Telling stories for a living

Tag: 2011

2011 was een plezant jaar met veel veranderingen:

  • Komst van de mooiste dochter ter wereld 🙂 – JUTTA!
  • Veel nieuwe speelkameraadjes voor die dochter verwelkomd!
  • Feitelijk verhuisd eind 2010, maar goed en wel gesettled in de nieuwe woonst in 2011 (maar nog veel werk voor de boeg)
  • Van job veranderd en daar meer dan tevreden over, had het eerder moeten doen!
  • Plezante events mogen beleven (dank u wel aan de reclame bureaus out there, en nog meer aan de mensen die erachter zitten, u weet wie u bent!)
  • Plezante mensen mogen ontmoeten op die events – van online peeps naar offline vrienden evolueren is plezant
  • Spotify eindelijk kunnen gebruiken – voor mij de muziekrevelatie van 2011
  • Fotografie verder kunnen ontdekken (onder meer met de aankoop van mijn GF-1)
  • Iedereen die belangrijk is in mijn leven, heeft 2011 meegemaakt (soms met wat gesukkel maar bon)

Ongetwijfeld vergeet ik nog enkele zaken / mensen te vermelden, maar dat maak ik dan wel goed in 2012. Mijn blogtijd voor 2011 is verstreken, ik moet mij klaarmaken om 2012 met volle teugen te verwelkomen straks.


Aan éénieder van jullie een spetterende en vreugdevolle oudejaarsavond gewenst! Wees vooral voorzichtig (vuurwerk, alcohol,…) en stap met “volle goesting” 2012 binnen!
See you in 2012!

Duvel heeft geen introductie meer nodig. Zelfs hun design-glazen zullen de meesten onder jullie ondertussen al wel kennen, maar wist u dat u dit jaar zelf ontwerpen kan insturen? De winnaar ziet zijn ontwerp opduiken in de Duvel Collection van 2011.
De tweede plaats krijgt ook nog een aantal glazen (50 stuks eigenlijk) met zijn eigen ontwerp om uit te delen (of lekker bij te houden ;-)) met daarbovenop ook nog een tripje naar Parijs (3x winnaars van deze prijs dus in feite 2de, 3de, 4de en 5de plaats).
httpv://www.youtube.com/watch?v=94YN1FCsO9A
De laatste prijswinnaar(s) – de derde plaats (x10) krijgt 6 glazen met zijn / haar ontwerp, wederom om bij te houden of uit te delen. Moest ik zelf goed genoeg kunnen tekenen, ik zou meedoen.
Spijtig genoeg kan ik dat niet, maar misschien kan jij dat wel? Laat je maar eens goed gaan en willen we afspreken dat als je wint, ik een exemplaar van je ontwerp krijg?
Alvast bedankt en veel succes!

Het ga je goed Steve. Bedankt voor mijn (ons) leven te beïnvloeden zoals je dat gedaan hebt. Bedankt voor de fantastisch mooie producten. Bedankt voor de visies die computers en toebehoren veel toegankelijker maakten. Bedankt om een pioneer te zijn.
Mensen zoals Steve Jobs groeien bij manier van spreken niet aan de takken van de bomen. Per generatie hebben we er misschien enkele, misschien eentje of misschien soms zelfs geen. Niet alles wat hij deed was goed, laat staan perfect, maar zijn stempel op de dingen heeft toch vele deuren geopend die anders misschien nooit geopend zouden zijn (of veel later?).
Rest in peace, Steve.

Wat gisterenmorgen de start moest worden van een plezante festivaldag in Kiewit met als hoogtepunt het optreden van Foo Fighters, is in de vroege vooravond omgeslagen in een ravage die niet te overzien was. Dit is mijn verhaal, Pukkelpop 2011 Dag 1 door mijn ogen.
Rond de middag was alles nog goed. Het had net een beetje geregend en na regen komt de spreekwoordelijke zonneschijn. Zo ook gisteren, want anderhalf uurtje later begon het kwik van de thermometer te stijgen en toen we onze auto geparkeerd hadden op parking 13 gaf de boordcomputer een temperatuur van maar liefst 33 graden aan. Regen klonk op dat moment nog als een verfrissing…
Bij aankomst op de festivalwei van alles nog vetjes. De sfeer was goed, het zonnetje scheen nog altijd en de pintjes waren lekker fris. Het eerste uur, we spreken 15u30 in de namiddag, hebben we een toertje gemaakt op de wei. Verkennen. Kijken welke tent / podium zich waar juist bevindt, de Pukkelpop App raadplegen en kijk waar we wanneer willen zijn,…
Omstreeks 16u30 zakten we af naar The Boiler Room waar we nog een stukje van Congorock meepikten, maar vooral uitkeken naar de DJ set van Netsky. Die set hebben we ook gedeeltelijk gecheckt. Weliswaar vanop het extra overdekt terrein voor The Boiler Room omdat er toen al enorm veel mensen in de tent op elkaar gepakt waren.
Drie kwartier later zakten we af richting Main Stage, want Skunk Anansie begon om 17u25 en dat wilden we graag meepikken. Achteraf bleek dit een juiste beslissing, want de plek waar wij aan The Boiler Room stonden, bleek nadien ingestort te zijn… Dat was de eerste keer dat we door het spreekwoordelijk oog van de naald kropen.
Aan de Main Stage situeerden wij ons in de eerste plaats ter hoogte van de Belgacom / Proximus / Generation booth – nabij de bomen. Dit zou later het tweede spreekwoordelijke oog van de naald worden, want net een van die bomen is afgeknakt en op die eerder genoemde booth gevallen. Denk bomen van 20m hoog met stammen van 1m doorsnede.
Tot nu toe was alles nog goed. We hadden wel al sms’jes gekregen van het thuisfront dat er serieus veel water uit de hemelsluizen was gevallen, maar op dat moment vonden we dat nog altijd niet erg. Het was erg warm en “doef” zoals ze zeggen. Een verfrissende regenbui was nog altijd welgekomen. Aan de horizon zagen we al donkere wolken samenpakken.
Een half uurtje in de set van Skunk Anansie viel de eerste regen. Dikke druppels. Afkoeling. Niets wat een regenjasje niet kon oplossen. Op dit moment was er nog altijd geen reden tot paniek, wij hadden eerder de indruk dat de meeste festivalgangers de regendruppels met open armen opvingen.
Die regenbui was eigenlijk van korte duur, waarna de hemel opklaarde en het er naar uit zag dat het slechtste voorbij was. Wisten wij op dat moment veel.
Een klein kwartiertje na die eerste regenbui kwamen er opnieuw dikke, donkere, bijna zwarte regenwolken op ons af. Deze keer zag het er minder gezellig uit en de regenjasjes kwamen terug boven.
De druppels waren nog dikker, maar nu waren er ook hagelbollen bij. Grote hagelbollen. Denk 2-3cm doorsnede die aanvoelden alsof iemand met een paintball-gun op je staat te schieten. De wind stak ook meer en meer de kop op en brokstukken vlogen over ons alsof het blaadjes van de bomen waren. Takken van anderhalve meter lengte en een diameter van 10-20cm vlogen door de lucht, recht in het publiek. Gelukkig bleven wij hier van gespaard.

httpv://www.youtube.com/watch?v=okyx6HbpHmI

Op dat moment besloten @sdepril en mezelf om niet bij de Belgacom booth en de bomen te blijven staan, maar meer naar het midden van de wei te verhuizen. Vele anderen verlieten de wei en kropen in de drank- en eettenten om te schuilen.
Wij waren bang dat die zouden omwaaien, geraakt worden door bliksem of onder de bomen terecht zouden komen en verkozen dus om (zeik)nat te worden, maar wel in open ruimte te staan waar niets ons kon verpletteren. Een wijze keuze achteraf, want zoals ik eerder schreef, werd een van die bomen gewoon afgebroken door de wind en kwam die op die booth waar wij stonden terecht. Onder die bomen hebben we mensen zien liggen…
Het grote HUMO logo links van het hoofdpodium zagen we gewoon omplooien, gelijk met de grond. Stalen buizen die plooiden als tandenstokertjes.
Toen we ons omdraaiden, zagen we dat een grote picknickruimte, waar banken stonden en een enorm zeil over hing ter bescherming van zon en regen, gewoonweg verdwenen was. Weg. Wij hebben ook nog gedacht om daar te gaan schuilen. Achteraf bekeken ook een wijze keuze om dat niet te doen.
Verderop lagen speaker-torens gewoon tegen de grond. Torens van 5-6m hoog, gewoon omgewaaid met materiaal en alles. Surrealistisch.
Ook al duurde die storm maar een kwartiertje, voor ons leek de tijd stil te staan. Naar het einde toe kropen we samen met andere mensen tegen elkaar om zo de zijdelingse regen af te schermen. De sfeer was een ware apocalyptische ervaring. Je zag niets, de regen kwam langs alle kanten op ons neer alsof ze met tuinslangen op ons stonden te spuiten, mensen die roepen en schreeuwen, mensen die paniekerig rondlopen, op zoek naar een “oplossing”.
Toen de storm ging liggen werd de ravage duidelijk en werd ons duidelijk waaraan we ontsnapt waren. Hier moesten dodelijke slachtoffers gevallen zijn, dat kon gewoon niet anders.
We zagen de Chateau tent gewoon plat op de grond liggen, goed wetende dat die tent vol festivalgangers zat. We zagen The Boiler Room gescheurd en half aan dingelen liggen. We zagen de bewuste boom op de booth liggen. Overal afgebroken takken. Mensen die in paniek waren. Mensen die hysterisch waren. Medisch personeel dat voorbij spurtte, al dan niet met brancards met daarop mensen die schreeuwden van de pijn.
Wij stonden in eerste instantie aan de grond genageld en wisten niet goed wat te doen. Ons rationeel denkvermogen bleef de gehele tijd echter in werking en paniek was er bij ons nooit. Eerder een surrealistisch gevoel – “is dit echt”?
Als alles doorgedrongen was, was ons eerste idee het thuisfront verwittigen. Als dit in speciale journaals kwam, zouden ze thuis zeker ongerust zijn. Maar dat was buiten Proximus en consoorten gerekend. Bellen bleek niet mogelijk, sms’jes kregen we verstuurd, maar we konden er geen ontvangen.
Mobiel internet leek ook te werken, waardoor we via Twitter direct de ravage konden vaststellen, maar ook hoe de mensen elkaar hulp aanboden. #HasseltHelpt #GentHelpt #OKPP – ze passeerden allemaal de revue en op dat moment was dat een fijn gevoel. Solidariteit.
De wei was een enorm modderbad en om van het festivalterrein af te geraken, moesten we enkeldiep door modderpoelen woelen. Twee uurtjes na de ravage waren wij terug op de Kempische steenweg. Ambulances reden af en aan, zonder ophouden. Overal blauwe zwaailichten, helicopters zoefden door de lucht, mensen in alu dekens gewikkeld tegen onderkoeling, MUG teams,… alsof we in een oorlogszone terecht gekomen waren.
Mensen die in de buurt woonden openden hun garagepoort om kampeerders die alles ondergelopen terug vonden, op te vangen. De lokale medewerkers van Pukkelpop informeerden wie ze konden met het beetje informatie dat ze hadden. Iedereen was erg vriendelijk en behulpzaam.
Nog een uurtje later stonden we terug op parking 13. We gingen naar huis, ook al was er toen nog geen zekerheid over het vervolg van de avond / het festival. De goesting was gewoon voorbij. We wisten al dat er minstens twee dodelijke slachtoffers waren en vele gewonden. De sfeer was weg, bij ons, maar ook bij de andere mensen.
De stilte op de wei, direct na de storm was raar. Mensen hun gezichten spraken boekdelen. Ongeloof. Surrealisme. Verdriet. Paniek.
Omstreeks 23u30 was ik terug thuis. Levend en wel. Zeiknat, vuil en moe. Maar niet gewond, in tegenstelling tot anderen die vandaag naar een festival vertrokken, maar nooit meer thuis zullen komen…
Vannacht heb ik niet zo goed geslapen. Stilletjes aan dringt alles door en besef je waaraan je ontsnapt bent. Vannacht een paar keer Twitter geopend en gezien dat er nog altijd mensen bezig waren met gestrande festivalgangers te helpen. Chapeau!
Pukkelpop 2011 is afgelast. Een terechte beslissing als je het mij vraagt. Velen gingen sowieso al huiswaarts, maar zelfs voor wie nog wou, zou de sfeer niet meer dezelfde geweest zijn. Ondertussen spreekt men al van vijf dodelijke slachtoffers en ik hoop dat het daarbij blijft. Niemand heeft nog zin in een feestje.
Sterkte aan vrienden en familie van de slachtoffers.
Pukkelpop will never be the same again.

Vanavond vieren we met zen allen het einde van 2010 en het daarbij ook ineens het begin van 2011. Het voorbije jaar was ten huize Unexpected vooral een druk en actief jaar, zowel op professioneel vlak als op privé terrein. Professioneel werd mijn werkgever begin 2010 overgenomen door Tech Data en kwam ik terecht in de services afdeling van eerder genoemde, zijnde Azlan.
Met die wending heb ik de mogelijkheid gekregen om mezelf meer op VMware toe te spitsen en dat zal in 2011 alleen maar toenemen, al vermoed ik dat ik naast VMware ook andere virtualizatie platformen ga verkennen (Citrix bijvoorbeeld). EMC blijft ook belangrijk en naast Networker en Data Domain (backup), zal ik vanaf volgend jaar ook ingezet worden voor SourceOne (archivering). Genoeg professionele uitdagingen in het verschiet dus!
Op persoonlijk vlak was 2010 vooral een jaar van beslissingen nemen, keuzes maken en véél geld uitgeven. Ik heb het natuurlijk over het bouwproject waarvan je de gedetailleerde schrijfsels over onze avonturen hier kan terugvinden. Het project werd in oktober opgeleverd, maar aangezien er toen nog vanalles moest gedaan worden aan de binnenzijde (ik denk maar aan de keuken plaatsen, de laminaat leggen op de bovenverdieping,…) zijn we uiteindelijk pas half december verhuisd wat essentieel was voor de oudejaarsfestiviteiten die ten huize Unexpected doorgaan ;-).
Op muzikaal vlak blijkt mijn playlist vooral muziek van Placebo, Paramore, Kings Of Leon, Coldplay, Kate Perry, Editors, Hooverphonic en The XX te hebben uitgebraakt. Voor een gedetailleerd overzicht van mijn muzikale perikelen verwijs ik trouwens graag naar mijn Last.FM account.
Filmgewijs vond ik 2010 eigenlijk niet zo bijster goed: ik denk dat ik dit jaar een nieuw record gevestigd heb met het minst aantal bioscoop bezoekjes ooit. Harry Potter & The Deathly Hallows Part One vond ik de beste film die ik in de cinema mocht aanschouwen. This Is It is het vernoemen waard en ook Avatar kon mij boeien. En laat ons vooral The Social Network niet vergeten, want die vond ik eigenlijk erg goed en verrassend onderhoudend.
Op vlak van TV series vond ik het Engelse Sherlock zeer te pruimen, maar ook veel te kort (drie afleveringen?)! Voor de rest heb ik het bij de klassiekers gehouden: CSI (in al zijn varianten), The Big Bang Theory (de beste serie van 2010 voor mij), Grey’s Anatomy en Desperate Housewives (maar dan meer op de achtergrond terwijl ik met andere dingen bezig ben). V (Visitors) in zijn remake versie volg ik trouwens ook nog altijd, al heb ik de indruk dat die gasten ook stilgevallen zijn? Verder het vermelden waard: Fringe, Flashpoint, The Simpsons (nog altijd ja) en American Dad en Castle.
Optredens dan maar: mij goed geamuseerd op TW Classic (Black Eyed Peas!) en op Rock Werchter (vrijdag only). Paramore in NL vond ik ook best te pruimen (al heb je ze na drie keer toch wel gezien en is het nieuwe er een beetje af). Alex Agnew met zijn nieuwe show in Het Depot te Leuven vond ik superneigdemax waardoor de tickets voor zijn Sportpaleis tournée al maanden klaar liggen. Volgend jaar staat Bon Jovi in Zeebrugge trouwens ook op de agenda (Golden Circle jihaa!).
TV programma’s: De Slimste Mens en alle varianten ervan, God En Klein Pierke, Dubbel Leven en Code 37. Voor de rest herinner ik me niet zoveel goede programma’s, dus ze zullen het vermelden zeker niet waard zijn ;-).
Games: Need For Speed Hot Pursuit en Call Of Duty: Black Ops, allebei op XBOX 360. Verder eervolle vermelding voor Angry Birds, eveneens in alle varianten.
Most precious gadget van 2010: mijn iPad. Ik gebruik het dagelijks voor allerhande zaken zoals kranten, maandbladen, mail, internet, games,… en ik voorstel nog meer toepassingen die de iPad gaan upscalen in 2011. Duur en niet écht nodig, maar toch zeker een serieus goede add-on dus. Mijn D90 is ook een trouwe metgezel geworden in 2010, maar voor 2011 zijn mijn voornemens om nog meer foto’s te maken. Eervolle vermelding: AppleTV (2de generatie) en de nette integratie met mijn Macbook, iPad, iPhone dankzij AirPlay.
Over lectuur zou ik graag iets neerpennen, maar de eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik dit jaar eigenlijk niets gelezen heb op vlak van ontspanning. Natuurlijk zijn er wel vakboeken de revue gepasseerd, vooral in verband met VMware dan, maar dat zijn niet echt spannende boeken en die vermeld ik wel eens in een andere blogpost.
Online gedoe voor 2010: mijn blog(s), Twitter en Facebook. Al de andere “tools” heb ik wel eens getest, maar zijn niet blijven plakken. Twitter is zijn doel iets of wat voorbij aan het vliegen denk ik en is meer een alternatief voor MSN, mIRC en andere chatboxen geworden, maar ik vind het nog altijd plezant en het mag dus nog een tijdje blijven ;-). Foursquare en Gowalla zijn plezant en soms gebruik ik ze ook, maar de echte doorbraak is er voor mij nog niet…
Voila. Mijn “recap” van 2010 is een feit.
Er rest mij niets anders dan jullie één voor één te bedanken om hier het voorbije jaar af en toe een tussenstop te doen, een berichtje achter te laten of een mailtje mijn richting uit te sturen. Maak er een leuk feestje van vanavond, maar hou het veilig en denk aan een “Bob”!
Voor 2011 wens ik iedereen een gezond en vreugdevol jaar toe met genoeg middelen om gelukkig te zijn. Te veel geld is ook niet leuk eh ;-). Oh ja, en laat ons hopen dat we ook een regering krijgen of zo.
Tot volgend jaar!

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑