook twee Max’en kopen en ze in stereo plaatsen, maar dat is overkill voor mijn mancave. Een speaker op 70% van zijn kunnen is al veel te luid om nog een gesprek te kunnen voeren zonder je stembanden te pijnigen.
Over features gesproken: net zoals bij de Sonos Play:5 is de Google Home Max zich ook bewust van zijn orientatie. Horizontaal geplaatst speelt hij in stereo en is het bovenste gedeelte van de speaker het bedieningspaneel via touch (volume, play en pauze). Plaats je hem verticaal, dan switch de speaker naar mono en verplaatst de bediening naar de zijkant (en in de mono opstelling dus te bovenkant ;-)). Verder is er nog een line-in met een 3.5mm jack en een USB-C aansluiting waarmee je de speaker via een USB-C Ethernet dongle via een bedrade netwerkkabel kan aansluiten in plaats van via wifi.
Google levert ook een magnetisch rubberen matje mee dat je onder je speaker bevestigd met als doel om trillingen en resonanties te vermijden van de kast waar je de speaker op plaatst. Behalve praktisch draagt dit ook bij aan de minimalistische look van de Google Home Max.
Mission accomplished dus! Ik ben super tevreden met mijn Google Home Max en voor de prijs van 349 EUR is er volgens mij geen betere speaker beschikbaar die smart features combineert met design en sound quality. Alleen spijtig dat je er in ons land via een tripje langs onze buurlanden moet aangeraken, maar dat is het naar mijn bescheiden mening meer dan waard!
My Google Home Max is here to stay.
Veel mensen maken er dit weekend een extra lang verlengd weekend van (dat ik het geweten heb met de file die er woensdagavond richting kust stond!), maar ik deed er niet aan mee.
No sir!
Bewust eigenlijk.
Donderdag een dagje chillen en vandaag een rustige home office dag die ideaal bleek om dingen te doen die al lang op de professionele todo stonden, maar door de dagdagelijkse dingen er maar niet van kwamen.
Ideale schijf om werk op te verzetten: Rage Against The Machine – Guerilla Radio.
Fijn weekend allemaal!
Een dikke twee weken later dan gepland, maar hier is mijn terugblik op 2017.
Elk jaar denk ik opnieuw: volgend jaar zal minder zotjes worden, meer routine en minder verandering. En sinds ik dit jaaroverzicht schrijf, heb ik het gevoel dat elk jaar zotter was dan het vorige. En 2017 was er dus ook zo eentje…
2018 is ondertussen al twee weken ver en mijn ambities zitten allemaal op de goede baan:
Genoeg om me bezig te houden in 2018 denk ik zo! Naar goede gewoonte rest er me niks anders dan jullie te bedanken voor langs te komen in 2017, te verwelkomen in 2018 en verder een gelukkig en gezond nieuw jaar te wensen!
Tot snel!
Het “groot verlof” is alweer een verre herinnering… maar aan alle mooie liedjes komt een eind (anders zouden ze niet mooi blijven, geef toe).
C’est la vie.
Soit.
Mijn drie weken vakantie vielen dit jaar ook samen met het einde van de zomer en die werd dit jaar extra leuk afgesloten met een snoepreisje op The Ark samen met vrienden.
Of het meegevallen is?
De TL;DR versie: het was alles wat ik er van verwacht had en meer! Goeie beats, toffe locaties, goeie ambiance en lekker eten. Als ik een puntje van kritiek mag geven: volgend jaar Belgische bieren serveren en geen Heineken – pretty please!
Neen serieus. Het was super leuk! Toegegeven: aankomen in Barcelona met het vliegtuig en moeten schuilen voor geschifte regenbuien geeft niet direct goeie moed, maar na regen kwam de spreekwoordelijke en daadwerkelijke zonneschijn.
Bij het inchecken op Freedom Of The Seas – ons vervoer voor de daaropvolgende dagen – braken de eerste stralen al door het wolkendek en ze zijn niet meer weggegaan. Goed weer: check.
Eenmaal aan boord het schip ben je het eerste uur wel serieus flabbergasted: zo gigantisch groot, pracht en praal, de sfeer aan boord,… het moet allemaal inzinken en het duurt nog enkele uurtjes extra vooraleer je niet meer verdwaalt van het restaurant naar je kajuit ;-). Transport: goedgekeurd!
Op gebied van eten en drinken was er geen enkele reden tot klagen (behalve dan dat Heineken foutje…): alles in buffervorm en dat wil zoveel zeggen als overdaad, meer dan genoeg keuze en 24/7 hongerkes ;-).
Al het eten en niet-alcoholische dranken waren inbegrepen in de prijs (het is te zeggen: hun water, limonade en ice-teas – voor een Cola softdrink moest je wel nog betalen).
Op zaterdagavond gingen we dineren in De Oesterput, een van de pop-up restaurants, en de kreeft en wijn die we daar geserveerd kregen waren van hetzelfde niveau als het eigenlijke restaurant. Op gebied van prijs (uiteraard was dit niet inbegrepen in het basispakket) viel dat ook goed mee en waren de prijzen in lijn met wat je hier op restaurant zou betalen.
Kortom: food was top, drinks waren ok maar met ruimte voor verbetering.
Op musicaal vlak was het ook allemaal in orde. Ze hadden niet superveel grote namen, maar eigenlijk maakt dat ook niet zo heel veel uit vind ik. De sfeer zat er goed in en vaak zijn die iets mindere goden veel gemotiveerder dan de gevestigde en overbetaalde namen.
Feestje van de trip was voor mij zonder enige twijfel Yves De Ruyter zijn set: een uur vroeger begonnen en tot op de laatste minuut alles blijven geven en duidelijk geen goesting om de draaitafels af te staan. Het publiek was erg dankbaar en daardoor kreeg je een fantastische wisselwerking tussen de DJ en het gepeupel. It was EPIC.
Elke dag maakten we ergens een tussenstop waar je aan land kon om te shoppen, chillen, bootjes kijken of gaan clubben in een lokale club die speciaal voor The Ark open was.
Wij hebben het clubben laten passeren en genoten van de zon, cocktails en het uitzicht. Opladen voor het feestje ‘s avonds is een andere manier om het te verwoorden ;-).
Hoogtepunt voor mij was Ibiza en de lekkere cocktails met zicht op gigantische jachten van rijke Russen, maar ook het strand van Barcelona was een toppertje.
De Ramblas in Barcelona deden me dan weer helemaal niets. Samen te vatten als “tourist trap” en zeker geen reden om nog eens naar Barcelona voor af te zakken.
The Ark had nog een dagje langer mogen duren. Het was plezant, ik heb me geen moment verveeld en als ze mij volgend jaar vragen of ik terug mee vaar, ben ik erg geneigd om volmondig “JA” te zeggen.
Voor veel meer foto’s en filmpjes verwijs ik je naar mijn Instagram account.
© 2024 Unexpected.be
Theme by Anders Noren — Up ↑
Recente Comments