SDDC ofwel Software Defined Data Center is een hot topic in de IT wereld. Hardware wordt “commodity” waar niemand nog interesse voor heeft: het moet doen waarvoor het gebouwd is, dat is wat men verwacht. Hoe het dat precies doet is bijkomstig geworden.
Niet zo heel erg lang geleden werden verkoopsgesprekken nog gevoerd met behulp van bits & bytes, feats & speeds zeg maar – het eureka voor een select groepje techies, een zwarte vlek op het netvlies van vele anderen. Vandaag staan we met zijn allen op een gigantisch kantelpunt in de sector. When it rains, it pours is een heel toepasselijk gezegde als je het mij vraagt.
Allow me to elaborate…
When It Rains, It Pours
Enterprise omgevingen zijn altijd wat conservatiever dan consumenten. Denk maar aan je Hotmail of Gmail account die je van overal en op elk toestel kan raadplegen, bijna altijd met onbeperkte opslag en coole features.
Denk dan eventjes terug aan je werkmail en bedenk dat je daar meestal een mailbox hebt met beperkte opslag, dat je die mailbox alleen op het werk kan raadplegen of op je smartphone / laptop die door je werkgever werd uitgereikt en dat je daarenboven al die coole features moet missen die je thuis al jaren kent.
De vergelijking met je gratis cloud mailbox is gigantisch… en ja, ik weet uiteraard dat het niet zo evident is en dat er veiligheid en data beschikbaarheid en what else meespeelt in het bedrijfsleven en dat die zaken een kost hebben. Maar toch… mensen zijn die “luxe” gewoon en vroeg of laat moet de bedrijfswereld aansluiting vinden.
Music, Maestro, Please
Een ander voorbeeld van “software defined” is je muziekverzameling. CD’s kwamen en gingen, mp3’s en digitale downloads kwamen en zijn er nog steeds, maar de cloud services zoals Spotify, Rdio, Deezer, Pandora en zo voorts winnen elke dag marktaandeel.
Het is een kwestie van tijd alvorens digitale downloads ook een uitzondering worden. En terecht! Opnieuw het gebruiksgemak van altijd en overal aan je muziek te kunnen is een luxe die mensen heel erg snel gewoon zijn. Hard-copy werd vervangen door software die eerst lokaal stond en nu zelfs in de befaamde cloud rondzwermt.
Videotape Is Dead
Nog een voorbeeld nodig? Videorecorders werden DVD-recorders en HDD-recorders. Daarna kwamen de Digicorders die met een settopbox en dus een vendor-lock-in toegang boden aan een provider gerelateerde cloud. Bijvoorbeeld Rio en Rex van Telenet waar je films en series kan bekijken, bestellen en streamen vanuit je luie zetel.
De volgende evolutie is nu ook al onze huiskamer aan het binnensluipen onder de vorm van Netflix en Stievie. TV, film en series waar en wanneer je wil op eender welk toestel dat internettoegang heeft. Niet meer vastzitten aan de locatie van je settopbox, maar kunnen kijken in de living op je grote TV, switchen naar je iPad tijdens het koken en daarna gewoon in de slaapkamer op de tweede TV, allemaal door middel van een cloud-oplossing die niet gebonden is aan het merk van je toestel of aan je provider van internet of televisie. Blessing!
Server-Side Whitelabled Commodity Hardware
Deze verschuiving zien ze ook in de enterprise omgeving en eigenlijk is die jaren geleden begonnen met bijvoorbeeld server-virtualisatie. Daarna werden de desktops gevirtualiseerd (echter wel alleen tractie gevonden voor zeer bepaalde use-cases, maar dat is een aparte discussie).
De volgende schakel in de ketting is de storage oplossing: gedaan met merkgebonden harde schijven met bijpassende disk-enclosures en een allesziende custom-made storage controller die daarbovenop draait en het boeltje beheert. De markt is aan het verschuiven naar commodity hardware. Whitelabel boxes zeg maar. Zelfgemaakt of een lot kunnen kopen aan een goede prijs. Het maakt allemaal bijzonder weinig uit, want de added-value en differentiatie zit in de softwarelaag erboven. Software-defined dus.
Twijfels? De trendsetters van deze wereld doen het nochtans al een hele lange tijd, nietwaar Google?
Argumenten zoals onbeheersbaar, slechte support, duurder op langere termijn, slechtere performantie,… zijn allemaal excuses om niet te veranderen. Net zoals platenmaatschappijen en TV-zenders halsstarrig willen vasthouden aan hun vergane glorie. Het wordt geen kwestie van meedoen of niet. Neen, het wordt een kwestie van meedoen of stoppen te bestaan.
Software defined is here to stay, komt in veel geuren en kleuren en laat ik nu professioneel net samenwerken met een belangrijke speler op de enterprise markt die deze boodschap heel erg goed begrepen heeft.
In enkele vervolgblogs ga ik graag wat dieper in op zaken als software defined storage, management en cloud integratie.
Stay tuned!
Category: Virtualisatie (Page 1 of 6)
Vandaag mezelf nog eens nuttig gemaakt in het homelab: VMware vSphere 5.1 deploy’en op mijn server en mijn VM’s terug uploaden naar de nieuwe datastores. De vorige waren gescratched sinds mijn “ervaringen” met iOmega en het was er nog niet van gekomen om alles terug op te zetten zoals gepland.
Met een nieuw project waarvoor ik thuis ook “hands-on” moet kunnen werken, heb ik uiteraard een VMware omgeving nodig en had ik dus het uitgelezen excuus om er werk van te maken. Vanaf vandaag draait er in mijn homelab een heus Hitachi Content Platform :-).
Dat homelab upgrade’je zal ook van pas komen bij mijn plan om de komende maanden mijn VMware VCAP5-DCA voor te bereiden. En daar heb je echt wel hands-on ervaring voor nodig…
Kortom – genoeg om me mee bezig te houden. Eens alles up & running is, geef ik een jullie een zicht op wat een Content Platform is en kan betekeken voor een bedrijf.
Om deze update af te ronden, een korte “view” op het huidige homelab:
- “Homemade” server met Intel quadcore 2.4GHz CPU
- 8GB RAM (kom ik mee toe omdat ik niet zoveel VM’s tegelijk draai)
- 3 x Intel 1Gb/s NIC
- 64GB Crucial SSD voor caching in VMware
- iOmega Storcenter IX4-200D NAS met 4x1TB disks (2.7TB usable met RAID5)
- FreeNAS “homemad” NAS met in totaal 6TB usable capaciteit (ZFS als onderliggend filesystem)
- NetGear 24-poorts Gigabit switch voor de bekabeling doorheen het huis + lokaal bij server 2 x 6-port 1Gb/s managed switches
- In de garage nog een mobiele rack met 3 x Dell Poweredge servers (maken veel lawaai dus garage) die eveneens op de gigabit backbone in het huis kan geplugged worden (gebruik ik vooral als ik meerdere ESX hosts nodig heb voor HA / FT / VMotion tests
Weet u nog mijn bericht over het bèta examen voor VMware’s VCAP5-DCD certificaat waar ik eerder dit jaar in participeerde?
Een week of drie terug kreeg ik de omslag met mijn score in de bus en guess what: I passed!
Vanaf nu dus naast VCP3, VCP4 en VCAP4-DCD ook het VCAP5-DCD certificaat op de “achievements” lijst. Gelukkig maar, want ik had voor het upgraden van mijn VCP (als bestaand VCP mag je het upgrade examen doen zonder training te volgen, maar er is wel een deadline) gegokt op het feit dat ik zou slagen in VCAP5-DCD waardoor ik automatisch ook VCP5 zou behalen…
Aangezien de uitslag van VCAP5-DCD na de VCP5 Upgrade deadline kwam, was het alles of niets… en gelukkig voor mij is dat goed uitgedraaid. VMware Certified Advanced Professional 5 – Data Center Design en VMware Certified Professional 5 in the pocket.
Ambities voor de rest van 2012: VCAP5-DCA behalen en zien wat we daarna doen (VCDX?). Tenen uitkuisen dus…
Vandaag had ik mijn béta examen van bovengenoemd examen. Over de inhoud mag ik niets prijsgeven, maar ik kan toch vertellen dat het niet simpel was. Dingen vanbuiten leren heeft geen enkel nut. Puur inzicht, nadenken, begrijpen, logisch redeneren.
Zoals meestal heb ik er geen flauw idee van of ik het goed gedaan heb of niet. Ik denk dat het kantje boordje zal zijn (ook wel omdat ik net iets te weinig voorbereid was – time is money).
We zullen zien. Binnen twee – drie maand mag ik de uitslag verwachten. Duimen!
Ik heb zonet mijn VMware VCAP5-DCD beta examen geboekt. Stress! Wel fijn dat er nu ook twee test-locaties in België zijn – bij VCAP4-DCD ben ik nog naar Zoetermeer, NL moeten afzakken om mijn examen te kunnen doen.
In ieder geval: 2 maart is D-Day. Tot die dag wordt het dus elke dag opstaan met VMware, leven met VMware en gaan slapen met VMware. Studeren, studeren en nog eens studeren. En ook veel in het demo-lab zitten, want hands-on ervaring is van cruciaal belang.
U duimt toch mee?
Uhu. De komende dagen / weken wordt er veel “labtime” ingepland. En daarmee bedoel ik: servers installeren, OS’en deploy’en, de boel afbreken en proberen te herstellen, experimenteren en loop-back doen om te zien waar het beter kan.
Er zit een examen in de pipeline, zoveel is wel duidelijk.
Gisteren werden de invites verstuurd om deel te nemen aan het beta examen voor het VMware Certified Advanced Professional 5 – Data Center Design en guess who got an invite :-)?
Vorig jaar kreeg ik voor het eerst zo een uitnodiging en zoals ik toen al blogde, was dat examen het moeilijkste examen dat ik ooit gedaan heb (en het enige waar ik elke minuut van het examen nodig had).
Toen was ik al VCP4, dus had ik al een deel van de leerstof bestudeerd voor dat examen. Vandaag ben ik nog geen VCP5, maar ben ik er wel mee bezig. Op gebied van studeren maakt het dus niet zoveel uit, want alles wat ik moet kennen voor VCP5 zal zeker en vast van pas komen voor VCAP5-DCD.
Ik moet het examen voor half maart afleggen, dus dat wordt tandjes bijsteken! U duimt toch mee?
Het jaar is nog maar goed en wel begonnen of ik kan / mag alweer beginnen studeren voor een examen. De laatste examens gingen uit van Hitachi Data Systems en EMC, dus bij wijze van afwisseling (verandering van spijs doet eten?) is het nog eens tijd om een VMware examen te verorberen.
Meer bepaald VCP510 – het examen om het VMware Certified Professional 5 certificaat te behalen, de logische opvolger van het VCP4 certificaat (en zo verder uiteraard). In principe moet je eerst een VMware training volgen alvorens je een examen kan afleggen, maar voor VCP4 houders geldt er een tijdelijke periode waarin je het zonder verplichte training mag afleggen.
Die periode loopt af op 29 februari, waardoor ik dus nu moet beginnen studeren en mezelf onderdompelen in mijn vSphere 5 demo-omgeving. De volgende dagen / weken dus niet verschieten als er hier af en toe VMware studeer blogposts opduiken :-).
Alles geven. VMware Workstation op mijn HP MobileWorkstation met VMware ESX 4.1, W2K8R2 met StarWinds SAN en een Windows 7 client actief.
Met de nucleaire ramp in Japan en alle bijkomende miserie, zou je bijna vergeten dat daar ook bedrijven zaten en dat die om hun business te doen, afhankelijk zijn van hun IT-omgeving. vSamurai heeft uit eerste hand als VMware dude ondervonden hoe dat voor problemen kon zorgen.
Ik zeg kon, want zijn klanten hadden een VMware omgeving met SRM (Site Recovery Manager) waardoor de volledige productieomgeving “with the touch of a button” (en ook wel automatisch) gemigreerd werd naar een datacenter honderden kilometers verder, waar nog stroom was en geen waterschade en dergelijke roet in het eten strooide.
Zonder zo een oplossingen, zou een ramp zoals zich nu in Japan afspeelt, nog voor meer collateral damage zorgen. Bedrijven die failliet gaan omdat ze al hun gegevens kwijt zijn en daardoor dus hun personeel moeten ontslagen. Nog meer menselijke miserie en problemen dus.
Nog maar eens een overduidelijk bewijs dat een degelijk Disaster Recovery Plan geen luxe is.
Recente Comments