Ondertussen is CSI een begrip geworden op de Vlaamse beeldbuis (en vele andere beeldbuizen) en zijn er ook al duchtig wat pogingen ondernomen om de serie te klonen, echter zonder veel succes. Van CSI zelf zijn er drie varianten, namelijk Las Vegas, Miami en New York.
Vroeger vond ik ze ook in die volgorde het leukst, maar tegenwoordig mag je die volgorde gerust omdraaien. Het feit dat Las Vegas al aan zijn achtste seizoen bezig is, kan er iets mee te maken hebben. CSI Miami zit aan zijn zevende seizoen en hoewel ik Horatio en zijn vrienden nog altijd goed kan smaken (Calleigh is tof!), vind ik de jongste CSI telg tegenwoordig de betere. CSI New York heeft frissere verhaallijnen en een andere manier van in beeld brengen, van het verhaal te vertellen. Ook zie je net zoals ze in CSI Las Vegas gedaan hebben in het voorlaatste seizoen, een bepaalde element terugkomen in elke aflevering. U herinnert zich ongetwijfeld nog die moorden waarbij er telkens een model van de moordscene werd aangetroffen, dat tot in de kleinste details klopte? Daar hebben ze een gans seizoen bezig geweest met die psycho te vatten.
In CSI New York zijn ze daar ook mee bezig en eigenlijk kan ik dat wel smaken. CSI, nog lang niet dood volgens mij en eigenlijk maar goed ook, want het is nog een van de weinige programma’s die me aan de TV kunnen kluisteren tegenwoordig.