De dag dat Michael Jackson overleden is, wist ik (en de rest van de wereld zonder twijfel ook) dat zijn dood zonder enige twijfel zwaar uitgebuit zou worden door zijn familie – de een zijn dood is de ander zijn brood en zo.
Toen AEG, de organisator achter de peperdure “This Is It” concertreeks die MJ op poten had gezet, met een diepe financiële put achterbleef (een verzekering afsluiten voor zo een risico was blijkbaar onbetaalbaar?) was er alleen maar meer zekerheid dat er op de ene of andere manier een poging ondernomen zou worden om de geleden schade iets of wat te beperken.
Wanneer de film / documentaire van de concertreeks, of beter gezegd van de voorbereidingen voor de concertreeks, werd aangekondigd, was mijn eerste gedacht dan ook “pure geldklopperij” en zou ik niet meedoen aan deze show.
Vorige week, op 28 oktober om precies te zijn, werd de film uitgebracht in bioscopen wereldwijd en dit voor slechts twee weken (meer hype genereren?). De trailers op Youtube beloofden wel een mooi spektakel, maar nog steeds was ik niet overtuigd (beste tonen ze in de trailers weet je wel?), maar naarmate er meer en meer besprekingen online kwamen, begon ook bij mij de drang op te komen om toch maar tickets te kopen voor “This Is It”. Per slot van rekening is een film altijd beter op het witte doek en in combinatie met een hypermodern soundsysteem kan een film vol MJ hits alleen maar beter tot zijn recht komen.
En dus kocht ik tickets voor de voorstelling van vrijdagavond 30 oktober te Kinepolis Kortrijk. Tickets op voorhand kopen is de boodschap, want beide zalen zaten goed gevuld, waardoor mensen die a-la-minute tickets kochten, veel te ver naar voren zaten…
httpv://www.youtube.com/watch?v=DXqYMaj6gHw
Enfin, de film dan maar! Erg summier: ik vond het een heel leuke documentaire. Michael Jackson komt naar voren als the king of pop, een titel die hij zichzelf graag meegaf maar die hij eigenlijk ook wel waardig droeg. De laatste jaren kwam de man alleen maar op TV en in de “boekskes” met rare verhalen en roddels (wat is er waar? wat niet? de waarheid zullen we nooit kennen zeker?), maar als je terug gaat naar de essentie, dan kan je alleen maar concluderen dat die kerel kon zingen en dansen als geeneen! Alle RnB’s wannabe’s van vandaag zijn een flauw afkooksel van deze meneer en zelfs op zijn vijftigste laat hij met gemak zien dat hij nog steeds “the king” is. Zonder twijfel.
De manier waarop hij de muzikanten bijstuurt, zegt hoe de belichting moet, de dansers eens toont hoe het moet en zijn stem meet met andere zangers / zangeressen is fenomenaal. Als je de verhalen las over hoe ziek en slecht hij zich voelde, dan zou vraag ik mij af wie daar op die podia stond. Menig jonge artiesten zouden hijgend het podium afkomen als ze deden wat deze meneer deed.
En dat het een super spektakel zou geweest zijn daar moet je ook niet aan twijfelen: de special effects waren subliem. Vuur, lichten vuurwerk, bewegende podia, Thriller in 3D, schitterende kostuus, CGI, kortfilms, videoclips,… het zat er allemaal in en mensen die een ticket hadden, zouden zeer waarschijnlijk het meest memorabel concert van hun leven zien (The Claw? Welke Claw?).
MJ wordt getoond als een mens van vlees en bloed, als een supertalent dat het slachtoffer is geworden van zijn eigen succes, maar meer dan ooit als een grootmeester waarvoor de opvolging nog niet geboren is.
“This Is It” is zijn geld waard. Als je gek bent op muziek, nog veel meer. En als je een MJ fan bent, dan ben je waarschijnlijk al gaan kijken ;-). Ik heb mezelf er meermaals op betrapt dat ik zat mee te doen met de muziek en de danspasjes (in beperkte mate natuurlijk!), waardoor de meer dan twee uur durende film voorbij vliegt en veel te vlug gedaan is…
Aanrader! Zonder twijfel. En als de blu-ray er is voor kerst, dan weet ik al een erg fijn kado om onder de kerstboom te leggen voor mezelf. This… Is… It.
Recente Comments