Telling stories for a living

Tag: Beeld

Gisterenavond was er een blogevent @ Kinepolis Brussel op vraag van Kinepolis zelf. Enerzijds willen ze hun klanten beter leren kennen en gezien de Facebook problematiek (voor zij die niet weten waarover ik het heb, er is een groep op Facebook waarin de hoge prijzen van hun tickets worden aangekaart) willen ze anderzijds uitleggen waarom hun prijzen hoger zijn.
Eerst kregen we een uitgebreide uitleg over het ontstaan van Kinepolis door Bob Claeys – zoon van een van de oprichters – R&D Manager van de groep. Film en bioscoop zijn duidelijk zijn passies, want de manier waarop hij de geschiedenis van het familiebedrijf, de evolutie van de technologie (van 35mm naar fully digital), de intrede van de popcorn at the movies (yep, allemaal zijn fout ;-)),… uitlegt heeft een zeer hoog “Martin Luther King” gehalte.
Spijtig genoeg was er mijn inziens net iets te weinig “action” en iets teveel “talk”. En onder het motto – less talk, more action – had ik liever wat meer technologische hoogstandjes van Kinepolis hun kunnen gezien, want een beeld zegt nu eenmaal meer dan duizend woorden.
Wat we wel te zien kregen was een vergelijk tussen een gewone 35mm die schokt, lijnen vertoont, onscherpe subtitles en ander minder fraais en een digitale versie die met behulp van Texas Instruments, Sony, Dolby en nog enkele andere grote namen op het scherm tevoorschijn komt. In 2.2 miljoen pixels, met haarscherp beeld, scherpe ondertiteling en geen “vuiltje” aan de lucht. Knap. Daarna kregen we nog een 3D showoff met een trailer van de Ice Age 3 film en U2 in 3D. Om te laten zien dat ze ook gewone TV-uitzendingen kunnen tonen, kregen we Beyoncé met “If I were a boy” dat met behulp van een extreem dure appliance van Sony (geleend van Alfacam) geupscaled werd. Mooi!
Daarna was er een kleine drink met hapjes (lees: popcorn, taco chips en enkele gefrituurde snacks) met de bedoeling om te “netwerken”, zowel met andere bloggers als met mensen van Kinepolis zelf.
Zelf heb ik een leuk gesprek gehad met iemand van de marketing / persafdeling van Kinepolis (ik ben spijtig genoeg haar naam vergeten), maar heb ik ook eindelijk eens een gezicht kunnen kleven op Radiogirl, de gasten van Stew, Pietel, Michel, Stefan van Adhese, Luc Van Braekel, Goedles en nog een paar andere gasten die ik hier vergeet te vermelden.
Wat ik wel spijtig vond, is dat de organisatie wel vergeten was dat mensen uitnodigen om 19u zoveel wil zeggen als “kom rechtstreeks van uw werk naar hier”. Geen enkel probleem, want ik vond het een interessant gebeuren, maar dat betekent ook wel dat die mensen nog niet gegeten hebben op een beetje popcorn en taco chips kan ik niet leven ;-). Het moet niet veel zijn, een paar belegde broodjes is al voldoende hoor.
Na het netwerken, kregen we de CEO van Kinepolis (good old Eddy volgens zijn collega’s) voor ons die zijn eigen positie en visie heeft uitgelegd en ook een heleboel vragen in duidelijke taal heeft beantwoord. Zijn insteek is duidelijk dat hun team zich elke dag opnieuw inzet voor hun publiek en dat ze liever in dialoog reageren op al dan niet terechte opmerkingen (zoals de Facebook historiek) en niet willen meewerken aan een “chantage” van het bedrijf door een massa bij elkaar te brengen die zich zonder verder nadenken / dialoog achter de mening van een individu schaart. Ik volg de man ergens wel – zijnde dat uitleggen waarom je prijzen hoger zijn dan de cinema om de hoek eigenlijk een manier van goede communicatie is naar je klant. En net die communicatie is waar Eddy en zijn team erkennen dat ze nog iets goed te maken hebben, vandaar hun idee om dit event te organiseren met een kritisch publiek dat bloggers al eens durft te typeren ;-).
Als kers op de taart was er nog voorzien om een avant-première bij te wonen, maar aangezien de presentaties / vragenrondes een beetje waren uitgelopen en iedereen nog huiswaarts moest geraken (treinen en zo), werd er geopperd om aan de aanwezigen enkele tickets te geven – een idee waar iedereen zich mee kon vereenzelvigen. Iets wat we wel nog kunnen doen hebben, is de “backstage” ruimte van de zalen bezoeken. De projectors, de spoelen met films, de montagetafels, de dolby-surround systemen,… allemaal heel leuk om eens van dichtbij te kunnen aanschouwen en volgens mij een gelegenheid waar je als gewone bezoeker niet gauw kans toe krijgt.
Ik vond het Kinepolis blogevent een geslaagd idee, met dank aan zowel Stefan van Adhese, reclamebureau Proximity.BBDO en Kinepolis zelf. Kinepolis heeft beloofd om ons in de toekomst op regelmatige basis uit te nodigen voor zulke events, spontane dialogen zeg maar, zonder veel tralala. Iets waar zij alleen maar kunnen bij winnen en waar bloggers sowieso een leuke avond aan beleven. Een win-win situatie zeg maar.
Ik kijk er nu al naar uit. Tot dan!

Dit weekend het ik er weer twee films doorgejaagd:

  • Tropic Thunder: een film van Ben Stiller (u welkbekend uit Meet The Parents) die zoals we dat van hem gewoon zijn, in de komedieindustrie zit. Deze film krijgt op IMDB goede punten, maar ik vond het eerlijk gezegd maar een hoop gezever en gezeik en was dus serieus blij toen de ending credits op het scherm verschenen. 
     
  • Quantum Of Solace: de nieuwe Bond film dus. Ik had er veel van verwacht, maar de reviews hebben gelijk gekregen. Dit is geen goede Bond film. De eerste helft gaat zodanig snel dat ik er koppijn van kreeg (al die flitsende beelden, de actie die zo snel over het scherm passeert dat je de film drie keer moet zien om alles gezien te hebben,…) terwijl er serieus weinig plot in zit en het tweede deel komt dan weer over als “shit, we moeten het verhaal een beetje vertellen rap rap doen” met daarbij natuurlijk ook nog wat actie. Versta mij niet verkeerd: de actie is knap in scene gebracht (wel te weinig Aston Martin in beeld en teveel andere Ford afgeleiden vond ik), de Bond girls mogen er zeker zijn, Daniel Craig vind ik een uitstekende Mr Bond… maar het verhaal trekt op niets. Next time better luck? 
     
  • Max Payne: een film gebaseerd op een populair videospel. Soms slecht. Soms goed (Hitman anyone?). Ik heb Max Payne nog ergens origineel liggen en ik vond dat “in den tijd” een bangelijk spelletje. Bullet time en zo. Woohoo. Maar de film vond ik barslecht. Aan de acteurs zal het niet gelegen hebben (we zien onder andere die lekkere Bond girl terug, een van die grieten uit That 70’s Show, Mark Wahlberg), maar het soort film dat ze er van gemaakt hebben, ligt mij niet. Zo wat duister gedoe, veel suggestief gezever, zwarte spoken (doet me zelfs aan Lost denken),… nee. Ik had hier een vlammende actiefilm verwacht met een licht plot en knappe actie, maar het heeft niet mogen zijn. Eveneens te vermijden als kiespijn als het van mij afhangt.
En that’s it voor deze week. Misschien was ik wel in mijn “slechte filmweek”, wie zal het zeggen, maar geen enkele van bovenstaande prenten kon mij boeien. 

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑