Unexpected.be

Telling stories for a living

Category: Hardware (Page 1 of 4)

Apple Watch Series 4

1 November, 2018 / / 0 Comments

Ik was een tevreden gebruiker van de allereerste Apple Watch, beter gekend als Series 0. Het laatste jaar begon ze weliswaar aan de trage kant te worden en begon de batterijduur ook een probleem te worden, maar voor een wearable die drie jaar lang bijna dagelijks gebruikt werd, vind ik dat eigenlijk niet verkeerd.

De upgrades die na de originele versie uitkwamen heb ik geskipt omdat ik mijn origineel exemplaar nog goed genoeg vond en omdat er te weinig innovatie was om de upgrade te verantwoorden. Echter toen Apple in september de Series 4 aankondigde was ik verkocht: sneller, groter scherm en leuke nieuwe features (zoals het EEG dat nog niet actief is trouwens).

De vreugde was echter van redelijk korte duur: na een kleine maand tevreden gebruik, heeft een update van WatchOS (het besturingssysteem van de Apple Watch) mijn nieuwste aanwinst veranderd in een dure press-papier. De horloge blijft hangen op het Apple logo en na een telefoontje met Apple is de conclusie dat ze terug richting Apple moet om een volledige software reset door te voeren. De betreffende update is trouwens ook terug verwijderd van de Apple servers…

Gisteren heb ik mijn Apple Watch met tegenzin afgegeven bij de lokale Switch store (ermee naar Brussel gaan en de enige officiele Apple Store van Belgie aandoen maakte geen enkel verschil, ik heb het nagevraagd) en als het goed is heb ik ze binnen een dikke week terug.

Hopelijk in dezelfde ongeschonden toestand als hoe ik ze achtergelaten heb. De Switch medewerker heeft wel keurig aangegeven dat er geen schade of gebruikerssporen op mijn horloge zijn en ik heb ook foto’s gemaakt van mijn toestel… better safe than sorry denk ik dan.

Enfin. Lessons learned: met software kan er al eens iets fout lopen en vanaf nu wacht ik een dag of twee alvorens ik een update installeer.

Ultra Wide Monitors: Yay or Nay?

30 October, 2017 / / 0 Comments

Ergens eind jaren ’90 – begin 2000

Wie al lang genoeg met computers prult, herinnert zich ongetwijfeld het pre-flatscreen tijdperk met van die gigantisch lelijke, beige bakken van monitors.
Mijn allereerste computerscherm was een 14″ CRT scherm met een resolutie van 800×600 op 100Hz, maar het ding kon ook 1024×768 op 60Hz leveren. En ja, 60Hz dat was niet echt aangenaam om naar de kijken wegens teveel geflikker, maar screen real estate was bijzonder kostelijk in die tijd dus moesten er toegevingen gedaan worden.
Na de nodige vakantiejobs en flink wat sparen maakte die 14″ el cheapo monitor plaats voor de Rolls Royce van de CRT monitors: een Iiyama 21′ CRT monitor alstublieft! Een resolutie van 1600×1200 op 100Hz en als het moest zelfs 2048×1536 op 60Hz. Het ding kostte toen om en bij de 1000 EUR, maar het was elke cent waard.
Van een postzegelformaat naar een gigantische monitor was machtig plezant. Maar alles went en zo ook dat 21″ scherm. In die periode bestond er niks groter (en volgens mij zijn er nooit grotere CRT monitors geweest) en dus was de enige optie om voor een multi-monitor setup te gaan. Concreet: er kwam nog een identieke 21″ Iiyama monitor naast te staan. Twee scherm naast elkaar, hoe zalig was dat wel niet?!

Flash Forward

De jaren van CRT monitors liggen al een hele tijd achter ons en met die vieze, beige bakken, nam ik grotendeels ook afscheid van multi-monitor setups.
Ja, er waren periodes dat ik twee LCD (platte schermen in de volksmond) naast elkaar had staan, maar dat was meestal voor een specifiek project waar het echt nodig was. Een 24″ monitor was immers eerder mainstream dan uitzondering en daarbovenop hadden die scherm ook nog eens een hogere resolutie waardoor een tweede scherm zelden nog echt nodig was.
Desktops ruimden plaats voor laptops en als je dan een extern scherm aansluit, heb je eigenlijk al twee schermen ter beschikking. Daarbovenop is het ook vaak niet evident, laat staan mogelijk, om meer dan een extern scherm op een laptop aan te sluiten zonder te foefelen met dongles of dure externe kaarten.

Breed, breder, breedst!

Een opkomende trend die eigenlijk ingezet werd bij de televisies, heeft zich nu ook eindelijk een weg gebaand naar de computers: ultra wide monitors.
Ze bieden de voordelen van een dual multi-monitor setup, zonder het gefoefel om alles deftig aan te sluiten en zonder onderbreking in het schermoppervlak.
Ze bestaan in geuren en kleuren, van 24″ tot 38″ en meer (maar dan moet je waarschijnlijk een orgaan afstaan om de kost te dragen ;-)), in full HD en 4K resolutie en zelfs curved als je dat zou willen (immersive gaming anyone?).
En dan heb ik het nog niet gehad over de verschillende aansluitmogelijkheden: DisplayPort, HDMI, USB-C,… en de mogelijkheid tot ingebouwde speakers, webcams of USB-hubs. Prijzen varieren van 200 EUR tot meer dan 1000 EUR en allemaal hebben ze wel een doelpubliek voor ogen.
Soit. Een snelle breakdown vanuit mijn situatie:

  • Een curved scherm boeit me weinig omdat dat alleen maar prima werkt als je er recht voor zit. Voor games en films kan dat leuk zijn, maar als je in programma’s zoals Excel werkt, kan ik me voorstellen dat het net iets minder interessant is. Een recht scherm it is dus.
  • Resolutiegewijs is 4K uiteraard de heilige graal, maar dan ben je al bijna verplicht om voor een 38″ te gaan, anders gaat het wel heel erg klein overkomen. Daarbovenop moet je ook rekening houden dat meer pixels ook meer power van je grafische kaart vragen dus als je wil gamen op een 4K scherm met native resolution, wees dan maar bereid om een deftige grafsche kaart aan te schaffen. Komt daar nog bij kijken dat de 4K schermen nog aan de dure kant zijn, waardoor je toch op een 800 EUR mag rekenen om iets deftig in huis te halen. Voor mijn gebruik is een full HD scherm prima geschikt en daarmee blijft de prijs ook schappelijk.
  • Het scherm moet op de computer aangesloten worden en daar kan je nooit genoeg opties open houden. Meerdere opties op een scherm hebben is ook handig als je bijvoorbeeld twee computers tegelijkertijd wil aansluiten. Dan hoef je niet telkens de kabels te wisselen. Zelf wou ik een scherm met DisplayPort aansluiting omdat mijn Microsoft Surface Pro 4 naar het schijnt moeite heeft om een UW monitor in zijn native resolutie aan te sturen via HDMI. Een gewaarschuwd man…
  • Andere gadgets zoals webcam, speakers of een USB-hub zijn leuk meegenomen, maar ik wil er niet extra voor betalen.

Mijn keuze is gevallen op de LG-34UM68-P, een non-curved 34″ full HD exemplaar met zowel HDMI als DisplayPort en ingebouwde speakers (die nog erg goed klinken voor ingebouwde speakers).
Kostprijs van dit lekkers: 369 EUR inclusief een HDMI kabel en exclusief de DisplayPort kabel die ook nog 25 EUR moest kosten. Het scherm staat op een in de hoogte verstelbare voet, heeft dunne randen en indien gewenst kan je het ook via een VESA-mount aan de muur of een draagarm bevestigen. Goeie deal lijkt me!

En? Content van?

Heel erg! Serieus.
Als ik van home office doe hangt mijn Surface via de DisplayPort aan de Ultra Wide en dat is extreem zalig om op te werken. De tekst is groot genoeg om goed leesbaar te zijn (yaaay full HD) en tegelijkertijd heb ik een gigantisch werkblad ter beschikking waarop een Excel, aandelen grafieken, verschillende browsers naast elkaar of Tweetdeck serieus staan te blinken.
Video content die UW-geschikt is, vult het scherm en dat is serieus machtig om naar te kijken. Ik heb ondertussen enkele pareltjes van YouTube kanalen gevonden die ik in een andere post zal delen.
Conclusie is dat als je op zoek bent naar een extern scherm voor je laptop of gewoon een nieuwe monitor voor je desktop (zijn er nog mensen die dat kopen, gamers niet meegeteld?), kijk dan zeker naar een Ultra Wide monitor.
 
En nu ga ik me nog wat immersen met UW content op YouTube.
PS: ik heb mijn MacBook Air 11″ uit 2014 ook al getest op dit scherm en dat werkt uiteraard ook prima!

Back

Tech Upgrade: Ik kocht een iPad Pro

11 October, 2017 / / 0 Comments

Ik kocht de allereerste iPad toen hij uitkwam in 2009 en ik ben daar altijd heel content van geweest.

In 2012 wou ik een sneller en meer draagbaar exemplaar en deed de iPad Mini 1 zijn intrede: kleiner en lichter en dus meer draagbaar, maar eveneens ook een toegeving aan de leesbaarheid. Op vlak van opslag bleek 16GB goed genoeg voor de krant te lezen, maar veel apps installeren of offline content downloaden was uit den boze.

Twee jaar later, in 2014, kon ik via Telenet een iPad Air 1 16GB kopen voor een erg voordelige prijs en dus werd de iPad Mini vervangen. Die 16GB was niet ideaal, maar de aanbieding van Telenet had geen andere capaciteiten in de aanbieding en dus stelde ik me tevreden de performantie upgrade en het groter scherm voor een scherpe prijs.

Tot op vandaag deed die iPad Air perfect waarvoor ik hem gekocht had: de digitale krant lezen, een beetje surfen en sporadisch een filmpje kijken op Netflix of Youtube. Op vlak van performantie had ik nog niet het gevoel dat mijn toestel niet meer voldeed, maar de 16GB opslagcapaciteit liet me niet toe om episodes van Netflix offline te bewaren en het scherm mocht gerust wat groter zijn om comfortabel te lezen en filmpjes te checken.
En dus kocht ik een iPad Pro 12.9″, de grootste iPad aller tijden. Uiteraard geef ik toe op vlak van draagbaarheid, maar die extra “screen real estate” heeft toch de doorslag gegeven! Niks zo zalig om in de zetel te hangen en op zo een scherm Netflix of Youtube te kijken. Over een immersive ervaring gesproken.

Ter illustratie: de iPad Mini naast een iPad Air (even groot als de originele iPad trouwens) en een iPad Pro 12.9″.

Keuzes!

Deze keer heb ik me niet laten verleiden tot het instapmodel van 32GB en ben ik voor de 128GB versie gegaan. Ook geen 4G connectiviteit voor mij, wifi is meer dan genoeg. En als het echt nodig is, kan ik mijn telefoon in hotspot mode plaatsen toch?
Dit model heeft ook vier in plaats van twee luidsprekers (twee bovenaan en twee onderaan die zich anders gedragen afhankelijk van hoe je de iPad houdt) die echt wel heel erg luid gaan! Zelf luister ik meestal met hoofdtelefoon, maar als je wat muziek wil spelen op bv. je hotelkamer wanneer je reist, heb je geen extra bluetooth speaker nodig.
Een ander voordeel van een grotere iPad is dat er ook een grotere batterij in de behuizing past. Ik ben altijd al erg tevreden geweest van de batterijduur van mijn iPad’s, maar deze is echt extreem zotjes en laat me toe om verschillende dagen op rij actief op de iPad bezig te zijn zonder op zoek te moeten naar een stopcontact.
Dat opladen duurt logischerwijs wel wat langer wegens meer batterijcapaciteit. Er zit een 12W oplader bij en dat gaat sneller dan de laders die je bij een iPhone krijgt. Zelf gebruik ik een multi-lader van Aukey die 2.4A per poort levert en dat werkt ook prima.
Als je echt snel wil laden, kan je een Apple oplader kopen die voor de nieuwe Macbooks gebruikt wordt. Daar moet je dan wel nog een USB-C naar Lightning kabel bijkopen waardoor je om en bij de 80EUR moet uitgeven. Sneller opladen heeft zijn prijs dus, tenzij je al een Macbook met USB-C bezit, dan kom je er met 25EUR vanaf voor de kabel alleen.
Waar ik zelf heel erg naar uitkeek, was Touch ID op de iPad gebruiken. Al mijn vorige iPad’s waren nog “oldschool” enkel met passcode te ontgrendelen en eens je die vingerafdruk scanner gewoon bent op je telefoon, is het toch altijd aanpassen als je de iPad wil ontgrendelen. De keren dat ik met mijn vinger over de home knop zat te wrijven om pas na een paar seconden te beseffen dat er geen Touch ID op mijn iPad zat… #facepalm

Bescherming?

Al mijn iPad’s hebben altijd in een hoesje gewoond. Van originele Apple covers tot Otterbox Defender cases – ze zijn hier allemaal de revue gepasseerd.
Voor de iPad Pro 12.9″ was ik wat teleurgesteld in het aanbod van Apple: ze verkopen blijkbaar enkel een back cover omdat ze je graag het frontje willen verkopen met ingebouwd toetsenbord. Heel tof allemaal, ware het niet dat enkel dat keyboard maar liefst 180EUR moet kosten! En eigenlijk heb ik geen keyboard nodig, want ik wil mijn iPad Pro net zoals mijn voorgaande iPad’s gebruiken als consumptie toestel. Voor die enkele keren dat ik er op zou tokkelen ga ik echt niet zoveel geld uitgeven, hoe goed de kwaliteit van het toetsenbord is (de reviews zijn lovend).
Apple heeft ook een sleeve uitgebracht die er leuk uitziet, maar die ook weer heel erg veel geld moet kosten. En dan krijg je een soort van lederen enveloppe waar je je iPad moet uitschuiven voor gebruik. Niet handig. Ik wil een back cover met zo een front flapje dat in drie of vier delen oprolt waardoor je de iPad als een scherm kan neerpoten. Net zoals ik voor mijn iPad Air had, toen Apple dat nog wel op de markt bracht.
Gelukkig zijn er third-party fabrikanten die op de kar springen én die ook nog eens de kwaliteit van Apple producten evenaren en dus vond ik mijn gading bij zo een merk: meet Decoded, een Nederlandse fabrikant van allerhande knappe accessoires.
Ik kocht de zwarte lederen Slim Cover via Coolblue en ben er heel erg tevreden mee.

Serieus Content!

Concreet: ik ben serieus content van mijn nieuwe tablet en ben weer goed voor een paar jaar.
Het grote scherm is echt top en de wat mindere form factor neem ik er graag bij. Als je twijfelt zou ik aanraden om naar een Apple store af te zakken en de verschillende iPad’s eens vast te pakken. Als laptop replacement gebruik ik hem niet en ondanks dat er sommige mensen dit doen, ben ik er zelf niet van overtuigd dat iOS klaar is om Mac OS X en Windows 10 pijnloos te vervangen.
Wat ik ook nog niet gekocht heb is de Apple Pencil.
Dat ding kost ook weer 100EUR en ik heb er eigenlijk geen use-case voor. Ik zou het gewoon kopen om ermee te spelen, maar na een week of twee ligt dat dan ergens aan de kant om nog zelden gebruikt te worden. En dan is 100EUR veel geld toch?
Daarbij heb ik op professioneel vlak een Microsoft Surface Pro 4 mét bijhorende Surface Pen en zou ik de Apple Pencil dus louter gebruiken voor de naschoolse activiteiten ;-). Een kat die ik nog eventjes uit de boom ga kijken dus.
De iPad Pro 12.9″ kopen voor de krant te lezen, te surfen en video content te verschalken is een kostelijke investering, maar in mijn geval eentje waar ik serieus content van ben. Ja, voor dat geld kan je een laptop kopen en daar kan je meer mee. Maar dat “meer kunnen” wil bijna altijd zeggen meer doen, maar niet uitblinken in wat je kan doen.
De iPad Pro 12.9″ is beperkter in de mogelijkheden, maar waar ie voor gemaakt is, doet ie wel extreem goed. En daar gaat het uiteindelijk om.

MagicGrips

5 March, 2017 / / 0 Comments

Ik ben al jaren een tevreden Apple gebruiker en sinds een goed jaar hoort daar ook een iMac desktop computer bij.
De intrede van de iMac was voor mij ook de eerste echte introductie tot de Magic Mouse. Bij mijn laptop kreeg ik ook zo een exemplaar, maar met dat de Apple touchpads op Macbooks zo fantastisch zijn en ik principieel zo mobiel mogelijk wil zijn (en dus zo weinig mogelijk randapparatuur meesleur), maakte ik er zo goed als geen gebruik van.
Op de iMac zit dat natuurlijk anders en gebruik ik de Magic Mouse constant en dan moet het toch gezegd dat ze bij Apple een paar steken hebben laten vallen. Dat ding ziet er wel fancy en modern uit, maar op vlak van gebruiksgemak hebben ze toch nog het een en ander te leren van de gevestigde waarden zoals Logitech.
Maanden gingen voorbij en daar ik geen zin had om een nieuwe muis te kopen (toch weer snel €50 of meer als je iets deftigs wil) deed ik verder met de Magic Mouse met bijhorende frustraties en soms zelfs pijntjes.
Tot ik recent op de MagicGrips van EvolutionLab stootte – de oplossing voor mijn probleem! Op zich zijn die dingen niet meer dan rubberen verbredingen die je met behulp van de bijgeleverde 3M adhesive tape aan de zijkanten van je Magic Mouse plakt. Ze passen perfect en als ik de site mag geloven, komt dat omdat ze de Magic Mouse met behulp van lasers hebben gescand om zo een perfecte fit te bekomen met de MagicGrips.

Ik betaalde alles inbegrepen $22 en voor die prijs kan je nog kiezen of je de normale of de extra brede grips gebruikt (beide meegeleverd). Ik ging voor die laatste en na een half minuutje monteren was mijn Magic Mouse geüpgrade. Het verschil lijkt miniem op het eerste zicht, maar in daadwerkelijk gebruik maakt het best veel verschil!
De Magic Mouse is niet opeens de meest ergonomische muis ever, maar het gebruiksgemak is gigantisch veel hoger voor een zeer betaalbare prijs terwijl het esthetisch nog altijd aansluit bij de visie die ze bij Apple voor ogen hebben.
Iedereen die halsstarrig vasthoudt aan zijn Magic Mouse kan ik dus oprecht aanraden om de MagicGrips van EvolutionLab eens van dichtbij te bekijken.
PS: ze werken met zowel de eerste als de tweede versie van de Magic Mouse.

Re: My New iMac

19 January, 2016 / / 1 Comment

Vandaag werd mijn nieuwe iMac (eigenlijk de tweede maar soit) geleverd en in tegenstelling tot het vorige exemplaar, heeft deze geen “Monday Blues” en werkt alles prima.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de OS X updates met een klein hartje geïnstalleerd heb, maar deze keer ging de herstart prima (en de volgende ook) en werkt alles naar behoren. Feest!
Buiten de bare-minimum apps zoals Spotify en Evernote, heb ik wegens tijdgebrek nog niet veel meer kunnen doen vandaag, maar geef ik toch graag mijn eerste bevindingen mee:

  • Dat 4K scherm is “bonkers”! Tekst is haarscherp en foto’s lijken net echt.
  • Alles vliegt. Niet dat mijn vorige desktop / mijn Macbooks zo traag zijn, maar je merkt toch dat er weer een nieuwere generatie processors aanwezig is. En dan heb ik niet eens opgelegd voor de snellere i7 CPU.
  • Stilte! Als je heel erg je best doen, kan je in een perfect stille omgeving (lees: om half drie ‘s nachts, wanneer ik deze blog schrijf) een subtiel, bijna onhoorbaar zuchtje horen. Mijn getokkel op het Magic Keyboard en mijn ademhaling maken meer lawaai, kwestie van het in perspectief te plaatsen.
  • Het Magic Keyboard is superklein. En ik vond mijn vorig Apple keyboard al klein. Maar na een kwartiertje ben je er aan gewoon.
  • De Magic Mouse 2 ken ik al min of meer omdat ik de Magic Mouse 1 ook al een tijdje gebruik. Behalve de ingebouwde oplaadbare batterij (die supersnel oplaadt trouwens) is er volgens mij niet bijster veel veranderd.

Meer ervaringen deel ik naarmate ik er meer software op losgelaten heb en ik nog beter kan vergelijken met vroeger. Morgen de disks van de oude Mac aan de iMac hangen en de nodige data overpompen.
Ik ben trouwens benieuwd hoe deze iMac met mijn GoPro filmpjes en GoPro Studio gaat samenwerken…
Keep you posted.

Insanely Great Apple Customer Service

12 January, 2016 / / 0 Comments

So I bought a brand new Apple iMac and shit has hit the fan hard. Now what?

Op Kerstavond heb ik een nieuwe iMac besteld. Het hoe en waarom kan je hier nalezen. De levering duurde langer dan de standaard 2-3 business days omdat ik een custom iMac wou met meer geheugen en een ander opslagmedium.
Levering was voorzien op 11 Januari en zo geschiedde: de UPS man stond netjes met mijn bestelling aan de deur op het voorziene tijdslot. Apple had me van elke stap netjes op de hoogte gehouden via e-mail en SMS dus tot hier alles prima in orde!

Unboxing Fun

Niks leuker dan nieuw speelgoed uit de doos halen, alles installeren (voor zover je iets moet aansluiten behalve stroom op de iMac) en klaar voor de start.
De iMac boot netjes in El Capitan en ik word per direct geconfronteerd met het super 4K scherm. Wow. Really WOW.
Inloggen met mijn iCloud account en daardoor per direct alle settings van bv. wifi, social media accounts, e-mail configuraties enz meekrijgen. Nog een paar apps installeren (denk Spotify, Sonos…) en mijn iMac is klaar voor data overdracht van zijn voorganger.
Of nee. Eerst nog checken of er geen updates zijn in de App Store. En die waren er: iTunes, patch voor OS X en nog een paar andere kleinigheden. Alles netjes geïnstalleerd waarna de iMac vroeg om te rebooten…

Shit Hitting Fan

En toen ging het mis. Erg hard mis zelfs. De normale “chime” weerklonk en waar er dan een Apple logo zou moeten opduiken, kwam er helemaal niets. Een zwart scherm – the black screen of death.
Een dik kwartier gewacht zonder soelaas. Stroom uit. Stroom aan. Power aan. Same problem. Damn.
SMC reset en P-R reset geprobeerd. No success. Zelfs geen reactie erop ( bv. dubbele “chime” bij boot).

Now What?

iPhone gepakt. Apple support pagina geopend en mijn probleem gezocht. Aangegeven dat ik contact wou met Apple Support en niet veel later kreeg ik de melding dat men mij binnen 2 minuten zou bellen. We spreken half negen ‘s avonds.
Niet veel later rinkelde de telefoon. Een nummer uit Ierland op het scherm. Een vriendelijke vrouwenstem zei hallo en excuseerde zich direct voor de problemen met mijn iMac en mijn zwart scherm. Met andere woorden: de info die ik ingegeven had op de Apple Support pagina om mijn probleem te troubleshooten stond ook op haar scherm te blinken.
Apple Care
Amber, want dat was haar naam, liet me een SMC reset en een P-R reset proberen. Ik had dat zelf al bedacht, maar mensen in support hebben een flow die ze volgen en als je hen vraagt om te helpen, volg dan gewoon hun aanwijzingen en werk mee (heb zelf ook ooit support jobs gedaan en niks hatelijker dan klanten die niet meewerken of het beter denken te weten).
Ze kwam tot de zelfde spijtige conclusie als ik: “it looks like your iMac has died on you Tim… :-(“.
Nadat ze zich uitvoerig verontschuldigde voor deze mindere “Apple Experience” gaf ze me twee opties:

  • De iMac opsturen voor herstelling
  • De iMac terugsturen naar Apple en tegelijkertijd sturen ze een nieuw toestel op

Uiteraard koos ik voor dat laatste en ik had de indruk dat Amber dezelfde keuze zou gemaakt hebben. Je leest het trouwens goed: Apple stuurt direct een nieuwe op en wacht niet tot het defect toestel bij hen is toegekomen. Een detail waar vele andere fabrikanten niet aan meedoen, maar wat voor mij als klant wel een groot verschil maakt!

Next Steps

Amber wenste me een fijne avond en schakelde me door met Kieran (die me op zijn beurt nog doorschakelde met Rafael) om de logistieke kant af te handelen.
Vijf minuten later had ik een retour label van UPS in mijn mailbox en mocht ik kiezen of ik de doos zelf bij UPS zou afzetten of dat ze ze moeten komen ophalen.
Nog vijf minuten later zag ik het order voor mijn nieuwe iMac al in mijn Apple account en zonder dat ik er om gevraagd had, stelde Rafael me voor om €100 terug te storten ter compensatie van mijn negatieve ervaring met Apple.
Insanely great customer experience zeg ik daarop!

Conclusie

Eigenlijk heb ik helemaal geen negatieve ervaring achter de rug. Het is te zeggen: ja, mijn iMac was een kwartier na power-on al dood, maar shit hits the fan everywhere!
Het verschil wordt gemaakt hoe ze het oplossen en bovenstaande kan ik alleen maar uitmuntend noemen. Ik hou er geen wrange nasmaak aan over en dankzij deze mooie afhandeling zal ik niet twijfelen om in de toekomst opnieuw bij Apple te shoppen. Menig andere leverancier / shop / fabrikant zou zich excuseren en je daarna door een wir war van procedures sturen en je toestel misschien zelfs nog laten maken ipv per direct te vervangen.
Apple fanboy? Misschien. Maar bovenstaande ervaring onderstreept dan tenminste wel waarom ik een fanboy ben geworden.
De nieuwe iMac komt volgende week toe. Ik kijk er alvast naar uit. En hopelijk nu zonder problemen ;-).

Papier Niet Hier

10 January, 2016 / / 1 Comment

Paperless

Een paar jaar geleden begon ik al met veel ambitie aan een volledig “paperless” systeem thuis. Ik kocht een Doxie Go en daarmee scande ik met regelmaat al het papier dat ik wou bijhouden in om daarna dat papier te vernietigen.
Het doel was om geen papier meer over te houden en zodoende dus meer overzicht, orde en ook plaats te krijgen.
Die Doxie die doet het nog altijd prima, maar het systeem was nog niet 100% op punt. De Doxie is namelijk perfect voor het geval je een paar papiertjes wil inscannen. Als je echter hopen papier wil scannen, dan is de Doxie Go redelijk omslachtig en duurt het proces te lang waardoor je al snel afhaakt. Daarbovenop had ik nog geen deftig archief systeem om digitaal al het gescande materiaal te bewaren.

Evernote

Een scanner is niks meer dan een manier om het papier te digitaliseren. Er moet een softwarematig archief achter zitten of alles draait hopeloos de soep in. Ik wil me niet perse bezighouden met elk gescand document een naam te geven of tags in te vullen. Teveel werk en teveel werk resulteert in opgeven. Het moet simpeler.
Evernote
De oplossing hiervoor heb ik gevonden in Evernote. Als je Premium klant bent, is het programma namelijk in staat om van OCR te doen waardoor je al je ingescande documenten prima kan doorzoeken. De gescande documenten krijgen dus gewoon een naamgeving mee die gebaseerd is op het moment van scannen en de rest gebeurt via queries die via OCR elke mogelijke zoekterm kunnen vinden.
Eureka! 

Fujitsu ScanSnap iX500

Als ik je vertel dat ik maar liefst 80 liter papiersnippers heb verzameld, dan kan je je wel inbeelden dat ik een hele stapel papier te scannen had. Facturen (bijhouden voor garantie), documenten met informatie die ik nog nodig kan hebben, certificaten van op het werk, documenten van de bank of verzekering… you name it. Hopen en hopen papier dus. En vaak nog recto verso geprint ook.
Ik zocht dus een scanner met een page-feeder die snel werkt, goede resultaten neerzet en die ook nog eens recto verso kan scannen. Oh, en ook graag Evernote integratie aub.
En ja hoor, dat bestaat dus! Say hello to the Fujitsu ScanSnap iX500. Op het internet geprezen voor zijn knappe resultaten en daarbovenop verkoopt Evernote er ook nog eens hun eigen “Evernote Edition” van. Die laatste heb ik niet gekocht wegens veel duurder dan het origineel en er zijn zelfs bepaalde mogelijkheden uitgehaald.
iX500
Amazon DE bleek de goedkoopste en enkele dagen later stond mijn nieuwe office assistant te blinken op mijn bureau. Awesome!
De scanner presteert helemaal zoals ik gehoopt had: supersnel en zonder fouten met een kwaliteit om blij van te worden. Wanneer je bijvoorbeeld papieren hebt die aan elkaar plakken, zal hij dat detecteren en aangeven dat ie denkt dat er een papier niet gescand is! De iX500 kan ook wireless scannen waardoor je zelfs rechtstreeks naar een mobiel apparaat kan scannen.
Kortom, ik kan de iedereen die op zoek is naar een betaalbare doch krachtige scanner voor thuisgebruik de iX500 aanraden.

Moet Er Nog Papier Zijn?

Ondertussen scan ik lustig verder. Af en toe trek ik nog eens een schuif open met een hoop papieren die dan oftewel per direct door de shredder gaan oftewel eerst langs de iX500 / Evernote combo passeren. Geleidelijk aan verdwijnt al het papier dus ten huize Unexpected en om de instroom zoveel mogelijk te beperken, gebruik ik Zoom IT en Doccle of E-facturen waar mogelijk.
Je kan trouwens niet geloven hoe zalig het is om simpelweg in Evernote een query te lanceren wanneer je naar een bepaald document zoekt. Vroeger impliceerde dat meestal zoeken in mappen en kasten, maar dat is dus voorgoed verleden tijd.
Victory!
Volledig paperless. Elke dag een stapje dichterbij en de finish is in zicht.

De Verstopte Printkop Problematiek

3 January, 2016 / / 0 Comments

Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik print niet zo bijzonder veel.
Als ik al eens iets print, is het louter professioneel en dan print ik dat op kantoor wel af. Mijn prints thuis beperken zich 99% van de tijd tot het printen van tickets: concerten, bioscopen (als ze nog geen e-ticket aanvaarden),toneel, stand-up comedy…
Met andere woorden: ik vervang mijn print cartridges gemiddeld elke 18 maanden schat ik, als het al zoveel is.
U hoort mij al van ver komen denk ik…

Printing Troubles

Een week of twee terug wou ik tickets printen voor ons bezoek aan Plopsaland. Omdat ik in het verleden al eens  een printer had die tegenwerkt op het moment dat ik eigenlijk moet vertrekken, print ik mijn tickets niet meer last-minute af, maar wel daags voordien. Op die manier heb ik tijd genoeg om te troubleshooten moest er een onverwachts probleem opduiken. Slim hoor ik u denken? Ik dacht dat ook.
Anyway. Daags voor onze uitstap wil ik mijn tickets printen. Kabeltje in de Macbook, PDF uit Evernote trekken, print-icoontje aanklikken en effe wachten. Het papier rolt uit de printer, maar er valt amper iets van te maken. Hmmm.
Properties van de printer openen en EUREKA-moment: het zwart is op! Nice try Canon (want mijn printer is van het merk Canon moet u weten), maar ik ben u een stap voor! Ik heb namelijk een reservestock van mijn cartridges omdat ik in het verleden al eens tegen die spreekwoordelijke lamp gelopen was.
De nieuwe inkt in de printer en opnieuw de acties hierboven ondernomen om mijn tickets uit de printer te halen.
Het resultaat is een pak beter, maar alles wat met zwart zou moeten printen, staat er niet op. Huh? Gecheckt of alles goed zat en dat was het geval. Nog eens proberen geeft hetzelfde resultaat. Volgens Google moet ik de printkop eens cleanen dus zo gezegd, zo gedaan. Maar zelfs na een “deep cleaning” procedure is het resultaat nog altijd hetzelfde. Zwart print niet. F*ck.

Tijdelijke Fix

Work-around: de printer wijsgemaakt dat ik een foto wou printen op speciaal papier, in de tweede papierlade papier gestoken en BAZINGA – tickets geprint! U moet namelijk weten dat mijn printer ook een zwarte inkt cartridge heeft voor foto’s en met deze truk heeft ie die inkt gebruikt voor de tekst.
Plopsaland werd een succes, maar daarmee was mijn probleem nog niet opgelost. Ik was namelijk niet van plan om vanaf nu alle tekst met de dure zwarte foto inkt te printen en ik was nog minder van plan om een nieuwe printer te kopen!

What Would MacGyver Do?

Opnieuw Google to the rescue en het zag ernaar uit dat mijn printkop serieus verstopt zat. Een nieuwe kopen kost ongeveer €70 en aangezien een nieuwe printer met inkt bij minder kost, was dat alvast geen optie. Nog wat verder lezen bracht me bij een Youtube filmpje van een kerel die de printkop in een bakje warm water zet en door met een lepeltje warm water over de verstopte kop(pen) te druppelen het probleem oplost.

To cut a long story short: aangezien ik niks te verliezen had, heb ik dat ook geprobeerd. Bakje met water, printkop erin en met lepeltje waren over de koppen gieten. Net zolang tot er geen inkt wolken meer uit komen aan de onderzijde. Wel opletten dat de printplaat zelf niet in contact komt met water, dus niet gans de printkop onderdompelen mensen :-).
Printkop Cleaning
Een nachtje laten drogen en daags nadien printkop terug in de Canon, cartridges erin en test-pagina printen. BOOM! Alles terug zoals het moet en printen als de beste zeg ik U.
Vanaf nu doe ik deze routine elke zes maanden, kwestie dat mijn printer vlotjes de 10 jaar haalt. En beste van al: buiten wat tijd, kost het je helemaal niks!
Succes!

My New iMac

27 December, 2015 / / 3 Comments

Mijn laatste desktop upgrade dateert van ongeveer 4 jaar geleden. Toen kocht ik losse componenten die “just right” waren  om een deftige computer samen te stellen zonder een bank te moeten kraken.
Omdat ik op dat moment al helemaal op Apple gestandaardiseerd was, wou ik geen Windows computer maar een Mac. Project Hackintosh was geboren en tot eind vorige week bijzonder succesvol. Nooit miserie gehad en altijd netjes upgrades van het OS kunnen doen.
apple
En toen kwam El Capitan voorbij. De vorige iteraties waren eerder upgrades, maar nu heeft Apple onder de motorkap toch het een en ander aangepast, waardoor de installatie ervan op mijn Hackintosh niet van een leien dakje verliep. Het is te zeggen: het draaide volledig de soep in.
Beetje gelezen op het web en ontdekt dat er toch een en ander veranderd is op vlak van drivers en patches die je moet toepassen. Op zich niets onoverkomelijk, maar ik heb er weinig zin in en daarom gebruik ik de gelegenheid om een refresh door te voeren van de desktop.

De Opties?

Apple heeft drie types desktop machines:

  • Mac Mini
  • iMac
  • Mac Pro

Die laatste ziet er erg knap uit, maar naast de prijs die buiten mijn budget valt, is de Mac Pro ook gewoon overkill voor wat ik verwacht. Exit Mac Pro dus.
macpro
De Mac Mini was het eerste toestel waar ik naar keek, want ik heb al enkele monitors, een Apple keyboard en een muis. Op zich dus perfect om een Mac Mini te verwelkomen… tot wanneer je zo een “Mini” samenstelt en ontdekt dat zijn prijs best “Maxi” is terwijl de technologie eigenlijk een paar niveaus achter staat op de andere Apple systemen. Het is te zeggen: mijn Hackintosh bevat een CPU en grafische kaart van dezelfde generatie dus performantiewinst zou redelijk onmerkbaar zijn gok ik.
macmini
Lat but not least: de iMac. Beschikbaar in twee varianten (21.5″ en 27″ monitor) en gebaseerd op recente hardware en eventueel verkrijgbaar met Retina scherm! Check!
iMac
Tot voor kort was mijn primair scherm het allereerste 24″ LED Cinema Display scherm van Apple met een resolutie van 1920×1200. Nog altijd erg tevreden van en nooit te klein bevonden.
De 27″ iMac heeft een 5K Retina scherm waardoor het toestel ook direct een stevige duit kost en dan heb je nog geen upgrades doorgevoerd. Voordeel is dan weer dat je op dit model het geheugen achteraf nog kan upgraden.
Het kleinere broertje, de 21.5″ iMac was tot voor kort nog niet verkrijgbaar met een Retina scherm, maar zéér recent heeft Apple een optionele 21.5″ variant mét Retina scherm toegevoegd aan de line-up!
Dit 4K scherm heeft een resolutie van 4096×2304 pixels wat dus meer dan het dubbel is van mijn huidig scherm. Ja het is kleiner, maar wel scherper en ook meer screen oppervlakte om te gebruiken! Sounds like a winner to me! Plus de prijs is toch nog gevoelig lager dan de 27″ variant.
De standaardconfiguratie is al prima te noemen, maar ik heb toch nog enkele opties toegevoegd:

  • 16GB RAM ipv 8GB: niet post-sales upgradeable dus beter nu voorzien.
  • 256GB Flash ipv 5400rpm 1TB disk (!!): shame on Apple dat ze nog zo een trage schijf standaard meegeven. Dit trekt de overall performance van de machine helemaal naar beneden. Een Fusion drive is duurder dan de SSD, maar biedt wel meer opslagcapaciteit. Echter de performantie is lager en dus alsnog de SSD gekozen. De iMac beschikt over USB 3.0 en Thunderbolt 2 poorten dus een externe schijf met een goede snelheid is geen enkel probleem voor het foto-archief of de Dropbox map.

De CPU upgrade vond ik opnieuw veel te duur voor wat ik nodig heb. Er zit standaard al een Intel 3.1GHz Core i5 in het toestel. De upgrade geeft een 3.3GHz Core i7 die door hyper-threading het aantal cores virtueel kan verdubbelen. Interessant als je veel films edit of andere CPU intensieve taken loopt, maar aangezien ik vooral het typische desktop gebruik toepas met een licht gebruik van Lightroom, is de i5 meer dan voldoende voor mij. Mijn Macbook Air heeft trouwens een i5 van de vorige generatie die op 1.4GHz loopt en die loopt ook meestal 80% idle…

Conclusie

Bovenstaande iMac kost €900 meer dan een Mac Mini met dezelfde opties, maar wel met een oudere CPU en een oudere grafische kaart. Daarbovenop zit er nu ook een nieuw Mac Magic Keyboard + Magic Mouse 2 bij en niet te vergeten een super crisp Retina scherm. Enkel het scherm zou apart (moest Apple een extern Retina scherm verkopen) al meer kosten dan die €900!
De huidige desktop computer ga ik omvormen tot een VMware server ofwel een game computer. Still undecided. Die zal wel genoeg hebben aan het 24″ Dell scherm en dus komt mijn Apple 24″ LED Cinema Display wellicht op de tweedehands markt terecht. Geïnteresseerden mogen me alvast contacteren – het scherm is nu via de VESA mount bevestigd, maar de originele Apple voet zit er ook bij en het scherm is in perfecte staat.
En nu wachten tot wanneer de koerier van Apple aan de deur staat met mijn nieuw speelgoed.

Motorola Moto X – 3 Maanden Later

7 June, 2015 / / 1 Comment

Drie maanden terug ruilde ik mijn OnePlus One tijdelijk in voor een Motorola Moto X (2014). Niet dat ik ontevreden was van de OPO, integendeel, maar mijn lompigheid zelve had een onaangename ontmoeting tussen de OPO en een kassei veroorzaakt waardoor de nodige herstellingswerken nodig waren.
Wachtend op een vervangingsonderdeel (luidsprekertje, maar daarover een andere keer meer), nam ik mijn oude smartphone terug in gebruik: mijn iPhone 5 dus.
Groot was mijn verbazing toen ik na een half jaar Android terug naar iOS ging. Ik die altijd een iOS fan van het eerste uur was geweest, had moeite met de Apple interface van de iPhone. Niet dat het slecht was, maar alles werkte wel anders. Na een paar dagen was het me zo beu dat ik naar een vervangtoestel op zoek ging: liefst Pure Android, geen €700 kostend en toch goede specs meedragen.
En zo kwam ik dus bij de Moto X van Motorla uit. Ik had natuurlijk gewoon nog een OPO kunnen bestellen, maar dan had ik twee identieke toestellen. Plus de vele goede reviews van de Moto X deden mijn nieuwsgierigheid geen goed dus zo geschiedde.
MotoX
We zijn nu drie maanden verder, de onderdelen voor de OPO zijn twee maanden toegekomen, maar ondergetekende gebruikt nog steeds de Moto X. Zegt genoeg toch…?
Enfin. Genoeg gezeverd. Geen zotte in-depth review, daar zijn andere sites beter in. Mijn pro’s en contra’s van de Moto X zijn…
Pro

  • Snelheid is in lijn met de OPO dus geen klagen
  • Genoeg RAM geheugen, al heeft de OPO nog een GB’tje meer aan boord
  • Hevige fan van het Super AMOLed scherm van Motorola!
  • Pure Android en dus geen bloatware en snelle updates
  • Turbo Charging
  • Lichtgewicht en ligt ook nog eens supergoed in de hand
  • €449 is een correcte prijs

Contra

  • Batterij is aan de kleine kant, maar Turbo Charging lost veel op en met de laatste Android versies is batterijverbruik goed onder controle. Bij normaal gebruik haal ik moeiteloos een volledige dag.
  • Camera is goed, maar valt in de middenmoot der smartphone camera’s. Niks te maken met de app, want die is zalig. Snelheid is ook top. Het probleem ligt louter bij de sensor die ondermaats is en dat merk je eigenlijk vooral binnenshuis of als er weinig licht voorhanden is. Spijtig eigenlijk.\
  • Geen mogelijkheid tot gebruik van SD-kaartje. Dat zie je tegenwoordig meer en meer en hoeft geen probleem te zijn daar er tegenwoordig toch veel gebruik gemaakt wordt van cloud diensten, maar 16GB intern geheugen is echt niet veel en in ons landje is de Moto X enkel verkrijgbaar in deze variant. In onze buurlanden kan je ook een 32GB variant krijgen en kan je met de Moto Maker je toestel ook volledig customizen (kleurtjes, afwerking).

In The End
De Moto X is een erg goede smartphone. Mits goede planning en goed gebruik van de cloud, lukt het me vrij goed om binnen die 16GB volledig mijn ding te doen (ik zal mijn cloud gebruik in een aparte blog toelichten).
De batterij is tot nu toe niet echt probleem geweest, waardoor het grootste nadeel van de Moto X zijn camera is. De iPhone en de andere topmodellen van Samsung, LG, Sony… overklassen de Moto X en dat is spijtig, want op vele andere vlakken is de Moto X “hands-down” de betere keuze.
De Moto X is een zeer goede Android smartphone voor een correcte prijs. Enkel voor zij die van hun smartphone verwachten dat hun aparte camera volledig overboord mag gegooid worden, is het niet de perfecte keuze. Voor mensen die enkel op sociale media foto’s delen is er trouwens geen enkel vuiltje aan de lucht – ik doel eerder op zij die prints maken van hun smartphone foto’s.
Zou ik er een kopen? I did… en ik heb er geen spijt van. Als je vandaag op zoek bent naar een goede smartphone met goede specificaties en Pure Android, dan is de Moto X een goede keuze. De opvolger komt er pas in september aan en de andere “flagships” spelen in een andere prijsklasse.
Tenzij je een OnePlus One in overweging neemt natuurlijk…

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders Noren — Up ↑