VMWare. Wie kent het niet? Virtualisatie is “in”. Zeg maar gerust een hype. Maar dan een die gaat blijven en die ook wel welgekomen is, want virtualisatie biedt naast kostenbesparing (interessant voor management) ook voordelen op gebied van scaling en beheerbaarheid (technical people).
In het begin van deze post schreef ik VMWare, maar laat ons eerlijk wezen: daar stopt het zeker niet. Citrix is ook een vorm van virtualisatie maar dan meer op desktopniveau. Microsoft is ook op de kar gesprongen met hun Hyper-V technologie, die vandaag nog redelijk jong is, maar aan een supersnelle vaart vooruitgaat en volgens mij in de (nabije) toekomst het nog ver zal schoppen (al is het maar omdat het gratis geleverd wordt bij Windows 2008 Server – allé ja, gratis… laat ons zeggen voor heel weinig geld).
Anyway. Ik ga hier niet alle verschillende virtualisatie softwares / technieken / toepassingen uit de doeken doen, daar zal Google wel een handje bij helpen. Wat ik wel wou doen is enkele interessante links meegeven waarin je wijzer wordt over de voor- en nadelen van het gebruik van VMFS ten opzichte van Raw Device Mappings binnen VMWare. VMFS – VMWare File System – en RDM zijn twee manieren om de LUN (de SAN-disk zeg maar, niet helemaal correct maar it will do for now) aan te spreken vanuit je virtuele machine. Bij VMFS zal VMWare de LUN zelf beheren en bij RDM creër je een soort van proxy naar de LUN op de SAN – hardwarematig de SAN-disk aanspreken in plaats van via een virtuele laag zoals VMFS het doet. Elke techniek heeft specifieke bestaansredenen en de meningen wanneer wat te gebruiken, lopen sterk uit elkaar. Het hangt ervan af aan wie je de vraag stelt zeg maar…
Ik heb er vandaag @ work een beetje op gegoogled (of hoe zegt men dat?) en vond volgende links alvast interessant leesvoer (feel free om andere interessante referenties in de commentaar achter te laten):
Day: February 9, 2009
Vandaag tijdens mijn middagpauze richting Nieuwstraat te Brussel gewandeld om mijn vergeteligheid recht te zetten en een Apple Wired Keyboard op te halen bij Macline. Daarna nog in de FNAC binnengesprongen om eens te neuzen tussen de nieuwste games, de Nikon D90 een hands-on te gunnen, naar de harde schijven te kijken (Time Capsule ziet er leuk uit maar zo duur :'() en nog eens langs de DVD afdeling te browsen. Uiteindelijk niets gekocht wegens het feit dat FNAC toch wel redelijk duur is…
Ondertussen is het klavier al aangesloten en een avondje in gebruik en ik moet zeggen: knap ding. In het begin is het serieus wennen want zo een Apple toetsenbord is toch wel serieus plattekes! Maar na een kwartiertje ben je daar gewoon aan en vraag je je af hoe je ooit anders gewerkt hebt? Als ik de aanslag vergelijk met mijn (zeer geapprecieerde) Dell toetsenborden, dan is de afstand die de knop aflegt volgens mij op zijn minst vijf keer korter! Ik zou zelfs durven te beweren dat de “afstand” op de Macbook iets langer is dan op dit klavier… en mensen die een Mac hebben weten dat een Macbook al heel korte aanslagen heeft.
Het ding is ook geen centimeter te groot. Nope. Naast de buitenste knoppen is welgeteld 3mm aluminium. Een strak design dus, dat uiteraard mooi past bij de Macbook en de LED display. En er zit een numeriek klavier aan (en twee USB-poorten, inclusief USB-verlengkabeltje voor USB-sticks of andere voorwerpen die te dik zouden zijn om onder het klavier te connecteren), wat niet terug te vinden is op de wireless bluetooth editie.
Ergonomisch zit het ook hier weer perfect. En gelukkig maar, want in tegenstelling tot elk ander klavier dat ik heb, zitten er geen verstelbare voetjes op dit klavier! Desalnieteplus alweer een dikke voltreffer in de roos… straks denkt iedereen hier nog dat ik aandelen heb in Apple of zo, maar als het goed is moet het gezegd worden he.
Recente Comments