Vroeger, toen ik nog geen rijbewijs had – we spreken +10 jaar terug in de tijd – legde ik vele kilometers af per jaar aangezien mijn enige vorm van transport mijn mountainbike, een Giant Coldrock, was.
Als ik met kameraden op zwier ging, was dat met de fiets. Op vrije weekends of woensdagnamiddagen vond je mij gegarandeerd terug op mijn fiets. Jawel, mijn fiets en ik waren onafscheidelijke partners in crime en samen hebben we dan ook verschillende Gordel-medailles binnengerijfd 😉 *nostalgie*.
Maar op een dag kreeg ik een roos papiertje in mijn handen geduwd, u alom bekend als een rijbewijs, en sindsdien stond mijn mountainbike stof te verzamelen in de garage. Fietsloze jaren (sporadisch eens 2km rijden telt niet mee!) braken aan, maar een jaar of twee terug kreeg ik toch een opstoot om terug te fietsen en omdat een mountainbike wegens zijn gewicht niet zo heel erg geschikt is als je vaak op verharde wegen rijdt, kocht ik me een LRC fiets van Norta.
Enkele maanden later verhuisde ik naar Mechelen, op een appartement waar ik geen plaats had om mijn fiets te stallen en mijn LRC na slechts enkele maanden trouwe dienst en dus in nieuwstaat verdween onder een doek.
Ondertussen zijn er alweer een tweetal jaren voorbij gevlogen en is mijn residentie niet langer in Mechelen gelegen, waardoor er niets tussen mijn fiets en mij stond. Of toch? Tijd! Flauw excuus inderdaad, geen tijd, geen tijd… tijd maken zeg ik dan!
En laat dat nu zijn waar ik sinds vorig weekend mee begonnen ben: tijd vrijmaken om te “biken”. Aangezien ik mijn LRC is perfecte staat had opgeborgen (ketting gesmeerd, banden beetje afgelaten en fiets van de grond gehangen) was er alleen een emmertje water en een proper doek nodig om het stof er wat af te wassen en daar stond ie dan, mijn vertrouwde LRC – ready for action.
Elke dag (of toch zo goed als) wordt ze nu van stal gehaald om in opbouwende lijn de fietsspieren terug wakker te maken en aan te sterken. Gemiddeld leggen we deze eerste dagen 15 kilometer af op een klein uurtje, kwestie van niet met overdaad te beginnen, maar wel met de bedoeling om de afstand en het tempo geleidelijk aan op de drijven.
En de mountainbike? Die leeft ook nog altijd en kreeg samen met zijn LRC-collega een opfrisbeurt. Mijn partner in crime kruist er nu mee door het Vlaamse landschap, als mijn “wingmanvrouw” en nog steeds bolt hij zo zoet als weleer.
Mijn fiets en ik – wij gaan terug dikke maatjes worden, zoals toen.
Ik heb nog steeds mijn mountainbike fiets (omgebouwd naar City bike) van mijn plechtige communie. Als de grote kosten erdoor zijn en we verhuisd zijn naar onze nieuwe locatie, dan ga ik me ook een nieuwe fiets aanschaffen. Zeker aangezien de nieuwe locatie een heus fietsparadijs blijkt te zijn
.-= Junni´s last blog ..Mac OS X 10.5.7 update van Apple =-.
Mja dat zal wel zijn!! Mijn toekomstige woonlocatie loopt ook over van fietsroutes doorheen de natuur, dus eigenlijk ben ik nu aan het trainen voor binnen een jaartje!