Vermist

Vrijdag heb ik het weekend ingezet met een film: Vermist, de nieuwe prent van Jan Verheyen. In deze nieuwe Vlaamse film volgen we het reilen en het zeilen van “de cel” vermiste personen met Koen De Bouw en Joke Devynck als ervaren rotten in het vak en Stan Van Samang, Kevin Janssens en Catherine Cools als de nieuwe garde in het team.
De film zat goed in elkaar en was erg onderhoudend. De Zaak Alzheimer vond ik eerlijk gezegd beter, maar daarmee wil ik zeker niet gezegd hebben van Vermist niet goed is. Integendeel. De reviews waarin men zegt dat Vermist eigenlijk een lange aflevering van Flikken zou kunnen zijn, kloppen wel een beetje, maar eigenlijk stoort dat totaal niet. En ik vind Flikken ook wel goed eigenlijk, dit geheel terzijde. Ik zou durven zeggen dat Vermist op hetzelfde niveau mag geplaatst worden als Verlengd Weekend, de vorige Vlaamse film die ik in de bioscoop heb mogen aanschouwen. Vlaams, leuk, overtuigende personages en dus voor mij zeker en vast de moeite om voor naar de cinema te rijden en geld boven te halen.
Wat me wel opviel was de stevige “product placement” in deze prent. Om de haverklap zie je wel een Nissan opduiken (en zeg nu zelf, de vrouwelijke collega’s van “de cel” die als firmawagen een Nissan Micra CC hebben, das toch niet geloofwaardig?) of een Samsung LCD-TV opduiken. Ik kan me niet direct herinneren dat ik dit al eerder gezien heb in Vlaamse films (alhoewel, Team Spirit was zwaar gesponsord door Telenet en VTM meen ik me te herinneren), maar bon het stoorde niet echt, het viel me gewoon op.