Ik had er gisteren over geschreven en aangezien belofte schuld maakt, krijgt u vandaag van mij avondlectuur:

Bovenstaande link naar Microsoft legt uit wat de grote verschillen zijn en hoe elke versie de geheugenadressering op zich neemt en wat daarbij telkens de beperkingen zijn.
Onderstaand stukje tekst is een copy / paste uit een document over Citrix waarin beschreven wordt wat de voordelen zijn van een 64-bit OS ten opzichte van een 32-bit OS en beschrijft eigenlijk dat commando waar ik gisteren iets over liet vallen (/PAE).

“In 32-bit Windows, memory is limited to the 32-bit address space, thus limiting the amount of virtual memory that can be directly addressed to 4 GB (232). This 4 GB of addressable memory is divided into two equal parts: 2 GB allocated to processes and 2 GB allocated to the operating system that is used for the kernel memory, system cache, and drivers. The /PAE switch in the Boot.ini file can be enabled to increase the physical memory on the server. This switch allows Windows Server 2003 to take advantage of the Physical Address Extensions (PAE) of x86 processors. Using the /PAE switch can be beneficial in situations where servers are not kernel memory-bound and the published applications use large amounts of memory. The memory enabled with the /PAE switch is allocated to the user space while the kernel is still limited to 2 GB. There is also a small kernel memory cost because the operating system needs to track this additional memory in the form of PTEs. Note that the /PAE switch requires programmers to use the Address Windows Extensions (AWE) application programming interface (API) to take advantage of the memory.”
Bovenstaand stukje is dus zeer interessant wanneer ze voor bepaalde redenen niet wil / kan migreren naar een 64-bit OS (legacy software, support redenen, drivers, …) en toch gebruik wil maken van dat extra geheugen. Opgelet, de applicatie moet wel ondersteuning bieden voor AWE – Address Windows Extensions. Anders gaat de vlieger niet op!