Telling stories for a living

Tag: Helft

Ik ben nu een dikke twee maanden een heel erg tevreden Mac user in de zin dat ik vermoed dat ik geen andere portable meer zou kunnen gebruiken. Zelfs mijn VAIO kan er niet aan tippen, laat staan van die plastic dozen zoals Fujitsu-Siemens, Packard Bell, Acer,… voor weggeefprijzen verkopen. OK, je hebt in zo een geval voor 700€ een laptop, maar daarmee is alles gezegd. Geen afwerking, veel gewicht, geen design, geen supercrisp scherm, verouderde hardware,…
Vanzelfsprekend is dat aan iedereen voor zich om uit te maken hoe belangrijk het bovenstaande is en of er meer budget wordt vrijgemaakt voor een duurder model. Voor mij is mijn portable een “necessity” en ik zou niet zonder kunnen. Mijn doen en laten is digitaal zeg maar. En dan geef ik graag dat beetje meer voor deftig gerief.
Mijn Macbook gaat dus overal mee naartoe en wordt op zijn minst 8u per dag gebruikt – soms voor echt te werken, andere keren om muziek of films te “serven”. Het is tijdens dat “werken” dat zijn mobiliteit (die serieus in het voordeel is wanneer je on the road bent) soms ook een nadeel met zich meebrengt: 13,3″ schermoppervlak met een bijhorende resolutie van 1280×800 is niet supergroot. Meestal stoort dat niet, maar als je foto’s gaat bewerken of filmpjes wil monteren, dan zou meer beeldoppervlak handig zijn.

Apple is daar zeer goed van op de hoogte en heeft daarom een “add-on” in zijn gamma zitten om aan die vraag te antwoorden: de 24″ LED Cinema Display. Full-HD resolutie van 1920×1200, supercontrast net zoals de andere Mac schermen, USB-hub, powercable om je Macbook tegelijkertijd op te laden, een ingebouwde iSight camera en een 2.1 luidsprekersysteem. Knap pakket denk ik dan. Ik heb ondertussen al van andere tevreden klanten gehoord en gelezen dat de LED display de moeite waard is… het enige nadeel is de prijs: 849€. Niet weinig als je ziet dat er andere 24″ monitors voor minder dan de helft te koop zijn. Maar zonder de extra’s, zonder het design, zonder de voorziene kabels.
De enige vraag die me nog rest: bestel ik online of ga ik er komend weekend zelf om in de dichtsbijzijnde Apple Store. Ik gok op het laatste, dan kan ik er al dit weekend mee “spelen” ;-).

Dit weekend het ik er weer twee films doorgejaagd:

  • Tropic Thunder: een film van Ben Stiller (u welkbekend uit Meet The Parents) die zoals we dat van hem gewoon zijn, in de komedieindustrie zit. Deze film krijgt op IMDB goede punten, maar ik vond het eerlijk gezegd maar een hoop gezever en gezeik en was dus serieus blij toen de ending credits op het scherm verschenen. 
     
  • Quantum Of Solace: de nieuwe Bond film dus. Ik had er veel van verwacht, maar de reviews hebben gelijk gekregen. Dit is geen goede Bond film. De eerste helft gaat zodanig snel dat ik er koppijn van kreeg (al die flitsende beelden, de actie die zo snel over het scherm passeert dat je de film drie keer moet zien om alles gezien te hebben,…) terwijl er serieus weinig plot in zit en het tweede deel komt dan weer over als “shit, we moeten het verhaal een beetje vertellen rap rap doen” met daarbij natuurlijk ook nog wat actie. Versta mij niet verkeerd: de actie is knap in scene gebracht (wel te weinig Aston Martin in beeld en teveel andere Ford afgeleiden vond ik), de Bond girls mogen er zeker zijn, Daniel Craig vind ik een uitstekende Mr Bond… maar het verhaal trekt op niets. Next time better luck? 
     
  • Max Payne: een film gebaseerd op een populair videospel. Soms slecht. Soms goed (Hitman anyone?). Ik heb Max Payne nog ergens origineel liggen en ik vond dat “in den tijd” een bangelijk spelletje. Bullet time en zo. Woohoo. Maar de film vond ik barslecht. Aan de acteurs zal het niet gelegen hebben (we zien onder andere die lekkere Bond girl terug, een van die grieten uit That 70’s Show, Mark Wahlberg), maar het soort film dat ze er van gemaakt hebben, ligt mij niet. Zo wat duister gedoe, veel suggestief gezever, zwarte spoken (doet me zelfs aan Lost denken),… nee. Ik had hier een vlammende actiefilm verwacht met een licht plot en knappe actie, maar het heeft niet mogen zijn. Eveneens te vermijden als kiespijn als het van mij afhangt.
En that’s it voor deze week. Misschien was ik wel in mijn “slechte filmweek”, wie zal het zeggen, maar geen enkele van bovenstaande prenten kon mij boeien. 

Vorig jaar ben ik naar Varekai gaan kijken, een schitterende show van Cirque du Soleil. Dit jaar zijn ze terug in het land – in het Brusselse deze keer – met een andere overbekende opvoering: Quidam. Ik kreeg daarnet reclame in mijn digitale brievenbus, inclusief 20% korting op tickets van 2de en 3de categorie (tof aanbod, maar als ik naar zo iets ga kijken wil ik categorie 1…) en onmiddellijk begon het te kriebelen om op de “bestel nu” knop te duwen…
Maar ik het het niet gedaan. Ik ben er nog niet uit of jaarlijks niet teveel van het goede zou zijn, kwestie van het niet beu te worden en ook wel een kwestie van veel centjes want een ticketje van eerste categorie moet 74€ kosten (en doe daar dan nog wat parking en drank bij en je zit al snel aan 85€ per persoon)! Niet weinig in een periode waarin de levensduurte serieus de hoogte in gaat denk ik dan. 
Quidam… nog wat laten berusten om te zien of ik er echt naartoe wil of dat ik een jaartje ga skippen. In ieder geval: ze treden op van 30 oktober tot en met 7 december en als je er nog nooit een voorstelling van gezien hebt, zou ik zeker en vast gaan kijken! En haast u, want in de weekends is er al meer dan de helft volboekt!

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑