“Nikonians” oftewel fotografen die met Nikon fotocamera’s hun ding doen. Sinds vorige week vrijdag maak ik ook deel uit van dit gezelschap, want ik ben die dag naar Fotokonijnenberg te Turnhout gecruised om mijn eerder bestelde Nikon D60 + toebehoren af te halen. Over de service kan ik zeer kort zijn: super. Goede afhandelijk van de bestelling online, snelle antwoorden op mails, vriendelijke mensen aan de telefoon en eenmaal ter plaatse nog een hoop uitleg en tips meegekregen. Aanrader dus.
Over het toestel kan ik nog niet veel vertellen, want ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik er nog niet heel veel mee gedaan heb de voorbije dagen. Natuurlijk heb ik er al een beetje mee geprutst en een paar plaatjes geschoten, maar ik ben nog ver verwijderd van totale beheersing van het toestel en de technieken die nodig zijn om knappe dingen op de digitale plaat vast te leggen. Maaaarrr… ik zit niet stil! Ik heb mezelf al door een dun maar praktisch “how to shoot digital pics” book geworsteld waarin de basis en vooral to-do’s en not to-do’s kort en bondig worden uitgelegd. Daarnaast ga ik zeer waarschijnlijk een paar modules rond fotografie volgen bij de lokale fotoclub (belichting, technieken, praktijk met fotobespreking,…) zodat ik niet alleen theorie, maar ook praktijk in de vingers krijg en kan leren van meer gevorderde fotografen.
In tussentijd verwijs ik jullie alvast graag door naar mijn Flickr account waar je bestaande en toekomstige foto’s van ondergetekende kan aanschouwen.
Tag: Zeer
Snowboarden. Iets wat ooit begonnen is als een hobby die “we” met twee zouden gaan doen, voor de fun en om samen nieuwe dingen te gaan proberen. Bijna vijf jaar later is van die “we” al lang geen sprake meer, maar het snowboarden is gebleven. Sindsdien ben ik elk jaar minstens één keer naar de bergen getrokken, maar meestal ben ik twee keer per jaar geweest en ooit ben ik zelfs drie keer gaan boarden in één seizoen.
Tussen die reizen gebeurt het al eens dat ik samen met een bende vrienden naar Limburg – Snowvalley – of het verre Landgraaf, NL – Snowworld, trek om daar een dagje (of half dagje, of avondje,…) indoor snowpret te beleven.
Kortom, het lijkt me overbodig om te vertellen dat snowboarden is uitgegroeid tot een hobby die ik wel heel erg graag beoefen en waar ik met de jaren al veel plezier aan beleefd heb. In al die reizen heb ik dan ook al vele gebieden van de Franse Alpen mogen ontdekken zoals Les 2 Alpes, Tignes, Val Thorens, Val Meunier, Les Menuires, Les Arcs, La Plagne en waarschijnlijk nog een paar andere gebieden die effe ver weg zitten in het geheugen.
Aanstaande vrijdag is het weer zover en staat de allereerste snowtrip van 2009 op de agenda. Vijf vrienden en vriendinnen – twee snowboarders en drie skiërs. Eén luxe-chalet met plaats voor acht, drie badkamers en zelfs een houtkachel voor de gezeligheid die iets meer dan een maand geleden de deuren heeft geopend (het moet niet altijd oude brol zijn hé, soms mag een luxe ook eens). Twee auto’s vol eten, drinken, spelletjes, laptops, iPod’s, snowboards en ski’s.
Locatie hoor ik u denken? La France natuurlijk. Meer bepaald Les Menuires, een zeer knap gebied dat deel uitmaakt van Les 3 Valées – het grootste skigebied ter wereld naar het schijnt. Ik ben daar in de voorbije jaren nog al geweest en tot nu toe heeft me dat altijd zeer goed bevallen. Mooie pistes, perfecte infrastructuur, veel mogelijkheden tot doorsteken naar andere gebieden (mits een goede skipas natuurlijk), toffe restaurants,… alles wat ik nodig heb dus.
Oostenrijk heb ik ooit al eens gedaan, maar het “nadeel” van Oostenrijk is voor mij het feit dat je ten eerste niet altijd sneeuwzekerheid hebt en ten tweede dat je vaak vanuit je verblijfplaats nog met de auto / bus / taxi / … naar de skipistes moet. In Frankrijk zit je bijna altijd aan de skipistes en kan je ‘s morgens uit je appartement stappen en 100m verder de lift naar boven nemen. Voeg daar nog aan toe dat men in Oostenrijk de natuur respecteert en dus de pistes tussen de bomen legt en soms heel erg smalle pistes hanteert daardoor. Op zich heb ik daar helemaal niks op tegen, maar op een snowboard vind ik het nu eenmaal plezanter om grote “boulevards” te hebben om je ding op te doen. Ah ja, en een rode piste in Oostenrijk = een blauwe piste in Frankrijk. Rest ons nog Italië waar de gebieden veel kleiner zijn (dus rapper op uitgekeken) en de prijzen meestal een gevoelig pak hoger liggen. En je moet verder rijden ook. Andere gebieden zoals Bulgarije en andere Oostbloklanden zijn te klein en hebben meestal niet te infrastructuur die Frankrijk heeft. Maar het is daar dan ook goedkoper. Waar voor je geld zeker?
Anyway. Vrijdagnacht vertrekken, zaterdagmiddag aankomen. Appartement regelen, uitladen, omgeving verkennen en ski’s huren voor een metgezel die geen eigen voorzieningen heeft. Zondagmorgend de eerste keer op de sneeuw staan, met drie van de vijf sneeuwliefhebbers. De overige twee komen wegens werkomstandigheden zondagnamiddag toe en vanaf maandagmorgend zullen we dan met vijf de pistes afschuimen en plezier hebben en van après-ski doen en een serieus goede congé in de geschiedenisboeken neerpennen.
Zaterdagmorgend zit de reis er dan op en als alles goed gaat zou ik zaterdagavond terug in ons Belgenlandje moeten zijn. Maar ik ben vooruit aan het lopen op de feiten!! Ik moet nog vertrekken en ik ben al aan het schrijven over terug thuis zijn… Bad Karma!
Boarden (en skiëen ook wel). Eenmaal je de microbe vasthebt is het niet evident ze terug los te laten.
Ik weet het, het is vandaag nog maar dinsdag dus ik kan “de week” niet echt in beeld zetten daar de nog aan het begin zit. Laat het er ons dan maar op houden dat ik de voorbije drie dagen “in beeld” zet ok?
Zondag:
- Windows 7 en Windows 2008 opzetten en mee experimenteren – bolt allebei zeer goed, zelfs de béta van 7 is goed te noemen.
- Veldrijden – BK – Sven Nys alles zien geven om Niels Albert nog nipt voor te blijven en kampioen te worden. Mooi!
- iWork ’09 eens binnenstebuiten keren en zien of ik de verschillen met ’08 kan spotten, wat niet evident is daar ik nog maar een kleine maand “Mac’er” ben. Een meer in-depth bespreking van iWork ’09 staat op de todo lijst.
- Schrijven aan mijn “Why I switched to Mac” artikel.
Maandag:
- Werkdag vol meetings en nog meer meetings. Op zich wel nodige meetings, maar soms krijg ik dan het gevoel dat ik niet gewerkt heb en dat openstaande issues blijven staan (wat in feite ook zo is :-)).
- ‘s Avonds de C.V. de final touch gegeven qua layout en hier en daar nog een paar zaken toegevoegd / verwijderd en daarna doorgestuurd naar de wachtenden.
- Een paar afleveringen van Cops (opgenomen) bekeken – no brainer television waar ik vaak mee kan gieren en lachen (that cocaine is NOT mine, who the heck did that end up in my wallet???!).
- Veel te laat gaan slapen wegens bovengenoemde redenen…
Dinsdag:
- Meer meetings – wederom nodig, maar toch… not my favorite activity.
- HP Blades servers voorzien van oren en poten (lees: CPU’s, SAS hdd’s en extra geheugen) en daarna in de blade enclosure gestoken en gezien dat het goed was. ILO passwords nog effe noteren, alsmede de serial numbers – kwestie dat we daar remote op kunnen connecteren hé.
- Rackspace gaan opmeten om de installatie van vier HP Director SAN switches voor te bereiden – can you say 14U per piece?
- Door regen en wind van datacenter A naar datacenter B gespurt – sporten is gezond?
- Door al dat gedoe nog een meeting moeten missen (niet dat ik dat zo erg vond).
- Een zeer constructief gesprek gehad dat mogelijk leuke toekomstperspectieven met zich meebrengt.
- Op café gaan hangen (maar niet te lang).
- Thuis eten.
- MacBook opstarten en bloggen, twitteren, het net afschuimen, RSS feeds inhalen (+150 unreads), mails beantwoorden, Adium proberen te negeren terwijl dat ding mij langs alle kanten bestookt met chattende medesurfers en daartussen nog wat administratie in orde proberen te brengen.
Zou u mij geloven als ik zei dat het al een vermoeiend weekje is geweest? Maar ik klaag niet hoor, no sir! Actie actie en nog is actie. Let’s get this show on the road!
PS: en dan heb ik nog niet gezegd hoe verslavend Fieldrunners op mijn iPod Touch wel niet is… nog maar twee dagen mee kunnen spelen en al “Endless Enemies” op beide mappen verkregen met een recordscore van Round 140 of zo, als ik me niet vergis… straks nog is een nieuw record proberen neer te zetten.
Vandaag lag gans het land in rep en roer want er is sneeuw gevallen dames en heren! De volle 5-6 cm of zo. At most. En dan nog niet overal in het land. Ik weet niet waarom, maar bij de minste sneeuwvlok begint elke Belg ofwel zo traag te rijden dat je zelfs te voet sneller bent ofwel vliegen ze u voorbij in hun Audi of BMW en denken ze dat zij geen ongelukken kunnen tegenkomen wegens het besturen van een luxewagen. WTF?
Waarom altijd zo extreem? Er is wel degelijk een gulden middenweg beste vrienden. Matig uw snelheid, rij proactief en defensief, anticipeer en hou het verkeer rond u nauwlettend in de gaten. En dan komt u vooruit. Niet aan 5 km/h gaan rijden. Ook niet aan 150 km/h.
Ik heb eind vorige maand een set winterbanden met bijhorende zwarte stalen “pimp / maffiosi” velgen laten plaatsen en vandaag was ik daar zeer tevreden mee. Het verschil is echt merkbaar, zowel op gebied van optrekken als op gebied van tot stilstand komen. Vanzelfsprekend is dat zeker geen excuus om te gaan rijden alsof het droog en warm is, maar het geeft toch een extra marge en veiligheid. En in the end is de investering zeer klein, want als je op de winterbanden rondcrosst, verslijten de zomerbanden niet en gaan die dus langer mee.
En als je dan nog op wintersport gaat zoals ik elk jaar minstens één keer probeer te doen, dan is de investering al zeker zijn geld dubbel en dik waard. Met een volle auto die bergwandjes opklauteren is niet altijd evident en vaak zijn kettingen toch nodig (én verplicht), maar ik heb al meermaals het verschil gezien op de laatste 250m bovengeraken zonder kettingen of nog kunnen stoppen om te kettingen er op te leggen: winterbanden. Degenen zonder waren voor die laatste meters nog kettingen aan het opleggen, die met reden rustig tot aan de bestemming.
PS: voor wie het zou willen weten, mijn setje bestaat uit Continental ContiWinterContact TS 810 maat 195/55/15 en ik ben daar zeer tevreden van. In de zomer tour ik rond op Continental SportContact maat 205/55/16 en ook daarvan ben ik heel erg content (de eerste set voorbanden is nu versleten, na 50.000km op te teller met een sportieve rijstijl).
Binnenkort start de “TV series war” terug aan de andere kant van de oceaan, waar de TV zenders elkaar proberen de loef af te steken – lees: elkaar kijkers te stelen – met nieuwe TV series. Fox is een van de zenders die mij al vele malen heeft kunnen entertainen (The Simpsons, 24, Prison Break, Bones, Fringe, House,…) en ook nu hebben ze weer enkele nieuwe series op het schavot staan waarvan er twee mijn aandacht krijgen:
- Dollhouse – over mensen die hun geheugen gewist krijgen à la demande du client. Als de klant een “lover” nodig heeft, dan krijgt hij dat. Zoekt de klant een huurmoordenaar? Geen probleem. Maar kan men het geheugen van deze “goederen” volledig wissen? De trailer ziet er alvast veelbelovend genoeg uit voor mij om deze serie een kans te geven.
- Lie To Me – een serie over een man die aan de hand van je gelaat, manier van doen, stem,… perfect kan zien of je al dan niet de waarheid vertelt. Vaneigens is dit zeer interessant voor criminelen enz te ondervragen, maar als hij ziet dat zijn vrienden en familie rond hem ook liegen tot ze er bij neervallen, beginnen de intriges zich op te stapelen. Ook deze serie lijkt me eens iets anders en ga ik dus ook van naderbij bekijken.
En Fringe en Prison Break komen ook terug in januari / februari dus er zal meer dan genoeg zijn om die koude winteravonden gevuld te krijgen me dunkt.
Hoe gaat het met mij en mijn allereerste Mac? Zeer goed! Eenmaal je gewoon bent aan de manier van werken onder het Apple OS, is het in feite serieus straigh-forward. Ik heb dan ook vooral bezig geweest met het surfen op Apple-minded sites, op zoek naar leuke applicaties en must-haves, waardoor er binnenkort hoogstwaarschijnlijk een “Unexpected Must-Have Apple Software” lijst verwacht mag worden…
Wat wel gezegd moet worden: iTunes migreren van Windows naar Mac is niet evident. Het muziek gedeelte op zich valt goed mee (zeker sinds iTunes 7) en komt neer op copy-pasten van de iTunes folder (er vanuit gegaan dat iTunes je muziek beheerde op de Windows client – zo niet mag je dat eerst activeren zoals ik mocht doen en ben je vertrokken voor een uurtje of twee, naar gelang de grootte van je muziek collectie). Wat wel lang duurt – ook op Apple – is het verzamelen van de Cover Art van de albums. Ik had dat op de Macbook voor de volledigheid nog eens laten lopen, wat mij toch wel een uurtje of drie heeft beziggehouden. Maar bon, op zich nog wel ok, want het gaat volledig automatisch zonder problemen.
De grootste issues waren er bij mijn nieuwe iPod Touch. De muziek er terug op krijgen is geen issue, maar de apps daarentegen… Ja, je kan ze opnieuw downloaden via de App Store, maar dat is omslachtig als je veel apps hebt geinstalleerd. En ik vertik het op die manier te doen, er moet een simpelere manier zijn. Ik heb dus eerst mijn nieuwe iPod Touch aan de Windows client gehangen, waar iTunes me vroeg of ik een restore wou doen van mijn vorige Touch. Woohoo. Lukt perfect en voegt al de apps toe (ah ja, want iTunes op mijn Windows machine kent al de apps die op mijn Touch stonden). Als ik daarna de iPod op de Macbook aansloot, begon iTunes al die apps er terug af te gooien, want hij kende die niet en dus klopte er iets niet! En ja, ik heb de Mobile Apps folder mee overgezet naar de Macbook. De oplossing voor dit probleem bleek dus te dubbelklikken op al de apps in die eerder genoemde folder. Daardoor installeert iTunes de apps opnieuw en werkt alles perfect. Phew.
Alles werkt naar behoren, maar er zou toch nog wat gebruiksvriendelijheid mogen toegevoegd worden voor het iTunes migratie gedeelte. Anyway, eind goed, al goed.
Een week geleden (kan misschien een paar dagen langer zijn) kwam ik op de blog van Arlindo Alves – een Microsoft IT Evangelist (kort gezegd: gasten die zich specialiseren in een product van Microsoft en daarrond dan alles verzorgen van demo’s tot roadshows tot techevents enz).
Arlindo verdiept zich vooral in Windows 2008 Server en Hyper-V, twee zaken waar ik zelf ook regelmatig mee speel en interesse voor heb, dus bezoek ik zijn blog op regelmatige basis. Het is te zeggen, de blog zit in mijn Google Reader.
Anyway. Een week geleden dus. Of iets meer dan dat. Arlindo had op zijn blog een oproep geplaatst voor mensen die interesse hebben om deel uit te maken van de IT Pro Momentum scene en vaneigens was ik daar in geïnteresserd en was mijn mailtje redelijk snel de deur uit. Een paar dagen later kreeg ik een mailtje terug met een registratielink erbij – ik zat in het Momentum Program. Woohoo!
En wat houdt dat nu in hoor ik u al denken?
Concreet:
- Toegang tot MS-fora en groepen
- Toegang tot bèta software zoals bv. Windows 7
- Gratis een jaar Technet Plus abo – hier zitten zo goed als alle softwarepakketten in die Microsoft verkoopt. Ik was hier het voorbije jaar zelf al op geabonneerd maar nu kan ik het dus een jaartje gratis gebruiken. Joepie.
- De mogelijkheid om tickets te openen bij Microsoft zelf – altijd handig als je tegen problemen aanloopt waar je geen pasklare oplossing voor kan vinden op hun website of via Google.
- Vanzelfsprekend schept dit een band met MS en vooral met andere mensen die in zulke programma’s rondzwerven, wat op zich altijd goed is voor je CV en toekomstige carrièremogelijkheden.
Superkort gezegd: je wordt een “early adopter” en je krijgt er alle mogelijke middelen voor.
In het verleden schreef ik eigenlijk al redelijk veel op dit blog over mijn avonturen met zaken zoals Hyper-V, Windows 2008 Server, Exchange 2K7,… maar naar de toekomst toe zullen er dus zeer waarschijnlijk meer van zulke posts bijkomen (als dat al mogelijk is, want in feite is dat hier meestal toch echt wel nerd-talk niet?).
Via de “track your order” heb ik sinds mijn bestelling vorige week vrijdag perfect kunnen volgen wat er aan het gebeuren was met mijn nieuwste aanwinst en vandaag heb ik gezien dat hij iets na twee uur deze namiddag bij mij is afgeleverd. Woehoe.
Niet dat andere bedrijven dit niet aanbieden, maar tot nu toe is de Apple customer feedback zeer in orde (ik kreeg ondertussen al vier mailtjes van Apple om me te bedanken, om te zeggen dat alles klaar is, om te zeggen dat het verzonden is,…).
Een goede eerste indruk zeg maar.
Vandaag was het de allerlaatste F1 race van het seizoen (zeer spannend!) in Brazilië en het was in feite een saaie reis, tot op de laatste 2 ronden! Amai! Maar het is goed gekomen, want Lewis heeft de zege eindelijk binnen en mag zichzelf wereldkampioen noemen! Eat that Ferrari :-).
PS: de clan van Massa zien springen en feesten om 20 seconden later te ontdekken dat Lewis nog voorbij de schuivende Timo Glock gegaan was in de laatste 100m, en zo dus zijn vijfde plaats bezegelde? Man man man!
PS2: die Vettel, daar gaan we nog van horen denk ik… wie weet slaagt hij er wel in om Lewis zijn kersverse record van jongste wereldkampioen te verbeteren? Anyway, Hamilton is the best for now, en dat mag nog eventjes zo blijven.
Recente Comments