Gisteren heb ik naar de laatste nieuwe film van Will Smith gekeken: I Am Legend, een beetje een speciale film waarin Will Smith het opneemt tegen de rest van de wereld. Alle mensen zijn veranderd in zombies door de verspreiding van een of ander virus. Will zijn karakter, Robert Neville, voelt zich verantwoordelijk en blijft geloven dat hij een oplossing kan vinden voor het probleem.
In de film zie je in feite niet veel acteurs, buiten Will en Sam(antha), zijn Duitse herder en op het laatste nog een paar andere mensen. De film speelt zich dus af in de lege straten van New York (waar onder andere de duurste scene ooit in NY gemaakt voor een film – $5.000.000 alstublieft) wat op zich al redelijk impressionant is om te zien, en als je daarbij de lugubere lege winkels met paspoppen toevoegd en het opduiken van de zombies zodra de avond valt, dan kom je tot een mengeling die mij aan het beeld gekluisterd hield. Sommigen zouden zeggen dat de film een beetje langdradig is en dat “er niet veel in zit”, maar persoonlijk vond ik de apartheid eigenlijk wel boeien. Die innerlijke strijd die Robert voert, de spanning die stijgt als de zombies buitenkomen, het verdriet dat hij voelt als hij eigenhandig zijn eigen levensvriendin moet ombrengen,… Niet voor niks dat Will Smith dit zijn moeilijkste rol ooit noemde (na Ali in de gelijknamige film).
I Am Legend is misschien niet het beste wat Will Smith ooit gemaakt heeft, ik vind het toch een goede film die ik met plezier uitgekeken heb. Aanrader dus, maar je moet een beetje van speciale films houden want er is veel suggestief en het is niet van dat voorgekauwd materiaal met een duidelijk begin, midden en einde.