Telling stories for a living

Tag: Storytelling

Information Is Dead

Ik roep al een hele tijd van de toren dat “storytelling” de nieuwe beste manier is om een publiek warm te maken voor wat je te vertellen hebt. En vooraleer er mensen op hun achterste poten gaan staan: ja ik ben me bewust van het feit dat dit in de reclamewereld als vanzelfsprekend klinkt, maar in de IT- sector zijn we er nog lang niet!
Death by Powerpoint – ofwel het plat meppen van je publiek met saaie, veel te volle slides die op de koop toe nog eens ondersteund worden door een veel te eentonige monoloog in plaats van een gevarieerd, interactief vertelsel door iemand die zelf geboeid is door de materie – is nog altijd de meest gebruikte manier om informatie te delen.
En net dààr wringt het schoentje! Een quote uit een artikel over storytelling omschrijft perfect wat ik bedoel:

The Information Age is coming to a close. It is crumbling around the ancient foundation of the human desperation for meaningful story, unadorned truth, and compelling drama that holds a mirror to life.

Information is simultaneously too much and not enough. Information is impotent to reach the hearts and minds of those who want to run with your idea, product or service.

Story, on the other hand, is virile, rare, unforgettable. And when well-crafted, more true than the mere statement of plain facts.

Information is simultaneously too much and not enough – of anders gezegd: als je een technisch verhaal moet brengen en je doet dat niet met een goede story, dan verspreid je alleen maar informatie.
De topics en producten in de IT-sector zijn vaak erg technisch en daarom wil men altijd maar meer informatie meegeven. Teveel informatie verveelt de mensen, mept ze murw en zorgt ervoor dat je hun aandacht kwijt bent.
Omgekeerd geef je per definitie ook altijd te weinig informatie mee, want elk antwoord opent een nieuwe vraag en dus blijf je informatie spuien en is de cirkel rond.
Iets om over na te denken.

A Lifetime Learner

Tot voor kort was het antwoord op de vraag “Wat doe jij eigenlijk van job?” een keuze uit twee mogelijkheden:

  1. Ofwel vertelde ik dat ik een “Presales Consultant” ben en dan hield het daarmee op.
  2. Ofwel gaf ik hen een bredere uitleg waarin ik trachtte uit te leggen wat bovenstaande titel eigenlijk concreet wil zeggen. Dat laatste heb ik trouwens ooit eens uitgeschreven op mijn blog. Hierzo.

Versta me niet verkeerd. Beide antwoorden zijn nog altijd geldig en ik sta nog steeds 200% achter het “storyteller” verhaal. Meer dan ooit zelfs. De marketing boys & girls hebben dat al lang begrepen, in de IT sector is het allemaal nog erg nieuw en verre van breed geadopteerd.
Echter, zéér recentelijk heb ik daar een belangrijk aspect aan toegevoegd. Ik heb het ineens ook op mijn C.V. aangepast. Het is erg voor de hand liggend, maar misschien zodanig veel dat je er niet langer bij stilstaat. Althans, ik stond er niet bij stil.
“A Lifetime Learner”
En toch, soms… soms is dat eigenlijk helemaal niet zo vanzelfsprekend. Veel mensen willen niet permanent bijscholing volgen. Ze willen helemaal niet zo flexibel zijn. Ze willen liever een routine. En daar is niks verkeerd mee.
Alleen zijn er andere mensen die hun motivatie net uit putten uit het permanent ontbreken van een constante. Uit variabel zijn en variabel doen. Constant nieuwe “challenges” het hoofd bieden. Dat vierkant blokje door dat ronde gaatje proberen te duwen zeg maar.
Ik ben zo iemand. Triggers are my fuel. Een leven lang leren en ervaringen opdoen.

Generator

Deze zit al een tijdje in mijn “Pocket” te wachten: een generator die aan de hand van een onderwerp automatisch enkele invalshoeken aanreikt. Altijd handig voor presentaties in elkaar te boksen.
Werkt zoals meestal graag met Engelse content ;-).

Storyteller

Wanneer men mij vraagt wat mijn job is, dan zou ik moeten antwoorden “Presales Consultant”.
Tenminste, dat zou ik moeten antwoorden als ik de functieomschrijving gebruik die op mijn contract vermeld staat.
Voor mensen in dezelfde werkwereld is dat meestal klare taal. Voor mensen daarbuiten zegt het zeer weinig en vaak komen ze door deductie nog tot de verkeerde conclusies ook.
Alternatieven zijn er genoeg: sales engineer of solution architect kom je regelmatig tegen, maar eigenlijk vind ik geen van beide goed.
Sales vind ik sowieso een “vies” woord.
Sales guys oftewel verkopers – dat doet me altijd denken aan de stereotype stofzuigerverkopers die deur aan deur gaan, weet u wel?
Presales insinueert wel dat mijn job zich afspeelt voor het sales gebeuren, maar eigenlijk zegt het nog te weinig.
Solution architect vind ik beter: een klant heeft een probleem waarvoor hij uiteraard een oplossing zoekt. Die oplossing wordt bedacht en uitgetekend door een architect. En we zijn er… bijna.
Zelf geef ik er de voorkeur aan om mezelf een “storyteller” te noemen.
I tell stories for a living.
Zo omschrijf ik mijn job aan mensen voor wie mijn sector een “ver-van-mijn-bed-show” is.
Het zit namelijk zo: presentaties geven zijn een groot deel van mijn tijdsbesteding en ik doe er alles aan om daar vooral geen typische, saaie presentaties van te maken zoals velen het wel brengen.
In plaats daarvan tracht ik er een verhaal van te maken, want mensen houden van een goed verhaal. Allemaal, één voor één.
Als je wil weten wat ik bedoel met storytelling, kijk dan eens naar enkele TED presentaties. Of check een pecha kucha event (20 slides en slechts 20 seconden per slide).
Mensen houden niet van slidedecks waarop meer dan 5 woorden staan. Dan lezen ze een boek dat geprojecteerd wordt in plaats van de luisteren naar de spreker. Het publiek vindt het dus saai en als spreker voel je je ook niet al te best. Big no-no dus!
Makkelijk hoor ik u denken? Eigenlijk wel, zolang je er niet over nadenkt.
Verhalen vertellen is namelijk aangeboren en doen we allemaal dagdagelijks (als je tegen een vriend / collega / partner / … vertelt hoe je dag was, dat concert geweest was,… dan vertel je dat als een verhaal, niet als een droge opsomming van feiten).
Het spel verandert van moelijkheidsgraad wanneer we een “story” willen vertellen voor een publiek van meer dan 5 mensen over een onderwerp dat minder “naturelle” aanvoelt dan wat we het afgelopen weekend als tijdsverdrijf deden.
Plankenkoorts, de draad kwijt zijn, zenuwachtig zijn… iedereen die al eens een presentatie gaf, weet wat ik bedoel.
Steve Jobs was een meester storyteller. Zijn passie en flair kennen tot op vandaag geen gelijke.
Zijn manier van vertellen – zijn product of oplossing aan zijn publiek duidelijk maken – dat is waar ik op mik.
Als je je verhaal zo goed kan brengen dat mensen bij het verlaten van de zaal even enthousiast zijn als je zelf bent, als de passie is overgesprongen, pas dan heb je als storyteller je werk goed gedaan.
Goeie slidedecks zijn cruciaal, maar in the end ligt de grootste verantwoordelijkheid bij jezelf als verteller.
Slides zijn simpelweg “a means to an end”, je gereedschapskist zeg maar. Waar ik vroeger pertinent 100 slides nodig had voor een bepaald verhaal, doe ik datzelfde verhaal nu met 10 slides én krijg ik betere feedback!
En op die slides, daar staat meestal niet veel op. Een veelzeggende foto, één enkel keyword,… De samenhang die vertel ik wel, dat moet niet op het bord staan.
En eigenlijk zijn die 10 slides er nog 8 teveel. Een intro en een outro slide moeten volstaan. De rest vertel ik wel en laat ons voor het gemak er een whiteboard bij nemen, want “whiteboarding” is the way to go.
Storytelling / evangeliseren – oftewel iets zo graag doen dat het nooit voelt als “werken”.
Happy doing what I do best.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑