Telling stories for a living

Tag: Neen

Bon, ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken want collega bloggers hebben dat al genoeg gedaan, maar ik wil toch eventjes mijn “frustraties” ventileren. 
Doordat er mensen zijn die gaan staken tegen “levensduurte”, heb ik over 7km maar liefst 75 minuten gereden. Staken om te staken, ik hou er niet van. Een serieuze opkomst hoor ik u denken? Plan die stakingsdag eens in het midden van de week in plaats van er een “verlengd weekend” mee te creeren, en we gaan is zien of er dan nog altijd zoveel opkomst is. 
En zal ik u nog is wat zeggen? Veel mensen zaten nu geblokkeerd thuis omdat het openbaar vervoer plat lag. Anders hadden veel van de thuisblijvers ook gaan werken. 
De economie gaat slecht en wat is de oplossing? Ze nog wat meer schade toebrengen. Staak tegen een bedrijf dat 10.000 mensen wil ontslaan. Staak tegen een regering die er in niet in slaagt om BHV te splitsen. Het is mij al gelijk. Maar staak niet tegen iets waar niemand “echt” iets aan kan doen of de oorzaak van is, en waar nog minder gemakkelijk iemand voor aan te duiden valt om een oplossing te bedenken. 
Vakbonden. Ik ben zo geen fan meer. Al veel te veel grote woorden gehoord, maar bitter weinig daden gezien. Zoals Mieke Vogels zou zeggen “Veel Bla Bla” en “Weinig Boem Boem”. En als het er op aan komt, dan sta je er alleen voor en mag je zelf je hete patatten uit het vuur halen. 
En dan heb ik het nog niet gehad over die “verkozenen” die alleen maar kandidaat waren om “beschermd” te zijn. Trek mijn bek niet open over dat “opportunisme”. 
Neen. Vakbonden zouden ook eens zwaar opgekuisd mogen worden van mij. En de actie van vandaag was daar nog maar eens een voorbeeld van. Want het zag (en was) allemaal maar iets dat ze rap rap in elkaar gestoken hadden zonder veel bij na te denken. Zo gaan we uit de miserie komen gasten. 
Keep up the good work.

Vandaag serieus op de tanden moeten bijten (maar er wel in gelukt!). Amai! Op zo een dagen vraag ik mij dan de volle vijf tellen af waarom ik überhaubt niet mijn spullen bij elkaar raap en elders, in een minder “kindergarten” bedrijfsstructuur aan het werk ga. Zelfverminking of zo? Hehe.
Neen, serieus. Neem nu maar van mij aan dat in kleine ventjes grote smeerlappen kunnen schuilgaan en dat hun gestalte zeker en vast geen invloed heeft op het al dan niet gemeen uit de hoek komen. De meer beroemde exemplaren van dictators zoals Hitler en Napoleon waren ook niet de meest vriendelijke ventjes “out there” nietwaar?
Neen. Het was aan de levende lijve vandaag, dat ik het mocht ondervinden. Een welgemeende “neen” komt blijkbaar zo hard aan dat ze, net zoals kleine kindjes bij papa gaan wenen wanneer ze hun zin niet krijgen, bij hun overste moeten gaan janken om hun gelijk te halen. Althans, als ze denken dat hierarchie enige indruk maakt op mij. Guess again.
Mijn inziens respecteer je iemand voor wie hij is, voor wat hij doet, waar hij voor staat of wat hij in het verleden al bereikt en verwezenlijkt heeft. Nergens in de vorige zin zie ik “om de functietitel die hij/zij heeft” staan en dus veeg ik daar ronduit mijn voeten aan. 
Naar mijn gelijk hebben ze dus falikant kunnen fluiten, met de nodige woordwisselingen tot gevolg. En wanneer je ziet dat “de tegenpartij” dan zijn kalmte niet meer kan bewaren en vervalt in zijn ware aard en dingen zegt waarvan je weet dat hij er al spijt van heeft als ze over zijn lippen rollen, dan kan ik niet anders dan diep van binnen over de grond rollen van het lachen. Lachen met die kleine persoonlijkheid die op dat moment tegenover mij staat.
Ik. Die jonge gast daar. Ocharme 27 lentes jong. Naiëf weet je wel? Moet nog veel leren (ongetwijfeld!). Die jonge gast, die heeft zijn slag thuis gehaald. En diep vanbinnen een serieuze vuist gemaakt en een “YEAH” kreet laten galmen – in stilte weliswaar. En zeggen dat ik dan geconfronteerd werd met grote guru’s (in their crazy little sick mind welteverstaan). 
Right. 
PS: De “I’m sorry for what I said” kwam heel snel daarna… maar voor mij zijn dat vijgen na Pasen. Nuff said. U bent geklasseerd meneer de dictator, en wel degelijk verticaal. Dictators, ik hou er niet van.

Uhu! Microsoft gaat een gratis versie van zijn Hyper-V platform uitbrengen onder de vorm van een Windows 2008 Server “Core” platform met daarop de Hyper-V module. Core servers zijn servers zonder GUI, waarop je dus in feite alleen shell access hebt. Sneller en minder kans op downtime wegens minder services en wat nog allemaal dat up & running moet zijn.
Microsoft doet dit natuurlijk niet zomaar, ah neen. Het is een antwoord op de gratis versie van VMWare ESX die eerder ter beschikking kwam. Opgelet: sommige zaken zoals clustering zullen niet mogelijk zijn in deze gratis editie, maar bon als je met zulke zaken bezig bent op professioneel vlak, dan ga ik er van uit dat je wel een licentie zal kopen zeker?

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑