Jep, ik ben inderdaad op vakantie en ik zit op dit moment in de Franse Alpen op snowboardvakantie. Maar, ik heb gratis wireless internet in het appartement! En wat een appartement! Deluxe is een understatement: 3 badkamers, vier slaapkamers met tweepersoonsbed, LCD televisie met hometheatre, full-option keuken, enorm terras met balkon en de nodige “view”, parking onder het gebouw, dus warm en droog laden en lossen van de auto’s, vers brood elke morgend aan de deur geleverd,… kortom het verblijf is dik in orde.
Gisteren was trouwens de eerste dag dat de skipas geldig was, en aangezien het zonnetje heel goed scheen en de nacht voordien er nog 15cm verse sneeuw was bijgevallen, was het dus zonder twijfel een topdag. Vandaag was de sneeuw nog altijd super (het sneeuw af en toe overdag, maar ook ‘s nachts) maar was het wel serieus mistig waardoor het boarden op techniek werd. Morgen geven ze hetzelfde weer en vanaf dan voorspellen ze zon zon en nog is zon. Looking good indeed ;-).
Ah ja, en lang leve winterbanden! Alle wagens zonder winterbanden mochten van de lokale politie aan de kant gaan om sneeuwkettingen op te leggen, mensen met (waaronder mezelf) mochten doorrijden – notabene zonder problemen overal door, waar ik andere auto’s zag slippen en gripverlies ondergaan. Winterbanden zijn dus een goede investering in ons land, maar nog meer als je aan sneeuwsport doet en daarvoor je eigen voertuig gebruikt.
Anyway, de aprés-ski roept…
Month: January 2009 (Page 1 of 3)
Jep, u hebt het goed gelezen. Unexpected himself zit de komende week, te beginnen vanaf morgen, in de Franse Alpen samen met zijn snowboard en een handvol vriendinnen en vrienden.
Voor zij die moeten werken: succes. Voor zij die ook met vakantie zijn, of gewoon in verlof zijn: geniet ervan.
Tot binnen acht dagen dus.
Het ziet er allemaal zeer goed uit. Sneeuconditie = poedersneeuw en dus uiterst verse sneeuw. Meer moet dat niet zijn. Nog één keer slapen en het is zo ver.
Ik ben nu een goede maand een Apple gebruiker / Mac-mens dus het is tijd voor een eerste stand van zaken. Voordien had ik al wel eens met een Apple gespeeld (of support op gegeven), maar dat is toch niet zoals je eigen computer hebben. Geen tijd om dingen te proberen. Zaken te installeren. Long term ervaring op te doen. Kortom, genoeg proeven om te weten dat je meer wil zeg maar.
Wat men schrijft over Apple – it just works – kan ik bij deze onderbouwen. Buiten het zoeken naar sommige toetsencombinaties (omdat ik een Windows-mens ben en die er nu eenmaal hardcoded ingebakken zitten) is de “migratie” eigenlijk zeer vlot verlopen, zonder noemenswaardige slag of stoot.
Mijn Macbook is zoals je in de link kan zien, de topversie van de gewone Macbook. Geen “pro” toestanden hier wegens de extra features niet nodig en meer zin in mobiliteit dan in screenestate (en daarbij een goed excuus om een 24″ LED display te bestellen). Performantiegewijs betekent dit dat er onder de motorkap een paar Intel Core 2 Duo processors hun ding doen aan maximum 2.4GHz met daarnaast 2GB aan werkgeheugen en een opslagcapaciteit van 250GB. Over die 2GB heb ik lang getwijfeld om die optioneel tot 4GB te laten verhogen, maar wegens de overdreven meerprijs had ik bij het bestellen beslist om eerst te checken of dat geen overkill is voor mij. Wel, ik kan u vertellen dat Mac OS X serieus goed met geheugen kan omspringen. Mijn Macbook is supersnappy, heeft op dit moment een “uptime” van net geen 15 dagen (lees: Mac OS X is niet gereboot in die periode van dagelijks gebruik, ik klap mijn portable namelijk gewoon dicht als ik er niet op werk, waardoor die in standby vliegt) en ik merk nergens tekenen van geheugenverlies zoals dat onder Windows wel het geval is. Onder dat laatste OS is het een (on)geschreven feit dat regelmatig rebooten zorgt voor een snel systeem. Wel, ik kan zonder verpinken zeggen dat mijn Mac na 15 dagen uptime (met tal van apps die open staat, terug toe gaan enz enz – echt wel intensief gebruik dus) nog altijd even vlot werkt als na een reboot. Beat that Windows.
Om je een idee te geven – wat draait er op dit moment op de Mac:
- Finder (duh)
- Firefox met een tabblad of 10 open
- iCal
- Preview (e-book)
- iTunes (en speelt muziek non-stop)
- Adium met een aantal vensters op actief
- Parallels met daarin een Ubuntu die online is en 512MB toegewezen heeft
- Transmission
- Twitterific
En dit alles netjes gerangschikt volgens een ingebeeld schema (ik zie het zo voor mij) met behulp van Spaces (lang leve virtuele desktops). Zelfs met deze waslijst heb ik nog 140MB werkgeheugen op “free” staan en een 400MB op “inactive”. Geheugenissues? Ik dacht het niet. Ik zou zelfs nog mijn virtuele XP machine kunnen booten in Parallels…
Op gebied van harde schijf is er van die 250GB (wat neerkomt op 233GB echte ruimte) is er iets van een 45GB vrij. De overgrote meerderheid wordt opgesoupeerd door mijn muziekbibliotheek, maar ook TV-series, films, een verzameling foto’s van de voorbije 5 jaar, iMovie probeersels en een hoop andere documenten. En dan heb ik het nog niet over die uitpuilende “downloads” folder vol met software images en andere zaken die ik beter eens op een externe schijf zou kopiëren.
Je kan dus wel stellen dat ik tot nu toe heel erg tevreden ben over de Mac. Had ik trouwens al gezegd dat vijf uurtjes op batterij geen probleem zijn? En ja, dan bedoel ik al surfend over de wireless connectie met iTunes op de achtergrond. En had ik al gemeld dat Time Machine zonder mijn toedoen elk uur een backup maakt van alle gewijzigde bestanden? En die dan “forever” wegschrijft op mijn externe 500GB disk? “Incremental Forever” heten we zo iets in het professionele informatica circuit. Noteer wel dat die “Forever” stopt als uw schijf vol zit. Op dat moment wordt de oudste backup gedelete. Logisch.
En zoveel leuke en goede freeware dat er bestaat voor Apple! Ik moet mijn vorig lijstje eens dringend updaten, want er is weer een hele hoop nieuwe software op de Mac bijgekomen die het vermelden waard is. En dan is er nog iWork ’09 en de nieuwe iLife ’09… twee knappe pakketten die voor slechts 79€ te koop zijn.
Nog niet overtuigd dat Apple, of beter gezegd – een Mac – een meerwaarde kan zijn? Stay tuned for more :-).
Beter kan ik de voorbije dagen niet omschrijven denk ik. Met “work” bedoel ik niet zozeer “het” werk, maar ook alles wat daarnaast op de agenda staat. De voorbije dagen waren dagen waar ik gemiddeld 11u van huis weg was, en dan kom je ‘s avonds thuis en ben je zo moe dat je ofwel in slaap valt ofwel zoals een zombie rondloopt.
Maar het is voor “a greater cause”. Voorlopig zeg ik nog niets, want dit blog is helemaal niet zo anoniem als het ooit geweest is, maar de komende weken zal ik er no doubt meer over kunnen vertellen. Laat ons het kort houden door te zeggen dat de toekomst er rooskleurig uit ziet en dat ik vooruitzichten heb die mij gaan challengen op een manier die ik al een tijdje niet meer gehad heb.
In ieder geval heb ik alvast één ding bevestigd gezien: six degrees of separation is bull shit. Yep. Volgens mij zijn het er maar drie of zo! Hehe. Netwerken zoals Facebook en LinkedIn brengen de mensen allemaal dichter bij elkaar en dan leg je veel sneller de link met derden. Vroeger was het allemaal anders, maar volgens mij niet beter (om niet in de standaard catchphrase te vervallen). Integendeel. Vandaag de dag hebben we veel meer middelen ter beschikking om ons doel te bereiken. Meer wapens maakt de oorlog daarom niet makkelijker, integendeel zelfs, want die wapens snijden aan weerskanten. Maar als je je wapens goed gebruikt, kan je een tactisch voordeel in de hand werken en uw slag slaan. Jep.
Economische crisis? Maybe. Maar tot nu toe merk ik daar eerlijk gezegd niet veel van. Integendeel. Ik zou bijna denken dat onze bedrijven goed bezig zijn.
Later meer.
Meer kan ik er niet over zeggen. Obama zijn speech was schitterend en als ik hem zo hoor spreken zou ik er geen enkel probleem mee hebben om Amerikaan te zijn, iets wat tot voor kort voor velen eerder walgneigingen teweeg bracht denk ik. Met het verdwijnen van Bush en het komen van Obama denk en hoop ik oprecht dat er een nieuw tijdperk is begonnen dat niet alleen voor Amerika (of beter gezegd, de US of A) een positief effect zal hebben, maar ook voor de rest van onze blauwe bol.
Yes we can. En ik geloof er oprecht in.
Vergeeft u het mij als het hier vandaag stil blijft? Het namelijk een veel te drukke dag gehad (om 7u de deur uit en om 21u45 pas thuis) waardoor ik nu eventjes geen zin heb in veel denkwerk :-). Maar morgen ben ik terug op post.
Tot dan.
Het is alweer geleden van ergens eind vorig jaar dat ik mijn kredietkaart nog eens bovengehaald heb om Amazon een beetje rijker te maken en dus ben ik weer eens (met een budget, anders koop ik die shop nog leeg) gaan rondneuzen, waardoor volgende boeken in het boekenmandje beland zijn en ondertussen al een op mijn nachttafeltje liggen:
Teach Yourself UNIX In 24 Hours:
Dit boek heb ik gekocht omdat ik mijn UNIX kennis een duw in de rug wou geven en ook al zijn zulke boeken verre van compleet, het zijn naar mijn mening goede startpunten. Ondertussen heb ik het boek uitgelezen en ik moet zeggen dat mijn mening bevestigd werd. Met dit boek ga je zeker en vast al de basiscommando’s onder de knie hebben, de structuur begrijpen van UNIX en een dosis geschiedenisles meekrijgen over het hoe en het waarom van UNIX. Is dit boek voldoende om jezelf UNIX SysAdmin te noemen? Hell no! Daarvoor moet je meer lezen en vooral, meer doen. Want ervaring zit niet in boeken, maar in hands-on expierence. Labs uit de boeken proberen. Testomgevingen bouwen. That’s how it’s done. Maar al dat neemt niet weg dat dit boek ideaal is om mee te starten.
BASH Cookbook:
BASH is een shell onder UNIX (en afgeleiden zoals Linux) en de naam betekent zoveel als Bord Again SHell. Onder UNIX zijn er in feite drie grote varianten, zijnde C-shell, Korn-shell en Bourne Shell. BASH is een update van die laatste en is ook degene waar ik mee aan de slag ben. O’Reilly klinkt mening techneut / geek / nerd zonder twijfel bekend in de oren als uitgeverij, want boeken van O’Reilly zijn per definitie “goed”. Waarbij je bij andere uitgeverijen niet kan afgaan op de cover of de layout om te weten of een boek goed is, moet ik in het geval van O’Reilly nog steeds het eerste boek tegenkomen dat mij slecht bekomen is. Daarom heerst er rond deze uitgeverij een soort van “Apple-effect” – wat zij op de markt brengen “kan” niet slecht zijn. In hun cataloog zitten alle soorten boeken, waar ook wel minder goede zullen tussen zitten, alleen heb ik ze nog niet tegengekomen ;-).
In de O’Reilly reeks zijn er allerhande varianten, maar de “Cookbook” en de “In A Nutshell” zijn toch wel de meest gekende uit de series. Zoals de naam al aangeeft is een “Cookbook” een soort kookboek met recepten (scripts, labs, voorbeelden, how-to’s) over het gekozen onderwerp.
Mijn exemplaar van BASH Cookbook is nog niet volledig uit, maar hetgeen ik er al van gelezen heb, heeft mij toch al goed geholpen om de shell beter te begrijpen en er dingen uit te halen waarvan ik niet wist dat ze er in zaten. En dat lijkt mij toch wel de essentie van een goed techboek neen?
Snowboarden. Iets wat ooit begonnen is als een hobby die “we” met twee zouden gaan doen, voor de fun en om samen nieuwe dingen te gaan proberen. Bijna vijf jaar later is van die “we” al lang geen sprake meer, maar het snowboarden is gebleven. Sindsdien ben ik elk jaar minstens één keer naar de bergen getrokken, maar meestal ben ik twee keer per jaar geweest en ooit ben ik zelfs drie keer gaan boarden in één seizoen.
Tussen die reizen gebeurt het al eens dat ik samen met een bende vrienden naar Limburg – Snowvalley – of het verre Landgraaf, NL – Snowworld, trek om daar een dagje (of half dagje, of avondje,…) indoor snowpret te beleven.
Kortom, het lijkt me overbodig om te vertellen dat snowboarden is uitgegroeid tot een hobby die ik wel heel erg graag beoefen en waar ik met de jaren al veel plezier aan beleefd heb. In al die reizen heb ik dan ook al vele gebieden van de Franse Alpen mogen ontdekken zoals Les 2 Alpes, Tignes, Val Thorens, Val Meunier, Les Menuires, Les Arcs, La Plagne en waarschijnlijk nog een paar andere gebieden die effe ver weg zitten in het geheugen.
Aanstaande vrijdag is het weer zover en staat de allereerste snowtrip van 2009 op de agenda. Vijf vrienden en vriendinnen – twee snowboarders en drie skiërs. Eén luxe-chalet met plaats voor acht, drie badkamers en zelfs een houtkachel voor de gezeligheid die iets meer dan een maand geleden de deuren heeft geopend (het moet niet altijd oude brol zijn hé, soms mag een luxe ook eens). Twee auto’s vol eten, drinken, spelletjes, laptops, iPod’s, snowboards en ski’s.
Locatie hoor ik u denken? La France natuurlijk. Meer bepaald Les Menuires, een zeer knap gebied dat deel uitmaakt van Les 3 Valées – het grootste skigebied ter wereld naar het schijnt. Ik ben daar in de voorbije jaren nog al geweest en tot nu toe heeft me dat altijd zeer goed bevallen. Mooie pistes, perfecte infrastructuur, veel mogelijkheden tot doorsteken naar andere gebieden (mits een goede skipas natuurlijk), toffe restaurants,… alles wat ik nodig heb dus.
Oostenrijk heb ik ooit al eens gedaan, maar het “nadeel” van Oostenrijk is voor mij het feit dat je ten eerste niet altijd sneeuwzekerheid hebt en ten tweede dat je vaak vanuit je verblijfplaats nog met de auto / bus / taxi / … naar de skipistes moet. In Frankrijk zit je bijna altijd aan de skipistes en kan je ‘s morgens uit je appartement stappen en 100m verder de lift naar boven nemen. Voeg daar nog aan toe dat men in Oostenrijk de natuur respecteert en dus de pistes tussen de bomen legt en soms heel erg smalle pistes hanteert daardoor. Op zich heb ik daar helemaal niks op tegen, maar op een snowboard vind ik het nu eenmaal plezanter om grote “boulevards” te hebben om je ding op te doen. Ah ja, en een rode piste in Oostenrijk = een blauwe piste in Frankrijk. Rest ons nog Italië waar de gebieden veel kleiner zijn (dus rapper op uitgekeken) en de prijzen meestal een gevoelig pak hoger liggen. En je moet verder rijden ook. Andere gebieden zoals Bulgarije en andere Oostbloklanden zijn te klein en hebben meestal niet te infrastructuur die Frankrijk heeft. Maar het is daar dan ook goedkoper. Waar voor je geld zeker?
Anyway. Vrijdagnacht vertrekken, zaterdagmiddag aankomen. Appartement regelen, uitladen, omgeving verkennen en ski’s huren voor een metgezel die geen eigen voorzieningen heeft. Zondagmorgend de eerste keer op de sneeuw staan, met drie van de vijf sneeuwliefhebbers. De overige twee komen wegens werkomstandigheden zondagnamiddag toe en vanaf maandagmorgend zullen we dan met vijf de pistes afschuimen en plezier hebben en van après-ski doen en een serieus goede congé in de geschiedenisboeken neerpennen.
Zaterdagmorgend zit de reis er dan op en als alles goed gaat zou ik zaterdagavond terug in ons Belgenlandje moeten zijn. Maar ik ben vooruit aan het lopen op de feiten!! Ik moet nog vertrekken en ik ben al aan het schrijven over terug thuis zijn… Bad Karma!
Boarden (en skiëen ook wel). Eenmaal je de microbe vasthebt is het niet evident ze terug los te laten.
Zoveel dagen moet ik komende week werken. Morgen maandag, ga ik maar een half dagje naar Brussel om in de vroege namiddag op “gesprek” te gaan in verband met die toekomstperspectieven waar ik het eerder deze week over had. Daarna gaat de reis richting Edegem voor nog meer gesprekken, eveneens in het kader van mijn professionele toekomst. Als er daarna nog tijd overblijft kan ik misschien nog een kaart van het Autosalon gaan verzilveren, we’ll see. Dat laatste is een nice-to-have maar geen must-have.
Dinsdag wordt een gewone werkdag waarbij ik ‘s avonds nog op de baan ga moeten om de snowboards op onderhoud te brengen (kwestie dat er een supergoede waxlaag op zit en we goed glijden) en daarna zal het al laat genoeg zijn om achter de Mac te kruipen en nog wat online werk te verzetten (of een filmpje opzwieren?).
Woensdag zal eveneens een normale dag worden waar ‘s avonds nog ruimte is om een “raincheck” te inkasseren van vorig weekend. Yep @Junni., this one is for you ;-).
Donderdag is mijn laatste werkdag van deze week (en de week die volgt) en die zal gevuld worden met de laatste loodjes bij elkaar brengen: de bagage al rustig aan klaar maken, dubbelchecken dat alles wat mee moet wel degelijk aanwezig is, losse eindjes aan elkaar knopen zodat alles afgesloten is alvorens we vertrekken,… kortom nog genoeg om de avond vol te krijgen.
Vrijdag = begin van het verlof. Eerst en vooral uitslapen zodat ik er fris bij sta. Daarna naar de winkel om alle etenswaren / drankvoorzieningen aan te kopen voor op reis, de snowboards gaan ophalen, de bagage finaliseren en de auto vullen. En daarna is het een avond zoals anders. Eten, TV-kijken / film zien, beetje internet,… en misschien iets vroeger dan gewoonlijk (lees: voor middernacht) naar bed, want vrijdagnacht rond een uur of drie vertrekt de eerste helft snowboarders / skiërs (waar ik dus bij hoor) richting de Franse Alpen.
Een goed gevulde week dus. Het zal rap gaan en voor ik het weet zit ik met mijn board “strapped” onder mijn voeten de ene helling achter de andere te verkennen. Goede vooruitzichten dus.
Recente Comments