Telling stories for a living

Tag: Nintendo

Enkele weken terug kreeg ik een exemplaar van Monster Hunter 3 voor Nintendo Wii toegestuurd met de vraag of ik deze game aan de spreekwoordelijke tand wou voelen. Op zulke vraag zegt menig gamer niet nee en dus belandde Monter Hunter 3 in mijn Wii.
Monster Hunter Tri (3) is een spel waarin je gewapend met hack n slash wapens doorheen verschillende werelden monsters die verdacht veel op dino’s lijken, moet afmaken. Maar vooraleer je er tegenaan kan gaan, moet je je karakter “ontwerpen”. Uiterlijk, lichaamsbouw, kleding,… you name it. Daarna kom je terecht in het dorp waar je met dorpsbewoners kan praten om zo missies te krijgen, maar ook om nieuwe aanwinsten (wapens, armor,…) te kopen bijvoorbeeld.

Gezien het voorgaande, duurt het eventjes alvorens je aan de echte actie kan beginnen. Monster Hunter Tri is dus geen “snelle hap” die je in je Wii steekt en direct toelaat om er op los te hakken. Er moet gewerkt worden aan je personage en zijn/haar plaats in de virtuele wereld.
Gemakkelijk is ook niet het eerste woord dat in me opkomt bij het spelen van deze game. Integendeel! De eerste games die ik speelde waren eigenlijk bedroevend, want ik had niet direct door wat er van mij verwacht werd en de eerste confrontaties met vijanden eindigden steevast in een hoopje “ik”. Complete failure van mijnen tewege zeg maar. Met je zwaard in de aanslag op een vijand aflopen en zoveel mogelijk hits toebrengen, is zo goed als nooit de winnende strategie. Neen, je vijand in de gaten houden en trachten te ontdekken wat zijn routine is en dan op het juiste moment toeslaan, dat is de weg naar de overwinning!

Eenmaal je de bedoeling snapt (lees: bekijk de handleiding bij dit game, you’ll need it) wordt het allemaal duidelijker en kan je beginnen met de missies. Monster Hunter Tri laat trouwens toe om online te spelen en zeg nu zelf, vechten met vier spelers in plaats van alleen rond te lopen is toch gewoon veel cooler? Maar volg mijn raad op en zorg dat je offline getraind bent alvorens je aan de online uitdaging begint.
Het is waarschijnlijk al duidelijk dat Monster Hunter Tri niet voor iedereen weggelegd is. Deze RPG heeft een redelijk hoge drempel met een steile leercurve, maar eens je de gameplay beet hebt en snapt wat er van je verwacht wordt, volgt een game dat mede dankzij zijn complexiteit erg belonend is voor de gedreven gamer en RPG liefhebber.
Trouwens, het is sterk aangeraden om deze game met de classic controller te spelen. Op zich werkt de standaard Nunchuk + Wii-mote wel, maar om de overwinning zonder al te veel frustraties binnen te halen, is een classic controller een must.

De eindconclusie die ik trek uit ettelijke weken Monster Hunter Tri spelen is de volgende: het spel is geen standaard Wii game en heeft een leercurve die menig gamer zal afschrikken. De complexiteit is hoog en de besturing is niet altijd evident met de standaard bediening.
Echter, eenmaal je alles onder de knie hebt en je de missies tot een goed einde kan brengen, is de beloning navernant. Nieuwe wapens, nieuwe armor, nieuwe challenges. RPG-fanaten zullen Monster Hunter Tri maar al te graag aan hun verzameling toevoegen, maar voor de beginnende gamers denk ik dat de Zelda reeks toch meer aangewezen zal zijn.
Monster Hunter Tri is dus een zeer degelijk spel, maar is eerder gericht op een select publiek die-hard fans die tijd willen spenderen aan het onder de knie krijgen van dit game.

Een tweetal weken terug kreeg ik de vraag of ik zin had om mee te werken aan een “project” van Nintendo. De enige voorwaarde die men stelde, was dat ik mijn ongezouten mening op mijn blog zou geven over wat men mij zou opsturen, een review zeg maar. Spek naar mijn bek dacht ik bij mezelf en ik ging met veel plezier in op het voorstel, zonder te weten wat ik precies toegestuurd zou krijgen.
Een paar dagen later verschenen twitpics met daarop enorme witte dozen en de belofte dat de postbode zonder er rugklachten de pakketjes tot bij de bestemmelingen zou krijgen. Vanzelfsprekend was mijn nieuwsgierigheid serieus geprikkeld en begon het giswerk. Een nieuwe Wii? Accessoires voor de Wii? Een doos vol games? Een supergrote Mario met bijhorende Yoshi in pluche? Who knows!
Daags nadien werd ik uit mijn lijden verlost toen de deurbel ging – Taxipost stond voor de deur (thank god voor de postbode die normaal gezien met de fiets langskomt!) met een grote witte doos. Op de zijkant plakten er grote stickers met daarop “Nintendo” gevolgd door vijf belangrijke letters: “DSi XL”.

Voor wie nog nooit van een Nintendo DSi XL gehoord heeft: de Nintendo DSi XL is de opvolger van de DSi, een van de meest populaire handheld consoles van het moment, en heeft ten opzichte van zijn voorganger vooral grotere schermen – 92% groter om precies te zijn, waardoor je over een diameter van 4,2″ per scherm beschikt. Je kan de nieuwste DS trouwens in twee kleuren krijgen: rood en bruin, de versie die ik toegestuurd kreeg.
Verder beschikt de DSi XL over een ingebouwde batterij die goed is voor maximaal 19 uurtjes spelplezier en die je daarna kan opladen met de bijgeleverde stroomadapter.
Anyway. De grote witte doos. Ongeduldig als ik ben, kon ik natuurlijk niet wachten om te kijken wat er nog allemaal in de doos verstopt zat. Per slot van rekening was het wel een heel erg grote doos om een kleine Nintendo DSi XL (zooo XL is het nu ook weer niet ;-)) mee te vervoeren.
Een oud gezegde zegt wel eens dat een beeld zoveel zegt als duizend woorden. Wat zou men in die tijd dan van video gezegd hebben dacht ik bij mezelf en ik onderwierp mijn D90 aan zijn eerste video-opname test. De lens die ik gebruikt heb is de Nikkor 35mm F/1.8 – mijn lievelingslens sinds de dag dat ik ze gekocht heb.

PS: de soundtrack is van deze talentvolle dame!
Zoals je kan zien, was de doos gevuld met heel erg veel kartonnen “chips” ter bescherming van de kostbare inhoud. Maar dat was niet het enige dat ik terugvond… want in de mysterieuze doos zat o.a. het volgende:
– Een Nintendo DSi XL (bruin)
– Een lederen etui om de DSi XL te transporteren
– Een Chupa Chups lolli (mjam!)
– Een Nintendo pen (om mee te schrijven, ja!)
– Een extra DS-game, nl. De Doos Van Pandora
Nintendo heeft me dus serieus verwend en naast de DSi XL nog een heleboel extra’s in de doos verstopt.

De XL stylus is het eerste bewijs dat men met de DSi XL niet alleen kids in het vizier hebben. De standaard ingebouwde stylus is namelijk erg klein en fijn, waardoor het gemiddelde volwassenen-hand al snel te groot is om comfortabel te gamen. Met de XL stylus, die er uit ziet als een “echte” stylo, is dat probleem van de baan en is het gamen een pak aangenamer. De extra grote schermen zorgen er voor dat mensen met een minder perfect zicht nu ook mobiel kunnen gamen en gamers die wel 10/10 halen bij hun laatste oogtest, hebben simpelweg meer fun!
Het tweede extraatje is een lichtbruine, lederen etui die op maat gemaakt is voor de DSi XL. Gamen met de console in de etui is niet haalbaar (het gaat, maar je kan de triggers niet bedienen), maar het zorgt er natuurlijk wel voor dat je DSi XL beschermd is wanneer je hem meeneemt.
De lolli was gewoon lekker. Nuff said. De pen schrijft. En er staat Nintendo op.
Last but not least – een extra game! Standaard krijgt de console een Braintraining game meegeleverd – Brain Training: Arts Edition – maar Nintendo heeft er “Professor Layton en de Doos van Pandora” ook nog bijgegooid.

Brain training kennen we ondertussen allemaal, dus daar moet ik niet zo veel meer over vertellen. Of toch, ik ben begonnen met een “brain age” van 35 jaar en zat bij mijn laatste spelletje aan 20 (de maximum score). Al bij al valt de schade dus nog mee ;-).
De Doos van Pandora is een avonturengame waarbij je meespeelt in een soort van tekenfilm rond de beruchte doos van Pandora. Onderweg kom je telkens meer van het verhaal te weten en moet je puzzels oplossen om verder te geraken. De puzzels zijn trouwens niet altijd zo simpel – denk dus niet dat dit puur voor de jongsten onder ons bedoeld is!
Naast gaming kan de DSi XL trouwens nog andere zaken zoals surfen op internet via de ingebouwde wifi, ebooks lezen, muziek beluisteren (er is een SD-slot ingebouwd) en foto’s maken via de twee ingebouwde camera’s (al zijn de foto’s niet van erg goede kwaliteit).
Op zich wel leuk gevonden, maar voor die zaken verkies ik toch mijn iPhone / iPod Touch waar alles er beter uitziet en simpeler om te bedienen is. De DSi XL is voor mij op de eerste plaats een gaming console en daar is ie ook goed in.
De ingebouwde wifi kan je trouwens niet alleen gebruiken om te surfen, je kan er ook extra games mee kopen voor je DS, al vond ik dat systeem niet zo praktisch en denk ik niet dat dat een groot succes zal worden of het moet zijn dat ze bij Nintendo dit systeem nog wat vereenvoudigen.
Er staat ook een applicatie voorgeïnstalleerd waarmee je muziek of zelf opgenomen audio kan vervormen, loopen,… Leuk voor de kids denk ik, minder voor de volwassenen.
Op vlak van meegeleverde software, staat er “Dictionary 6-in-1” voorgeïnstalleerd, met camera ondersteuning. Concreet kan de DSi XL woorden herkennen die je invoert en deze vertalen naar één van de zes geïnstalleerde talen. De camerafunctie houdt in dat je tekst kan fotograferen en dat de ingebouwde software de woorden kan herkennen en vertalen. Zeer interessant voor kinderen om op die manier al spelenderwijs een nieuwe taal te ontdekken!

Ondertussen zijn we een week verder en heeft de DSi XL ten huize Unexpected al voor veel plezier gezorgd. Verschillende handen hebben de console betast, getest en goed bevonden. Als ik de XL vergelijk met zijn voorganger, dan zou ik zelfs durven zeggen dat het de moeite waard is om te upgraden. De grotere schermen zijn echt wel een pak aangenamer om op te spelen en de kijkhoek is ook groter. Als je na het spelen op de XL op het kleinere broertje speelt, dan verlang je al gauw naar de XL en blijft de DSi links liggen. Size does matter dus.
Nintendo heeft met de DSi XL een waardige opvolger voor de DSi op de markt gezet die niet alleen aantrekkelijk is voor het bestaand publiek, maar ook nieuwe gamers zal aantrekken dankzij de “XL” toevoegingen.
Naar goede gewoonte zijn de Nintendo games aan de “brave” kant, waardoor je hier geen bloedvergiet, oorlogssimulators,… of meer van dat zal terugvinden. Nintendo richt zich meer op de markt van avonturen, raadsels, puzzels of gewoon pure fun. En laat dat nu net de sterkte van Nintendo zijn! Mario Bros, Mariokart, Zelda en vele andere klassiekers staat bij vele gamers erg hoog aangeschreven en zullen dat mijn inziens ook blijven.
De DSi XL is een fijne console die je koopt voor de gameplay. Als je de beste graphics wil, zijn er andere oplossingen. Maar hoe je het ook draait of keert, op het einde van de dag is gameplay wat je console maakt of kraakt en met wat ik de voorbije week in levende lijve ervaren heb, is de Nintendo DSi XL “here to stay”.
U vergeeft het mij wel als ik hier afrond, want er wachten nog enkele puzzels en beruchte dozen op mij. En daarna trek ik nog een flesje nostalgie open met Mario Bros en Zelda.

Superb! Meer kan ik er niet over zeggen. Kijk vooral naar het filmpje en ervaar het 3D effect. Zo wil ik wel eens Halo 3 spelen of Gears Of War of een andere killer game. Sterk staaltje Virtual Reality. Met dank aan de gasten van Tweakers om me hiervan in kennis te stellen.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Jd3-eiid-Uw]

Nostalgie alom, de SNES oftewel Super NES oftewel Super Nintendo Entertainment System. Uren heb ik daarop gespeeld in mijn “jonge” (of moet ik zeggen “jongere”) jaren: Starfox, Super Mario, Mario Kart, Street Fighter II,… hell, ik had zelfs die befaamde bazooka!
Een of andere nostalgicus van een duidelijk hogere orde dan mezelf, heeft zijn SNES omgebouwd tot een draagbare console en het ziet er verdorie gelikt uit. Eigenlijk zou mij dat ook nog interesseren, om er dan af en toe eens mee te spelen en terug te denken aan “toen”, hoe alles nog simpel was en 16-BIT gaming het van het was.

Ik denk dat ik mij een Nintendo DS Lite ga aanschaffen, zo met Brain Training games enz weet u wel? Kwestie dat ik Nicole Kidman achterna kan eh. Hehe. Anyway, heeft er iemand soms tips voor goedkope adressen? Het goedkoopste dat ik kan vinden is Bart Smit (online) waar je voor een DS Lite + Braintraining game 165€ betaalt. Apart komt de console daar op 149.95€ en ze geven 15€ korting op het game als je online koopt.
Alvast bedankt voor de feedback beste lezers!
Update: bij Colruyt (via Collishop) kom ik aan een totaal van 159€. Wie doet beter?

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑