Telling stories for a living

Tag: Serieus

Al enkele jaren kijk ik vol interesse en fascinatie naar foto’s, fotografen en toestellen. Fotografie is een medium dat mij serieus interesseert, maar waar ik eigenlijk nooit aan begonnen ben. Sinds de komst van de eerste, betaalbare digitale spiegelreflex camera’s (de EOS 3OOD als ik me niet vergis?) zit ik al stiekem te gluren naar die dingen als ik in een FNAC, Mediamarkt,… rondloop en maak ik telkens van de gelegenheid gebruik om de toestellen eens te betasten en vast te pakken. Ik zie mezelf dan al foto’s maken, creatief zijn, ideeën opdoen,… the whole lot zeg maar.
Sinds de opkomst van blogs is die interesse er trouwens alleen maar op toegenomen (Herman, Pieter, Michel en Ine zijn de eersten die zo direct in mij opkomen), waardoor nog maar eens bewezen is dat blogging een interessant fenomeen is (dat mij dus wel geld kost ;-)).
Tot vandaag bevredig ik mijn fotografische behoeften met behulp van een simpele point & shoot camera, een Canon IXUS50, waar ik op zich wel heel erg tevreden van ben, maar je wordt toch serieus beperkt in mogelijkheden en ook wel in kwaliteit (al doet dat laatste er op dit moment minder toe). Voor de Canon had ik een Sony met een vast objectief, een “fake” SLR zeg maar. Maar die was redelijk groot en kwam ook nog tekort, dus werd hij verkocht.
Anyway. Mijn eerste digitale spiegelreflex is bij deze besteld en het is de Nikon D60 geworden. Ik ben me bewust van de beperkingen van de D60 ten opzichte van bijvoorbeeld de D90, maar er is toch wel een serieus prijsverschil tussen beide reeksen en aangezien de fotograaf in mij nog een absolute beginner is, leek me de D60 ideaal om te beginnen. Als later mijn noden veranderen, dan kan ik nog altijd een nieuwe body kopen denk ik dan.

Nikon D50

Net zoals bij andere dure hardware, is support en service van cruciaal belang, meer nog dan de aankoopprijs. En daarom is mijn oog op Fotokonijnenberg gevallen, een winkel waar ik o.a. Pieter al veel goeds van horen vertellen heb en die me in voorafgaande mails met vragen, altijd snel en correct van antwoord gediend hebben.
En het geluk is aan mijn zijde, want naast hun scherpe prijzen hebben ze op dit moment een D60 “Action Pack” in de aanbieding, waar je naast de camera met bijhorende 18-55mm kitlens, ook nog een fotorugzak, een extra accu, een UV-filter en een 2GB geheugenkaart erbij krijgt. Nice!
Ik heb er trouwens ineens de 55-200mm Nikon “kitlens” bijgekocht. Oorspronkelijk dacht ik de kit te kopen waarin beide lenzen aanwezig zijn, maar het action pack van Fotokonijnenberg bestaat enkel met de 18-55mm lens en dus koop ik ze er apart bij.

Nikkor 55-200

Al die dingen samen, maken dat ik naar mijn bescheiden mening een leuk starterspakket heb om mee aan de slag te gaan!
En hoeveel heeft dit alles gekost hoor ik u denken? Net geen 710€. Leuke prijs niet?
Rest er me nog één ding: aftellen tot wanneer alles op voorraad is en ik er om kan rijden.

Mits een beetje vertraging wegens zo goed als geen tijd gehad om te bloggen, volgt hier mijn laatste bijdrage aan mijn TechDays ’09 blogposts. De tweede dag was bijna in de soep gevallen door een ongeval onderweg waardoor we (ik ging mijn twee andere collega’s elke dag oppikken aan het station van Mechelen) bijna te laat waren. Bijna, want we waren al bij al nog netjes op tijd, maar besloten toch de eerste sessies te skippen wegens niet interessant voor ons of wel interessant maar al eerder gezien op een andere sessie of event.
De rest van de dag verliep vlot en opnieuw met een berg interessante sessies van onder andere Rhonda J. Layfield, een serieus gemotiveerde vrouw die het nog is goed kan uitleggen ook (ik zag haar sessie rond SYSVOL replicatie, een op het eerste zicht niet zo interessant onderwerp (saai?) maar de manier waarop zij dat vertelde, deed me echt zin krijgen om in de replicatie-problemen te vlienge :-). Om maar aan te tonen dat een goede spreken een sessie kan maken (en omgekeerd, een slechte kan ze kraken, maar dat heb ik niet mogen meemaken op dit event). Rhonda schrijft trouwens techboeken met Mark Minasi, een serieus gekend schrijven van techboeken  (o.a. de Mastering Windows 200x boeken die hun gewicht in goud waard zijn). Een tech-celebrity dus ;-).
Een andere sessie die me bijgebleven is, is de sessie van Kurt Roggen over group policies. Tevens een boeiende en ook wel belangrijke sessie voor sysadmin’s me dunkt. Kurt doet dat goed, hij brengt het met veel enthousiasme en in mijn ogen is hij een van de betere Belgische presentatoren (of hoe heet je zo een mensen die keynote’s geven?).
Daarna zat TechDays ’09 er op voor mij, want de laatste sessies vielen minder in mijn interessegebied en aangezien ik later op de avond nog naar de ICT Networking Drink te Brussel ging, kon in de extra tijd om daar te geraken goed gebruiken.
TechDays ’09 was een gigantisch succes, zowel voor de aanwezigen als voor Microsoft en hun partners. Het event is niet gratis, maar het is elke euro meer dan waard in mijn ogen. En aangezien de meeste IT’ers de entrance fee kunnen verhalen op hun bedrijf, zou geen enkele Microsoft techguy hier mogen ontbreken. Je wordt op twee dagen bijgebracht wat er nu allemaal mogelijk is, maar ook wat de komende 12 maanden in te pipeline zit en waar je misschien meer aandacht moet aan geven. En al dit zonder te vervallen in marketing-keynotes, want de sessies zijn wel degelijk technisch en onderbouwd met live demo’s.
Voor mij was het een succes en bij leven en welzijn zal ik er volgend jaar opnieuw bij zijn. En laat ons hopen dat er dan wat meer mensen Twitter kennen ;-).
PS: Katrien De Graeve was zo vriendelijk om mij via Twitter (jep, again Twitter) te laten weten dat de prijzen van de Microsoft Surface 12000€ voor de consumer edition en 13000€ voor de versie met SDK zijn. Thanks @Katriendg voor de feedback!

Vorige week was er een van opleiding en events. De opleiding heeft drie dagen geduurd en behandelde Microsoft Powershell (voordien onder de codenaam “Monad” gekend), de nieuwe scripttaal (veel meer dan dat in feite, hence the name “shell”) van Microsoft waarmee ze willen tegenmoet komen aan de kritiek die vooral uit de UNIX wereld (waar ze o.a. Bash hebben als degelijke shell).
Microsoft heeft Powershell dan ook serieus verwoven in hun nieuwste producten – ik denk aan Windows 2008 Server & Exchange 2007 – waardoor de intrede van Powershell in de meeste bedrijven niet lang meer op zich zal laten wachten. Veel zaken zijn trouwens enkel via Powershell uit te voeren en niet meer via de GUI (bijvoorbeeld een hoop nieuwe mailboxen aanmaken in Exchange of bijvoorbeeld het management van Windows 2008 Server Core). Powershell zal dus een serieuze prerequisite worden voor iedereen die in de infrastructuurwereld van Windows zit…
En dat is een goede zaak vind ik zelf. Powershell werkt goed en is veel simpeler dan bijvoorbeeld Visual Basic Scripting. Nu moet ik wel toegeven dat ik nooit een boon gehad heb voor programeerwerk (incl. scripting) dus dat zal er ook wel mee te maken hebben, maar op zich spreekt dat ook in het voordeel van Powershell, want zelfs met mijn beperkte kennis & interesse in het platform, was ik er snel mee aan de slag en vond ik het nog leuk ook.
Vooral het modulair gegeven is leuk. Powershell bevat namelijk al een hoop voorgemaakte “mini-scriptjes” onder de vorm van commando’s. Zo is het erg simpel om bijvoorbeeld bepaalde systeem informatie op te vragen via een “get-xxx” commando, iets waar je vroeger toch eerst een hoop procedures moest voor aanroepen alvorens je resultaat had.
Over de cursus zelf kan ik kort zijn: niets waard. Ik heb zelf de opleiding gevolgd bij Guidance te Brussel en eerlijk gezegd, als ik het boek gewoon had meegekregen dan had ik dezelfde kennis kunnen opdoen zonder de opleiding zelf. Het boek kost 40€, de opleiding in totaal iets van een 1400€ dacht ik…
Veel is natuurlijk te wijten aan de docent zelf (in dit geval een externe consultant waarvan ik de indruk kreeg dat hij het er maar bij deed voor de €€€) die naar eigen zeggen geen “guru” was, maar eerder een all-round Windows consultant. Sorry, maar ik kan de slides ook lezen en de oefeningen uit het boek samen maken. Daar zit geen meerwaarde in, want dat kan je zelf via internet of een goed boek. De meerwaarde moet volgens mij liggen bij het feit dat de docent u tips & tricks kan meegeven die je niet direct in een boek kan vinden… best-pratices, te vermijden en aan te raden acties,… noem maar op.
Enfin, kort gezegd, allemaal zaken die ik niet gezien en gehoord heb. Misschien is het ook wel gelegen aan Guidance, want vroeger, toen ze nog een paar verdiepen hoger zaten in de Buro & Design toren aan de Heizel, was het toch allemaal wat groter en praktischer (en toen vond ik hun lokalen al serieus klein). Nu zitten ze op het eerste verdiep en is het nog meer benepen en komt het toch een beetje amateuristisch over vind ik zelf.
Ik weet terug waarom ik zelf altijd mijn opleidingen bij Global Knowledge te Mechelen regel. Grotere lokalen, grotere gebouwen, betere infrastructuur en naar mijn bescheiden mening ook beter gekwalificeerde lesgevers. En niet onbelangrijk, betere catering ;-). En je moet niet door Brussel rijden, wat ook een voordeel is en een aangename afwisseling ten opzichte van de gewone werkweek.

Jawel beste lezertjes 🙂 – volgende week is het zover! Op 11 en 12 maart (met een preconference op 10 maart) zijn het de Microsoft TechDays @ Metropolis Antwerpen. Het walhalla voor alles wat van Microsoft komt of er in de verste verte iets mee te maken heeft of zal hebben. Verwacht u aan workshops, demo’s en hands-on expierences met alles wat net uit is of heel binnenkort te krijgen valt. Ik denk aan Windows 2K8 R2, de nieuwste Hyper-V release, Surface (u weet wel, dat megagroot touchscreen dat eigenlijk een tafel is en spijtig genoeg veel te veel kost om in mijn living te kunnen staan) en nog veel meer! Geek-heaven dus. Hehe. Allen daarheen zou ik zeggen, het is nog niet te laat.
En in het kader van de TechDays is er ook een Brussel Girl Geek Dinner – editie #11 – het ondertussen wel bekende concept van “girl nights” maar dan met een tech/geek/nerd/web/marketing/***** kantje op maandagavond 10 maart. Het aantal deelneemsters groeit bij elke editie en deze keer zijn er al bijna 150 inschrijvingen! Zeg nog eens dat er geen coole madammen in onze werkwereld zitten ;-). Anyway, het event is in principe “females only” maar als je met één van die girl geeks meekomt, mag je toch mee binnen. I’ll be there, thanks to @lleentje en zal dus de kans krijgen om dit “behind closed doors” event from the inside out te mogen aanschouwen. Ik ben serieus benieuwd, zowel naar de girl geeks als naar hun male “sjakossen” zoals de mannelijke bagage ook wel genoemd wordt…
U komt toch ook?

Vrijdagavond was een rustige avond. Een beetje TV gekeken en op tijd gaan slapen, want zaterdag was het vroeg opstaan (lees: voor ‘s middags) om een paar huisjes / bouwgronden te gaan spotten. Daarna nog langs Makro geweest voor een paar hoognodigheden en daartussenin een korte lunchstop gemaakt @ McDonalds – waar ze gratis wifi-toegang aanbieden. ‘s Avonds stond er een portie mosselen met een handvol vrienden op het programma om daarna nog wat van tooghangen te doen. Jihaa!
Zondag eveneens wat gaan cruisen, op jacht naar huisjes en bouwgronden en het web afgeschuimd voor reviews, artikels, besprekingen en meningen op fora van Nikon dSLR toestellen. Ik wil al een tijdje een deftig fototoestel en mijn point & shoot van Canon (Ixus 50 om precies te zijn) is daar niet geschikt voor. Pas op, ik ben daar dus wel heel content van, want dat toestelletje doet waar het voor gemaakt is – aanzetten en foto’s nemen. En nog best goede foto’s ook. Maar ik zou graag iets verder gaan en wat dingen proberen, en dan schiet zo een P&S model al snel te kort.
Ik ben natuurlijk (nog) geen ervaren fotograaf en daarom wil ik ook geen 1500€ (of meer!) uitgeven aan een dSLR. Neen. We gaan klein beginnen, ideaal om de basics onder de knie te krijgen en te zien of het überhaubt wel mijn ding is en ik genoeg skills heb om er verder in te investeren. Aangezien ik nog geen dSLR heb en ook geen analoog toestel heb liggen, ligt de merkkeuze nog volledig open: Canon of Nikon. Op zich heb ik niet direct een voorkeur, laat staan genoeg know-how om één van de twee af te schieten, maar als ik zo wat rondspeur op het net en reviews lees, dan gaat mijn voorkeur toch lichtjes uit naar Nikon.
Oorspronkelijk had ik mijn oog laten vallen op de D90, zowat het duurdere consumermodel, maar na een beetje wikken en wegen heb ik besloten dat de D90 toch een serieus prijskaartje heeft voor mijn beginnerspositie op het vlak van fotografie. De extra features ten opzichte van zijn kleinere broertjes zullen zonder twijfel de moeite waard zijn, maar niet op het niveau dat ik nu sta denk ik. En daarom heb ik besloten om voor de Nikon D60 te gaan.
De D60 wordt in verschillende kits aangebonden, waarvan er twee mijn interesse hebben: het pakket met de D60 en de 18-55VR lens in de eerste plaats en het pakket met zowel de 18-55VR als de 55-200VR lens in de tweede plaats. Natuurlijk kan ik die 55-200 nog altijd achteraf bijkopen, maar je doet een beetje winst als je het in een kit koopt… De vraag is natuurlijk, heb ik die 55-200 lens nodig? Alles hangt af van wat je ermee wil doen en laat dat nu net een vraag zijn waar ik nog geen antwoord op kan geven: mijn interesse is erg ruim en ik denk dat ik me dus zowel met landschappen als met portretten en alles daartussenin ga amuseren – al is het maar om te ontdekken waar ik het meest door geboeid ben. Het prijsverschil tussen beide kits is ongeveer 225€, wat toch al de moeite is! En misschien verkies ik de 70-300VR lens wel op termijn… en koop ik nu dus beter gewoon de 18-55 kit en ga ik zo verder.
We’ll see, ik heb een paar mailtjes verstuurd naar winkels en afhankelijk van de antwoorden beslis ik…
Wordt zonder twijfel vervolgd…

Vandaag tijdens mijn middagpauze richting Nieuwstraat te Brussel gewandeld om mijn vergeteligheid recht te zetten en een Apple Wired Keyboard op te halen bij Macline. Daarna nog in de FNAC binnengesprongen om eens te neuzen tussen de nieuwste games, de Nikon D90 een hands-on te gunnen, naar de harde schijven te kijken (Time Capsule ziet er leuk uit maar zo duur :'() en nog eens langs de DVD afdeling te browsen. Uiteindelijk niets gekocht wegens het feit dat FNAC toch wel redelijk duur is…
Ondertussen is het klavier al aangesloten en een avondje in gebruik en ik moet zeggen: knap ding. In het begin is het serieus wennen want zo een Apple toetsenbord is toch wel serieus plattekes! Maar na een kwartiertje ben je daar gewoon aan en vraag je je af hoe je ooit anders gewerkt hebt? Als ik de aanslag vergelijk met mijn (zeer geapprecieerde) Dell toetsenborden, dan is de afstand die de knop aflegt volgens mij op zijn minst vijf keer korter! Ik zou zelfs durven te beweren dat de “afstand” op de Macbook iets langer is dan op dit klavier… en mensen die een Mac hebben weten dat een Macbook al heel korte aanslagen heeft.
Het ding is ook geen centimeter te groot. Nope. Naast de buitenste knoppen is welgeteld 3mm aluminium. Een strak design dus, dat uiteraard mooi past bij de Macbook en de LED display. En er zit een numeriek klavier aan (en twee USB-poorten, inclusief USB-verlengkabeltje voor USB-sticks of andere voorwerpen die te dik zouden zijn om onder het klavier te connecteren), wat niet terug te vinden is op de wireless bluetooth editie.
Ergonomisch zit het ook hier weer perfect. En gelukkig maar, want in tegenstelling tot elk ander klavier dat ik heb, zitten er geen verstelbare voetjes op dit klavier! Desalnieteplus alweer een dikke voltreffer in de roos… straks denkt iedereen hier nog dat ik aandelen heb in Apple of zo, maar als het goed is moet het gezegd worden he.

Vandaag ben ik dus naar de dichtsbijzijnde Apple Store geweest – Easyware te Leuven – om te kijken of er nog iets te doen valt aan mijn lompigheid van eerder deze week. Eerlijk als ik ben, heb ik aan de vriendelijke man achter de balie gezegd dat ik mijn iPod laten vallen heb en dat hij sindsdien serieus vies deed en na een shutdown voor eeuwig stil gebleven is. 
Eerst zei men mij dat wanneer het toestel gevallen is, ze dit aan Apple moeten melden en dat Apple dan bepaald of de herstelling al dan niet onder garantie kan gebeuren. Op dit moment dacht ik, godver zeg dan toch dat het “opeens” stuk was!! Want er was geen visuele schade, nergens – op een klein krasje na, maar dat kan even goed van een sleutel ofzo zijn in de broekzak.
De service engineer van dienst nam mijn Touch mee “naar vanachter” en kwam na vijf minuten terug met het volgende: “In feite zien we daar totaal geen sporen van een val aan, we gaan dat proberen via de garantie te regelen, zal normaal geen probleem zijn. Binnen 2-3 dagen hoort u van ons”.
Kijk, dat noem ik nu service he. Had ik al gezegd dat mijn iPod Touch zelfs niet bij hen aangekocht werd? Nu nog hopen dat Apple er niet moeilijk over doet en dat ze mijn 32GB groot muziekmonster gratis herstellen. Het zou een welgekomen positieve noot zijn na al de perikelen die ik al meegemaakt heb met de levering van mijn nieuwe Macbook (die er nog niet is notabene, het zal voor morgen zijn denk/hoop ik).
Na mijn service gerelateerde problemen heb ik ook een “skin” gekocht voor mijn still to arrive Macbook, een Apple Remote – kwestie dat ik mijn Mac kan gebruiken voor presentaties – en last but not least de befaamde Apple Wireless Might Mouse. Knap design en via bluetooth gaat die zich draadloos connecteren met mijn laptop. Ik heb nog wel een Logitech MX Revolution liggen, maar dan moet ik weer zo een dongle inpluggen en ik heb daar geen zin in. De Mighty Mouse werkt met de ingebouwde bluetooth ontvanger van de Macbook en dan heb ik geen extra attributen nodig. Yihaa. 

Terwijl ik daar was heb ik ook een oog geworpen op de nieuwe 24″ LED monitor van Apple die speciaal voor de laptops ontworpen is. Ze zijn niet voorradig, maar ze zien er verdomd knap uit. Ik weet nu al wat ik mezelf cadeau ga doen voor mijn verjaardag ergens begin februari :-).  

Ah en ik weet niet of jullie dit al wisten, maar Apple Stores (althans Easyware, de rest weet ik eigenlijk niet) verkopen ook iPhones 3G! Bij Mobistar zijn ze nog altijd niet voorradig, maar daar stonden alle modellen voorradig – wit en zwart, zowel 8GB als 16GB. Dus als er nog iemand op zoek is en hopeloos wacht op stock bij Mobistar – ga naar een Apple Store.

Gisteren een serieus staaltje lompigheid op mijn curriculum bijgezet. Ik stap ‘s morgens uit mijn auto met mijn iPod Touch in mijn hand en wat doe ik… ik laat het ding uit mijn handen vallen! Pardoes de grond op, op een miniscuul krasje niets van schade, maar hij doet het niet meer. Eerst ging hij nog, maar moest ik een paar keer duwen op de knopjes om het scherm te activeren…
Ik dacht, ik reboot de iPod en alles komt goed. Niet dus. Het ding is niet meer op te krijgen, zelfs niet wanneer het aan de computer hangt.
Morgen = vakantiedag dus ik ga is naar de Apple Store lopen en kijken of het te herstellen is…
Lomp zijn, soms kan ik er wel wat van.

Straks is het weer zo ver: een nieuwe aflevering van Prison Break seizoen vier. In de VSA zit men ondertussen al aan aflevering 7 en ik moet toegeven dat het serieus kriebelt om deze niet asap te downloaden en te bekijken… maar aangezien ik nu al te weinig tijd heb, volg ik het maar op TV zoals een brave burger dat hoort te doen ;-). Wat ik wel doe, is de afleveringen opnemen op de digicorder en een kwartier tot twintig minuten later dan het uitzenduur beginnen kijken. Op die manier kan ik de reclameblokken fast-forwarden en ben ik ongeveer klaar met kijken samen met de mensen die “live” kijken. 
Ik zeg u, zo een digicorder dat heeft serieus zijn voordelen! Swat, straks Prison Break dus. Don’t forget.

Vandaag serieus op de tanden moeten bijten (maar er wel in gelukt!). Amai! Op zo een dagen vraag ik mij dan de volle vijf tellen af waarom ik überhaubt niet mijn spullen bij elkaar raap en elders, in een minder “kindergarten” bedrijfsstructuur aan het werk ga. Zelfverminking of zo? Hehe.
Neen, serieus. Neem nu maar van mij aan dat in kleine ventjes grote smeerlappen kunnen schuilgaan en dat hun gestalte zeker en vast geen invloed heeft op het al dan niet gemeen uit de hoek komen. De meer beroemde exemplaren van dictators zoals Hitler en Napoleon waren ook niet de meest vriendelijke ventjes “out there” nietwaar?
Neen. Het was aan de levende lijve vandaag, dat ik het mocht ondervinden. Een welgemeende “neen” komt blijkbaar zo hard aan dat ze, net zoals kleine kindjes bij papa gaan wenen wanneer ze hun zin niet krijgen, bij hun overste moeten gaan janken om hun gelijk te halen. Althans, als ze denken dat hierarchie enige indruk maakt op mij. Guess again.
Mijn inziens respecteer je iemand voor wie hij is, voor wat hij doet, waar hij voor staat of wat hij in het verleden al bereikt en verwezenlijkt heeft. Nergens in de vorige zin zie ik “om de functietitel die hij/zij heeft” staan en dus veeg ik daar ronduit mijn voeten aan. 
Naar mijn gelijk hebben ze dus falikant kunnen fluiten, met de nodige woordwisselingen tot gevolg. En wanneer je ziet dat “de tegenpartij” dan zijn kalmte niet meer kan bewaren en vervalt in zijn ware aard en dingen zegt waarvan je weet dat hij er al spijt van heeft als ze over zijn lippen rollen, dan kan ik niet anders dan diep van binnen over de grond rollen van het lachen. Lachen met die kleine persoonlijkheid die op dat moment tegenover mij staat.
Ik. Die jonge gast daar. Ocharme 27 lentes jong. Naiëf weet je wel? Moet nog veel leren (ongetwijfeld!). Die jonge gast, die heeft zijn slag thuis gehaald. En diep vanbinnen een serieuze vuist gemaakt en een “YEAH” kreet laten galmen – in stilte weliswaar. En zeggen dat ik dan geconfronteerd werd met grote guru’s (in their crazy little sick mind welteverstaan). 
Right. 
PS: De “I’m sorry for what I said” kwam heel snel daarna… maar voor mij zijn dat vijgen na Pasen. Nuff said. U bent geklasseerd meneer de dictator, en wel degelijk verticaal. Dictators, ik hou er niet van.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑