Het is hier sinds kerstavond redelijk stil geweest (zo een weekje offline kan in feite deugd doen) en u vindt het waarschijnlijk niet erg als we daar nog één dagje bijdoen zeker? In ieder geval wens ik al mijn lezers een voorspoedig, gezond en heel gelukkig 2010 waarin al jullie verlangens en wensen mogen uitkomen! Tot volgend jaar!
Month: December 2009
Vrolijk kerstfeest iedereen! Laat het kerstdiner smaken, have fun met de cadeautjes, geniet van de mooie kerstboom, amuseer u met uw gezelschap en wees voorzichtig als u nog op de baan moet na al dat gefeest!
Vandaag was mijn laatste werkdag van 2009, want vanaf volgende week ben ik maar liefst twee weekjes thuis! Een langverwachte en welgekomen vakantie om de batterijen terug maximaal op te laden, leuke feestdagen te beleven en veel chillen en niks doen denk ik. Boeken lezen, nog boeken lezen, “must-see” TV-series inhalen, mijn D60 overvloedig gebruiken, een paar etentjes op de agenda,… het ziet er allemaal veelbelovend uit!
En wat doet u? Werken? Of vrolijk mee genieten?
Vorige week maandag slaagde ik in mijn EMC E20-001 examen om direct bij het thuiskomen terug in de boeken te vliegen voor het examen dat volgde op woensdag: VMWare VCP-410.
VCP-410 is het examen dat je moet afleggen als je de status van VMWare Certified Professional voor VMWare vSphere wil bereiken en is daarmee ook het logisch gevolg op het VCP-310 examen dat ik in september met succes aflegde waardoor ik VCP3 was.
Maandagavond heb ik me vooral beziggehouden met het doorbladeren van de verschillende whitepapers van VMWare zelf. Deze documenten bevatten alles wat er te weten valt en alle examenvragen moeten oplosbaar zijn als je deze leerstof / informatie kent.
Dinsdag heb ik vooral op blogs over VMWare / virtualisatie gezeten om concepten eens anders uitgelegd te krijgen of om praktijkvoorbeelden te bestuderen. Daarnaast heb ik ook het proefexamen een paar keer gedaan via de VMWare website en ook nog een paar proefexamens opgelost die ik op diverse websites kon vinden.
Het slaagpercentage voor het VCP examen is 70%, maar als je thuis tijdens proefexamens 75% haalt, dan kom je tekort op het eigenlijke examen: stress, andere omgeving, je weet niet zeker of het niveau van de tests gelijk loopt met “the real thing”,… kortom, het streefdoel was 85% of beter.
Woensdag heb ik nog een paar samenvattingen doorlopen en me vooral geconcentreerd op de “Maximum Configs” die VMWare in een aparte whitepaper heeft gegoten. In dit document vind je alle informatie over de maximum hoeveelheden die vSphere aankan zoals bv. het aantal CPU’s, de maximum hoeveel geheugen dat je aan een virtuele machine kan toewijzen, het aantal NIC’s,… en zo voorts en zo verder. Uit ervaring weet ik dat er altijd wel enkele examenvragen over deze materie handelen en dat je deze waarden dus best grondig bekijkt.
Het examen startte om 15u15 en bestaat uit 85 vragen waar je 135 minuten voor krijgt om ze op te lossen. Net als de vorige keer, was ik klaar na ongeveer dertig minuten, maar mezelf kennende nam ik rustig de tijd om elke vraag nog eens grondig te lezen en opnieuw de beredenering te maken om tot het antwoord te komen. Als het antwoord dat ik dan bekom, gelijk is aan mijn eerste antwoord, dan kan ik met een goed gevoel naar de volgende vraag gaan. Noem het een soort van controle die verhindert dat mijn “te snel willen zijn” mij in de problemen brengt.
Na in totaal een uurtje was ik volledig klaar met het examen en was het “moment suprème” aangebroken: ik moest op “End Exam” klikken waarna mijn score op het scherm geafficheerd zou worden en ik zou weten of ik al dan niet geslaagd was.
Ik was redelijk zeker dat ik geslaagd zou zijn omdat ik een goed gevoel had bij de vragen, maar pas toen er “Congratulations” op het scherm verscheen, viel de stress van mijn schouders en kwam er euforie in de plaats. Ik was geslaagd voor mijn VCP-410 examen met een score van 444 op 500. Als je ambities hebt om instructeur te worden, moet je minstens 350 op 500 hebben, dus alle opties zijn open ;-).
Als je trouwens VCP3 bent en je koestert ambities om VCP4 te worden, dan wordt het serieus tijd om er werk van te maken, want vanaf 1 januari 2010 moet je eerst een “What’s New in vSphere” cursus volgen alvorens je het examen mag afleggen. VCP3’s krijgen ook een “free 2nd shot” wat zoveel wil zeggen als een gratis herkansing moest je niet geslaagd zijn. Maar opgelet, als je niet geslaagd bent, moet je een week wachten alvorens je opnieuw mag proberen en aangezien het einde van het jaar in zicht is, heb je dus niet veel tijd meer…
Een aantal weken terug werd er ter gelegenheid van een verjaardag een “feestbus” gehuurd. Zo een bus is niet meer dan een oude omgebouwde Lijn-bus die verdonkerde ruiten, een toog en een muziek- en lichtinstallatie heeft meegekregen en waarmee je een roadtrip naar keuze doet terwijl je aan boord een feestje bouwt.
In ons geval werd er een soort kroegentocht opgezet waarbij er in elk café een opdracht wachtte voor de jarige wat hem terugbracht naar herinneringen van vroeger. Onnodig om te zeggen dat die ervaring heel erg fijn was (en voor herhaling vatbaar!) en de jarige een unieke dag bezorgd heeft.
Naar goede gewoonte had ik mijn D60 mee en heb ik getracht om de sfeer aan boord (en bij de tussenstops) zo goed mogelijk in beeld te brengen. Hierboven vind je alvast enkele sample shots, maar voor de volledige set verwijs ik graag door naar mijn Flickr account. Feedback altijd welkom!
Alle foto’s zijn gemaakt met mijn Nikkor 35mm F1/8 (mijn lievelingsobjectief waar ik trouwens dringend nog iets over moet bloggen) en bij de grote meerderheid van de foto’s werd de SB-600 flitser gebruikt (achterwaarts gericht).
Gisterenavond, rond een uur of vijf, sprong ik na een dagje studeren in de auto richting Tilburg – een gezellig dorpje in Nederland, op zo een 100km van hier. U vraagt zich ongetwijfeld af wat ik daar op een dinsdagavond ging zoeken, als alle winkels al gesloten zijn en zo?
Wel, gisterenavond trad “Paramore” op in 013 (een erg aangename concertzaal met prima voorzieningen op alle vlakken en een superbe akoestiek) en aangezien ik daar ergens halverwege juli tickets voor gekocht had, stond 8 december al een tijdje te blinken in de Google Calendar.
Het concert werd voorafgegaan door een paar minder gekende (althans door mezelf) groepjes nl. “Now, Now Every Children”, “Paper Route” en “You Me At Six”, maar buiten de laatste groep heb ik er niets van gezien wegens dat ik op dat moment nog niet toegekomen was in 013. “You Me At Six” was trouwens best te pruimen.
Anyway, rond een uur of negen was het dan eindelijk zo ver en werd het podium ingenomen door de vijf leden van Paramore. Hayley Williams (de leadzangeres) barstte van de energie en was er helemaal klaar voor, waardoor de avond als een sneltrein voorbij ging dankzij een mix van oude en nieuwe nummers die telkens opnieuw door het voltallig publiek van om en bij de 2000 mensen luidkeels werd meegezongen.
De bindteksten waren totaal niet ingestudeerd en was regelmatig interactie met het publiel (heck, ze nam zelfs een videocamera aan uit het publiek waarmee ze zichzelf en haar bandleden filmde tijdens hun uitvoering van Misery Business). Misery Business werd trouwens gebruikt in het ritmische spel Guitar Hero: World Tour en in het videospel Saints Row 2.
httpv://www.youtube.com/watch?v=LDhCmAMmpXI
Zeer down to earth allemaal en geen ster-allures zoals zo veel anderen. Nice!
Na een dik uur spetter en spektakel zat het optreden er op en droop iedereen voldaan en tevreden af. Paramore was “kick ass” en speelde de pannen van het dak. De groep is erg jong (tussen de 19 en 24 jaar oud) maar als je ze zo bezig ziet, is het duidelijk dat ze talent hebben en dat ze al lang met muziek bezig zijn. Hayley kan trouwens een serieus potje zingen en rocken – ik zie er een jonge versie van Anouk in. En ze ziet er nog goed uit ook ;-).
Herman, als je nog volk zoekt voor Rock Werchter, misschien deze gasten eens vragen? Ik vermoed dat ze nog serieus betaalbaar zijn in vergelijking met andere grote namen en het wordt gegarandeerd een succes. Ik zal er in ieder geval bij zijn ;-).
Paramore heeft trouwens net een nieuwe cd uit “Brand New Eyes” die in de smaak valt, zelfs na kleppers als “Riot” (en “The Final Riot” – de live cd van Riot) en “All We Know Is Falling”.
Aangezien ik tegenwoordig veel bezig ben met VMWare en jullie dan ook op regelmatige basis bestook met blogposts, wordt het eens tijd dat ik een summiere uitleg geef van wat die “vSphere” nu eigenlijk is. Onderstaand videoclipje / liedje geeft een beknopte samenvatting en het is nog geestig ook. De artiest maakt trouwens elke dag een nieuw liedje rond een of ander onderwerp.
httpv://www.youtube.com/watch?v=9o_JSpw0XAI
Vandaag was het zo ver: ik had om 13u een afspraak in het examencentrum te Leuven om mijn EMC “E20-001 – Information Storage & Management” examen af te leggen. De voorbereidende cursus bestaat uit ongeveer 600 slides met bijhorende uitleg en na die slides enkele keren door te nemen en ervoor te zorgen dat ik de concepten begreep (alles memoriseren is onmogelijk bij zo een hoeveelheid), was ik er klaar voor.
Zoals gezegd had ik om 13u een afspraak, maar je moet toch zorgen dat je een kwartiertje vroeger on-site bent, want je moet nog een paar papieren invullen, legimitatie tonen (minstens 2 verschillende stuks waarvan 1 mét foto moet zijn – kwestie van iemand anders in uw plaats sturen uit te sluiten) en al uw persoonlijke bezittingen (GSM, portefeuille, sleutels,…) afgeven alvorens het examenlokaal te betreden. Dat lokaal bestaat uit een aantal computers die ver genoeg van elkaar staan om teamwerk uit te sluiten en een videocamera die al uw doen en laten filmt gedurende het examen (alweer om valsspelers te ontmoedigen).
Het examen zelf bestond uit 67 vragen, allemaal multiple choice waarvan er tot 6 vragen mogelijk niet geëvalueerd worden en waar je in totaal 65% moet halen om te slagen. Op een goed half uurtje was ik rond, maar mezelf kennende heb ik alle vragen nog eens “gereviewed” om zeker te zijn dat ik geen foute antwoorden gegeven had wegens te vlug willen zijn. Nog eens een kwartier later was ook dat ok en moest ik enkel nog op “End Exam” drukken…
Dat laatste is altijd een stressmoment want daarna krijg je te zien wat je uiteindelijke score is en of je al dan niet geslaagd bent in het examen. Groot was mijn blijdschap toen er “Passed” op het scherm verscheen! Ik was geslaagd met een totaal dat 2% hoger lag dan het vereiste minimum – m.a.w. ik had 67%. Geen topscore, maar toch ook niet slecht volgens mij, want de materie was redelijk gedetaileerd met heel veel specifieke afkortingen, waardes,… om te onthouden.
In ieder geval, ik ben erdoor en vanaf nu ben mag ik mezelf “EMC Proven Professional” met als specialiteit “Storage Technologist Associate” noemen, een beetje zoals Microsoft hun MCP status. Kort gezegd kan je dit als een basis beschouwen binnen de EMC storage familie en is de weg vrij naar de volgende “levels”.
Maar eerst mij toeleggen op VMWare vSphere, want overmorgen staat mijn VCP-410 examen op het programma. Als jullie allemaal die duimen voor de laatste keer dit jaar willen klaarhouden…?
Eén van de komende dagen blaast mijn trouwe Macbook zijn eerste kaarsje uit en bij wijze van een “early present” heb ik vandaag de interne harde schijf van mijn Macbook een upgrade gegeven.
Toen ik mijn Macbook kocht, werd hij geleverd met een 250GB harde schijf die haar werk deed aan 5400 omwentelingen per minuut. Het nieuwe exemplaar – een Seagate Momentus 7200.4 van 500GB – heeft twee keer zoveel cache geheugen (16MB ipv 8MB) en draait zoals de naam al doet vermoeden aan 7200 omwentelingen per minuut.
Gezien de grote dichtheid van de data op een 500GB 2,5″ schijf, zeggen de geruchten dat het verschil tussen de 5400RPM en de 7200RPM schijven verwaarloosbaar is, maar ik heb toch het zekere voor het onzekere genomen daar het prijsverschil maar 10€ is. Dat je minder batterijduur zou hebben, is eveneens verwaarloosbaar (misschien een paar minuten op een totaal van een paar uren) en dan nog, ik verkies performantie boven batterijduur want anders heb je die extra tijd toch maar nodig om te wachten op de tragere harde schijf ;-).
Acht maanden geleden had ik al een eerste upgrade gedaan toen ik van 2GB naar 4GB intern geheugen gegaan ben, wat redelijk pijnloos in zijn werk ging. De harde schijf upgraden is nóg simpeler dan het geheugen:
- Verwijder de batterij cover
- Schroef de vijs los die de harde schijf in zijn compartiment houdt
- Haal de schijf uit de Macbook
- Deconnecteer de SATA / stroomkabel (gewoon lichjes achteruit trekken)
- Schroef de vier vijsjes los die in de originele schijf zitten en die de schijf op zijn plaats houden
- Schroef diezelfde vier vijsjes op je nieuwe schijf vast
- Bevestig de SATA / stroomkabel
- Steek de nieuwe harde schijf op zijn plaats
- Fixeer de schijf met het eerst vijsje dat losgemaakt hebt
- Plaats de batterij cover terug op zijn plaats
- Done!
Het hardware gedeelte zit er nu op en duurt maximaal tien minuten. Piece of cake als je het mij vraagt. Zorg er wel voor dat je de juiste tools in huis hebt:
- een fijne kruisschroevendraaier (voor het eerste vijsje)
- een Torx T-6 schroevendraaier (voor die vier vijsjes die aan de harde schijf vastzitten)
Check de handige how-to van iFixIt waar ze met high quality foto’s precies uitleggen hoe je bovenstaand proces moet uitvoeren. Die gasten hebben trouwens how-to’s voor alles wat met Mac te maken heeft, dus zeker checken!
Daarna kan je Mac OS X herinstalleren door je DVD in de Macbook te plaatsen, op te starten met de “C” toets zodat je boot van de DVD en vanaf daar volg je de gewone installatie procedure. Het enige dat je moet doen, is alvorens je aan de installatie begint, via “Utilities” en dan “Disk Utility” de nieuwe schijf te formateren, anders gaat de installatie DVD geen harde schijf vinden om op te installeren…
Persoonlijk wou ik helemaal geen “clean install” van mijn OS doen, daar ik nog maar een drietal maanden terug mijn systeem van scratch heb opgebouwd. Geen nood, Apple zou Apple niet zijn als hier geen gebruiksvriendelijke oplossing voor bestond.
Ervan uit gegaan dat je Time Machine gebruikt, ga je gewoonweg naar “Utilities” in het menu bovenaan en kies je voor “Restore System From Backup”. Daarna verwijs je naar je Time Machine schijf (of NAS, maar dan moet je eerst de wifi activeren), kies je welke backup je wil restoren (vermoedelijk de laatste) en daarna rest je enkel geduld tot de restore klaar is. In mijn geval heeft dit een viertal uurtjes geduurd, wat nog meevalt voor een restore van om en bij de 230GB.
Opgelet: als je via wifi de restore doet (ik gebruik een externe USB 2.0 schijf voor Time Machine), is de kans groot dat je de restore tijd mag verdubbelen of zelfs verdrievoudigen, al naar gelang de snelheid van je draadloos netwerk.
Et voila! Mijn Macbook heeft een vitaminenkuur gekregen en is in zijn oude staat hersteld, maar wel met dubbel zoveel opslagcapaciteit. En de oude schijf, die installeer ik in een externe enclosure en kan perfect dienst doen als mobiele harde schijf.
Recente Comments