Telling stories for a living

Tag: Geschreven

Ik heb het al ontelbare keren gezegd en geschreven: er is niets belangrijker dan een goede backup als het aankomt om computer problemen. En zeker nu dat meer en meer mensen het digitale leven ontdekken: digitale fototoestellen, digitale videocamera’s, e-mail, muziek, rekeninguitschrijften, facturen,… you name it en het is beschikbaar in digitale vorm. In mijn Macbook heb ik slechts 250GB ter beschikking (waarvan een goede 40GB overblijft) en maak ik gebruik van een Western Digital Mybook schijf van 500GB. Die schijf wordt vooral gebruikt voor Time Machine backups en een paar *.dmg bestanden die ik niet elke dag nodig heb, maar die ik toch wil bijhouden voor eventuele herinstallaties.
Mijn muziek, die staat volledig op de Macbook voor de simpele reden dat ik altijd en overal mijn muziek bij me wil (en omdat mijn Macbook ook dienst doet als virtuele DJ configuratie), maar mijn volledige fotocollectie moet niet altijd mee. Die zou ik op de 500GB externe schijf kunnen bijplaatsen, maar daarop staan al de Time Machine backups en als zowel je backup als je originele kopie op dezelfde schijf staan, ontgaat het voordeel van de backup mij grotendeels.
Ja, ik heb een Windows Home Server met 1.3TB opslag draaien, maar die dient enkel voor de Windows machines te backuppen en o.a. mijn Technet images op te stockeren. En trouwens, Mac en Windows – dat is niet de perfecte combinatie en daarom hou ik die twee werelden graag gescheiden. Mijn NAS van 1TB zit voor 80% vol met backups van zowel muziek als video, dus dat is ook geen optie. En dat ding is trouwens veel te traag om als harde schijf te gebruiken vanwaar je wil werken (ik denk maar aan iMovie projecten lanceren vanop die schijf… brrrr).
Dus was er de “need” voor extra opslag. De prijzen een beetje volgen, aanbiedingen checken. Niets dat me kwa design kon boeien oftewel veel te duur was naar mijn zin. Maar vandaag viel mijn oog op een promotie van HCW op de Lacie externe schijven designed by Neil Poulton. Een zwarte vierkante doos met een blauwe LED-strip onderaan, zonder hatelijke ventilator die lawaai maakt. Ideaal! En aangezien de prijs toch wel 20€ goedkoper is dan elders, dus was de keuze redelijk snel gemaakt.

Vrijdag zouden ze moeten toekomen, mijn 2 Lacie’s van 1TB elk – goed voor een totale capaciteit van 2TB (ah ja, 1+1 = 2), genoeg om de komende maanden safe te zitten. Ik heb mij terwijl ook een docking station voor mijn iPod Touch besteld, kwestie dat ik die snel kan aansluiten op de Mac en niet altijd moet prutsen met die kabel – voor die 3€ dat dat maar kost.

Ik ben nu een goede maand een Apple gebruiker / Mac-mens dus het is tijd voor een eerste stand van zaken. Voordien had ik al wel eens met een Apple gespeeld (of support op gegeven), maar dat is toch niet zoals je eigen computer hebben. Geen tijd om dingen te proberen. Zaken te installeren. Long term ervaring op te doen. Kortom, genoeg proeven om te weten dat je meer wil zeg maar.
Wat men schrijft over Apple – it just works – kan ik bij deze onderbouwen. Buiten het zoeken naar sommige toetsencombinaties (omdat ik een Windows-mens ben en die er nu eenmaal hardcoded ingebakken zitten) is de “migratie” eigenlijk zeer vlot verlopen, zonder noemenswaardige slag of stoot.
Mijn Macbook is zoals je in de link kan zien, de topversie van de gewone Macbook. Geen “pro” toestanden hier wegens de extra features niet nodig en meer zin in mobiliteit dan in screenestate (en daarbij een goed excuus om een 24″ LED display te bestellen). Performantiegewijs betekent dit dat er onder de motorkap een paar Intel Core 2 Duo processors hun ding doen aan maximum 2.4GHz met daarnaast 2GB aan werkgeheugen en een opslagcapaciteit van 250GB. Over die 2GB heb ik lang getwijfeld om die optioneel tot 4GB te laten verhogen, maar wegens de overdreven meerprijs had ik bij het bestellen beslist om eerst te checken of dat geen overkill is voor mij. Wel, ik kan u vertellen dat Mac OS X serieus goed met geheugen kan omspringen. Mijn Macbook is supersnappy, heeft op dit moment een “uptime” van net geen 15 dagen (lees: Mac OS X is niet gereboot in die periode van dagelijks gebruik, ik klap mijn portable namelijk gewoon dicht als ik er niet op werk, waardoor die in standby vliegt) en ik merk nergens tekenen van geheugenverlies zoals dat onder Windows wel het geval is. Onder dat laatste OS is het een (on)geschreven feit dat regelmatig rebooten zorgt voor een snel systeem. Wel, ik kan zonder verpinken zeggen dat mijn Mac na 15 dagen uptime (met tal van apps die open staat, terug toe gaan enz enz – echt wel intensief gebruik dus) nog altijd even vlot werkt als na een reboot. Beat that Windows.
Om je een idee te geven – wat draait er op dit moment op de Mac:

  • Finder (duh)
  • Mail
  • Firefox met een tabblad of 10 open
  • iCal
  • Preview (e-book)
  • iTunes (en speelt muziek non-stop)
  • Adium met een aantal vensters op actief
  • Parallels met daarin een Ubuntu die online is en 512MB toegewezen heeft
  • Transmission
  • Twitterific

En dit alles netjes gerangschikt volgens een ingebeeld schema (ik zie het zo voor mij) met behulp van Spaces (lang leve virtuele desktops). Zelfs met deze waslijst heb ik nog 140MB werkgeheugen op “free” staan en een 400MB op “inactive”. Geheugenissues? Ik dacht het niet. Ik zou zelfs nog mijn virtuele XP machine kunnen booten in Parallels…
Op gebied van harde schijf is er van die 250GB (wat neerkomt op 233GB echte ruimte) is er iets van een 45GB vrij. De overgrote meerderheid wordt opgesoupeerd door mijn muziekbibliotheek, maar ook TV-series, films, een verzameling foto’s van de voorbije 5 jaar, iMovie probeersels en een hoop andere documenten. En dan heb ik het nog niet over die uitpuilende “downloads” folder vol met software images en andere zaken die ik beter eens op een externe schijf zou kopiëren.
Je kan dus wel stellen dat ik tot nu toe heel erg tevreden ben over de Mac. Had ik trouwens al gezegd dat vijf uurtjes op batterij geen probleem zijn? En ja, dan bedoel ik al surfend over de wireless connectie met iTunes op de achtergrond. En had ik al gemeld dat Time Machine zonder mijn toedoen elk uur een backup maakt van alle gewijzigde bestanden? En die dan “forever” wegschrijft op mijn externe 500GB disk? “Incremental Forever” heten we zo iets in het professionele informatica circuit. Noteer wel dat die “Forever” stopt als uw schijf vol zit. Op dat moment wordt de oudste backup gedelete. Logisch.
En zoveel leuke en goede freeware dat er bestaat voor Apple! Ik moet mijn vorig lijstje eens dringend updaten, want er is weer een hele hoop nieuwe software op de Mac bijgekomen die het vermelden waard is. En dan is er nog iWork ’09 en de nieuwe iLife ’09… twee knappe pakketten die voor slechts 79€ te koop zijn.
Nog niet overtuigd dat Apple, of beter gezegd – een Mac – een meerwaarde kan zijn? Stay tuned for more :-).

Bon. Ik kom dus thuis en ik zie de levering van Apple die me staat op te wachten in het bureau. Ongeduldig als ik ben doe ik de doos open, echter mijn oog ziet al dat er op de Apple doos zelf geschreven staat “2.0GHz CPU…”, waarop ik in mezelf denk “tiens, ik heb toch 2.4GHz?”.
Ach, zal een standaard doos zijn denk ik al geweten sussend…
De “packing list” ziet er ook goed uit. Alles zoals ik besteld heb. Het zal wel goed gelopen zijn.
En dan doe ik de doos open. Neeeeeeeuuhh!! Het is wel degelijk de verkeerde Macbook die men in de doos gestoken heeft! In plaats van de duurste variant heeft men mij de goedkoopste opgestuurd, met Duitse handleiding en vaneigens een Duits toetsenbord (QUERTZ ipv AZERTY)! Godverdomme Apple, hoe moeilijk kan dat toch zijn om een bestelling correct uit te voeren? De mensen van de inpakkingsdienst hebben mij dus een Duitse versie van de Macbook opgestuurd in plaats van een Belgisch exemplaar. Sterk. 
Anyway, ik bel dus naar de Apple Store waar men mij zegt dat ze mij een mailtje gaan sturen met gegevens zodat ik deze verkeerde Macbook kan terugsturen én dat men mij ook een nieuwe Macbook gaat opsturen, degene die ik besteld EN betaald heb (verschil van 400€). De dame aan de andere kant van de lijn bevestigt dat ze de nieuwe Macbook al gaan opsturen en dat ik dus niet eerste de oude moet terugsturen… Hoe ik die levering kan volgen? Die zal opduiken in uw bestaande account… right. Niet dus. 
En dat mailtje heb ik ook nog niet ontvangen. En natuurlijk zijn ze nu gesloten. En bij Applecare kunnen ze mij niet helpen – U hebt onze Sales nodig meneer.
Morgenvroeg hang ik terug aan de lijn, vraag ik nogmaals bevestiging dat ze mijn nieuwe Macbook al opgestuurd hebben, meld ik dat ik nog geen mailtje gekregen heb voor de verkeerde Macbook te kunnen retourneren én ga ik ook is vragen of ik geen compensatie krijg… want ik heb wel degelijk betaald en zij hebben verkeerd geleverd. Aha!
En dat ze nu maar niet denken dat ik deze Macbook al opstuur alvorens ik mijn nieuwe in handen heb (of tenminste kan zien dat hij verstuurd is via de Apple site). 
Wat denkt u ervan?
En als de mensen van Apple soms meelezen: nu is het moment om uw marketing / sales team in actie te laten schieten en deze “Apple Expierence” positief te laten aflopen.

Ik ga er zelf niet veel over schrijven daar er al een tiental andere blogs dit voor mij gedaan heeft (kwestie van het warm water niet opnieuw uit te vinden en u dood te vervelen), maar om mijn ongenoegen te tonen i.v.m. Pieter De Crem zijn praktijken, post ik onderstaande “banner” op deze site. Als je de link volgt, kan je de blog zien van het meisje waarrond al de heisa is ontstaan en links vinden naar andere blogs die er ganse pagina’s over geschreven hebben. Enjoy!

Daarnet heb ik nog geschreven over mijn meest recente “probleem” en enkele uurtjes later kan ik na een hoop geëxperimenteerd en getest met veel blijdschap melden dat er een oplossing is. Misschien is er natuurlijk nog een betere oplossing, waarmee u mij altijd mag lastig vallen in de comments :-). 
Bon. Mijn oplossing.

  1. De betreffende schijf / partitie omzetten naar een RAW-data image met behulp van een opensource tool (geport van UNIX) genaamd Disk Image van Dubaron (DD voor de vrienden). Hier te downloaden.
  2. Daarna de RAW-data image converteren naar een *.VMDK bestand (oftewel een virtuele VMWare harde schijf) met LiveView. Eveneens voor niks te downloaden. Hierzo.
  3. Tot slot de betreffende VDMK file “mounten” met behulp van een gratis (maar unsupported) tooltje van VMWare zelf: VMWare Diskmount Utility.
  4. Klaar is kees. Vanaf nu heb je de schijf in Windows als een lokale disk gemapt staan en zou het probleem opgelost moeten zijn. 
En het beste van al: je kan zowel lezen als schrijven naar deze schijf. Bij de oplossing van Microsoft (die NIET over het netwerk gemapt kan worden, in tegenstelling tot deze van VMWare) schrijft hij wijzigingen weg naar een temp-file en moet je die dan manueel “committen” wat dus een extra last (en risico) is!
Voila. Misschien bent u er ook iets mee, zo niet, negeer gerust deze post. Hehe.

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑