Telling stories for a living

Category: Computer (Page 3 of 41)

Change Is Coming

2nd November 2015 would be my fourth anniversary as a presales consultant at Avnet Technology Solutions for the Belux region.
“Would” and not “will be” because I gave my formal resignation past August and will be leaving the company at the end of September.
I started out as presales consultant for Hitachi Data Systems and later on moved to the brand new EMC business unit in the beginning of 2014 as the first dedicated team member. Both positions provided me with a lot of challenges and have allowed me to grow on both personal and professional level while on top of that allowed me to work with great people, many to whom I will always be grateful for the knowledge and experience they shared with me. Thank you and godspeed! You know who you are.
Since the word got out, people ask me why I’m leaving and my answer has been the same over and over again: for the past six months, I felt an urge for a new challenge, new triggers to keep me on my toes, something to force me out of my comfort zone and push me to the next level. Unfortunately, it were those things I could no longer find within my current role.
The past has taught me that once I flip that switch in my mind, there is no looking back, only moving forward.
Every end is a beginning.

What we call the beginning is often the end. And to make an end is to make a beginning. The end is where we start from. T.S. Eliot

So I decided to jump and as of 1st October 2015 I will be joining the Virtual Computing Environment Company a.k.a. VCE as vArchitect in the Belux team!
Straight from the VCE website:

VCE, an EMC Federation Company, is the world market leader in converged infrastructure and converged solutions. VCE accelerates the adoption of converged infrastructure and cloud-based computing models that reduce IT costs while improving time to market. VCE delivers the industry’s only fully integrated and virtualized cloud infrastructure systems, allowing customers to focus on business innovation instead of integrating, validating, and managing IT infrastructure.

VCE
 
So there, the word is out on social media as well. To those who I’ve worked with for the past four years I say no farewell, but rather goodbye and see you soon because I am very sure that our roads will cross again. After all, the future is with converged infrastructure right? And who knows more about that than VCE 😉 …

Motorola Moto X – 3 Maanden Later

Drie maanden terug ruilde ik mijn OnePlus One tijdelijk in voor een Motorola Moto X (2014). Niet dat ik ontevreden was van de OPO, integendeel, maar mijn lompigheid zelve had een onaangename ontmoeting tussen de OPO en een kassei veroorzaakt waardoor de nodige herstellingswerken nodig waren.
Wachtend op een vervangingsonderdeel (luidsprekertje, maar daarover een andere keer meer), nam ik mijn oude smartphone terug in gebruik: mijn iPhone 5 dus.
Groot was mijn verbazing toen ik na een half jaar Android terug naar iOS ging. Ik die altijd een iOS fan van het eerste uur was geweest, had moeite met de Apple interface van de iPhone. Niet dat het slecht was, maar alles werkte wel anders. Na een paar dagen was het me zo beu dat ik naar een vervangtoestel op zoek ging: liefst Pure Android, geen €700 kostend en toch goede specs meedragen.
En zo kwam ik dus bij de Moto X van Motorla uit. Ik had natuurlijk gewoon nog een OPO kunnen bestellen, maar dan had ik twee identieke toestellen. Plus de vele goede reviews van de Moto X deden mijn nieuwsgierigheid geen goed dus zo geschiedde.
MotoX
We zijn nu drie maanden verder, de onderdelen voor de OPO zijn twee maanden toegekomen, maar ondergetekende gebruikt nog steeds de Moto X. Zegt genoeg toch…?
Enfin. Genoeg gezeverd. Geen zotte in-depth review, daar zijn andere sites beter in. Mijn pro’s en contra’s van de Moto X zijn…
Pro

  • Snelheid is in lijn met de OPO dus geen klagen
  • Genoeg RAM geheugen, al heeft de OPO nog een GB’tje meer aan boord
  • Hevige fan van het Super AMOLed scherm van Motorola!
  • Pure Android en dus geen bloatware en snelle updates
  • Turbo Charging
  • Lichtgewicht en ligt ook nog eens supergoed in de hand
  • €449 is een correcte prijs

Contra

  • Batterij is aan de kleine kant, maar Turbo Charging lost veel op en met de laatste Android versies is batterijverbruik goed onder controle. Bij normaal gebruik haal ik moeiteloos een volledige dag.
  • Camera is goed, maar valt in de middenmoot der smartphone camera’s. Niks te maken met de app, want die is zalig. Snelheid is ook top. Het probleem ligt louter bij de sensor die ondermaats is en dat merk je eigenlijk vooral binnenshuis of als er weinig licht voorhanden is. Spijtig eigenlijk.\
  • Geen mogelijkheid tot gebruik van SD-kaartje. Dat zie je tegenwoordig meer en meer en hoeft geen probleem te zijn daar er tegenwoordig toch veel gebruik gemaakt wordt van cloud diensten, maar 16GB intern geheugen is echt niet veel en in ons landje is de Moto X enkel verkrijgbaar in deze variant. In onze buurlanden kan je ook een 32GB variant krijgen en kan je met de Moto Maker je toestel ook volledig customizen (kleurtjes, afwerking).

In The End
De Moto X is een erg goede smartphone. Mits goede planning en goed gebruik van de cloud, lukt het me vrij goed om binnen die 16GB volledig mijn ding te doen (ik zal mijn cloud gebruik in een aparte blog toelichten).
De batterij is tot nu toe niet echt probleem geweest, waardoor het grootste nadeel van de Moto X zijn camera is. De iPhone en de andere topmodellen van Samsung, LG, Sony… overklassen de Moto X en dat is spijtig, want op vele andere vlakken is de Moto X “hands-down” de betere keuze.
De Moto X is een zeer goede Android smartphone voor een correcte prijs. Enkel voor zij die van hun smartphone verwachten dat hun aparte camera volledig overboord mag gegooid worden, is het niet de perfecte keuze. Voor mensen die enkel op sociale media foto’s delen is er trouwens geen enkel vuiltje aan de lucht – ik doel eerder op zij die prints maken van hun smartphone foto’s.
Zou ik er een kopen? I did… en ik heb er geen spijt van. Als je vandaag op zoek bent naar een goede smartphone met goede specificaties en Pure Android, dan is de Moto X een goede keuze. De opvolger komt er pas in september aan en de andere “flagships” spelen in een andere prijsklasse.
Tenzij je een OnePlus One in overweging neemt natuurlijk…

Duet Display

Onnodig te vertellen dat twee schermen beter zijn dan één scherm. Iets met productiviteit enzo.
At Work
Op het werk gebruik ik twee 24″ monitors met elk een resolutie van 1920×1200. Het ene scherm staat in landscape-mode, het andere in portrait-mode (en je kan niet geloven hoeveel geïnteresseerden dat al opgeleverd heeft!). Productiviteit meer dan dubbel ten opzichte van de laptop!
At Home
Thuis is het nog iets gekker geworden: Hackintosh Mac Pro met 2 x 24″ 1920×1200 in landscape-mode + 1 x 22″ 1680×1050 in portrait-mode + 1 x 32″ 1920×1080 in portrait-mode. Die laatste gebruik ik vooral voor TV of films te kijken terwijl ik werk op de andere drie of om bijvoorbeeld Spotify playlists open te hebben.
What About Mobile?
Ik ben echter regelmatig aan het werk op mijn 11″ Macbook Air in de living, aan de keukentafel, op de salontafel… you name it, en dan heb ik uiteraard geen extra schermen ter beschikking én een relatief klein laptopscherm daarbovenop.
Eerlijkheidshalve moet ik meteen toegeven dat de toepassingen die ik op de Air doe, meestal niet om een extra scherm smeken, maar om bijvoorbeeld Twitter of Spotify altijd in beeld te hebben, zou het alsnog welgekomen zijn om wat meer screen-estate te hebben.
Aangezien mobiliteit nogal “key” is bij een laptop, is een extra monitor in de woonruimte compleet uitgesloten (en ik vind computers in een living afschuwelijk, dit geheel terzijde).
In het verleden had ik al eens apps geprobeerd die via wifi een tweede scherm op je tablet tevoorschijn toveren. Dat werkt op zich allemaal wel, maar het is traag en heeft een verschikkelijk hoge latency. Not my cup of tea dus.
Duet Display
Tot vandaag. Meet Duet Display! Een app van net geen €8 die van je iPad/iPhone een extra scherm maakt, inclusief touch mogelijkheid!
En het mooiste van de zaak: ZERO latency. Echt als een tweede scherm dus en perfect te gebruiken voor games, video,… you name it. Enige vereiste: de tablet of smartphone moet aan de Mac hangen met een 30-pin of Lightening kabel –> vandaar dat er dus geen latency is.
Duet Display
En dames en heren, dat werkt dus ook gewoon prima zoals beloofd eh! Mac OS ziet je tablet gewoon als een extra scherm…
Als ik nu een tweede scherm wil, pak ik mijn iPad Air, sluit het kabeltje aan, start Duet app op de tablet en BOOM – screen-estate galore!
Enfin. Aanrader. Thank me later.

Software Defined Everything

SDDC ofwel Software Defined Data Center is een hot topic in de IT wereld. Hardware wordt “commodity” waar niemand nog interesse voor heeft: het moet doen waarvoor het gebouwd is, dat is wat men verwacht. Hoe het dat precies doet is bijkomstig geworden.
Niet zo heel erg lang geleden werden verkoopsgesprekken nog gevoerd met behulp van bits & bytes, feats & speeds zeg maar – het eureka voor een select groepje techies, een zwarte vlek op het netvlies van vele anderen. Vandaag staan we met zijn allen op een gigantisch kantelpunt in de sector. When it rains, it pours is een heel toepasselijk gezegde als je het mij vraagt.
Allow me to elaborate…
When It Rains, It Pours
Enterprise omgevingen zijn altijd wat conservatiever dan consumenten. Denk maar aan je Hotmail of Gmail account die je van overal en op elk toestel kan raadplegen, bijna altijd met onbeperkte opslag en coole features.
Denk dan eventjes terug aan je werkmail en bedenk dat je daar meestal een mailbox hebt met beperkte opslag, dat je die mailbox alleen op het werk kan raadplegen of op je smartphone / laptop die door je werkgever werd uitgereikt en dat je daarenboven al die coole features moet missen die je thuis al jaren kent.
De vergelijking met je gratis cloud mailbox is gigantisch… en ja, ik weet uiteraard dat het niet zo evident is en dat er veiligheid en data beschikbaarheid en what else meespeelt in het bedrijfsleven en dat die zaken een kost hebben. Maar toch… mensen zijn die “luxe” gewoon en vroeg of laat moet de bedrijfswereld aansluiting vinden.
Music, Maestro, Please
Een ander voorbeeld van “software defined” is je muziekverzameling. CD’s kwamen en gingen, mp3’s en digitale downloads kwamen en zijn er nog steeds, maar de cloud services zoals Spotify, Rdio, Deezer, Pandora en zo voorts winnen elke dag marktaandeel.
Het is een kwestie van tijd alvorens digitale downloads ook een uitzondering worden. En terecht! Opnieuw het gebruiksgemak van altijd en overal aan je muziek te kunnen is een luxe die mensen heel erg snel gewoon zijn. Hard-copy werd vervangen door software die eerst lokaal stond en nu zelfs in de befaamde cloud rondzwermt.
Videotape Is Dead
Nog een voorbeeld nodig? Videorecorders werden DVD-recorders en HDD-recorders. Daarna kwamen de Digicorders die met een settopbox en dus een vendor-lock-in toegang boden aan een provider gerelateerde cloud. Bijvoorbeeld Rio en Rex van Telenet waar je films en series kan bekijken, bestellen en streamen vanuit je luie zetel.
De volgende evolutie is nu ook al onze huiskamer aan het binnensluipen onder de vorm van Netflix en Stievie. TV, film en series waar en wanneer je wil op eender welk toestel dat internettoegang heeft. Niet meer vastzitten aan de locatie van je settopbox, maar kunnen kijken in de living op je grote TV, switchen naar je iPad tijdens het koken en daarna gewoon in de slaapkamer op de tweede TV, allemaal door middel van een cloud-oplossing die niet gebonden is aan het merk van je toestel of aan je provider van internet of televisie. Blessing!
Server-Side Whitelabled Commodity Hardware
Deze verschuiving zien ze ook in de enterprise omgeving en eigenlijk is die jaren geleden begonnen met bijvoorbeeld server-virtualisatie. Daarna werden de desktops gevirtualiseerd (echter wel alleen tractie gevonden voor zeer bepaalde use-cases, maar dat is een aparte discussie).
De volgende schakel in de ketting is de storage oplossing: gedaan met merkgebonden harde schijven met bijpassende disk-enclosures en een allesziende custom-made storage controller die daarbovenop draait en het boeltje beheert. De markt is aan het verschuiven naar commodity hardware. Whitelabel boxes zeg maar. Zelfgemaakt of een lot kunnen kopen aan een goede prijs. Het maakt allemaal bijzonder weinig uit, want de added-value en differentiatie zit in de softwarelaag erboven. Software-defined dus.
Twijfels? De trendsetters van deze wereld doen het nochtans al een hele lange tijd, nietwaar Google?
Argumenten zoals onbeheersbaar, slechte support, duurder op langere termijn, slechtere performantie,… zijn allemaal excuses om niet te veranderen. Net zoals platenmaatschappijen en TV-zenders halsstarrig willen vasthouden aan hun vergane glorie. Het wordt geen kwestie van meedoen of niet. Neen, het wordt een kwestie van meedoen of stoppen te bestaan.
Software defined is here to stay, komt in veel geuren en kleuren en laat ik nu professioneel net samenwerken met een belangrijke speler op de enterprise markt die deze boodschap heel erg goed begrepen heeft.
In enkele vervolgblogs ga ik graag wat dieper in op zaken als software defined storage, management en cloud integratie.
Stay tuned!

Mac OS X – Yosemite

Vandaag mijn Macbook Air een upgrade naar Yosemite gegeven en dat ging niet zonder slag of stoot!
Installatie ging goed, laptop reboot en na het inloggen een zwarte achtergrond, geen dock en de CPU’s die op 100% blijven draaien. Not good if you ask me. Het leek alsof er issues waren met mijn profiel.
Nieuwe gebruiker aanmaken hielp niet en daar ook hetzelfde probleem. Google is your friend zeggen ze, maar ook die kon me niet helpen en blijkbaar was ik de enige die dit probleem had.
Van miserie dan maar een nieuwe installatie gedaan over de bestaande, waardoor ik niks van data kwijt was en ook geen apps moest herinstalleren en dat was de oplossing blijkbaar. Alles in de spreekwoordelijke “sjakosse”gelijk ze zeggen.
Over die dataloss: aangezien alles in de cloud zit, is ook dat een kwestie van app installeren, aanloggen en klaar. Maar toch, ik had er niet veel goesting in.
Enfin, het OS ziet er goed uit. Niet trager dan voordien dus dat is ook al in orde. Upgraden voor wie nog op Mavericks zit, het is toch gratis. Maar maak wel een backup, je weet maar nooit ;-).

Unexpected Goes To Cork

Volgende week vertoef ik enkele dagen in Ierland, meer bepaald in Cork. Waarom Cork hoor ik u denken?
Laat dat nu net het Center of Excellence zijn van EMC waar naast trainingen en workshops, het support center en het Executive Briefing Center ook de grootste niet Amerikaanse fabriek van EMC zich bevindt.
emc-q3-earnings-fall-short-or-billion-in-revenue-meets-expectations
Samen met de klanten brengen we een bezoek aan bovengenoemde faciliteiten en worden we tegelijkertijd ondergedompeld in strategieën, visies en andere hand-picked sessies die ons de moeite leken.
De boog kan niet altijd gespannen staan en dus brengen we ook een bezoek aan deze (van horen zeggen) bruisende stad, dus verwacht je maar aan enkele leuke instagrams en blogposts :).

My Macbook Air

Eind 2008 kocht ik mijn eerste Mac. Een 13” Macbook “Unibody” – de eerste reeks uit die volledig uit één stuk alu gemaakt werd en niet meer uit plastic zoals de witte en zwarte voorgangers. Het jaar nadien zou mijn Macbook trouwens als de Macbook Pro door het leven gaan, want Apple introduceerde de Macbook Air.
Een jaar geleden bouwde ik mijn eigen Mac Pro: Project Hackintosh was geboren. Die machine is nog steeds mijn “main rig” thuis waarop ik mijn foto’s bewerk, data versluis van links naar rechts, filmpjes maak… maar ik miste toch iets mobiel omdat ik niet altijd zin heb om in mijn “mancave” te zitten.
Mijn Macbook was net iets te traag geworden (vooral in vergelijking met de Hackintosh), maar vooral het feit dat de batterij nog maar een half uurtje mee gaat, was de dooddoener. Een nieuw exemplaar kost al gauw €150 en zoveel geld wou ik er niet meer aan spenderen. Volledig afgeschreven is hij nog niet: de Macbook is mijn DJ laptop geworden, degene waarop ik me amuseer als ik muziek wil maken, degene die meegaat naar feestjes. Mijn trouwe gezel. Alle apps en data eraf gegooid, behalve degene die ik nodig heb voor de muziek dus. Works like a charm.
Maar daarmee was het probleem niet opgelost! Een mobiel toestel dus. En neen, mijn iPad Mini is geen optie want dat is een toestel om info mee te consumeren, niet produceren.
Toen ik in mei in Las Vegas zat, was ik natuurlijk niet uit de plaatselijke Apple store weg te houden. Welk toestel zou voor mij geschikt zijn? Ik wou echt heel mobiel gaan en dus dacht ik “Macbook Air”. Dilemma: de Air kan je niet krijgen met een Retina scherm. Die kan je enkel op de Pro krijgen.
In de Apple store gewikt en gewogen, getest, gespeeld, met de Apple genius gepraat en tot de conclusie gekomen dat mobiliteit > beeldkwaliteit voor mijn gebruik. En dat klinkt alsof een niet-Retina scherm ondermaats is, maar niets is minder waar hoor. Eerder zeer goed vs super goed.
Een Macbook Air zou het dus worden, maar daarmee kwam er ook een nieuw dilemma naar boven: 11” of 13”. Het formaat van de 11” sprak me erg aan, maar zou dat scherm niet iets te klein zijn voor veelvuldig op te werken? Hmmm.
Macbook Air
Estetisch ging boven de twijfel over het praktische en dus werd het een 11” Macbook Air met 256GB flash en 4GB RAM. Ik heb lang gedacht om de 8GB te kopen daar je het geheugen achteraf niet kan uitbereiden, maar de Apple genius gaf te kennen dat ik het echt niet nodig had voor de taken die ik heb te kennen gaf.
En hij had gelijk. Ik ben hem gevolgd en ging voor de 4GB versie. We zijn nu drie maanden verder en ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn beslissing. Ik heb altijd minstens 7 apps open staan (Tweetdeck, Spotify, paar Safari vensters, Mail, Reeder, Evernote, Pocket en nog wat andere sporadische zaken) en nog geen enkel moment voelde er iets traag aan. Ongetwijfeld met dank aan het goede memory management van Mac OS X?
Moest ik nu vaak in Photoshop of Premiere knutselen of bijvoorbeeld veel virtuele machines willen gebruiken, dan zou 8GB aangewezen zijn. Maar dan zou ik misschien ook beter een Macbook Pro gekocht hebben? Neen, voor die taken gebruik ik de Hackintosh… en de uitzonderlijke keren dat ik het toch op de Air doe, gaat dat gewoon prima eigenijk.
Ja, 8GB had toekomstgericht meer zekerheid geboden voor OS upgrades / nieuwe apps. Maar misschien is er tegen dan weer zo een evolutie geweest dat we over andere zaken spreken. En als er iets is wat ik doorheen de jaren heb geleerd als het op computers aankomt, dan is het wel het volgende: kopen voor wat je vandaag en morgen nodig hebt, niet voor wat je volgend jaar misschien wel eens nodig zou kunnen hebben.
De markt en technologie evolueren zo snel dat computers (zoals bijna alle tech producten) geen zaak zijn van toekomstgericht kopen, eerder van in het heden te leven en te kopen.
My 2 cents. En die Macbook Air – mijn nieuwe mobiele metgezel – is de beste computer die ik ooit had.

Timbuk2

Tijd voor een nieuwe metgezel voor de laptop, iPad, batterypacks en al de andere spullen die ik dagdagelijks meesleur. De laatste jaren liep ik meestal rond met een rugzak, wat op zich wel makkelijk is als je veel gewicht in je tas steekt en als je lange afstanden moet afleggen – het gewicht wordt namelijk verdeeld over je beide schouders – maar perfect is het toch ook niet.
Een belangrijk probleem is dat de rugzak uit je zicht hangt, op je rug natuurlijk. Vooral in drukke omgevingen zoals bijvoorbeeld de luchthaven, vind ik dat een nadeel. Mensen schuiven aan, staan dicht bij en voor je het weet zit er een pic-pocket met zijn handen in je tas. Met een schoudertas heb je dit probleem niet daar die naast je hangt en je er dus makkelijker op kan letten.
Bijkomend voordeel: zo een schoudertas of een messengerbag, zoals de hipsters dat ook wel eens noemen, is ordelijker dan een rugzak. Vakjes voor alles en nog wat, alles netjes geordend. Bij een rugzak is het meestal een “Mary Poppins tas” effect dat ik heb: graven is de rugzak en vanalles bovenhalen, maar zelden direct wat ik zocht.
Ik switch dus terug naar een schoudertas, vooral voor bovestaande redenen, maar ook omdat ik graag verwissel :-). Mijn keuze is op de Core Laptop Briefcase van Timbuk2 gevallen. De tas voldoet prima aan mijn vereisten voor een tas, of zoals ze het zelf omschrijven:

Smaller and more structured than a classic messenger, more relaxed than a standard issue briefcase, the Core works with denim and a blazer and dress shoes if you must. The Core’s sleek exterior disguises its big functionality; a weather-tight flap and fuzzy liner keep your tablet and laptop safe and multiple internal organizer pockets keep you on point. A removable shoulder strap and luggage attachment strap lighten a heavy load but you may choose to go old school and carry the Core by its grab handle

Ik kocht ze in de VS, simpelweg omdat dat meer dan €100 goedkoper uitkwam dan in de EU. Straffe toeren eigenlijk, want daar is de shipping én de import taks al in verwerkt!
Verwachte leverdatum is 12 september. Keep you posted on the likings.

Derde Scherm In De Batcave

Mijn bureau “het bureau” noemen is eigenlijk een belediging voor de ruimte. Bureau impliceert voor mij namelijk dat het een werkruimte is en eigenlijk is het dat ook, maar ook zoveel meer.
Batman
Het is de plaats waar ik me kan afzonderen als ik me moet concentreren, bijvoorbeeld wanneer ik van thuis werk en niet alleen thuis ben. Maar het is daarnaast ook mijn “Man Cave”.
Moest ik Batman zijn, dan zou mijn bureau de Bat Cave zijn.
Batman
Het is de plaats waar mijn geek projects ontstaan en vaak ook een plaats krijgen (denk: Raspberry Pi testsysteempje, home-made NAS oplossing, Hackintosh building area…), waar mijn boekenkasten staan, mijn gadgets / figurines een stelplaats hebben en waar ook mijn DJ materiaal opgesteld staat.
Televisie
Het enige dat daar eigenlijk niet staat, is een “old-school” televisie.
Tot voor kort had ik de nood niet om TV te kunnen kijken in die ruimte + er waren oplossingen zoals Yelo TV voor die uitzonderlijke momenten dat het toch nodig was.
Echter, ik heb besloten dat de XBOX naar het bureau mag verhuizen en hopelijk zo wat meer playtime krijgt en daarom heb ik er maar ineens een extra paar use-cases bij bedacht (vooral om mezelf de aankoop van de TV aan te smeren eigenlijk):

  • Raspberry Pi monitor (mediacenter en what else)
  • XBOX monitor / sound
  • TV (maar dan wel via DVB-T of streams via de Mac)
  • Derde scherm voor de Mac (mijn Hackintosh dus)

De TV die als winnaar uit de bus kwam is de Philips PFK4309 – een entry-level 32″ LED toestel dat full HD resolutie aankan. Geen smart gedoe. Slechts 2 HDMI aansluitingen en 1 USB aansluiting (die ik enkel zal gebruiken als ik de firmware van de TV wil updaten vermoed ik).
Aangezien de TV volledig aangestuurd zal worden door de Mac en de Raspberry Pi, vond ik het nutteloos om extra te betalen voor “Smart TV” mogelijkheden die toch tergend traag en beperkt zijn als je ze vergelijkt met een “echte” computer.
De TV zelf stond vorige week in promo bij Makro – €250 alstublieft. Kunt ge niet voor sukkelen mijn gedacht! Daar nog een beugel bij om hem aan de muur te monteren en we zijn er. Een HDMI-hub met remote heb ik nog liggen (bye bye Philips remote dus) en het enige dat ik nu nog nodig heb, is een extra videokaart voor de Hackintosh. Die laatste heeft standaard twee aansluitingen die ik al in gebruik heb en dus werd de zoektocht naar extra poorten gestart.
Het werd de EVGA nVidia Geforce GT 740 SC. De goedkoopste kaart die ik kon vinden die native ondersteuning heeft van Mac OS. Ze is sowieso sneller dan de on-board die ik nu gebruik (en die ruim voldoet voor alles wat ik er tegenaan gooi – ik game niet op de Mac) en heeft 2 DVI en 1 mini-HDMI uitgang. Gekocht bij Amazon UK, inclusief mini-HDMI 2 HDMI adapter + verzending voor €100.
Levering ergens deze week waarna ondergetekende begin volgende week een dagje in “the cave” zal doorbrengen. Another geek project taking place :).

« Older posts Newer posts »

© 2024 Unexpected.be

Theme by Anders NorenUp ↑