En nog niet een klein beetje. Alles is hier wit gekleurd, wat best “raar” is halverwege november. Nu vind ik dat natuurlijk wel tof, maar ik hoop dat het morgenvroeg allemaal beter is, want anders wordt het plezant op de baan. Maar als het “te” erg is, dan neem ik de trein wel denk ik…
We’ll see.
Tag: Neem
Vandaag serieus op de tanden moeten bijten (maar er wel in gelukt!). Amai! Op zo een dagen vraag ik mij dan de volle vijf tellen af waarom ik überhaubt niet mijn spullen bij elkaar raap en elders, in een minder “kindergarten” bedrijfsstructuur aan het werk ga. Zelfverminking of zo? Hehe.
Neen, serieus. Neem nu maar van mij aan dat in kleine ventjes grote smeerlappen kunnen schuilgaan en dat hun gestalte zeker en vast geen invloed heeft op het al dan niet gemeen uit de hoek komen. De meer beroemde exemplaren van dictators zoals Hitler en Napoleon waren ook niet de meest vriendelijke ventjes “out there” nietwaar?
Neen. Het was aan de levende lijve vandaag, dat ik het mocht ondervinden. Een welgemeende “neen” komt blijkbaar zo hard aan dat ze, net zoals kleine kindjes bij papa gaan wenen wanneer ze hun zin niet krijgen, bij hun overste moeten gaan janken om hun gelijk te halen. Althans, als ze denken dat hierarchie enige indruk maakt op mij. Guess again.
Mijn inziens respecteer je iemand voor wie hij is, voor wat hij doet, waar hij voor staat of wat hij in het verleden al bereikt en verwezenlijkt heeft. Nergens in de vorige zin zie ik “om de functietitel die hij/zij heeft” staan en dus veeg ik daar ronduit mijn voeten aan.
Naar mijn gelijk hebben ze dus falikant kunnen fluiten, met de nodige woordwisselingen tot gevolg. En wanneer je ziet dat “de tegenpartij” dan zijn kalmte niet meer kan bewaren en vervalt in zijn ware aard en dingen zegt waarvan je weet dat hij er al spijt van heeft als ze over zijn lippen rollen, dan kan ik niet anders dan diep van binnen over de grond rollen van het lachen. Lachen met die kleine persoonlijkheid die op dat moment tegenover mij staat.
Ik. Die jonge gast daar. Ocharme 27 lentes jong. Naiëf weet je wel? Moet nog veel leren (ongetwijfeld!). Die jonge gast, die heeft zijn slag thuis gehaald. En diep vanbinnen een serieuze vuist gemaakt en een “YEAH” kreet laten galmen – in stilte weliswaar. En zeggen dat ik dan geconfronteerd werd met grote guru’s (in their crazy little sick mind welteverstaan).
Right.
PS: De “I’m sorry for what I said” kwam heel snel daarna… maar voor mij zijn dat vijgen na Pasen. Nuff said. U bent geklasseerd meneer de dictator, en wel degelijk verticaal. Dictators, ik hou er niet van.
Het lag gisteren al te blinken in mijn mailbox, maar het is er niet van gekomen om het hier te posten. Bij deze. Leuk concept van een jonge artist.
“Auction Art is een nieuw kunstproject dat ik vandaag lanceer. De naam verklaart al veel vermoed ik: ik veil gloednieuwe schilderijtjes en de hoogste bieder krijgt ze in zijn brievenbus bezorgd. Het doel is om op een of andere manier een soort verhaal te vertellen doorheen de reeks.
Uniek voor jou als koper is dat je precies kan bepalen hoeveel een werkje voor jou waard is. En ik als kunstenaar/verkoper neem het risico om m’n werken veel te goedkoop van de hand te doen.
Maar goed. Als je meer over Auction Art wil weten, lees even de About Auction Art pagina.
Het eerste schilderij staat trouwens nu online, wachtend op jouw bod :)”
Recente Comments