De laatste dagen van de zomervakantie tikken langzaam weg.
Vroeger, toen ik nog op school zat en dan vooral de lagere school, leken die twee maanden een eeuwigheid te duren. Tijd genoeg, soms zelfs tijd teveel. Af en toe was er zelfs verveling bij.
Vervlogen tijden.
Tegenwoordig ben ik een werkmens. Een mens die verantwoordelijk is voor een andere mens zelfs. Kinderen worden groot meneer. En toch blijf ik soms nog een klein kind. Gelukkig maar.
Maar wat niet gebleven is, is die oneindig durende vakantie. Twee maanden verlof werden drie weken en die lopen op hun laatste poten.
De eerste schooldag heb ik nog vrijaf. Kwestie van de begeleiding van en naar de schoolpoort van dichtbij mee te maken. Ook wel om de zo goed als zekere verkeerschaos op die eerste dag van september wat te ontzien.
Op 1 september voelt het voor mij elke keer als de start van de laatste rechte lijn richting Kerstmis en Oudjaar. Tandjes bijsteken naar een hoogtepunt zeg maar.
En dat er tandjes bijgestoken gaan worden, staat als een paal boven water. Maar daarover vertel ik binnenkort wel meer.
Geniet nog van de laatste vakantiedagen / avonden / weekends mensen. Het zijn de laatste van de zomer van 2015.
Tot binnenkort.