Telling stories for a living

Category: Nikon (Page 1 of 2)

Vandaag een erg leuk pakketje mogen ontvangen: een Nikon V1 met 10-30mm objectief!


De Nikon 1-serie is Nikon’s antwoord op de systeemcamera’s out there, waar Panasonic een erg sterke reputatie heeft met zijn GF-1 (die ik zelf een tijdje terug op de kop getikt heb). In het kort: DSLR’s zonder spiegels :-).
Mijn exemplaar is een maagdelijk witte versie. Very much Apple like vind ik zelf. Best wel hip.
Ik heb er al een beetje mee geprutst (het slowmotion filmen – 400/1200FPS – is best wel cool eigenlijk) en ga er de komende dagen eens serieus een lap op geven. Kijken of de V1 mijn GF-1 kan doen vergeten dus.
Stay tuned.

Nikon heeft de opvolger van de D90 aangekondigd: meet the D7000. Meer megapixels, meer AF-punten, 1080P video met AF-F (auto-focus tijdens filmen dus), dual SD slot, magnesium body,… kortom serieus knap materiaal. Naar ondertussen goede gewoonte kreeg Chase Jarvis een paar maanden terug enkele prototypes in handen met de boodschap om er iets creatief mee te doen. Hieronder zie je de behind the scenes van de kortfilm / photoshoot die hij gemaakt heeft.

httpv://www.youtube.com/watch?v=UNKtFkX29IE

In juli ging ik voor de verandering naar de jaarlijkse airshow te Beauvechain kijken en vandaag is het er eindelijk van gekomen om een selectie van de foto’s online te plaatsen. Hieronder enkele smaakmakers, maar check zoals gewoonlijk de Flickr set voor de volledige verzameling.
Idealiter zou ik een sterkere zoomlens gebruiken, want met mijn 200mm kom ik eigenlijk 100 of 200mm tekort om de foto te schieten die ik écht wil. Maar een mens moet het doen met wat men heeft, dus voorlopig moet dit volstaan ;-).
Feedback welgekomen.

DSC_1402

DSC_1742

DSC_1538

DSC_2004

Ik heb de Nikkor 50mm F/1.8 ondertussen een week in mijn bezit en ondanks dat het tot nu toe een erg drukke week is geweest, heb ik toch al tijd gevonden gemaakt om mijn nieuwe aanwinst aan de eerste testen te onderwerpen. De resultaten kan je in deze Flickr set bekijken trouwens.

Wat me opvalt aan dit objectief, is hoe kort het eigenlijk is, vooral ten opzichte van mijn 35mm F/1.8 exemplaar. Desalnietemin heb ik vorige zaterdag een Nikon HR-2 rubberen zonnekap gekocht, niet zo zeer voor het zonlicht buiten te houden (de 50mm steekt redelijk “diep”), maar eerder als extra beschermlaag, een gewoonte die ik met al mijn objectieven toepas.

Na lang wikken en wegen heb ik gisteren de virtuele knoop doorgehakt en de Nikkor 50mm F/1.8 besteld. Ik twijfelde namelijk tussen de 50mm F/1.4 en de 50mm F/1.8. Besprekingen op het internet zijn over beide lenzen uitmuntend, al zeggen ze van de F/1.8 dat de bokeh iets beter is, maar daar tegenover staat dan weer de extra twee 2/3de stop van de F/1.4 wanneer je veel in “low light” fotografeert.
De uiteindelijke doorslag was de prijs: de F/1.4 kost ongeveer het dubbele van de F/1.8 en dat vond ik al bij al een beetje teveel van het goede. Twitterati waren het trouwens unaniem eens over het feit dat de F/1.8 een erg goede lens is.

Vandaag vindt de levering normaliter plaats (dankzij de snelle service van Digicamshop) en de komende dagen mag je je dus aan een eerste ervaring verwachten. Ik ben vooral benieuwd hoe de 50mm F/1.8 zich tegenover mijn 35mm F/1.8 gaat positioneren. Mijn 35mm blijft trouwens mijn trouwe “rond-wandel-lens” terwijl ik de nieuwe aanwinst eerder wil gebruiken voor portretten.

Een tijdje terug schreef ik een blogpost over de “third party” battery grip voor mijn D60 – de Hähnel HN-D60. Tot op vandaag ben ik daar nog altijd heel erg tevreden van en raad ik elke D60 gebruiker aan om dit accessoire eens van dichtbij te bekijken, ook als je niet veel portret foto’s maakt. De body ligt veel beter in de hand, waardoor je met nog meer enthousiasme naar je camera zal grijpen ;-).
Toen mijn D90 geleverd werd, wist ik niet wat te verwachten. Vanzelfsprekend had ik al eens met een D90 gespeeld, maar die paar minuutjes geven je geen echte indruk over hoe het toestel bij langdurig gebruik in de hand ligt. De body is gevoelig groter en zwaarder dan zijn kleiner broertje, maar na een dagje experimenteren wist ik hoe laat het was: ook voor mijn D90 moest er een battery grip gekocht worden.
Voor de D90 maakt Nikon zelf een battery grip (in tegenstelling tot de D60 waar je bent aangewezen op derden) – de MB-D80 – waardoor je het voordeel hebt dat de grip zowel een ontspanknop als de twee instelwieltjes voor de shutter / aperture bevat! Deze toevoegingen maken het erg handig om in portret-modus foto’s te schieten en zijn zonder twijfel een toegevoegde waarde aan de Nikon grip.

De MB-D80 biedt verder ook plaats aan twee Nikon batterijen of een setje AA-batterijen met de bijgeleverde houder. De installatie is eveneens simpel en verschilt niet van de HN-D60.

  • Batterijklepje losmaken.
  • Batterijklepje opbergen in de grip zelf (kwestie van het niet te verliezen).
  • De MB-D80 in het batterijcompartiment schuiven.
  • De “base” vastschroeven aan de body met behulp van het monteerpunt voor het statief.
  • Done!

Wanneer je AA-batterijen gebruikt, is het belangrijk dat je het goede batterijtype instelt in het MB-D80 menu op de D90. Op dit moment gebruik ik slechts één EN-EL3E batterij die erg lang meegaat. Op termijn is het de bedoeling om er nog een tweede bij te kopen zodat zowel de gebruiksduur van de camera als het gewicht van het geheel (body + grip) toeneemt.

Over de aankoopprijs van de Nikon MB-D80 kan ik bondig zijn: die ligt met zijn 140€ redelijk hoog voor wat het uiteindelijk is: een stukje plastic met een batterijhouder en wat knopjes. De afwerking is wel goed en sluit mooi aan bij de afwerking van de body. Dit maakt dat ik  uiteindelijk wel moet toegeven dat het gebruiksgemak van de D90 er serieus op vooruitgegaan is, waardoor de investering voor mij de moeite waard is. Het moet wel gezegd worden dat de ontspanknop op de grip erg gevoelig is in vergelijking met die op de body.
Kortom: een aanrader voor mensen die op zoek zijn naar meer houvast bij hun D90 ;-).

Een jaartje terug sprong ik in mijn eerste DSLR avontuur – de Nikon D60 werd mijn partner in crime. Vandaag is mijn D60 nog steeds een goede vriend die zichzelf verrijkt heeft met enkele objectieven, een battery grip, een flitser,… en nog ander leuk materiaal. Echter, na een jaartje experimenteren met fotografie, durf ik te stellen dat ik tegen de beperkingen van mijn D60 begin aan te lopen.
Enkele zaken die mij na ongeveer 10.000 foto’s het meest storen, zijn:

  • 3 AF-punten is weinig
  • Alles boven ISO800 bevat teveel ruis
  • Geen mogelijkheid om de body als commander voor mijn SB-600 te gebruiken
  • Geen extern schermpje waarop ik de settings in een oogopslag kan aflezen
  • Slechts één selectiewiel (voor de shutter) wat toch lastig werken is op de “M” stand
  • Geen “echte” battery grip beschikbaar (lees: met selectiewielen en afdrukknop)

Bovenstaande “minpunten” zijn eigenlijk niet onoverkomelijk, maar wegen toch genoeg door om naar een nieuwe body uit te kijken. Dat de nieuwe body opnieuw van Nikon-makelij zou zijn, stond als een paal boven water – kwestie van al het extra materiaal te kunnen gebruiken op de nieuwe body. Full frame was niet echt een optie omdat ik ten eerste geen professioneel fotograaf ben en ten tweede geen zin had om mijn verzameling objectieven het raam uit te gooien.
In het DX gamma waren er twee modellen die mijn aandacht trokken: de D90 en de D300S. Die eerste is het topmodel van de consumer reeks terwijl de tweede de lijst van de pro-sumer aanvoert. Ten opzichte van de D90 heeft de D300S wel enkele features extra, maar als je de prijskaartjes naast elkaar legt, zie je dat je voor die extra’s ongeveer het dubbele betaalt! Een opoffering die ik niet meteen zag zitten en dus meteen ook een knoop die doorgehakt werd: de Nikon D90 zou mijn nieuwe DSLR worden.

Vorige week vrijdag werd hij geleverd. De D90 zonder meer, geen kitlens, geen andere toebehoren. Enkel de body met bijhorende strap, een batterij met batterijlader en een beknopte handleiding. Meer moet dat niet zijn want alle toebehoren van mijn D60 passen zonder enig probleem op de nieuwe aanwinst.

Ondertussen zijn we een week verder en heb ik al wat kunnen spelen met de D90 – het toestel leren kennen zeg maar. Wat opvalt is dat er op de D90 een hoop extra knopjes staan die het leven serieus gemakkelijker maken. Eigenlijk moet je bijna nooit het menu raadplegen om instellingen aan te passen. Alles kan via een dedicated knopje in combinatie met de selectiewieltjes. Handig en vooral snel!
Een ander opvallend verschil zit in de prestaties bij weinig licht. Hier ging de D60 nogal snel uit de bocht terwijl de D90 met “flying colors” er doorheen walst. ISO waarden van 1600 en zelfs 3200 leveren mooie resultaten op, wat in combinatie met mijn Nikkor 35mm F/1.8 serieus veel plezier oplevert. Ook de extra AF-punten maken het allemaal net iets gemakkelijker, al moet ik toegeven dat focussen en dan herkadreren al een automatisme geworden was.
Zonder twijfel heeft de D90 nog heel wat in petto, maar tot nu toe ben ik aangenaam verrast en voldoet de D90 aan alles wat ik verwacht had. De D60, die is nog niet afgeschreven. Voordien moest ik regelmatig van lens wisselen omdat ik meestal met de 35mm in de aanslag rondloop, maar op regelmatige basis mijn Sigma 10-20mm of een zoom-lens nodig heb. Nu ik twee bodies heb, kan de 35mm op de D90 zitten terwijl de 10-20mm op de D60 blijft staan. Hierdoor moet er enkel nog geswapt worden wanneer ik een zoom-lens nodig heb – perfect!
Hou mijn Flickr in de gaten, want één van de komende dagen upload ik de resultaten van mijn eerste stapjes met de Nikon D90.

Een aantal weken terug werd er ter gelegenheid van een verjaardag een “feestbus” gehuurd. Zo een bus is niet meer dan een oude omgebouwde Lijn-bus die verdonkerde ruiten, een toog en een muziek- en lichtinstallatie heeft meegekregen en waarmee je een roadtrip naar keuze doet terwijl je aan boord een feestje bouwt.

In ons geval werd er een soort kroegentocht opgezet waarbij er in elk café een opdracht wachtte voor de jarige wat hem terugbracht naar herinneringen van vroeger. Onnodig om te zeggen dat die ervaring heel erg fijn was (en voor herhaling vatbaar!) en de jarige een unieke dag bezorgd heeft.
Naar goede gewoonte had ik mijn D60 mee en heb ik getracht om de sfeer aan boord (en bij de tussenstops) zo goed mogelijk in beeld te brengen. Hierboven vind je alvast enkele sample shots, maar voor de volledige set verwijs ik graag door naar mijn Flickr account. Feedback altijd welkom!
Alle foto’s zijn gemaakt met mijn Nikkor 35mm F1/8 (mijn lievelingsobjectief waar ik trouwens dringend nog iets over moet bloggen) en bij de grote meerderheid van de foto’s werd de SB-600 flitser gebruikt (achterwaarts gericht).

Ondertussen heb ik mijn Nikon D60 al een tijdje en zijn er al enkele duizenden foto’s mee gemaakt. Je zou dus kunnen stellen dat ik mijn DSLR ondertussen wel begin te kennen. Wanneer je je fototoestel “kent” en dus beheerst, dan kan je er leuke foto’s mee schieten omdat je alle knopjes weet staan, omdat je weet wat je hoe moet instellen om het gewenste resultaat te krijgen, maar vooral omdat je weet waar je toestel niet goed in is.
Mijn D60 is een prachttoestel en tot op vandaag ben ik nog er nog altijd erg tevreden mee. Vanzelfsprekend is het een instapmodel, maar aangezien ik toen (en nu nog) een beginnende fotograaf ben – een rookie zeg maar – is dat ook geen enkel probleem, integendeel. Meer features, knopjes en andere zaken zouden het alleen maar moeilijker maken en de leercurve omhoogtrekken.
Er zijn echter enkele zaken die ik toch graag anders zou zien en waar ik op zou letten bij de aankoop van een nieuw toestel. Zo vind ik drie autofocus punten toch wel een beetje te weinig en zou ik graag een selectiewieltje vooraan het toestel hebben voor de diafragma instellingen aan te passen (nu moet ik een functietoets indrukken terwijl ik aan het wieltje draai dat zonder die functietoets instaat voor de sluitertijd).
Een iets grotere display zou ook handig zijn en zo een LCD schermpje bovenaan waarop je in een oogopslag alle informatie kan raadplegen zonder de primaire display in te schakelen zou ik met open armen verwelkomen. Technisch zal dat allemaal wel mogelijk zijn en de prijs zou er ook niet zoveel door stijgen, maar ik vermoed dat de mensen bij Nikon deze “verminkingen” met opzet toebrengen om je aan te sporen om een duurder model aan te kopen dat wel over die eigenschappen beschikt.
Met al die “minpunten” (opgelet, dit zijn eigenlijk wel een beetje luxeproblemen hoor, want zoals ik al zei, ik ben echt serieus content van mijn D60) heb ik hetgene dat mij het meeste opvalt nog niet genoemd: de grootte van de body zelf. De D60 is niet van de grootste / zwaarste modellen, waardoor mensen met grote handen (niet dat ik speciaal grote handen heb of zo) eigenlijk niet genoeg “bodyruimte” hebben om hun vingers kwijt te raken. De D60 in combinatie met mijn handen zorgt ervoor dat mijn pink onder de body zit en dus geen houvast heeft. Hoe meer houvast, hoe stabieler de camera is (zeker met een leuke lens!) en dus ook hoe beter de foto zal zijn (en hoe lager je je sluitertijd kan instellen in donkere omgevingen).
Duurdere camera’s hebben ook grotere bodies en wegen iets meer, waardoor het probleem zichzelf verhelpt. Toch zie je veel gebruikers nog een extra battery grip op hun toestel monteren, om dus nog meer “grip” te bekomen. Zoals de naam al doet vermoeden, huisvest zo een grip ook ruimte voor een 2de batterij en vaak zit er een verticale shutter op zodat je voor de verticale foto’s minder gewrongen zit.
Nikon bouwt zulke battery grips wel, maar niet voor de instapmodellen, waar ook mijn D60 deel van uitmaakt. Eigenaars van zo een DSLR’s zijn dus aangewezen op de aftermarket grips en daarom heb ik het internet afgeschuimd en gezocht tot ik gevonden had wat ik zocht: een kwalitatieve grip die me meer houvast zou geven en er toch uitziet alsof hij met de camera geleverd werd. Met andere woorden, geen lelijke, goedkope plastic add-on dus.

Hahnel HN-D60

Na een beetje zoekwerk, kwam ik uit bij de battery grip van Hähnel, een fabrikant die gespecialiseerd is in extra’s voor fototoestellen zoals batterijen, grips,… en hun HN-D60. De afwerking is perfect en de grip ziet eruit alsof hij door Nikon gefabriceerd is: dezelfde structuur, dezelfde “feel & touch” en een vormgeving die perfect naadloos aansluit bij de D60. De installatie is supersimpel: je verwijdert het klepje van het batterijcompartiment van je Nikon (zeer simpel en ongevaarlijk) dat je veilig kan opbergen in de grip zelf (kwestie dat je het niet verliest), daarna schuift de grip in het batterijcompartiment en komt de overzijde van de camera in contact met de bovenzijde van de grip. Het enige dat je nu nog te doen hebt, is het vergrendelen van de grip op de D60. Hiervoor gebruik je een wieltje waarmee je een vijs kan aandraaien die in het mountpoint voor het statief schroeft. Supertight en gegarandeerd goed beveiligd.
De grip zelf beschikt over een nieuw mountpoint, zodat een statief gebruiken of een Blackrapid RS5 (of gelijkaardige riemen) perfect bevestigd kunnen worden.
Op gebied van stroomvoorziening wordt de Hähnel geleverd met twee batterijhouders: eentje kan tot twee camera batterijen huisvesten (eentje is voldoende, twee geeft twee keer meer uithouding en voegt ook extra gewicht toe – de laatste is de configuratie die ik gebruik) en de andere voorziet in het gebruik van AA-batterijen. Dat laatste is altijd handig als je een shoot moet doen en je zonder stroom valt: een setje reserve AA-batterijen in de fototas steken kan in dat geval soelaas brengen.
Last but not least, krijg je er nog een remote bij waarmee je de camera kan triggeren vanop afstand. Handig voor zelfportretten of andere situaties waar je geen timer wil / kan gebruiken.
Het enige dat deze grip niet biedt, is een verticale shutter. Normaal gezien stuurt zo een schutterknop het interne loopwerk aan via een connector waar de grip inklikt bij de installatie, maar aangezien Nikon voor de D60 geen grips voorziet, is zo een connector afwezig en is de traditionele verticale shutter niet mogelijk. Sommige fabrikanten van third-party grips voorzien deze mogelijkheid toch door een verticale shutter te installeren die via een IR-led de remote trigger aanstuurt van je camera. Echter in dat laatste geval kan je niet half drukken om te focussen én moet je camera op “remote” ingesteld staan. Een halve oplossing die ik toch nooit zou gebruiken, en van had ik het liever niet op de grip: het maakt het geheel minder strak en het zou de prijs opdrijven.
Als conclusie kan ik zonder twijfel de Hähnel HN-D60 aanraden voor elke gelukkige eigenaar van een Nikon D60 (hij past ook op de D40 en voor de D50 en zo goed als alle andere modellen, bestaan er ook varianten). De camera ligt veel beter in de hand, voelt robuuster aan en weegt meer, wat het gebruiksgemak serieus ten goede komt. En dit alles voor net geen 90€, inclusief twee batterijhouders en een remote trigger. Een no-brainer lijkt mij…

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑