De zomer is voorbij, de herst staat voor de deur. Met andere woorden: de dagen dat je meer binnen zit dan buiten staan voor de deur en aangezien TV mij matig tot niet kan boeien, wil dat zeggen dat ik weer meer uren in mijn bureau ga doorbrengen.
Traditiegetrouw wil dat zeggen dat ik “den boel eens goed uitmest”.
Dozen van gadgets tools die mijn leven vergemakkelijken kapot snijden en klaarleggen voor de papierophaling, papieren die ik niet meer nodig heb bij het oud papier gooien of door de shredder draaien (al naar gelang wat erop staat).
Papieren die ik wel nog nodig heb door de Doxie laten lopen en dan hun plaats geven in Evernote, mijn Mac en alle randapparatuur loskoppelen met het oog om alles af te stoffen en dan alles terug aansluiten + de kabels netjes wegwerpen in de voorziene kabelgoten onder het bureau én tot slot de nodige “inrichting en decoratie” tot een goed einde brengen: nieuwe posters eindelijk aan de muur hangen, foto’s inkaderen en een plaats geven,…
Enkele dagen later kan ik met mijn hand op het hart zeggen dat ik klaar ben voor regenachtige en koude dagen.
Month: September 2013 (Page 1 of 3)
Traditiegetrouw zal Apple in oktober zijn nieuwste iPad-gamma voorstellen. Dat er een iPad 5 zit aan te komen en dat die wellicht gebruik zal maken van dezelfde A7 processor die ook in de iPhone 5S zijn opwachting gemaakt heeft, staat als een paal boven water. Dunner, mooier, meer batterij en sneller zijn de sleutelwoorden waar ik in de eerste plaats aan denk.
Wat mij persoonlijk echter veel meer interesseert, is of er een opvolger voor de iPad Mini aangekondigd zal worden. En indien het antwoord op die vraag affirmatief is, dan graag eentje met een “Retina” display.
Neen, voor mij geen “gewone” iPad meer. Mijn iPad Mini is perfect van grootte en wordt elke dag gebruikt. Mijn orginele iPad werd sneller aan de kant gelegd en enkel gebruikt vanuit de zetel (wegens te zwaar en te lomp). De iPad Mini is superlicht, superhandig in gebruik en sleur ik zo goed als overal mee naartoe.
Kortom: als er hier een nieuwe iPad wordt gekocht, dan zal het een iPad Mini 2 (of een iPad Mini HD?) zijn. Tenminste, als er een beter scherm in komt te zitten. Anders sla ik een generatie over.
Er is bijzonder weinig op de Vlaamse beeldbuis dat mij kan boeien, maar ik wil toch mijn best doen of eventjes op te lijsten waar ik eventueel wel voor thuis wil blijven mijn digicorder(s) voor programmeer:
- Reizen Waes: ik weet niet precies waarom, maar Tom Waes zijn programma’s spreken mij telkens opnieuw aan. Zijn manier van vertellen smaakt mij.
- De Rechtbank: reality-TV op zijn best, met een kijkje in de (triestige) hoedanigheid van ons rechtssysteem.
- De Slimste Mens Ter Wereld: een van de betere quiz’en op de beeldbuis, al moet ik wel zeggen dat het een beetje “meer van hetzelfde” begint te worden. Gaat het geen vijf seizoenen meer uitzingen denk ik.
- Groenland: omdat ik graag “in den hof” bezig ben en ook wel omdat Bartel een mens gewoon goesting geeft om te tuinieren.
De lijst hierboven kan je aanvullen met wat ik al zappend tegenkom op National Geographic, Discovery Channel en ACHT – allemaal niche-zenders met bij momenten sterke programma’s die me serieus boeien.
Er zijn slechts een handvol games die ik na al die jaren nog altijd speel: Call Of Duty, Battlefield en uiteraard, Grand Theft Auto. Van die laatste is er een vijfde deel en ik zou ontrouw zijn aan de gamer in mezelf moest ik niet op deze boot springen.
Gaat me weer veel slaap kosten ;-). Het duurste videogame ooit en ook ineens het spel dat het meeste geld opgebracht heeft ooit. Zegt genoeg zeker?
Deze week een erg interessante app ontdekt voor de iPhone: Velocity.
De app forceert je van te “snellezen” door slechts 1 woord per keer op je scherm te tonen, bijvoorbeeld bij het lezen van je RSS feeds, artikels in PocketApp,…
Ik kan u zeggen dat het werkt. Ik kan veel sneller, veel meer informatie verwerken waardoor ik dus ofwel meer tijd overhoud voor andere dingen, ofwel nog meer dingen kan lezen in dezelfde tijdspanne ;-). Bij de eerste test kwam ik trouwens al aan 245 woorden per minuut.
In ieder geval een aanrader (wel niet voor een roman te lezen, want daar is de essentie toch nog altijd het leesplezier en niet zo snel mogelijk erdoor vliegen?).
Sinds de launch van de nieuwe iPhone 5S en 5C hoor ik overal hetzelfde liedje (zowel offline als online dus):
Pfuh. Apple ging een goedkope iPhone lanceren, de iPhone 5C met de C van Cheap. Ze hebben ons goed liggen, want zo “cheap” is hij niet geworden eh!
Neen klopt. Maar Apple heeft volgens mij ook nooit gezegd dat ze een “goedkope” variant gingen uitbrengen en in het verleden heeft (wijlen) Steve Jobs ook meermaals gezegd dat ze niet geloven in zo een product. Terecht overigens, want er zijn al genoeg “net niet” smartphones die mensen overtuigen om tot de aankoop overgaan door de lage prijs, maar die achteraf toch niet zo wow blijken te zijn… omdat ze traag zijn, achterhaalde specificaties hebben,…
Goedkoop, duurkoop iemand?
Conclusie: ga alleen voor die “cheap” smartphones als je verwachtingen in lijn zijn. Verwacht geen high-end specs voor een low-end prijs.
Mijn gedacht over de nieuwe iPhones: de 5C is de “mainstream” high-end iPhone 5 terwijl de iPhone 5S de “special edition” is. De deluxe editie zeg maar. Duurder, maar ook meer specs, meer bits & bytes. Features die niet voor iedereen zijn en net daarom is er de 5C, voor mensen die een goede smartphone willen, maar niet die extra mile nodig hebben en er ook niet voor willen betalen.
De iPhone 5S is dus hun niche-iPhone, voor early-adopters, voor extra veeleisende gebruikers, voor fanboys (?), voor mensen die alleen het laatste nieuwe willen. Voor al de rest, die gewoon een goed toestel zoeken, zonder achterhaalde specificaties, is er de 5C.
Kunnen we dan nu die discussie achter ons laten?
Ik was te gast bij Sony om een kijkje te nemen naar hun nieuwe smartphone: de Xperia Z1. Ziet er een erg leuk toestel uit, maar ik wil er me pas over uitspreken als ik er een tijdje mee heb kunnen spelen en dus ga ik wachten met mijn bevindingen tot ik er eentje voor een paar dagen heb kunnen evalueren.
Een ander product dat tegelijkertijd werd aangekondigd, was de QX-lens. Voor de volledige uitleg, bits & bytes en specs verwijs ik je graag naar de website van Sony, maar zeer concreet komt het er op neer dat ze een nieuw digitaal fototoestel hebben gelanceerd in de vorm van een lens.
Het toestel op zich is een volwaardige camera, alleen ontbreekt er een scherm, knopjes en een viewfinder. In plaats daarvan is het ding uitgerust met een wifi-verbinding en is het de bedoeling dat je je smartphone linkt met de “lens/fotocamera”.
Je telefoon is dus eigenlijk de viewfinder en de bediening van de camera. De lens zelf kan je met een meegeleverde klem op je toestel klikken om zo het gevoel te hebben dat je een fototoestel vasthebt, maar zelf vond ik het veel leuker / creatiever om de lens gewoon vanuit de losse pols vast te houden en alternatieve camerahoeken op te zoeken. Er is ook een tripod-mount voorzien, dus je zou de lens met bv. een Gorillapod aan de meest gekke dingen kunnen vastmaken en vanop veilige afstand de lens bedienen met je smartphone.
Er bestaan twee modellen:
- De QX-10 met 10x optische zoom, 18MP en F/3.5 diafragma.
- De QX-100 met “slechts” 3,6x optische zoom, maar wel 20MP en vooral een F/1.8 diafragma waardoor er in erg donkere omstandigheden nog altijd zeer mooie foto’s gemaakt kunnen worden en er ook veel scherpdiepte / “bokeh” aan je foto’s kan toegevoegd worden.
De QX10 moet €199 kosten, de QX100 €449. Ik heb zelf de QX10 een weekje mogen testen en heb ineens het startschot gegeven voor de #QXstory challenge (meedoen kan nog altijd!).
Conclusie
Erg leuke gadget, maar het kan voor mij geen “normaal” fototoestel vervangen. Dat laatste kan je doorgeven aan derden, voor de QX moet je een smartphone bezitten. Bijkomend nadeel: als je smartphone zijn batterij het opgeeft, is het ineens ook gedaan met foto’s maken. Je kan wel foto’s maken met de lens (er zit een sluiterknop op) maar je ziet niet wat je fotografeert, dus het is een beetje met de natte vinger fotograferen zeg maar.
De wifi-connectie tussen de lens en je smartphone werkt, maar daardoor kan je smartphone enkel op internet via 3G. Kostelijke zaak als je al je foto’s ineens wil uploaden naar “de cloud”. Ook was de verbinding soms traag en haperde het soms, maar ik vermoed dat Sony dat nog gaat oplossen met toekomstige software updates.
Moest ik zelf tot aankoop overgaan, dan zou mijn voorkeur naar de QX100 gaan omdat die veel lichtsterker is, maar ik vind €449 persoonlijk te duur voor een toestel dat je zonder smartphone niet echt kan gebruiken. De QX100 voor de prijs van de QX10 en ik ben verkocht.
Dat abonnement op Planckendael was één van mijn betere ideëen (eigenlijk al het 2de jaar): in de buurt zijn en voor een uurtje binnenlopen en diertjes kijken en terwijl wat gezonde buitenlucht opdoen.
Zonder abonnement zou je dat niet doen wegens te duur voor een uurtje…
Aanrader dus.
Ik zag vandaag op het blog van Lilith dat ze de brui aan Twitter gaf:
Lang verhaal kort: als ik een deel van de luttele 24 uur die ik per dag ter mijner beschikking heb vrijwillig zit te besteden aan het lezen van geneut van de allerbeste stuurlui die ooit aan wal hebben gestaan in combinatie met een eindeloze meningenstroom waar ik eigenlijk bijzonder weinig aan heb, dan ben ik volgens mij verkeerd bezig. So I quit. Please RT.
Spijtig om haar te zien gaan, maar anderzijds onderschrijf ik volledig wat ze zegt. Twitter is mainstream geworden en de “chatters” hebben er hun weg naar gevonden.
Vroeger was het allemaal beter. Damn, I’m getting old.
In den beginne was het een select clubje dat op Twitter vertoefde. Nerds, geeks en early adoptors galore zeg maar. Ik spreek 2008-2009, toen Twitter al 2-3 jaar bestond, maar er nog bijzonder weinig mensen op het medium zaten.
2010 was in mijn Twitter-geschiedenis het beste jaar. Meer gebruikers en dus meer “conversations”, maar wel volledig in het concept van wat Twitter moest voorstellen. Een broadcast netwerk zeg maar, geen “chatbox” waar mensen hun gal spuwen op alles en iedereen, meestal zonder enige kennis van zaken.
Het is dat laatste waar Lilith in haar blogpost naar verwijst en eigenlijk heeft ze gelijk. Ik merk het fenomeen ook al een tijdje op en merk bij mezelf op dat ik het medium meer en meer negeer omdat ik me er aan erger. Of beter gezegd, ik negeer het “chatbox” gepeupel en ben selectiever in wie ik volg. En eens je dat doet, moet je toch toegeven dat het wel degelijk een waarde heeft, dat Twitter platform.
Nieuws kan niet heter van de naald zijn dan op Twitter. Must-read-artikels die ik vroeger in mijn RSS feeds ging zoeken, vind ik vandaag terug op Twitter. Lees ik ze niet onmiddellijk, dan dump ik de link in mijn Pocket App en lees ik het later wel. RSS is dood, Google had het volgens mij bij het rechte eind.
Neen, ik ga Twitter nog niet direct de rug toekeren. Wel ben ik selectiever in wie ik volg / lees en hou ik op regelmatige basis grote kuis in mijn lijstjes. Ik kan het u ten zeerste aanraden.
Tot op Twitter?
Wow. Wow. Wow. Must see!
Recente Comments