Vandaag was “prreeeeetttyyyy busssyy” zoals ze zeggen. Vannacht rond middernacht gaan slapen om om 4u alweer op te staan: I’ve got a plane to catch!
Om half zeven ‘s morgens richting London, meer bepaald Heathrow Terminal 5 (de nieuwe dus). Daarna met de taxi richting Gerrards Cross / Sefton Park – Hitachi Data Systems HQ – alwaar ik ondergedompeld werd in de workshop die ik zelf op dinsdag gaf.
Niet om te inhoud te leren, wel om de manier van lesgeven te bekijken en eventueel iets uit meepikken om zelf toe te passen.
Omstreeks 17u40 (lokale tijd) een “wheels up” richting België met een voorziene landingstijd van iets voor acht. Daarna nog een uur autorijden om redelijk doodmoe in bed te landen.
Need to get some sleep, want morgen = nog een laatste keer doorbijten alvorens het weekend van start gaat!
Thunderbirds are gooo!
Category: Reizen (Page 2 of 2)
Pakjes onder de kerstboom, het is me wat. Elk jaar krijg ik wel eens de vraag “waarmee kunnen we u plezier doen onder de kerstboom?” en elk jaar zeg ik hetzelfde: pfff, ik heb in feite al alles en wat ik nog niet heb, kost véél te véél geld om daaronder te leggen.
Desalnietemin staat een trip (en dan liefst een dag of tien) richting New York zéér hoog op de verlanglijst. Kostelijk? Uiteraard, maar gedeeltelijk heb je dat zelf in de hand natuurlijk. Ik moet geen superdeluxe hotel in New York hebben – proper en een goed bed, samen met een interessante locatie is meer dan genoeg. Per slot van rekening spendeer je toch zoveel mogelijk tijd in de stad en niet in je kamer?
Anyway. Mijn lijst is lang: winkels, Apple Store, Central Park, Guggenheim, Brooklyn Bridge,… en nog een hele hoop andere “places to be” die ik maar al te graag in’t echt zou willen aanschouwen.
Reisboekjes, fotoboeken, blogs,… ik lees en volg ze alsof ik morgen de oceaan ga oversteken.
Waarmee zou je me dus een GIGANTISCH plezier doen onder de boom dit jaar? U raadt het al: een heen-en-weertje naar The Big Apple.
De afreis zal niet voor direct zijn, maar ondertussen blijf ik er wel van dromen, blijf ik er over lezen en blijf ik lijstjes aanleggen van de zaken die ik zeker wil doen als ik er ooit geraak.
Tips, nuttige adressen, aanraders, must-see’s, afraders,… zijn uiteraard welgekomen in de commentaar!
Vorige week zat ik zoals gezegd een viertal dagen in de “UK” zoals ze zeggen. Het Verenigd Koninkrijk dus. Niet ter ontspanning, maar wel om een werkgerelateerde opleiding te volgen in het Hitachi Data Systems HQ.
De titel van deze blogpost verraad waar ik zat: een gehucht dat luistert naar de naam “Gerrards Cross”. Een klein half uurtje rijden van Londen en als je het internet mag geloven, is dat een gewilde omgeving voor mensen die nog iets of wat groen willen wonen (en veel geld hebben).
Mooie huizen heb ik er in ieder geval gezien en volgens de taxichauffeur mocht ik toch op minstens anderhalf miljoen Euro rekenen als ik in die bepaalde wijken ook een stekje wou ;-).
Ik heb in “The Bull” hotel gelogeerd en dat is prima bevallen. Ik had niet de standaard kamer gekozen, maar het model daarboven (iets groter, mooiere TV,…) omdat dat maar een paar Euro’s scheelde per nacht, maar bij aankomst kreeg ik het fijne nieuws dat ze mij nog een upgrade hadden gegeven :-).
De kamer was ongeveer 36 vierkande meter groot, de badkamer niet meegeteld. Niet slecht toch? De drie avonden dat ik daar was, heb ik in het bijhorende restaurant gegeten en dat was behoorlijk in orde (voor Engelse keuken). Het enige wat die mensen moeten leren is hoe frieten eruit zien, want die gasten serveren frieten de grootte van kroketten :-).
De training op zich was ook ok, maar aangezien ik op voorhand al veel lectuur doorgenomen had, heb ik niet zo bijster veel nieuws gezien / geleerd. Hier en daar een weetje of een best practice meegepikt en enkele interessante discussies gehad met medestudenten over de storage wereld (EMC, NetApp, HDS, HP, IBM,…).
Nu de opleiding achter de rug is, kan ik me voorbereiden op het bijhorende examen, kwestie dat we ook voor HDS “fully certified” geraken, want dat is nu eenmaal vereist door de vendor. Eenmaal dat in orde is, kan ik al opnieuw beginnen plannen om naar de UK af te zakken, want het blijft niet bij die ene opleiding / examen.
Drukke maanden in het vooruitzicht. Ik ga Heathrow nog serieus goed leren kennen denk ik zo. Daar is trouwens een lekker restaurant voor wie zin heeft in een “burger” – Giraffe. Aanrader.
Morgenvroeg vertrek ik richting Kopenhagen, Denemarken voor VMWorld 2010 Europe dat aanstaande dinsdag van start gaat. Althans de publieke start van het event, want voor werknemers van VMWare-partners is er op maandag al een “Partner Day” met een aantal sessies en workshops.
Zondagnamiddag wordt het Kopenhagen verkennen samen met enkele collega’s, maandag op het gemakje erin vliegen zodat we tegen dinsdag op kruissnelheid zijn. Fun fun fun.
Ongetwijfeld volgen er hier blogberichten rond mijn avonturen op VMWorld, dus stay tuned zou ik zeggen! Dinsdag komen er trouwens ook nog enkele ex-collega’s toe in Kopenhagen, dus het belooft een serieus gezellige aangelegenheid te worden.
PS: de D90 gaat mee dus verwacht u aan fotomateriaal! En nu ga ik verder doen met wat nog gedaan moet worden alvorens ik naar het noorden trek…
Snowboarden. Iets wat ooit begonnen is als een hobby die “we” met twee zouden gaan doen, voor de fun en om samen nieuwe dingen te gaan proberen. Bijna vijf jaar later is van die “we” al lang geen sprake meer, maar het snowboarden is gebleven. Sindsdien ben ik elk jaar minstens één keer naar de bergen getrokken, maar meestal ben ik twee keer per jaar geweest en ooit ben ik zelfs drie keer gaan boarden in één seizoen.
Tussen die reizen gebeurt het al eens dat ik samen met een bende vrienden naar Limburg – Snowvalley – of het verre Landgraaf, NL – Snowworld, trek om daar een dagje (of half dagje, of avondje,…) indoor snowpret te beleven.
Kortom, het lijkt me overbodig om te vertellen dat snowboarden is uitgegroeid tot een hobby die ik wel heel erg graag beoefen en waar ik met de jaren al veel plezier aan beleefd heb. In al die reizen heb ik dan ook al vele gebieden van de Franse Alpen mogen ontdekken zoals Les 2 Alpes, Tignes, Val Thorens, Val Meunier, Les Menuires, Les Arcs, La Plagne en waarschijnlijk nog een paar andere gebieden die effe ver weg zitten in het geheugen.
Aanstaande vrijdag is het weer zover en staat de allereerste snowtrip van 2009 op de agenda. Vijf vrienden en vriendinnen – twee snowboarders en drie skiërs. Eén luxe-chalet met plaats voor acht, drie badkamers en zelfs een houtkachel voor de gezeligheid die iets meer dan een maand geleden de deuren heeft geopend (het moet niet altijd oude brol zijn hé, soms mag een luxe ook eens). Twee auto’s vol eten, drinken, spelletjes, laptops, iPod’s, snowboards en ski’s.
Locatie hoor ik u denken? La France natuurlijk. Meer bepaald Les Menuires, een zeer knap gebied dat deel uitmaakt van Les 3 Valées – het grootste skigebied ter wereld naar het schijnt. Ik ben daar in de voorbije jaren nog al geweest en tot nu toe heeft me dat altijd zeer goed bevallen. Mooie pistes, perfecte infrastructuur, veel mogelijkheden tot doorsteken naar andere gebieden (mits een goede skipas natuurlijk), toffe restaurants,… alles wat ik nodig heb dus.
Oostenrijk heb ik ooit al eens gedaan, maar het “nadeel” van Oostenrijk is voor mij het feit dat je ten eerste niet altijd sneeuwzekerheid hebt en ten tweede dat je vaak vanuit je verblijfplaats nog met de auto / bus / taxi / … naar de skipistes moet. In Frankrijk zit je bijna altijd aan de skipistes en kan je ‘s morgens uit je appartement stappen en 100m verder de lift naar boven nemen. Voeg daar nog aan toe dat men in Oostenrijk de natuur respecteert en dus de pistes tussen de bomen legt en soms heel erg smalle pistes hanteert daardoor. Op zich heb ik daar helemaal niks op tegen, maar op een snowboard vind ik het nu eenmaal plezanter om grote “boulevards” te hebben om je ding op te doen. Ah ja, en een rode piste in Oostenrijk = een blauwe piste in Frankrijk. Rest ons nog Italië waar de gebieden veel kleiner zijn (dus rapper op uitgekeken) en de prijzen meestal een gevoelig pak hoger liggen. En je moet verder rijden ook. Andere gebieden zoals Bulgarije en andere Oostbloklanden zijn te klein en hebben meestal niet te infrastructuur die Frankrijk heeft. Maar het is daar dan ook goedkoper. Waar voor je geld zeker?
Anyway. Vrijdagnacht vertrekken, zaterdagmiddag aankomen. Appartement regelen, uitladen, omgeving verkennen en ski’s huren voor een metgezel die geen eigen voorzieningen heeft. Zondagmorgend de eerste keer op de sneeuw staan, met drie van de vijf sneeuwliefhebbers. De overige twee komen wegens werkomstandigheden zondagnamiddag toe en vanaf maandagmorgend zullen we dan met vijf de pistes afschuimen en plezier hebben en van après-ski doen en een serieus goede congé in de geschiedenisboeken neerpennen.
Zaterdagmorgend zit de reis er dan op en als alles goed gaat zou ik zaterdagavond terug in ons Belgenlandje moeten zijn. Maar ik ben vooruit aan het lopen op de feiten!! Ik moet nog vertrekken en ik ben al aan het schrijven over terug thuis zijn… Bad Karma!
Boarden (en skiëen ook wel). Eenmaal je de microbe vasthebt is het niet evident ze terug los te laten.
… slapen dus, en dan vertrekken we met zen allen richting het zonnige Italië. Woohoo! Vanavond alles al een beetje klaarleggen en morgen rustig de valiezen pakken, de iPod klaarstomen, een paar cd’s schrijven voor in de auto, de digitale camera checken op een volle batterij en voldoende lege memory cards, de PSP opladen en bij elkaar zoeken (games enz), de reisgidsen en wat schrijfgerief inpakken en dan zijn we er klaar voor.
De computer gaat deze keer niet mee op reis denk ik wegens geen zin om er aan te sleuren, maar ook wegens het feit dat dat af en toe eens goed doet zo zonder computer zijn. Om de digitale camera leeg te maken moet hij ook niet mee want ik heb drie kaartjes van 2GB klaar liggen. Voor de reis naar Florida vorig jaar, die trouwens langer duurde dan deze reis, waren zelfs twee kaartjes nog voldoende en ik heb er daar niet op gezien om een foto meer of minder te schieten… Vaneigens verander ik van kaartje zodra het halfvol is, niet omdat dat sneller werkt of zo, maar om te voorkomen dat ik alle foto’s zou kwijt zijn wanneer de kaart faalt of de camera het water intuimelt of zo. Clever thinking ;-).
Trouwens: het weerbericht voor dit weekend in ons Belgenlandje is wisselvallig. In de streek waar ik naartoe trek is het op dit moment 31 graden… Muahaha!
Recente Comments