Het zat er al een tijdje aan te komen en aangezien ik vandaag in Leuven moest zijn en er aldaar winkels zijn die Apple stuff verkopen, was het tijd om een iPad upgrade door te voeren.
Mijn andere iPad is er nog eentje van de eerste generatie en dateert uit 2010 – een eeuwigheid voor zulke toestellen. Tot ongeveer een jaar geleden deed het nog prima wat ik ervan verwachtte, maar sindsdien is het allemaal bergafwaarts gegaan. iOS 6 is niet meer beschikbaar voor de iPad 1 en alles voelde ook erg traag aan.
Voor Apple is de iPad 1 officieel “end of life” en sinds nu ten huize Unexpected dus ook. Ik heb me vandaag een iPad Mini aangeschaft. Voor de verandering een witte (al mijn andere Apple goodies zijn de zwarte varianten) gekozen en in tegenstelling tot mijn iPad 1, géén “full option” exemplaar.
Ik ben voor de 16GB wifi-only versie gegaan. Wifi omdat ik geen zin heb in een data-abo voor de iPad en ook omdat ik overal wel via wifi op het net kan. En indien dat niet kan, gebruik ik mijn iPhone + personal hotspot feature wel. 16GB ipv 64GB omdat ik de “uplift” (lees: de meerkost) die Apple aanrekent voor die extra capaciteit, behoorlijk duur vind en ook omdat ik eigenlijk toekom met 16GB. Ondertussen staat er alles op wat ik tot nu toe op mijn iPad 1 gebruikte en ik heb nog 7GB vrij.
Alles hangt natuurlijk af van de gebruiker: als je het toestel gebruikt als image-tank of andere capaciteitsvretende use-cases, dan zou ik zeker voor 32GB of 64GB gaan… in my case: 16GB will do.
Waarom geen iPad 4 met Retina display? Te duur en ook te groot. De iPad Mini is interessanter voor mijn gebruik. Ligt beter in de hand, weegt minder en ook al heeft het nog steeds dezelfde resolutie als de iPad 1 – door de kleinere schermdiagonaal is de dpi-waarde van het scherm beter en is tekst dus scherper.
De geruchtenmolen insinueert dat we in september een iPad Mini met Retina display voorgeschoteld krijgen. Misschien upgrade ik dan wel. We’ll see. Tot als het zover is, gaat deze iPad Mini mij serieus bekoren!
Tag: Wit
Ik heb mijn oog laten vallen op een eReader, een toestel dat eruit ziet als een tablet-pc maar in feite niets meer kan dan een ebook weergeven op een scherm dat in alle omstandigheden goed leesbaar zou moeten zijn (zwart-wit weliswaar), dat dagen op één batterijlading kan overleven, dat goed in de hand ligt (geen 2kg zwaar dus) en dat simpel in gebruik is.
Amazon heeft de Kindle (met DRM als ik me niet vergis, waardoor je niet zomaar eender wel ebook erop kan gooien) maar die is hier niet te krijgen. Sony heeft de PRS-505 en die heb ik hier ook nog niet gevonden, maar Waterstones wil die wel versturen vanuit de UK en met de lage Pond kan dat een zaakje zijn. Ik heb namelijk nogal veel techbooks in digitale vorm, en ik denk dat dat vlotter zal lezen dan op de laptop. En zo een eReader is ook minder fragiel denk ik (hoop ik).
In ieder geval, nog eventjes over denken en dan afwegen of ik het ga kopen. Ah ja, het heeft 512MB intern geheugen, je kan het expanden met sd-kaartjes en USB sticks en je krijgt er 100 ebooks gratis bij.
En nog niet een klein beetje. Alles is hier wit gekleurd, wat best “raar” is halverwege november. Nu vind ik dat natuurlijk wel tof, maar ik hoop dat het morgenvroeg allemaal beter is, want anders wordt het plezant op de baan. Maar als het “te” erg is, dan neem ik de trein wel denk ik…
We’ll see.
Recente Comments