Telling stories for a living

Tag: Antwerpen (Page 1 of 2)

Antwerp 10 Miles 2017

Vorige zondag was het D-day.
23 April 2017 was de dag waar ik meer dan een jaar naartoe gewerkt heb.
De onhaalbare kaart waar ik nooit of te nimmer van had durven dromen toen ik eind 2015 voor het eerst langer dan 1 minuut ging hardlopen. Het wapenfeit waar niemand uit mijn directe omgeving nog maar van geloofde dat ik dat zou halen (muahaaa, in your face mother****ers 🙂).
Het werd mijn “lifegoal” die me bleef motiveren om te blijven trainen en het onmogelijke toch mogelijk te maken.
Of om het met de befaamde woorden van wijlen Steve Jobs te zeggen:

Here’s to the crazy ones, the misfits, the rebels, the troublemakers, the round pegs in the square holes… the ones who see things differently — they’re not fond of rules… You can quote them, disagree with them, glorify or vilify them, but the only thing you can’t do is ignore them because they change things… they push the human race forward, and while some may see them as the crazy ones, we see genius, because the ones who are crazy enough to think that they can change the world, are the ones who do. Steve Jobs

Wat er nu volgt is een omgekeerde tijdslijn van de aanloop naar D-day…

T-7 Dagen: 16KM gemoedsrust

Pasen. Nog zeven dagen voor het moment van de waarheid.
Tot op vandaag heb ik welgeteld één keer 16KM gelopen en dat was ergens in februari in Duitsland. Ik liep mijn 10 mijl toen uit, maar door een gigantische blaar op mijn voet waren die laatste kilometers puur op karakter en doorzettingsvermogen. Ik wist dus dat ik het kon, maar uiteraard zou ik het liever doen zonder kwetsuren. Het was toen ook een graad of drie Celsius en ook al is het nog geen zomer, voor mijn gemoedsrust zou ik graag nog eens 16KM lopen zonder pech onderweg en met een temperatuur die dichter bij de temperatuur van volgende week ligt.
Strava opengooien, een route mappen doorheen de dorpjes rondom me en een half uur later stond ik met mijn loopschoenen klaar om die 16KM er effe door te jagen.
Dat ging prima en zoals ik al eerder schreef, maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn nieuwe accessoires nog eens te testen. De 10 mijl werden goed verteerd en het hoofd had rust. Check.

T-4 Dagen: een laatste keer hardlopen

Vier dagen voor de jaarlijkse hoogmis had ik graag nog een laatste hardloop sessie ingepland. Geen 16KM maar een vlotte 6-8KM om de benen los te gooien en om een laatste keer die eeuwige twijfelaar in mijn hoofd het zwijgen op te leggen.
Spijtig genoeg sprak de agenda er zich anders over uit en werd het uitstel naar morgen. En morgen kwam er weer iets tussen waardoor uitstel overging in afstel en ik dus pas op zaterdagochtend tijd had om te lopen.
Een dag voor D-day nog gaan rennen? Naaah. Dat gaan we niet meer doen… Ik weet dat ik het kan en ik moet gewoon op die wetenschap vertrouwen.

T-1 Dagen: me & my running squad

Om zondag iets of wat haast en spoed weg te nemen, werd er maanden terug al door de “running squad” besloten om dichtbij Antwerpen te logeren. En wat is een betere plaats dan het mooie Mechelen? Ik heb er een paar jaar gewoond, de stad heeft altijd een leuke nasmaak voor me gehad en dus was dit de ideale gelegenheid om er nog eens wat tijd te spenderen.
Zaterdagmiddag aankomen in het hotel, de loopuitrusting direct uitladen en voor de vierde keer dubbelchecken dat ik niks vergeten ben om dan geduldig te wachten tot de rest van de crew toekomt. ‘s Avonds werden de eiwitten stevig bijgevuld met wat lekkers van bij M-Eatery om tegen een uur of elf onder de wol te kruipen. Niks beter dan een goede nachtrust om daags nadien grenzen te verleggen toch ;-)?
Nog een uurtje of 10 en dan vertrekken we richting Linkeroever! De gedachten gieren door mijn hoofd waardoor ik ondanks vermoeid te zijn, moeite heb om de slaap te vatten.
Tijd om op mezelf in te praten dus!
Dit is waarom ik die andere loop events afgewerkt heb. Ze gaven me race-ervaring. Ik weet wat er komt en hoe zo een event in zijn werk gaat. Ik ben voorbereid. I got this!

T-0 Dagen: D-day!

Mijn wekker roept me uit bed rond een uur of negen. Het plan is om 10u ontbijten en tegen een uur of twaalf richting onze eigenste wereldstad vertrekken. Goed op tijd, want we moeten onze startnummers nog afhalen.
Vooraleer ik uit bed rol en de douche in spring, heb ik op de Facebook pagina van de Antwerp 10 Miles de start van de marathon bekeken. Wat een kick! Stiekem droom ik al van de volgende uitdaging! Ik ben écht een “runner” geworden denk ik bij mezelf als ik die gedachte door mijn hoofd hoor knallen.
Aan het ontbijt treffen we nog andere deelnemers. Ik zal zelfs meer zeggen: ik denk dat er slechts een enkeling was die niet naar Antwerpen zou afzakken die ochtend! De eerste gezonde zenuwen steken op!
Om iets na twaalven zaten we met de squad in de auto richting Antwerpen met een strak plan voor ogen: parkeren aan de slachthuislaan en dan met de tram richting Linkeroever. We spreken nu twee en een half uur voor de start van Wave 1.
Ruimschoots op tijd dus.
Not.
Om de slachthuislaan te bereiken hebben we een dik kwartier file gedaan aan het Sportpaleis. Daarna richting tramhalte en daar nog eens een kwartier wachten en meerdere trams laten gaan wegens volgepropt als sardienen in blik. Ik schat dat we ergens rond twintig voor twee op de site toekwamen en toen moesten we onze startnummers nog bemachtigen.
Op eerdere events zoals de 10KM Van Brussel of de verschillende Urban Trails die ik al deed was dit allemaal erg vlot en snel geregeld. Niet zo op de 10 Miles…
Een tent gevuld met winkels en sponsors met achteraan in die veel te warme tent lange rijen mensen die hun nummer kwamen halen. Hier hebben we ook nog zeker een half uur moeten aanschuiven waardoor het al kwart na twee was voor we terug uit de tent waren en dan moesten we ons nog ontdoen van jasjes en onze rugzakken inleveren… de start van Wave 1 zou niet lukken, maar gelukkig zijn er drie waves en mag je altijd in een latere wave van start gaan.

Opnieuw hel, want ook voor je rugzak af te geven moest je een goede portie geduld hebben en als je daarna nog langs het toilet wou mocht je weer de nodige wachtrijen respecteren.
Concreet: we stonden in de startbox voor Wave 3 met slechts een kwartier overschot! Een geluk dat we in Wave 1 zouden starten, want anders waren we grandioos te laat geweest en hadden we onze start letterlijk en figuurlijk gemist.

Antwerp 10 Miles

Eens in de startbox kwam er innerlijke rust. Ik had hier voor getraind, ik had alles bij wat ik bij moest hebben, de beats knalden vrolijk door de speakers en iedereen was positief geladen en klaar voor de start!

As usual ging de GoPro mee en het resultaat daarvan kan je hieronder bekijken:

De start ging goed en na verschillende events heb ik het ondertussen afgeleerd om vol enthousiasme aan een razend tempo weg te schieten. Hartslag in de gaten houden en vooral de eerste twee kilometer een oog op de tijd houden zodat ik niet in overdrive ga door me met de massa te laten meesleuren.
Na de start gingen we rechtsaf richting E17 (direct al een klein kuitenbijtertje die oprit) om dat de snelweg op te gaan richting Kennedytunnel. Wat een belevenis was dat! Cool!
De Kennedytunnel richting Gent is ook best pittig bergop en geeft direct aan dat matigen en overschot houden voor het einde nodig is. Wie de 10 Miles al eens gelopen heeft, weet wat ik bedoel 😉 *kuch* Konijnenpijp *kuch*.
Na de tunnel kwam de eerste bevoorrading bij kilometer 6 om dan verder te rennen richting Justitiepaleis, door de Bolivartunnel zo de Amerikalei op. Een 180 doen op het kruispunt en dan direct rechtsaf richting het Zuid. Hier loop je ettelijke kilometers rechtdoor langs de Schelde en passeer je ook het halfwegpunt op 8.05KM met opnieuw bevoorrading inclusief sportdrank.
Daarna richting binnenstad met een passage over de Meir (best veel supporters hier – feest!) om daarna stilletjes aan richting het sluitstuk te vlammen: de Waaslandtunnel roept! We zijn nu aan kilometer 12 en krijgen nog een laatste keer water aangereikt.
Aangezien dit mijn eerste 10 Miles was, had ik enkel de feedback van eerdere deelnemers gehoord: een lange tunnel waar je het einde niet van ziet en die naar het laatste stuk echt stevig inhakt op de kuiten.
Ik heb hier veel mensen zien wandelen (ik heb hier zelf ook een stukje gewandeld trouwens), maar ik had bij het afdalen in de tunnel een tandje bijgestoken omdat ik wist dat het bergop gedeelte trager zou gaan en ik zo de schade enigszins zou kunnen beperken.
De laatste 100M waren afzien, maar daarna draai je rechts de finale rechte lijn op met om de 100M borden om aan te geven dat je er bijna bent. In de verte duikt de finishboog op en hoor je de mensen roepen en knalt de muziek hard door de speakers. Dit geeft een instant adrenalineboost waardoor ik er alsnog in geslaagd ben om er een laatste sprintje uit te persen richting finish.

How Did I Do?

Goed en niet goed. Mijn doel voor de start was minder dan twee uur onderweg zijn.
Halverwege zat ik op schema met twee minuten overschot, maar die laatste kilometer in de Konijnenpijp heeft me de das omgedaan. Ik kwam over de finish in 2u en 3 minuten wat ineens ook mijn snelste 16KM ooit werd.
Het doel van sub-twee uur heb ik net niet gehaald, maar dat maakt me zeker niet minder trots op mijn prestatie en het feit dat ik mijn persoonlijke mijlpaal met succes heb gehaald!

Zou ik de 10 Miles opnieuw doen?
Ja, omdat ik echt onder die twee uur wil duiken. Neen, omdat ik het parcours wel leuk vond voor een keer gedaan te hebben, maar niet zo spectaculair dat ik het elk jaar opnieuw zou lopen. Te weinig afwisseling van het uitzicht voor mij.
De lange wachtrijen overal en de chaos bij het openbaar vervoer (de wachtrijen bij de tramlijnen om huiswaarts te keren waren mogelijks nog erger dan al het voorgaande, gelukkig konden wij op een bus springen die net voorbij kwam) zouden nog een reden zijn om het niet opnieuw te doen.
De sfeer en de kick die zo een groot event geeft is dan weer een reden om er graag terug bij te zijn!

In ieder geval: als ik volgend jaar terug meeloop, dan ga ik nog vroeger richting Linkeroever vertrekken en misschien ook mijn startnummer op voorhand afhalen.
Kwestie van me geen twee keer aan dezelfde steen te stoten ;-).

Now What?

Het knaagt al een tijdje en ik ken weinig mensen die 10KM hardlopen, laat staan 10 mijl lopen, maar ik heb de smaak te pakken en de ambitie reikt verder.
Een marathon aan het palmares toevoegen heeft toch nog net iets meer kaliber en steekt mijn ogen serieus uit. Op dit moment is dat echt een mission impossible, maar dat zei ik rond deze tijd een jaar geleden ook over de 10 Miles lopen en we weten hoe dat afgelopen is…
Ik denk dat ik volgend jaar dus wel weer opnieuw in Antwerpen zal staan. Time will tell of het voor de 10 Miles zal zijn of dat het dat tikkeltje verder wordt ;-).
In tussentijd rest er mij maar een ding te doen: keep on running!

FAB Pop-Up Store

Al jaren ben ik een trouwe online klant van FAB, een Amerikaans bedrijf dat via het wereldwijde web interessante design koopjes aanbiedt. Recent hebben ze hun website gesloten (net als de apps) en kan je er enkel nog op maat gemaakte meubels bestellen. Naar eigen zeggen omdat ze alles aan het hertekenen zijn, dus ik verwacht dat ze vroeg of laat terug komen met meer en beter.
In dat “tabula rasa” verhaal hebben de mensen achter FAB een heuse pop-up store geopend in Antwerpen waar ze de resterende stock tegen serieuze korting te koop aanbieden.
Vorige zaterdag ben ik richting Antwerpen getrokken en ben ik er eens gaan rondsnuisteren. Redelijk veel volk (is in het gebouw van Idealabs in de Lange Klarenstraat – zijstraat van de Meir) en alles staat er redelijk bij elkaar gegooid. Aangezien de winkel aan zijn tweede week begon, ga ik er van uit dat de beste goodies er al tussenuit waren, maar desalniettemin zijn we toch thuis gekomen met enkele leuke schaaltjes en een coole koelemmer.
Moest je zelf interesse hebben om te gaan rondneuzen, dan zou ik niet te lang wachten en richting Antwerpen cruisen. Succes!

#KloutParty Aftermath

Gisteren stond de allereerste Klout Party in België op het programma en dat heeft de sociale mediawereld geweten. Zoals gewoonlijk was er veel lawaai (kan het ook anders met @ransbottyn als drijvende kracht achter dit gebeuren?) en werden er al snel twee “kampen” opgericht: zij die “pro” waren en uiteraard, zij die “contra” waren.
De belangrijkste, negatieve opmerkingen die ik zag passeren op Twitter waren:

  • … dat het een schande is dat er een virtueel “klassesysteem” opgezet wordt
  • … dat mensen die er naartoe gingen simpele zieltjes of “sukkelaars” waren en van “bazenpoeperij” deden bij de organisatie (?)
  • … dat gans dit gebeuren enkel en alleen in dienst van @ransbottyn zijn CV staat

Kortom: ge wilt er niet gezien of ermee geassocieerd worden, want dan vind je jezelf beter dan al de rest (sociale media elite – uhu!) of je bent een onnozelaar die als een kudde in het gareel van hoeder Cain loopt. Right.
Om eerlijk te zijn: allemaal een hoop geblaat en weinig wol, die negativisten.
Ja, bij inschrijving was er inderdaad een “opdeling” en werd de toegang bepaald aan de hand van je Klout score. Buzz genereren heet zo iets, en buzz krijg je van zowel positieve als negatieve feedback ;-).
Op het event zelf was daar helemaal niks van te merken en mocht iedereen, onafhankelijk van zijn/haar score, van alles proeven.
In mijn ogen een ludieke manier van Cain en de zijnen om Klout wat ruchtbaarheid te geven en er tegelijkertijd eens goed mee te lachen.
Merk trouwens ook op dat IEDEREEN zich kon inschrijven. Geen speciale connecties of vriendjes nodig ;-).
Hoe heb ik de eerste Klout Party ervaren?
Als een leuk event waar ik veel oude bekenden tegen het lijf gelopen ben, waar ik enkele nieuwe gezichten heb kunnen plakken op Twitter-profielen en waar ik, zonder gezever of enige verplichting tot het maken van reclame of “buzz”, kon genieten van food & drinks. Of ik nog terug ga als ze er nog eentje opzetten?
Natuurlijk wel! Waarom ook niet?
Gin & Tonic #Kloutparty
27/8/2013 #KloutParty
Kloutparty
Cameraman #KloutParty
Misschien moeten de moraalridders van de sociale media die zichzelf duidelijk veel serieuzer nemen dan degenen die ze uitspuwen via diezelfde sociale media (ziet u de grap hier ook van in?) de volgende keer eens afkomen, een frisse pint of Gin Tonic achterover kappen en vaststellen dat ze zich stiekem toch wel geamuseerd hebben tussen al die “elite” ;-).
En blijkt zo een event toch echt uw ding niet? No problem. Leven en laten leven is een mooie mindset mijn gedacht.
Tot het volgende feestje! En dat mag gerust bij Kube8 zijn, ahzo een tof dakterras :-).
PS: Voor zij die geen benul hebben waarover Klout en de party gaan: lees mijn vorige blogposts er eventjes op na.
PS2: Een Storify met instagram foto’s van op het feestje.

Via Twitter binnengekregen: flashmobbing oftewel opeens beginnen dansen – uw ding doen – en als het gedaan is, gewoon weggaan alsof er niks gebeurd is. Dit is al eerder gedaan in Londen, New York en nog vele andere steden, maar ik had het nog niet op zo een schaal gezien hier bij ons. Het geheel is een marketingstunt van VTM voor het nieuwe programma “Op Zoek Naar Maria” – een nieuwe reeks rond een musical, beetje zoals Idool denk ik – en aan het spektakel namen 200 dansers en danseressen deel. Cool zou ik zeggen, had dat graag zelf meegemaakt!

httpv://www.youtube.com/watch?v=u5dsaqyCyzI

Mits een beetje vertraging wegens zo goed als geen tijd gehad om te bloggen, volgt hier mijn laatste bijdrage aan mijn TechDays ’09 blogposts. De tweede dag was bijna in de soep gevallen door een ongeval onderweg waardoor we (ik ging mijn twee andere collega’s elke dag oppikken aan het station van Mechelen) bijna te laat waren. Bijna, want we waren al bij al nog netjes op tijd, maar besloten toch de eerste sessies te skippen wegens niet interessant voor ons of wel interessant maar al eerder gezien op een andere sessie of event.
De rest van de dag verliep vlot en opnieuw met een berg interessante sessies van onder andere Rhonda J. Layfield, een serieus gemotiveerde vrouw die het nog is goed kan uitleggen ook (ik zag haar sessie rond SYSVOL replicatie, een op het eerste zicht niet zo interessant onderwerp (saai?) maar de manier waarop zij dat vertelde, deed me echt zin krijgen om in de replicatie-problemen te vlienge :-). Om maar aan te tonen dat een goede spreken een sessie kan maken (en omgekeerd, een slechte kan ze kraken, maar dat heb ik niet mogen meemaken op dit event). Rhonda schrijft trouwens techboeken met Mark Minasi, een serieus gekend schrijven van techboeken  (o.a. de Mastering Windows 200x boeken die hun gewicht in goud waard zijn). Een tech-celebrity dus ;-).
Een andere sessie die me bijgebleven is, is de sessie van Kurt Roggen over group policies. Tevens een boeiende en ook wel belangrijke sessie voor sysadmin’s me dunkt. Kurt doet dat goed, hij brengt het met veel enthousiasme en in mijn ogen is hij een van de betere Belgische presentatoren (of hoe heet je zo een mensen die keynote’s geven?).
Daarna zat TechDays ’09 er op voor mij, want de laatste sessies vielen minder in mijn interessegebied en aangezien ik later op de avond nog naar de ICT Networking Drink te Brussel ging, kon in de extra tijd om daar te geraken goed gebruiken.
TechDays ’09 was een gigantisch succes, zowel voor de aanwezigen als voor Microsoft en hun partners. Het event is niet gratis, maar het is elke euro meer dan waard in mijn ogen. En aangezien de meeste IT’ers de entrance fee kunnen verhalen op hun bedrijf, zou geen enkele Microsoft techguy hier mogen ontbreken. Je wordt op twee dagen bijgebracht wat er nu allemaal mogelijk is, maar ook wat de komende 12 maanden in te pipeline zit en waar je misschien meer aandacht moet aan geven. En al dit zonder te vervallen in marketing-keynotes, want de sessies zijn wel degelijk technisch en onderbouwd met live demo’s.
Voor mij was het een succes en bij leven en welzijn zal ik er volgend jaar opnieuw bij zijn. En laat ons hopen dat er dan wat meer mensen Twitter kennen ;-).
PS: Katrien De Graeve was zo vriendelijk om mij via Twitter (jep, again Twitter) te laten weten dat de prijzen van de Microsoft Surface 12000€ voor de consumer edition en 13000€ voor de versie met SDK zijn. Thanks @Katriendg voor de feedback!

Vandaag was het eindelijk zo ver: dag één van de TechDays ’09 (eigenlijk dag twee want gisteren was er al een preconference) te Metropolis, Antwerpen. Meer dan 1600 attendees volgens de organisatoren, wat dus meer volk is dan vorig jaar en dat in tijden van economische crisis! Nice going Microsoft.
De dag begon met de keynote van het event zelf, die naar goede gewoonte gepaard ging met een beetje showgehalte (spots, muziek). Inhoudelijk was het “the usual” dus niets bijzonder om hier neer te pennen denk ik.
Daarna konnen de sessies beginnen en het moet gezegd: de organisatie is perfect in orde. Iedereen heeft een badge met barcode en bij het betreden van de zalen (ze gebruiken de cinemazalen voor hun sessies) scannen de vriendelijke hostessen je code om zo te weten welke sessies door wie gevolgd worden. Slim gezien. Ook de catering is super met een overvloed aan drank en eten. Alweer een pluspunt.
Persoonlijk ben ik meer geïntresseerd in de IT Professional sessies en minder in Developement sessies (degene die ik wel bijgewoond heb, werden toevallig door Katrien De Graeve gegeven (was aanwezig op BGGD#11) en ze deed dat trouwens heel goed! Meer vrouwen in de IT, meer zeg ik er niet van) – ik ben nu eenmaal system engineer / admin en geen programmeur dus ja en de sessies die ik vandaag gezien heb, waren serieus de moeite: Exchange 2007 op Hyper-V, Windows 7, Powershell kunsten, R2 van Windows Server 2008 (aka Windows 7 Server Enterprise) met some very nice features zoals o.a. DirectAccess, BranchCache, Hyper-V 2.0 (mét ASP.net ondersteuning) en nog ander lekkers dat ik nu eventjes niet meer weet maar waar je alles over kan terugvinden op de site van de TechDays zelf.
Een van de leukste demo’s (en vooral, mogelijkheid tot hands-on) is die van Microsoft Surface, de megagrote iPhone zoals ik het ding spottend genoemd heb. Kort gezegd, als je het nog niet zou kennen, is Surface een tafel waarvan het tafelblad één groot touchscreen is.
Toepassingen zoals Virtual Earth (Concierge die je de weg toont naar de restaurants, attracties,… whatever als je in een buitenlands hotel zit), games à volonté (ik ben betrapt door @stefanvds toen ik aan het kleuren was :-)), virtuele drums en alles waar je maar aan kan denken zijn mogelijk.
Surface reageert ook zeer snel en voelt aan zoals de iPhone – zonder vertragingen en echt “instant”. Zeer aangenaam te noemen dus. En dat voor de luttele prijs van (shoot me if I’m wrong) 12.000€ zonder SDK en rond de 30000€ met SDK. Veel te duur voor de thuisgebruiker, maar het geeft zeker een goed beeld van wat er kan en wat er in de toekomst op ons afkomt!
Op hardwarematig vlak ben ik wel verschoten van Surface – under the hood zit een 1.6GHz CPU gekoppeld met 1GB RAM geheugen met daarop Windows Vista Business editie. De Surface front-end is niets meer dan een applicatie die schermvullend draait, een beetje zoals Media Center zeg maar. En het is geen fabeltje, want Miel Van Opstal – de Microsoft medewerker die Surface demo’de (waarvoor dank!) – heeft het mij laten zien door CTRL-ALT-DEL te duwen waardoor je de Vista task manager te zien kreeg. Nice! De kostprijs kan dus enkel in de projector zitten en de vijf infrarood camera’s die je handbewegingen detecteren en vertalen naar acties.
En dan de goodies: een leuke messengerbag, een t-shirt en een paar boekjes en cd’tjes. HCW heeft er ook een standje en verkopen boeken aan 10-30% korting, naar gelang hoeveel je er koopt. Morgen ga ik daar in ieder geval eens spotten of er niks is dat ik wil ;-).
Trouwens, op Twitter kan je het hele TechDays gebeuren een beetje meevolgen – query op #techdays en je komt er vanzelf! O.a. @steffest en @stefanvds lopen daar ook te twitteren (en vaneigens ik ook) dus er zullen wel genoeg updates doorsijpelen denk ik.

Vorig jaar was de Back To The 90ies party een enorm (uitverkocht) succes, dus het zou nogal dom zijn om dit jaar over te slaan… In april(zaterdag 4 april om precies te zijn) kan je je dus verwachten aan een nieuwe editie van “Back To The 90ies” met optredens van de grote namen uit die periode zoals 2 Fabiola, Dr Alban, Haddaway, Robin S. en niet te vergeten The Vengaboys (woooow, we’r going to Ibizaaaaah). De gasten van ZatteVrienden gaan het event streamen en dankzij hen kan ik een gratis toegangsticket weggeven op Unexpected.be (en vaneigens zelf ook aanwezig zijn, ah ja… het is hier geen OCMW he ;-)).

Back To The 90ies

Heb jij zin in een gratis kaart om mee het Sportpaleis te Antwerpen onveilig te gaan maken en de pannen van het dak te feesten, mail me dan het antwoord op volgende vraag: hoe heten de leden van de originele leden van 2 Fabiola? Geen moelijke vraag denk ik zo… Meedoen kan nog tot vrijdagavond 22u op unexpected (at) unexpected (punt) be. Vermeld duidelijk het antwoord en je naam / e-mailadres in je mail, kwestie dat de winnaar gecontacteerd kan worden!

Succes!

Deze week ga ik mij eens wat meer verdiepen in Hyper-V R2 (Live Migration!) en de nieuwste bèta van Windows 2008 Server R2. Ik heb op de Technet site een interessant artikel (via Arlindo) gevonden om het deployen van virtuele machines volledig te automatiseren en dat is exact wat ik ga trachten te verkrijgen. Kortom: VMWare launchen en images van OS’es installeren.
Kwestie dat ik wat hands-on expierence heb alvorens ik drie dagen op de TechDays ga rondlopen in Antwerpen. Ik heb trouwens gelezen dat de bekende user-groups zoals Pro Exchange en WinSec om er twee te noemen hun eigen stand hebben. Allen daarheen!

« Older posts

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑