Telling stories for a living

Tag: Oog

Al enkele jaren kijk ik vol interesse en fascinatie naar foto’s, fotografen en toestellen. Fotografie is een medium dat mij serieus interesseert, maar waar ik eigenlijk nooit aan begonnen ben. Sinds de komst van de eerste, betaalbare digitale spiegelreflex camera’s (de EOS 3OOD als ik me niet vergis?) zit ik al stiekem te gluren naar die dingen als ik in een FNAC, Mediamarkt,… rondloop en maak ik telkens van de gelegenheid gebruik om de toestellen eens te betasten en vast te pakken. Ik zie mezelf dan al foto’s maken, creatief zijn, ideeën opdoen,… the whole lot zeg maar.
Sinds de opkomst van blogs is die interesse er trouwens alleen maar op toegenomen (Herman, Pieter, Michel en Ine zijn de eersten die zo direct in mij opkomen), waardoor nog maar eens bewezen is dat blogging een interessant fenomeen is (dat mij dus wel geld kost ;-)).
Tot vandaag bevredig ik mijn fotografische behoeften met behulp van een simpele point & shoot camera, een Canon IXUS50, waar ik op zich wel heel erg tevreden van ben, maar je wordt toch serieus beperkt in mogelijkheden en ook wel in kwaliteit (al doet dat laatste er op dit moment minder toe). Voor de Canon had ik een Sony met een vast objectief, een “fake” SLR zeg maar. Maar die was redelijk groot en kwam ook nog tekort, dus werd hij verkocht.
Anyway. Mijn eerste digitale spiegelreflex is bij deze besteld en het is de Nikon D60 geworden. Ik ben me bewust van de beperkingen van de D60 ten opzichte van bijvoorbeeld de D90, maar er is toch wel een serieus prijsverschil tussen beide reeksen en aangezien de fotograaf in mij nog een absolute beginner is, leek me de D60 ideaal om te beginnen. Als later mijn noden veranderen, dan kan ik nog altijd een nieuwe body kopen denk ik dan.

Nikon D50

Net zoals bij andere dure hardware, is support en service van cruciaal belang, meer nog dan de aankoopprijs. En daarom is mijn oog op Fotokonijnenberg gevallen, een winkel waar ik o.a. Pieter al veel goeds van horen vertellen heb en die me in voorafgaande mails met vragen, altijd snel en correct van antwoord gediend hebben.
En het geluk is aan mijn zijde, want naast hun scherpe prijzen hebben ze op dit moment een D60 “Action Pack” in de aanbieding, waar je naast de camera met bijhorende 18-55mm kitlens, ook nog een fotorugzak, een extra accu, een UV-filter en een 2GB geheugenkaart erbij krijgt. Nice!
Ik heb er trouwens ineens de 55-200mm Nikon “kitlens” bijgekocht. Oorspronkelijk dacht ik de kit te kopen waarin beide lenzen aanwezig zijn, maar het action pack van Fotokonijnenberg bestaat enkel met de 18-55mm lens en dus koop ik ze er apart bij.

Nikkor 55-200

Al die dingen samen, maken dat ik naar mijn bescheiden mening een leuk starterspakket heb om mee aan de slag te gaan!
En hoeveel heeft dit alles gekost hoor ik u denken? Net geen 710€. Leuke prijs niet?
Rest er me nog één ding: aftellen tot wanneer alles op voorraad is en ik er om kan rijden.

Jep, het is er dan toch van gekomen. Ik ben gezwicht voor de immense druk op mijn schouders en ben gisteren naar de dichtsbijzijnde Apple Store gereden om mijn iPhone 3G te gaan afhalen die ik de dag voordien had gereserveerd (better safe than sorry?). Het is een “black” versie met 16GB geheugen geworden – zwart omdat ik de witte eigenlijk niet zo mooi vind en ook omdat ik al gelezen heb dat de externe shell minuscule krakjes zou durven krijgen en die zijn zichtbaar bij de witte en onzichtbaar bij de zwarte iPhone’s.
Over opslagcapaciteit heb ik lang zitten twijfelen, want op mijn iPod Touch heb ik 32GB waarvan ik er maar 7GB gebruik en aangezien daar in feite al meer playlists mee sync’en dan ik effectief vaak gebruik, zou een 8GB iPhone moeten volstaan voor mijn apps en de playlists met muziek die ik echt altijd mee wil hebben. Anderzijds is het prijsverschil niet zo heel groot (525€ VS 614€) en aangezien de capaciteit niet uitbreidbaar is (althans niet zonder te beginnen solderen en andere garantievernietigende acties) zou ik mezelf tegen het hoofd slaan als er binnen X-tijd zaken beschikbaar komen voor de iPhone waardoor ik tegen de 8GB capaciteit aanloop. En dus is het maar de 16GB editie geworden hé.

iPhone 3G

Een “kale” iPhone lijkt mij net iets te riskant (laten vallen, exposure aan alles en iedereen aangezien ik nogal veel gebruik maak van mijn huidige “ex” smartphone) en dus moest er een bescherming bijgekocht worden. Ik had al genoeg onderzoek verricht om te weten wat ik wou en de keuze tussen een zeer dunne skin (enkel goed tegen krassen, maar niet tegen een dropkick) en een clamshell is in het voordeel van het laatste beslist.
Mijn oog was gevallen op de Griffin Clarifi gevallen – een clamshell met nice extra’s. De verpakking bevat de clamshell die de zijkanten en de achterkant beschermen alsmede een screenprotector die je oneindig aantal keer kan verwijderen en terug aanbrengen. Handy! Al de aansluiting en de knopjes blijven vrij dus je wordt op geen enkel vlak beperkt in de mogelijkheden. Als je gebruik maakt van een dock, kan je de onderkant en afschuiven, al is dat niet zo makkelijk want die shell is uit rubber vervaardigd en dat wringt nogal tegen ;-).
Een heel leuke extra aan de Griffin Clarifi is de aanwezigheid van een extra lens aan de achterzijde. Deze lens kan je in a breeze voor de iPhone camera schuiven om macro-foto’s scherper te maken. En het werkt nog ook! Check de review op iLounge voor met- en zonder-foto’s en je zal zien dat de close-up’s met de lens voor de camera net iets scherper zijn. Fun! Ter info, volgens Griffin zelf zou een “gewone” iPhone 18″ nodig hebben als minimale afstand om nog scherp te kunnen fotograferen, met de Clarifi zou dit 4″ zijn.
Ik heb er ook de Apple iPhone Dock bijgekocht, een slimmed-down versie van de Universal Dock (en 15€ goedkoper dacht ik) met als enige verschil dat er geen Apple Remote bij zit (heb ik al en ik wil die toch niet gebruiken met het docking station) en dat je er enkel een iPhone in kan zetten in tegenstelling tot de Universal die, zoals de naam al doet vermoeden, al de Apple producten onderdak kan bieden.
Eens thuis gekomen, was het allemaal redelijk straight forward (zoals zo vaak met Apple producten): uitpakken, aan de Mac hangen en klaar. Enkel nog aanduiden wat je wil sync’en en eventjes wachten. Aangezien ik al een iPod Touch heb, ben ik al vertrouwd met de werking (en dan nog, het wijst zichzelf echt wel uit) en heb ik ook al een verzameling van leuke games en apps die vaneigens ook naadloos op de iPhone zijn overgezet. Een van mijn topfavorieten, die op mijn iPod Touch 1G niet werkte wegens geen microfoon, is Shazam – een free app die je toelaat om muziek te herkennen door ernaar te luisteren. Zo zalig! Op café zitten, in de auto,… eender waar en een supernummer horen maar de naam niet kennen. Shazam opstarten en 10 seconden later heb je de uitvoerder, de trackname, mogelijke remixen en zelfs pre-listen links en een buy mogelijkheid in iTunes. On-ge-lo-fe-lijk! Dat is voor mij “smart” phone.
We zijn nu één dag verder en ik zou al voor geen geld van de wereld willen terugkeren naar het Windows Mobile platform. En ja, ik draaide er de nieuwste versie op nl. Windows Mobile 6.1. Maar elke paar dagen mocht ik dat toestel wel een rebooten, of hing er een applicatie vast, of kreeg ik error boodschappen rond het geheugengebruik,… maakt niet uit. En de basic touch en feel van het OS is ook verre van waar Apple staat. Mijn toestel was een HTC Touch Cruise, een model zonder keypad dus en in feite bedoelt om te gebruiken zoals de iPhone. Met de vingers dus. Maar het probleem is dat Windows Mobile vandaag nog altijd niet gemaakt is om zonder stylus te bedienen. Plain simple. Met de HTC interface gaat het al beter, maar dan nog is de reactietijd niet wat de iPhone levert. Logisch, want er zitten veel meer layers tussen die allemaal resources gebruiken tiens. Windows Mobile 7 zal misschien beterschap brengen, maar aan de hand van screenshots die nu al rondgaan, ziet het er nog altijd niet zo handy uit als de Apple oplossing. En ik ben géén Apple fanboy, integendeel. Ik heb er twee jaar opzitten met Windows Mobile, dus ik denk dat ik echt wel kan zeggen dat ik weet waarover ik spreek zowel op vlak van stabiliteit, user-interface, applications,…
Tijdens TechDays ’09 heb ik trouwens overvloedig op Twitter gepost en ook daar kwamen de tekortkomingen van de Windows Mobile snel bovendrijven. Onhandige toepassingen. Sorry Microsoft, no hard feelings, maar ik heb een vermoeden dat ze er te laat achter gekomen zijn en nu hopeloos achterop hinken. Windows Mobile 7 mag er dan wel aankomen eind dit jaar, maar Apple zit ook niet stil en heeft iPhone OS 3.0 aangekondigd en stelt dit 17 maart voor aan een groep devs. WM7 probeert de huidige iPhone bij te benen, maar afhankelijk van wat Apple gaat tonen in Cupertino volgende week, zou het wel is goed kunnen dat ze weer lichtjaren achteruit geschoten worden daar in Redmond…
We’ll see, maar voorlopig is er maar één koning: Apple’s iPhone 3G.

Ik heb mijn oog laten vallen op een eReader, een toestel dat eruit ziet als een tablet-pc maar in feite niets meer kan dan een ebook weergeven op een scherm dat in alle omstandigheden goed leesbaar zou moeten zijn (zwart-wit weliswaar), dat dagen op één batterijlading kan overleven, dat goed in de hand ligt (geen 2kg zwaar dus) en dat simpel in gebruik is.
Amazon heeft de Kindle (met DRM als ik me niet vergis, waardoor je niet zomaar eender wel ebook erop kan gooien) maar die is hier niet te krijgen. Sony heeft de PRS-505 en die heb ik hier ook nog niet gevonden, maar Waterstones wil die wel versturen vanuit de UK en met de lage Pond kan dat een zaakje zijn. Ik heb namelijk nogal veel techbooks in digitale vorm, en ik denk dat dat vlotter zal lezen dan op de laptop. En zo een eReader is ook minder fragiel denk ik (hoop ik).

In ieder geval, nog eventjes over denken en dan afwegen of ik het ga kopen. Ah ja, het heeft 512MB intern geheugen, je kan het expanden met sd-kaartjes en USB sticks en je krijgt er 100 ebooks gratis bij.

Bon. Ik kom dus thuis en ik zie de levering van Apple die me staat op te wachten in het bureau. Ongeduldig als ik ben doe ik de doos open, echter mijn oog ziet al dat er op de Apple doos zelf geschreven staat “2.0GHz CPU…”, waarop ik in mezelf denk “tiens, ik heb toch 2.4GHz?”.
Ach, zal een standaard doos zijn denk ik al geweten sussend…
De “packing list” ziet er ook goed uit. Alles zoals ik besteld heb. Het zal wel goed gelopen zijn.
En dan doe ik de doos open. Neeeeeeeuuhh!! Het is wel degelijk de verkeerde Macbook die men in de doos gestoken heeft! In plaats van de duurste variant heeft men mij de goedkoopste opgestuurd, met Duitse handleiding en vaneigens een Duits toetsenbord (QUERTZ ipv AZERTY)! Godverdomme Apple, hoe moeilijk kan dat toch zijn om een bestelling correct uit te voeren? De mensen van de inpakkingsdienst hebben mij dus een Duitse versie van de Macbook opgestuurd in plaats van een Belgisch exemplaar. Sterk. 
Anyway, ik bel dus naar de Apple Store waar men mij zegt dat ze mij een mailtje gaan sturen met gegevens zodat ik deze verkeerde Macbook kan terugsturen én dat men mij ook een nieuwe Macbook gaat opsturen, degene die ik besteld EN betaald heb (verschil van 400€). De dame aan de andere kant van de lijn bevestigt dat ze de nieuwe Macbook al gaan opsturen en dat ik dus niet eerste de oude moet terugsturen… Hoe ik die levering kan volgen? Die zal opduiken in uw bestaande account… right. Niet dus. 
En dat mailtje heb ik ook nog niet ontvangen. En natuurlijk zijn ze nu gesloten. En bij Applecare kunnen ze mij niet helpen – U hebt onze Sales nodig meneer.
Morgenvroeg hang ik terug aan de lijn, vraag ik nogmaals bevestiging dat ze mijn nieuwe Macbook al opgestuurd hebben, meld ik dat ik nog geen mailtje gekregen heb voor de verkeerde Macbook te kunnen retourneren én ga ik ook is vragen of ik geen compensatie krijg… want ik heb wel degelijk betaald en zij hebben verkeerd geleverd. Aha!
En dat ze nu maar niet denken dat ik deze Macbook al opstuur alvorens ik mijn nieuwe in handen heb (of tenminste kan zien dat hij verstuurd is via de Apple site). 
Wat denkt u ervan?
En als de mensen van Apple soms meelezen: nu is het moment om uw marketing / sales team in actie te laten schieten en deze “Apple Expierence” positief te laten aflopen.

Als trouwe fan van de Formule 1 races, zat ik vanmorgend natuurlijk achter mijn TV om te grote prijs van China te volgen. Met een verschil van minder dan tien punten tussen de twee kansmakers blijft het natuurlijk spannend, al hoop ik natuurlijk dat Lewis Hamilton het kampioenschap op zijn naam mag schrijven. In feite is alles goed, zolang het maar niet Ferrari is die de titel binnenhaalt. Ik weet niet waarom, maar ik kan niet om met die gasten hun mentaliteit en ingesteldheid van wij zijn de beste en voor ons zijn de regels altijd net iets breder dan voor al de rest (denk maar eens terug aan de tijden van Schumacher, de maneuvers die Kimi R. al uitgehaald heeft, Massa zijn maneuver van vorige GP,…).
Hamilton is ook een beetje “zot” achter het stuur, maar toch… het zal wel persoonlijk zijn denk ik, maar ik heb veel meer sympathie voor die gast dan voor de Ferrari-boys. Ach ja. 
Anyway: Lewis heeft gedaan wat hij moest doen – winnen. Volgende week moet Massa dus al winnen en mag Lewis het niet beter doen dan een zesde plaats om zijn titel nog te verliezen! Een goede kans dus, tenzij een andere rijder hem (per ongeluk?) van de baan knalt? Hmm. We zullen zien.
Het grappigste was de persconferentie waar Lewis eerst zei dat hij wist dat Kimi R. zijn teamgenoot zou voorlaten, waarna Massa daarop repliceerde tijdens zijn speech dat hij alles gegeven heeft om Kimi in te halen enz enz waarna Kimi zelf doodleuk zei dat hij Felipe M. had voorgelaten met het doel van het team voor het oog (het WK winnen met Ferrari). Grappig! 
Dat zo een zaken gebeuren begrijp ik. Dat doen alle teams. Maar dat je dan met een flauw excuus afkomt van “ik heb alles gegeven en ik was beter naar het einde toe” … daar moet ik toch goed om lachen hoor. Zeg dan gewoon dat je teammaat je voorlaat hé…. fair gewoon.
Swat. Binnen twee weken Brazilië en ik sta achter Mclaren Mercedes en Lewis Hamilton.

Heeft er iemand ervaring met trackballs in dagdagelijks gebruik ten opzichte van de gewone muizen? Ik ben zelf de gelukkige gebruiken van een Logitech MX Revolution en dat is de beste muis die ik ooit mogen bezitten heb, maar als ik een ganse dag op het werk met de muis aan het werk geweest ben en dan ‘s avonds ook nog eens thuis, dan voel ik dat soms toch wel. 
Of course is de “goede” remedie gewoon die PC dichtgooien en iets anders gaan doen. Next.
Vandaar dat ik eventueel wel wil overwegen om naar een trackball over te schakelen. Mijn oog is gevallen op het topmodel van Logitech – Logitech Cordless Optical Trackball, wat volgens mij in feite de tegenhanger is van de MX Revolution onder de trackballs. 

Het ding kost net geen 70€, wat niet weinig is, maar voor een toestel dat ik elke dag ettelijke uren gebruik en mij kan helpen om gezond te blijven is dat zonder probleem te verantwoorden ;-). De reviews zijn in ieder geval positief, maar echt veel vind ik er niet en ik lees/hoor/zie/… toch graag eens een andere mening alvorens ik tot zo een aankoop overga.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑