Eind vorig jaar kocht ik mijn eerste Mac – mijn trouwe Macbook die ik ondertussen voor geen geld nog zou omruilen voor iets anders. Maar in feite had dit mijn tweede Mac moeten zijn, want een tweetal jaren terug had ik er ook al eentje besteld. Het toeval wou dat mijn zus toen ook een nieuwe computer nodig had en wegens mijn enthousiaste verhalen ook een Apple computer wou kopen. Geduld is een deugd die zij echter niet bezig en daarom werd de vraag gesteld of zij mijn Macbook Pro niet mocht overnemen (lees: afhalen in de winkel, want ik had er toen meer dan een maand op moeten wachten) en dat ik een nieuwe zou bestellen. Op dat moment vond ik dat geen probleem, want ik had nog een goede Windows machine en met Macworld in het verschiet (waar men toen nieuwe modellen van de Macbook ging aankondigen – althans toch een upgrade van de hardware) zag ik mijn kans om zo een nieuwer model te bestellen voor hetzelfde geld.
Toeval smeet echter roet in het eten, want twee maanden later kocht ik mijn (nog steeds dienende) VAIO van Sony. Waarom toch geen Mac? Ik kon de VAIO voor een zeer scherpe prijs kopen en ik vond het nogal dom om twee laptops te kopen. Mac conversie in de vriezer dus.
Vandaag, we schrijven twee jaar later, is mijn zus nog altijd zeer tevreden van haar Macbook Pro en denk ik niet dat ze ooit nog naar een Windows machine zal omkijken. Op het werk zijn er ondertussen ook al twee collega’s die hun Windows machine bedankt hebben voor bewezen diensten en die overgeschakeld zijn naar Mac, deels door mijn verhalen en uiteenzettingen. De ene kocht een Mac Pro met acht processoren (wegens veel bezig met videobewerking) en de andere ging voor een iMac 24″ met alles op en aan.
En daar stopt het niet. Sinds kort zijn twee van mijn vrienden ook trouwe Apple-gebruikers. De ene had problemen met zijn ondertussen zeven (?) jaar oude Windows portable en na een korte demo van mijn Macbook heeft hij een week later zijn Macbook gekocht. De andere had nog maar pas een nieuwe Windows laptop, maar door mijn (en anderen) straffe verhalen en gebruiksevaring, heeft hij vandaag een Macbook Pro gekocht.
Om duidelijk te maken dat mond aan mond reclame dus wel degelijk werkt, want Apple producten koop je nu niet echt voor de lage instapkosten. Meestal stopt het niet bij de Macbook en wordt er ook gekeken naar een Mighty Mouse, een Apple keyboard, de remote, een iPod (als dat nog niet in het bezit is), hell – zelfs een iPhone.
Sommige mensen (lees: me, myself and I) leggen nog eens een smak geld op tafel om een 24″ LED display erbij te kopen en dan ben ik nog niet aan software toegekomen. Gelukkig is er veel goede software gratis verkrijgbaar (en standaard meegeleverd), maar de betalende varianten zijn ook goed te doen: iWork ’09 verandert van eigenaar voor 79€. Geen geld voor een knappe office suite zeg ik daarop.
Jep. Apple heeft dat goed begrepen. Het totale plaatje klopt en eenmaal je één van hun producten hebt, is het slechts een kwestie van tijd alvorens je er nog bijkoopt. Niet goedkoop. Maar wel degelijk, want deze blogger is tot op vandaag nog altijd erg tevreden van zijn aankopen en zou het allemaal opnieuw doen moest de situatie zich voordoen. Of neen. Als ik opnieuw begin, koop ik direct Apple en ga ik niet eerst andere merken proberen ;-).
Tag: Laptops
Vandaag stelt Apple zijn nieuwe lading speelgoed voor: nieuwe Macbooks, nieuwe Macbook Pro’s, nieuw LED Apple Display en nog wat ander lekkers. De nieuwe laptops krijgen een “uni-body” casing, een glazen scherm, een glazen touchpad zonder knoppen waarbij de touchpad zelf één grote knop is (zoals een scherm van een iPod Touch / iPhone?), vaneigens snellere cpu’s, betere videokaarten (nVidia), meer geheugen, de Air krijgt ook wat upgrades en daarmee zijn we rond denk ik.
Niet slecht. Maar ook niet “wow”. Next.
Recente Comments