Telling stories for a living

Category: Fotografie (Page 3 of 6)

Nikon heeft de opvolger van de D90 aangekondigd: meet the D7000. Meer megapixels, meer AF-punten, 1080P video met AF-F (auto-focus tijdens filmen dus), dual SD slot, magnesium body,… kortom serieus knap materiaal. Naar ondertussen goede gewoonte kreeg Chase Jarvis een paar maanden terug enkele prototypes in handen met de boodschap om er iets creatief mee te doen. Hieronder zie je de behind the scenes van de kortfilm / photoshoot die hij gemaakt heeft.

httpv://www.youtube.com/watch?v=UNKtFkX29IE

In juli ging ik voor de verandering naar de jaarlijkse airshow te Beauvechain kijken en vandaag is het er eindelijk van gekomen om een selectie van de foto’s online te plaatsen. Hieronder enkele smaakmakers, maar check zoals gewoonlijk de Flickr set voor de volledige verzameling.
Idealiter zou ik een sterkere zoomlens gebruiken, want met mijn 200mm kom ik eigenlijk 100 of 200mm tekort om de foto te schieten die ik écht wil. Maar een mens moet het doen met wat men heeft, dus voorlopig moet dit volstaan ;-).
Feedback welgekomen.

DSC_1402

DSC_1742

DSC_1538

DSC_2004

Anderhalf jaar terug kocht ik mijn eerste DSLR en kreeg mijn interesse in fotografie eindelijk vorm. Digitaal fotograferen is plezant en vooral minder complex en duur dan om je resultaten te voorschijn te toveren.
Er zijn echter ook nadelen: je let minder op de compositie omdat je weet dat je het achteraf toch vaak kan oplossen “met de computer” en gezien er geen filmrolletjes in de camera moeten, worden er meer foto’s geschoten dan wanneer er maar 24 of 36 foto’s op je rolletje konden.
Nu probeer ik vanzelfsprekend om mijn foto’s van de eerste keer te schieten zoals ik het eindresultaat in gedachten heb en schiet ik ook niet dertig keer hetzelfde beeld met het idee dat er dan wel eentje gelukt zal zijn, maar hoe je het ook draait of keer, digitaal schiet je sneller en meer dan analoog.
Om de nabewerking en het catalogeren in goede banen te leiden, zijn er verschillende programma’s beschikbaar. Op mijn Mac is iPhoto een goede oplossing voor de beginnende fotograaf, maar na een tijdje wil je meer en dan schiet iPhoto rijkelijk tekort. Apple heeft Aperture in zijn software catalogus en vooral sinds versie 3 is dit programma er sterk op vooruit gegaan, maar na een testperiode was ik toch niet overtuigd van het geheel. Ik vond het vooral traag eigenlijk.
Misschien wel omdat ik ettelijke maanden met Adobe Lightroom 2.5 gewerkt heb? Of omdat ik al enkele leuke plugins verzameld had (zowel gratis als betalend)? Wie zal het zeggen.
Anyway, niet zo heel lang geleden heeft Adobe de opvolger uitgebracht, wat nodig was om Aperture 3 het hoofd te bieden, die toepasselijk Adobe Lightroom 3 gedoopt werd en de nodige verbeteringen met zich meebracht.
De béta versies van LR3 had ik al getest, maar aangezien die releases niet van de LR2 cataloog gebruik konden maken, moest je alles twee keer importeren en daar had ik eigenlijk geen zin in, waardoor op enkele test foto’s na, weinig testjes in LR3 gedaan werden.
Toen LR3 eindelijk uit kwam, heb ik de migratie gedaan en van de trial periode gebruik gemaakt om te achterhalen of de upgrade de moeite waard was (mijn cataloog gemigreerd, maar een backup achter de hand gehouden in geval ik terug naar LR2 zou willen gaan).
Twee weken geleden is mijn trial licentie van LR3 verstreken en had ik twee opties: overschakelen naar een ander programma (of terug naar LR2) of geld op tafel leggen. Het is het laatste geworden en tot op vandaag heb ik nog geen spijt van deze investering. Vanzelfsprekend had ik een minder legale versie van LR3 kunnen zoeken en gebruiken, maar aangezien ik toch veel gebruik maak van Lightroom, vind ik het dan niet meer dan normaal dat ik betaal voor dit stukje technologie.
Als niemand software koopt, gaan de ontwikkelaars ook geen reden meer zien om nog te investeren in ontwikkeling en zullen er ook geen “piraatversies” meer gedownload kunnen worden. En de prijs van Lightroom is niet overdreven hoog.
Lightroom 3 is een goed product en zeker de moeite waard om van naderbij te bekijken. Seeing is believing dus download een trial versie en bekijk het eens.

Vorige week donderdag kon ik samen met andere collega bloggers een bezoek brengen aan de Volvo fabriek te Gent ter gelegenheid van de lancering van de nieuwe Volvo S60. Voor de onwetenden – de S60 is het bewuste model dat bij een demonstatie van een automatisch stopsysteem zonder waarschuwing crashte op het doelwit dat het moest ontwijken.

Het verhaal luidt dat een defecte batterij en een menselijke fout aan de oorzaak lagen en dat het systeem perfect werkt (wat ook ondersteept werd door collega bloggers die in Portugal gaan testrijden waren). Volvo’s marketing noemt de S60 “the naughty one” … met rede zou ik zeggen ;-).

httpv://www.youtube.com/watch?v=KAHcgWN37u4

In ieder geval, petrolhead zijnde kon ik zo een opportuniteit niet aan mij laten voorbij gaan en dus stond ik rond een uur of zes in de ontvangstruimte van Volvo Gent.
De Volvo S60 is hun, naar eigen zeggen, meest sportieve Volvo ooit en dat straalt de wagen ook uit, al blijft Volvo voor mij nog altijd een “familie” merk – een merk waar je voor kiest als je op zoek bent naar degelijkheid en veiligheid. Een sportief image associeer ik nog altijd eerder met Audi of BMW in dit segment. De S60 is op de goede weg, maar we zijn er nog niet helemaal.

De lijn van de wagen is in ieder geval wat je onder de noemer van sportief kan plaatsen. De prestaties, zeker van de T6 AWD met 304pk zijn dat ook. Al weet iedere verstandige mens dat zo een uitvoering in ons Belgenlandje niet zo populair zal zijn wegens de torenhoge wegentaks en bezineprijs.
Naar goede gewoonte zal het diesel gamma, wat bij ons nog steeds enorm populair is, goed vertegenwoordigd zijn met de D2, D3 en D5 uitvoeringen. Van zeer zuinig tot sportief met een schappelijke dorst zeg maar.
De afwerking vond ik ook zeer degelijk, maar dat is een eigenschap die je eigenlijk altijd van Volvo mag verwachten. Ze trekken de lijn dus gewoon door zeg maar.
Over het fabrieksbezoek kan ik tegelijkertijd heel erg kort zijn, maar ook extreem uitvoerig: extreem interessant om allemaal van dichtbij te bekijken! Hoe men de “right one time” toeleveringen ontvangt, deze op de lopende band integreert, hoe volautomatische robots met behulp van CAD technologie moeiteloos de meest complexe handelingen uitvoeren en hoe de mensen op de vloer constant op zoek gaan naar een efficiëntere manier van werken – kortom, teveel om op te noemen eigenlijk.
QC oftewel “Quality Control” vond ik ook erg interessant: dedicated inspecteurs / engineers van Volvo pikken er dagelijk X aantal wagens uit (klantenwagens welteverstaan, want elke auto die in elkaar gezet wordt bij Volvo, is een bestelde wagen) die dan aan een zeer diepgaande check-up onderworpen wordt: verf, afwerking, geluid, losse onderdelen, technische aspecten,… kortom het hele zootje. Elk van die wagens ondergaat trouwens een testrit op een klein test-parcours met verschillende soorten ondergrond om alle systemen aan een real-life test te kunnen onderwerpen, maar ook om bijvoorbeeld “rammel-geluiden” te ontdekken.
Het meest leuke onderdeel van deze factory visit was vanzelfsprekend de testrit! Ieder van ons mocht naar hartelust het test-parcours verkennen met één van de drie Volvo S60’s die voorgereden werden. Er waren twee D3’s en één T6 AWD voorhanden en ik moet u ongetwijfeld niet uitleggen bij welke wagen ik klaar stond ;-).

Na enkele rondjes met verschillende bloggers achter het stuur, hadden we elke hoek van het parcours gezien, waren alle 304 pk’s van de T6 uitvoerig losgelaten en liet geur van serieus geteste remschijven ons met een goed gevoel achter. Enig nadeel aan de T6: de versnelligsbak. Met de huidige generaties van automatische koppelingen zoals VW’s DSG, had ik hier toch meer van verwacht. Volvo’s oplossing doet me meer denken aan de multitronic van Audi – alles werkt goed, de auto schakelt netjes als je gewoon rijdt, maar wanneer je sportief gaat, vind ik het net iets te traag (inclusief de kick-down reactie).
Voor de volledigheid hebben de meesten onder ons ook de D3 aan de tand gevoeld, want als we ooit in een S60 rondrijden, is de kans reëel dat het in die uitvoering is, en eigenlijk was dat best aangenaam. Geen T6 power natuurlijk, maar toch vinnig rijden met zijn 163pk en eigenlijk meer dan behoorlijk voor het dagdagelijkse verkeer. Vooral de 400Nm koppel is aangenaam en moet niet veel onderdoen voor de 440Nm die de T6 tentoonstelt!
Bedankt Volvo voor deze uitzonderlijke opportuniteit! Bedankt Adhese voor dit mee op touw te zetten en bedankt aan de collega bloggers, die mij soms naar de deurhendel deden grijpen als ik niet helemaal zeker was dat we de bocht nog gingen halen ;-). Check mijn verzameling foto’s hier.
PS: de mensen van Volvo zijn nog zoek naar goede werkkrachten op allerhande posten. Check hun website, misschien zit er iets bij voor u!

Ik heb de Nikkor 50mm F/1.8 ondertussen een week in mijn bezit en ondanks dat het tot nu toe een erg drukke week is geweest, heb ik toch al tijd gevonden gemaakt om mijn nieuwe aanwinst aan de eerste testen te onderwerpen. De resultaten kan je in deze Flickr set bekijken trouwens.

Wat me opvalt aan dit objectief, is hoe kort het eigenlijk is, vooral ten opzichte van mijn 35mm F/1.8 exemplaar. Desalnietemin heb ik vorige zaterdag een Nikon HR-2 rubberen zonnekap gekocht, niet zo zeer voor het zonlicht buiten te houden (de 50mm steekt redelijk “diep”), maar eerder als extra beschermlaag, een gewoonte die ik met al mijn objectieven toepas.

Na lang wikken en wegen heb ik gisteren de virtuele knoop doorgehakt en de Nikkor 50mm F/1.8 besteld. Ik twijfelde namelijk tussen de 50mm F/1.4 en de 50mm F/1.8. Besprekingen op het internet zijn over beide lenzen uitmuntend, al zeggen ze van de F/1.8 dat de bokeh iets beter is, maar daar tegenover staat dan weer de extra twee 2/3de stop van de F/1.4 wanneer je veel in “low light” fotografeert.
De uiteindelijke doorslag was de prijs: de F/1.4 kost ongeveer het dubbele van de F/1.8 en dat vond ik al bij al een beetje teveel van het goede. Twitterati waren het trouwens unaniem eens over het feit dat de F/1.8 een erg goede lens is.

Vandaag vindt de levering normaliter plaats (dankzij de snelle service van Digicamshop) en de komende dagen mag je je dus aan een eerste ervaring verwachten. Ik ben vooral benieuwd hoe de 50mm F/1.8 zich tegenover mijn 35mm F/1.8 gaat positioneren. Mijn 35mm blijft trouwens mijn trouwe “rond-wandel-lens” terwijl ik de nieuwe aanwinst eerder wil gebruiken voor portretten.

Ze lagen hier al een paar weken in de doos te wachten tot ik tijd had om ze uit te pakken, maar dit weekend is het er van gekomen. Mijn “Star Wars” Lego magneten zijn in gebruik. Boven mijn werkplek hangt er een veekgebruikt magneetbord, Lego is gewoon cool en Star Wars idem ditto. De link was rap gelegd.

Check mijn Flickr photostream voor enkele foto’s van mijn nieuwste aanwist.

Bert Stephani (met assistentie van Pieter Van Impe) heeft na veel zwoegen en zweten eindelijk zijn eerste “training” DVD uit – Motivational Light. Ik heb de DVD nog niet gezien (en nog niet gekocht – de kostprijs bedraagt 125€), maar als de kwaliteit nog maar de helft is van de workshops die door dit duo georganiseerd worden, dan is deze DVD een must-have voor elke fotograaf out there! Bekijk alvast de trailer en ga is piepen op de website.
Binnenkort mag je hier trouwens een review verwachten!

httpv://www.youtube.com/watch?v=d8Q82Pz0GVw

Een tijdje terug schreef ik een blogpost over de “third party” battery grip voor mijn D60 – de Hähnel HN-D60. Tot op vandaag ben ik daar nog altijd heel erg tevreden van en raad ik elke D60 gebruiker aan om dit accessoire eens van dichtbij te bekijken, ook als je niet veel portret foto’s maakt. De body ligt veel beter in de hand, waardoor je met nog meer enthousiasme naar je camera zal grijpen ;-).
Toen mijn D90 geleverd werd, wist ik niet wat te verwachten. Vanzelfsprekend had ik al eens met een D90 gespeeld, maar die paar minuutjes geven je geen echte indruk over hoe het toestel bij langdurig gebruik in de hand ligt. De body is gevoelig groter en zwaarder dan zijn kleiner broertje, maar na een dagje experimenteren wist ik hoe laat het was: ook voor mijn D90 moest er een battery grip gekocht worden.
Voor de D90 maakt Nikon zelf een battery grip (in tegenstelling tot de D60 waar je bent aangewezen op derden) – de MB-D80 – waardoor je het voordeel hebt dat de grip zowel een ontspanknop als de twee instelwieltjes voor de shutter / aperture bevat! Deze toevoegingen maken het erg handig om in portret-modus foto’s te schieten en zijn zonder twijfel een toegevoegde waarde aan de Nikon grip.

De MB-D80 biedt verder ook plaats aan twee Nikon batterijen of een setje AA-batterijen met de bijgeleverde houder. De installatie is eveneens simpel en verschilt niet van de HN-D60.

  • Batterijklepje losmaken.
  • Batterijklepje opbergen in de grip zelf (kwestie van het niet te verliezen).
  • De MB-D80 in het batterijcompartiment schuiven.
  • De “base” vastschroeven aan de body met behulp van het monteerpunt voor het statief.
  • Done!

Wanneer je AA-batterijen gebruikt, is het belangrijk dat je het goede batterijtype instelt in het MB-D80 menu op de D90. Op dit moment gebruik ik slechts één EN-EL3E batterij die erg lang meegaat. Op termijn is het de bedoeling om er nog een tweede bij te kopen zodat zowel de gebruiksduur van de camera als het gewicht van het geheel (body + grip) toeneemt.

Over de aankoopprijs van de Nikon MB-D80 kan ik bondig zijn: die ligt met zijn 140€ redelijk hoog voor wat het uiteindelijk is: een stukje plastic met een batterijhouder en wat knopjes. De afwerking is wel goed en sluit mooi aan bij de afwerking van de body. Dit maakt dat ik  uiteindelijk wel moet toegeven dat het gebruiksgemak van de D90 er serieus op vooruitgegaan is, waardoor de investering voor mij de moeite waard is. Het moet wel gezegd worden dat de ontspanknop op de grip erg gevoelig is in vergelijking met die op de body.
Kortom: een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar meer houvast bij hun D90 ;-).

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑