Het was dus dik in orde, daar in Vorst Nationaal. Goed op tijd vertrokken (want er kan nog wel eens spits-file zijn voor 20u) zodat we ter plaatse waren om 19u (het concert begon om 20u, allé het voorprogramma toch). Wie Vorst kent, weet dat het daar een serieuze miserie is om parking te vinden, maar na wat zoeken hadden we toch een plekje, een goede vijf straten verder dan de zaal. Domme ik besloot om zijn jas in de auto te laten wegens anders opgescheept zitten en niet willen gebruik maken van de vestiaire, waardoor ik het extreem koud had van en naar de auto! Note to myself: niet meer zo koppig zijn.
Anyway, het voorprogramma vond ik maar niks: teveel lawaai, te weinig herkenbaars. Mijn ding niet. Tegen 21u was alles klaar voor Billy Cogan en de zijnen en vlogen de Smashing Pumpkins er volle bak in. Alle klassiekers zijn de revue gepasseerd, alleen “Disarm” heb ik spijtig genoeg niet mogen horen… Naar het einde toe vond ik het ook iets minder goed, teveel lawaai en show-off naar mijn bescheiden mening, maar het gehele plaatje klopte perfect en was een aangenaam event!
En Billy zijn nieuwe gitariste mag er zijn! Ginger rules!