Mijn laatste contact met Volvo dateert van bij de lancering van de Volvo S60, toen de voorstelling van dat model gepaard ging met een uiterst interessant bezoek aan de fabriek te Gent.
Met de S60 kon ik toen samen met enkele andere bloggers een paar testrondjes maken op hun eigenste testbaan, maar hoe interessant dat ook was, het blijft een erg korte testervaring. Toen ik onlangs de vraag kreeg of ik de nieuwste telg, de Volvo V40, enkele dagen aan de tand wou voelen, was ik er als doorwinterde “petrolhead” uiteraard als de kippen bij om op dit aanbod in te gaan!
En zo geschiedde: ik mocht de V40 op maandag afhalen en moest hem pas vrijdagmiddag terug afleveren. Een uitstekende kans om de V40 dus als dagdagelijkse wagen te testen.
Op jaarbasis leg ik ongeveer 65.000km af en dus is een degelijke wagen erg belangrijk, daar ik er ettelijke uren per dag in spendeer.
Motorsouplesse, versnellingsbak, geluiddemping, comfort en kwaliteit van de geluidsinstallatie zijn voor mij de meest belangrijke zaken. Uiteraard is ruimte / volume ook van belang, maar dan vooral wanneer we met het gezin op de baan zijn. Doorheen de werkweek zit ik meestal alleen in de wagen en het enige dat ik meesleur is mijn laptop en die past perfect op de achterbank ;-).
De V40 die ik meekreeg was erg netjes uitgerust:
– D3 motor met 150pk en 350Nm koppel
– Geartronic automatische versnellingsbak
– GPS
– Parkeersensors achteraan + achteruitrijcamera
– Lederen interieur
– Adaptieve cruisecontrole
– Side-assist & lane-assist
– Digitaal dashboard
– Automatische ruitenwissers
– Automatische koplampen
Kortom, redelijk complete uitrusting. Op het eerste zicht mis ik enkel xenon koplampen, verwarmde zetels en een schuifdak om van een full-option uitvoering te kunnen spreken.
Ongetwijfeld zijn er nog andere opties, maar die kan je checken op de Volvo website.
De D3 motor is een oude bekende en heb ik in de S60 en de XC60 al kunnen testen. Het gaat over de gekende 2.0 vijfcilinder die vroeger 163pk en 400Nm opwekte, maar die variant draagt vanaf nu het D4 acroniem (en heeft 177pk ipv de “fiscale” 163pk). De “nieuwe” D3 betreft hetzelfde blok, maar is fiscaal interessanter gemaakt dus.
Dankzij het feit dat het hier over een vijfcilinder gaat, kan je genieten van een erg leuke brom die vooral tussen de 2.000 en 3.000 toeren van zich laat horen. De prestaties zijn prima in orde en de sportieve chauffeur zal menig “rode-licht-sprintjes” op zijn naam kunnen schrijven ;-).
De versnellingsbak van mijn V40 was een automaat, of zoals Volvo dat noemt – een Geartronic. Concreet een enkele koppeling met zes verzetten met een gewone stand en een sportstand. Die laatste vond ik niet zo wauw en ik had het gevoel dat hij in die stand vaak twijfelde tussen versnellingen met het nodige op- en afschakelwerk tot gevolg. Leuk detail: de pook zelf is verlicht dus geen aparte rij letters / cijfers om iets af te lezen.
Mijn voorkeur gaat dus uit naar de normale D-stand. Zou ik persoonlijk de automaat kopen? Ja, want ik zit vaak in de file en dan is een automaat super aangenaam. Mijn eigen wagen beschikt trouwens over een DSG-bak, die ik persoonlijk beter vind dan de Geartronic (IMHO is er maar één automaat beter dan DSG en dat is de StepTronic 8-speed van BMW).
Wat ik wel een beetje miste, waren “peddles” ofwel “schakellepeltjes” aan het stuur voor wanneer je manueel schakelt + een andere opmerking: mijn “logica” zegt me dat opschakelen = pook naar achteren trekken en terugschakelen = pook naar voor duwen, zoals in de autosport. Volvo (net als menig andere fabrikanten) verkiezen echter om dat net omgekeerd te doen in de “normale” auto’s…
Op vlak van comfort alles prima met een extra vermelding voor de zetels: erg comfortabel! Het dashboard heeft drie standen (normaal-eco-performance) die elk de nadruk leggen op wat de naam doet vermoeden. Leuk gedaan, maar wel niet standaard op de instapversie.
De achteruitrijcamera is ook handig, maar gezien de afmetingen van de wagen zouden enkel parkeersensors wel volstaan.
Wat dan wel weer erg interessant is, is de adaptieve cruisecontrol die je toelaat het verkeer te volgen tot stilstand! Om dan terug te vertrekken moet je enkel de gaspedaal eventjes aanraken en de V40 sluit terug netjes aan bij de voorligger. Handig, zeker in files! De V40 kan trouwens net zoals zijn grotere broertjes voetgangers enz detecteren en zelf beslissen om te stoppen en ongelukken te vermijden.
De andere hulpmiddelen zoals collision detection, side- en lane-assist werken zoals verwacht, maar irriteerden mij redelijk snel met als gevolg dat ze snel uitgeschakeld werden.
Vooral de collision detection was irritant omdat die via een HUD en kleurenleds waarschuwingen op de voorruit projecteerde wanneer je te dicht bij de voorligger reed. Bij normaal verkeer top, maar in de file nutteloos… Als je zoveel afstand laat als het systeem wil, dan rijden er constant auto’s tussen waardoor het systeem uiteraard opnieuw klaagt dat je te dicht zit ;-).
Side-assist oftewel dodehoekdetectie werkt goed en is handig. Lane-assist oftewel een systeem dat waarneemt als je over de lijn rijdt en bij gevolg je stuur doet trillen en zelfs corrigerend stuurt, vond ik irritant. Als je van baanvak wisselt zonder richtingaanwijzer, geeft dat een waarschuwing. Op zich terecht, maar ‘s nachts als ik alleen op de snelweg rijd, durf ik al eens te veranderen van baanvak zonder pinker…
Het systeem is dan weer wel in staat je wagen tussen de lijnen te houden omdat het zelf bijstuurt. Knap! Werkt uiteraard niet in bochten ;-).
Over de koffer kan ik kort zijn: erg klein met een hoge laaddrempel. Als tweede wagen zou dat volstaan, maar als enige wagen in een gezin met een peuter is dat onmogelijk (en moet je eerder een V60 kopen).
De kofferklep ging ook niet vlot open en bleef halverwege “hangen”. Mogelijk was dit een probleem met mijn testwagen dus dat laat ik in het midden…
Van de vier dagen dat ik de V40 ter beschikking had, heb ik er zelf twee dagen mee rondgetuft en heeft de wederhelft er de andere periodes beslag op gelegd – dat zegt ook al iets over deze wagen!
Het verbruik was aan de hoge kant – een gemiddelde van 7.4 liter per 100km bij gemengd verkeer. Met mijn eigen wagen zit ik daar ongeveer een halve liter onder (VW CC 2.0TDI DSG) terwijl mijn eigen wagen zwaarder is en over grotere velgen beschikt. Vermoedelijk heeft dit te maken met de eerder genoemde vijfcilinder ten opzichte van de viercilinder in mijn eigen wagen…?
De ecologische chauffeur kiest mogelijk beter voor de zuinigere en fiscaal interessantere D2, maar dan zal je wel wat rijplezier moeten inleveren, om te zwijgen over die lekkere grom van de vijfcilinder!
De D4 lijkt me niet nodig tenzij je kost wat kost de meest krachtige dieselversie wil. De D3 is zeer aangenaam en komt op geen enkel moment vermogen tekort.
Ter conclusie zou ik de V40 best wel overwegen als tweede wagen. Het design is erg geslaagd en het oog wil nu eenmaal ook wat. Ter info: de catalogusprijs van de V40 zoals ik hem getest heb, bedraagt om en bij de 35.000€. Een vergelijkbare VW Golf VII kost 33.000€ en heeft een hogere restwaarde, maar niet zo een gedurfde lijn… Smaken en kleuren zeker?
Op vlak van afwerking is alles in orde, maar Volvo komt toch nog tekort om mee te spelen met de Duitse autobouwers, terwijl hun prijszetting wel op hetzelfde niveau zit.
Nog een laatste tip: als je voor een D3 gaat, kies dan grotere velgen dan de standaard 16″ exemplaren die ik kon testen (en die daarbovenop nog “groene” banden hadden). Het motorblok heeft zodanig veel koppel dat het binnenste wiel snel last heeft van wielspin bij korte bochtjes. Een grotere velg en bijpassende bredere band zou dit “probleem” zonder twijfel oplossen.
Bedankt aan de vrienden bij Volvo en de reclameregie om deze test mogelijk te maken.
PS: er is ook een CrossCountry versie van de V40 en die ziet er best leuk uit als je het mij vraagt!
Recente Comments